Ετσι ..έτσι....με ορμή σε υποδέχομαι  και τρέχω προς εσένα.....2011

Η Τέχνη Του Πολεμιστή
Ένα από αυτά τα συστήματα περιέγραψε ο ανθρωπολόγος Κάρλος Καστανέντα, σε μια σειρά βιβλίων, μετά την συνάντηση και την μύησή του από έναν Ινδιάνο σαμάνο μιας φυλής του Μεξικού και της ομάδας του, τον Δον Χουάν Μάτους. Η ερμηνεία που έδωσε ο Δον Χουάν  στον Καστανέντα για την φύση και την λειτουργία της πραγματικότητας βασίζεται στις ανακαλύψεις των αρχαίων Τολτέκων και στις σκέψεις τους για την ζωή τον θάνατο και το σύμπαν. Γι’ αυτούς, ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη δεν ήταν παρά μία δυναμική διάταξη ενέργειας σε διάφορες παραλλαγές και εντάσεις. Ένα ενεργειακό γεγονός,το οποίο μπορούσαν να διαχειριστούν σχεδόν άμεσα με την δύναμη της θέλησής τους.http://miastala.com/s/archives/9007

‎"Το σώμα λοιπόν του πρώτου ανθρώπου,που ονομαζεται "Αδαμ" έιναι πράγματι παρμένο "απο την γή" αν και με διαφοερτικό τρόπο απ ότι νομίζετε.Δεν πλάστηκ ένας άνθρωπος απο χώμα αλλά τα πνευματικά μέλη εμος πνευματικού Οντος πριβληθηκαν μ εΥλη ...με της βοήθεια της συμπυκνωμένης ακτινοβολίας της γής.Και το σώμα του Αδαμ,που δημιουργήθηκε έτσ,ξαναδιαλυθηκε αργότερα με το θάνατό του πάλι σε ακτινοβολία της γής.Προερχοταν απο την γή όσον αφορά την ακρινοβολία και εκεί ξαναγύρισε.Πρόκειται για εναν Νόμο πουισχύει για ολα τα πλάσματα που ζουν στην Υλη.

Ο Πρωτος άνθρωπος που δημιουργήθηκε με αυτόν τον τρόπο ηταν μοναδικός στο ειδος του.Οπως το αναφερει σωστα η Βιβλος ηταν μονάχος.Περιμενε την ώρα που θα ωρίμαζε και το επομενο πνευμα για μιαν ανθρωπινη υλοποιηση.

Τέλος έφτασε η μερα όπου άλλο ένα πνεύμα είχε φτάσει στο επίπεδο του ανθρωπου.Αυτη την φορά ηταν ενα θηλυκο πνέυμα.

Η υλοποιηση της Εύας όπως ονομάζει η Γένεση την πρώτη Γυναίκα έγινε με τον ιδιον τρόπο όπως ολες ΟΙ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙΣ των ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ.Για την Ευα δεν χρειαοταν πια ο Θεός ν απαρει απο την ακτινοβολία της γης,διότι διεθετε ήδη ενα διαμεσο υλοποιησης.Ειχε τον Αδαμ(υλοποιημενο Πνευμα)"και επέβαλεν ο Θεός έκστασιν επι του Αδαμ και ύπνωσεν..."Γενεσ.2,21

Προκειται λοιπον για τον διαμεσικό ύπνο,όπουτο πνέυμα του Διαμέσου απομακρύνεται απο το σώμα του.

Οπως στηνσημερινή εποχή δεν φτάνει η ακτινοβολία του διάμεσου υλοποιησης για μει τέλεια υλοποιηση του Πνεύματος,παράχρειάζεται να διαλυθεί και ύλη απα το σώμα του διάμεσου σε ακτινοβολία,έτσι και τοτε ο Κόσμος των Πνευμάτων διέλυσε σωματική Υλη του Αδάμ σε ακτινοβολία και τη μεταχειρίστηκε γι ανα πλάσει το κορμί της Εύας.Αυτο εννοεί το κείμενο της Γένεσης με την "λευρά"του Αδαμ...."κι ελαβε μιαν των πλευρών αυτούκαι ανεπλήρωσεν σάρκα αντ αυτής.."

