Μέσα από αυτές τις εξαρτημένες σχέσεις, τις σχέσεις "μάχης", που θεωρούμε ότι είναι αγάπη, μαθαίνουμε να ξεχωρίζουμε το αληθινό, από την ψευδαίσθηση.

Αισθανόμαστε λύπη, αγωνία, χαρά, έλξη, έρωτα για κάποιον, και μέσα από αυτά τα συναισθήματα οριοθετούμε το αληθινό!

Βιώνουμε την σχέση με διαφορετικό τρόπο κάθε φορά, μέχρι να κατανοήσουμε την αγάπη.

Και έτσι την αναγνωρίζουμε ολοένα και πιο βαθιά στον Εαυτό μας.

Αυτή η αναγνώριση είναι που σταματά τις εξαρτήσεις, τις μάχες.
Και έτσι η αγάπη γίνεται χαρά και συνύπαρξη
΄Ετσι γίνεται μοίρασμα
΄Ετσι γίνεται η τέλεια ένωση

Γιατί πια δεν περιμένεις να "πάρεις" κάτι, αλλά να δώσεις αυτό που έχεις μέσα σου σε πληρότητα. Δεν ζητάς, δεν περιμένεις, δεν προσδοκάς.
Δεν διεκδικείς, γιατί γνωρίζεις ότι ό,τι είναι αληθινά δικό σου, σου ανήκει.
Κανείς δεν μπορει μετά να καταλύσει αυτές τις εσωτερικές αλήθειες και αν κάποιος προσπαθήσει, απλά διαχωρίζεται από εσένα και έτσι φεύγει από την ζωή σου, χωρίς πόνο!
Γιατί τώρα πια αναγνωρίζεις το αληθινό!
Και ότι "διαχωρίζεται" δεν είναι δικο σου!