Στις αλλες υλοποιήσεις πνευματων η ενσωμάτωση διαρκεί μονο ενα ορισμενο χρονικό διάστημα.(μιλάει μαλλον για επικλησεις...ετσι το κατανοώ),Μετάξαναδιαλύεται και το διάμεσο ξαναπαίρνει ότι έδωσε σε ακτινοβολία και ύλη απ οτο σώμα του.Η ενσωματωση όμως της Εύας έπρεπε ν αείναι διαρκείας.Γι αυτο ο Αδαμ σαν διαμεσο δεν μπορουσε να ξαναπαρει ότι είχε δώσει σε ακτινοβολία και σωματική υλη.Ο κόσμος των πνευμάτων έπρεπε λοιπον να του τις αντικαταστήσει.Τις προμηθεύτηκε απο την ακτινοβολία της γής με τον ίδιο τ΄ροπο όπως είσε προηγουμένως πλάσει το σώμα του Αδαμ.Αυτο εννοεί το κέιμενο με τα λογια "ανεπλήρωσε σάρκα αντ'αυτής"Ετσιπλάστηκε τοπρωτο ζευγάρι ανθρωπων"

 

ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ-Θωμάς Λινος

Αξίχει να το διαβάσει κανείς κι "ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω"

κι επειδή η σκέψη αρχίζει να μεταφράζει και να ερμηνεύει συμφωνα με την εμπειρία και την γνωση του χτές αφεθείτε και αντιδράστε ίσως όχι με τον παλιο γνώριμο τρόπο αλλά με μια έκπληξη ίσως....:)))

Eξ αλλου τι σημαίνει γήρας αν μη τι αλλο η άρνηση μας στις καθε ειδους εκπλήξεις;.

Χρονια Πολλά σε ολους και ο δρομος της αναζήτησης και των ερωτημάτων μεγάλος..αλλά....εχει απαντήσεις πιστέψτε με.

Filomena Moretti. recuerdos de la alhambra.

Ο Jody McIntyre στο BBC:

O Jody McIntyre είναι ένας από τους χιλιάδες φοιτητές που διαδηλώνουν στη Βρετανία, ενάντια στα σχέδια που προωθεί η βρετανική κυβέρνηση στον τομέα της παιδείας και αφορούν την αύξηση των διδάκτρων στα πανεπιστήμια και τις περικοπές των υποτροφιών. Ο Jody πάσχει από σωματική και εγκεφαλική αναπηρία και σε μια από τις διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχε, έπεσε θύμα αστυνομικής βίας, αναίτια όπως υποστηρίζει, καθώς εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να αποτελέσει απειλή για κανέναν λόγω της κατάστασης του. Ας δούμε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο BBC, καθώς και την αντιμετώπιση που έχει από δημοσιογράφο του καναλιού. Τα συμπεράσματα δικά σας.

Δείτε τη σοκαριστική συνέντευξη!

Δεν είναι εύκολο να διακρίνει κάποιος, αν είναι πιο αισχρή η επίθεση που δέχτηκε ο Τζόντυ Μακιντάιρ από τη Βρετανική αστυνομία, ή ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε τη μετέπειτα συνέντευξη του, δημοσιογράφος του BBC.

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά, αν είναι περισσότερο ανήθικο, να ρωτήσει ένας δημοσιογράφος ένα παιδί που πάσχει από σωματική και εγκεφαλική αναπηρία, εάν κινήθηκε εναντίον της αστυνομίας με σκοπό να προκαλέσει βία, ή όταν το κάνει αυτό προκειμένου να δικαιολογήσει τη βία που ασκήθηκε εναντίον του ίδιου του παιδιού.

Δεν ξέρω αν είναι περισσότερο εξοργιστικό, το ότι ο δημοσιογράφος χρησιμοποιεί τις ίδιες ερωτήσεις ξανά και ξανά προκειμένου να διακόψει το συνεντευξιαζόμενο που αντιμετωπίζει δυσκολία στην άρθρωση, ή το γεγονός ότι του απευθύνεται σα να είναι ο θύτης και όχι το θύμα της επίθεσης.

Προσπαθώ να θυμηθώ, πότε λέξεις όπως "επαναστάτης" και "ακτιβιστής" έγιναν συνώνυμες με τη λέξη "τρομοκρατία".

Σκέφτομαι αν είναι "δημοσιογραφικά δεοντολογικό" να είσαι αναγκασμένος να κάνεις μια ανήθικη δουλειά.

Όπως είπε και ο Τζόντυ Μακιντάιρ, η περίπτωση του δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό, αποτελεί τον κανόνα. Η επίθεση από την αστυνομία ήταν σκόπιμη και προσχεδιασμένη. Έγινε για να προκαλέσει τη βίαιη αντίδραση των υπολοίπων διαδηλωτών. Μερικά σπασμένα αυτοκίνητα και μαγαζιά, σε 10 κανάλια όλη μέρα, είναι αρκετά για να αλλάξουν την πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Σίγουρα έχουμε ξαναδεί παρόμοιες τακτικές ακόμα και στη χώρα μας.. Είναι πλέον εύκολο να διακρίνουμε το ρόλο των ΜΜΕ, της αστυνομίας και της πολιτικής εξουσίας. Αυτό που περιμένουμε να δούμε είναι, πόσο μακρυά θα τραβήξουν το σχοινί και αν εμείς θα πέσουμε ή θα τους ρίξουμε.

http://www.ramnousia.com/2010/12/jody-mcintyre.html 

Κρισναμούρτι-Η Απελευθέρωση από το γνωστό!

Σκέψη . Από τη μια μεριά έχουμε τη σκέψη εκείνη για την καθημερινότητά μας , τη δουλειά μας , και που πρέπει να χρησιμοποιείται με φροντίδα , με λογική και σύνεση και από την άλλη εκείνη τη σκέψη που δεν έχει καμιά απολύτως σκοπιμότητα . Αν δεν ξέρουμε αυτά τα δύο περί σκέψης , δεν μπορούμε να καταλάβουμε κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτό που μπορεί να αγγίξει η σκέψη . Ας προσπαθήσουμε , λοιπόν , να καταλάβουμε όλη την πολύπλοκη δομή του τι είναι σκέψη , πώς η σκέψη βάζει όρους σε όλες μας τις πράξεις . Και με το να καταλάβουμε όλα αυτά , ίσως συναντήσουμε κάτι που η σκέψη δεν έχει ποτέ ανακαλύψει , κάτι στο οποίο η σκέψη δεν μπορεί να ανοίξει την πόρτα .

Γιατί η σκέψη έχει γίνει τόσο σημαντική στη ζωή μας – σαν σκέψη εννοώντας τις ιδέες , τις αντιδράσεις , τις συσσωρευμένες αναμνήσεις μέσα στα εγκεφαλικά κύτταρα . Ίσως πολλοί από σας ούτε καν έχετε κάνει μια τέτοια ερώτηση ποτέ , ή κι αν την έχετε κάνει , θα είπατε «είναι πολύ μικρής σημασίας – αυτό που είναι σημαντικό είναι το συναίσθημα» . Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί κανείς να ξεχωρίσει αυτά τα δύο . Αν η σκέψη δεν δώσει συνέχεια στο συναίσθημα , πεθαίνει πολύ γρήγορα . Γιατί , λοιπόν , στην καθημερινή ζωή μας , τη μονότονη , βαρετή και φοβισμένη ζωή μας , έχει πάρει η σκέψη τόσο υπέρμετρη σημασία ; Ρωτήστε τον εαυτό σας , όπως ρωτάω κι εγώ τον εαυτό μου – γιατί κάποιος είναι σκλάβος της σκέψης ; - της πονηρής , της έξυπνης σκέψης που μπορεί να οργανώνει , που μπορεί και κινεί τόσα πράγματα , που έχει επινοήσει τόσα πολλά , που έχει προξενήσει τόσους πολλούς πολέμους , που έχει δημιουργήσει τόσο πολύ φόβο , τόσο πολύ άγχος , που πάντα φτιάχνει εικόνες και κυνηγάει την ίδια της την ουρά – η σκέψη που έχει ικανοποιηθεί από τις απολαύσεις του χτες κι έχει δώσει συνέχεια σ’αυτές τις απολαύσεις στο παρόν και το μέλλον , η σκέψη που είναι πάντα ενεργητική , φλύαρη , κινητική , δημιουργική , αφαιρετική , αθροιστική , υποθετική .

Οι ιδέες έχουν γίνει για μας πολύ πιο σημαντικές από τις πράξεις – ιδέες που έχουν εκφραστεί τόσο έξυπνα στα βιβλία από διανοούμενους κάθε είδους . Όσο πιο πανούργες και πολυμήχανες είναι τόσο πιο πολύ τις λατρεύουμε καθώς και τα βιβλία που τις περιέχουν . Είμαστε αυτά τα βιβλία , είμαστε αυτές οι ιδέες , τόσο πολύ εξαρτιόμαστε από αυτές . Μια ζωή συζητάμε για ιδέες και ιδανικά και συνέχεια δίνουμε διαλεκτικά απόψεις . Κάθε θρησκεία έχει το δικό της δόγμα , τη δικιά της συνταγή , το δικό της οικοδόμημα για να φτάσει τους θεούς , και όταν ερευνούμε για την αρχή της σκέψης , αμφισβητούμε τη σπουδαιότητα όλου αυτού του οικοδομήματος των ιδεών . Έχουμε χωρίσει την ιδέα από την πράξη γιατί η ιδέα είναι πάντα αποτέλεσμα του παρελθόντος ενώ η πράξη είναι πάντα στο παρόν – δηλαδή το να ζεις είναι πάντα στο παρόν . Φοβόμαστε να ζήσουμε και αυτός είναι ο λόγος που το παρελθόν , οι ιδέες , έχουν γίνει τόσο σημαντικές για μας . Είναι στ’αλήθεια εκπληκτικά ενδιαφέρον να προσέξει κανείς τη διαδικασία της σκέψης , να παρακολουθήσει τον τρόπο που σκέφτεται , από πού πηγάζει η αντίδραση αυτή που ονομάζουμε σκέψη . Προφανώς από τη μνήμη . Αλλά υπάρχει αρχή στη σκέψη ; Αν υπάρχει , μπορούμε να βρούμε την αρχή της – δηλαδή την αρχή της μνήμης , γιατί αν δεν είχαμε μνήμη δεν θα είχαμε καθόλου σκέψη ;

Έχουμε δει πως η σκέψη διατηρεί και δίνει συνέχεια σε μια ευχαρίστηση που είχαμε χτες και πως η σκέψη επίσης συντηρεί το αντίθετο της ευχαρίστησης που είναι ο φόβος και ο πόνος , έτσι αυτός που έχει την εμπειρία που είναι αυτός που σκέφτεται , είναι η ευχαρίστηση και ο πόνος , και επίσης , είναι η οντότητα που τρέφει την ευχαρίστηση και τον πόνο . Αυτός που σκέφτεται , ξεχωρίζει την ευχαρίστηση από τον πόνο . Δεν βλέπει ότι μέσα στην ίδια την απαίτηση για ευχαρίστηση προσκαλεί τον πόνο και τον φόβο . Η σκέψη πάντα απαιτεί ευχαρίστηση στις ανθρώπινες σχέσεις και καλύπτει αυτή την ευχαρίστηση με διάφορες λέξεις , όπως αφοσοίωση , πίστη , βοήθεια , παροχή , υποστήριξη , υπηρεσία . Αναρωτιέμαι γιατί θέλουμε να υπηρετούμε . Τι σημαίνουν όλες αυτές οι λέξεις , βοηθώ , προσφέρω , υπηρετώ ; Ένα λουλούδι γεμάτο ομορφιά , φως και μοναχικότητα λέει «προσφέρω , βοηθώ , υπηρετώ» ; Το κάνει . Και επειδή δεν προσπαθεί να κάνει τίποτα καλύπτει όλη τη γη .

Η σκέψη είναι τόσο πονηρή , τόσο έξυπνη που παραποιεί το καθετί όπως αυτή θέλει . Η σκέψη , μέσα από την απαίτησή της για ευχαρίστηση , φέρνει τις δεσμεύσεις που κουβαλάει . Η σκέψη είναι αυτή που γεννά τη δυαδικότητα σε όλες τις σκέψεις μας . Υπάρχει βία μέσα μας που μας δίνει ευχαρίστηση , αλλά υπάρχει και η επιθυμία για ειρήνη , η επιθυμία του να’σαι καλός κι ευγενικός . Αυτό είναι που συμβαίνει συνέχεια σε όλη μας τη ζωή . Η σκέψη όχι μόνο σημιουργεί αυτή τη δυαδικότητα μέσα μας , αυτή την αντίφαση , αλλά συσσωρεύει και αμέτρητες αναμνήσεις ευχαρίστησης και πόνου , κι από αυτές τις αναμνήσεις ξαναγεννιέται . Έτσι , η σκέψη είναι το παρελθόν , η σκέψη είναι πάντα παλιά . Επειδή κάθε πρόκληση αντιμετωπίζεται με βάση το παρελθόν – ενώ η πρόκληση είναι πάντα καινούρια – η δική μας αντιμετώπιση της πρόκλησης θα είναι πάντα ολοκληρωτικά ανεπαρκής και θα δημιουργεί αντίφαση , σύγκρουση , και όλη τη μιζέρια και τη λύπη που κληρονομούμε από αυτό . Ο μικρός μας εγκέφαλος βρίσκεται σε σύγκρουση οτιδήποτε και να κάνει . Είτε τρέφει υψηλές επιδιώξεις είτε μιμείται είτε συμβιβάζεται είτε καταπνίγει , εξιδανικεύει , παίρνει ναρκωτικά για να διευρυνθεί – οτιδήποτε και να κάνει – είναι σε μια κατάσταση σύγκρουσης και θα δημιουργηθεί σύγκρουση .

Αυτοί που σκέφτονται πολύ , είναι πολύ υλιστές γιατί η σκέψη είναι κάτο το υλικό . Η σκέψη που λειτουργεί μέσα σε ένα ορισμένο πρότυπο γίνεται ύλη . Υπάρχει η ενέργεια και υπάρχει η ύλη . Αυτό είναι όλη η ζωή . Μπορεί να νομίζουμε ότι η σκέψη δεν είναι κάτι το υλικό , αλλά είναι . Η σκέψη είναι ύλη , όπως και η ιδεολογία . Όπου υπάρχει ενέργεια γίνεται ύλη . Η ύλη και η ενέργεια αλληλοσυνδέονται . Δεν μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο , και όσο πιο πολύ αρμονία υπάρχει μεταξύ τους , τόσο πιο ενεργά είναι τα εγκεφαλικά κύτταρα . Η σκέψη έχει στήσει αυτό το μοντέλο της ευχαρίστησης , του πόνου , του φόβου και λειτουργεί μέσα του εδώ και χιλιάδες χρόνια και δεν μπορεί να σπάσει αυτό το μοντέλο αφού η ίδια το έχει δημιουργήσει .

Η σκέψη δεν μπορεί να δει ένα καινούριο γεγονός . Μπορεί αυτό να γίνει κατανοητό από τη σκέψη αργότερα , λεκτικά , αλλά η κατανόηση ενός καινούριου γεγονότος δεν είναι πραγματικότητα για τη σκέψη . Η σκέψη δεν μπορεί ποτέ να λύσει ένα ψυχολογικό πρόβλημα . Η σκέψη δεν είναι ποτέ καινούρια όσο έξυπνη και να’ναι , όσο πονηρή , όσο πολυμαθής , όποια και να’ναι η δομή που έχει δημιουργήσει μέσω της επιστήμης , μέσω ηλεκτρονικών εγκεφάλων , μέσω εξαναγκασμού ή ανάγκης , και άρα δεν μπορεί ποτέ να απαντήσει σε οποιοδήποτε μεγάλο και πραγματικά σημαντικό ερώτημα . Ο «παλιός» εγκέφαλος δεν μπορεί αν δώσει λύση στο τεράστιο πρόβλημα της ζωής . Η σκέψη εξαπατά , γιατί μπορεί να εφεύρει το οτιδήποτε και να βλέπει πράγματα που δεν υπάρχουν , μπορεί να μας ξεγελάσει με τα πιο εκπληκτικά κόλπα και άρα δεν μπορούμε να την εμπιστευόμαστε . Αλλά αν καταλάβεις όλη τη δομή του πώς σκέφτεσαι , γιατί σκέφτεσαι , τις λέξεις που χρησιμοποιείς , τον τρόπο συμπεριφοράς σου στην καθημερινή σου ζωή , τον τρόπο με τον οποίο μιλάς στους ανθρώπους , τον τρόπο με τον οποίο φέρεσαι στους ανθρώπους , τον τρόπο που περπατάς , τον τρόπο που τρως – αν κατανοήσεις όλα αυτά τα πράγματα τότε το μυαλό σου δεν θα σε παραπλανήσει , γιατί τότε δεν υπάρχει τίποτα να παραπλανηθεί . Ο νους τότε δεν είναι κάτι που απαιτεί , που υποδουλώνει . Γίνεται απρόσμενα σιωπηλός , ευπροσάρμοστος , ευαίσθητος , μοναχικός και σ’αυτή την κατάσταση δεν υπάρχει εξαπάτηση ή τίποτα άλλο παρόμοιο . Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι όταν είσαστε σε μια κατάσταση απόλυτης προσοχής , ο παρατηρητής , αυτός που σκέφτεται , το κέντρο , το «εγώ» , σταματάει να υπάρχει ; Σ’αυτή την κατάσταση η σκέψη αρχίζει να σβήνει μέχρι να εξαφανιστεί .

Αν κάποιος θέλει να δει κάτι πολύ καθαρά , πρέπει το μυαλό του να είναι πολύ ήρεμο , χωρίς προκατάληψη , φλυαρία , συζήτηση, εικόνες – όλα αυτά πρέπει να μπουν στην άκρη για να «δει» . Και μόνο μέσα σε σιωπή είναι που μπορείτε να παρακολουθήσετε την αρχή της σκέψης – όχι όταν ψάχνετε , όταν κάνετε ερωτήσεις, περιμένοντας για μια απάντηση . Έτσι , λοιπόν , μόνο όταν είστε εντελώς σιωπηλός , όταν όλο σας το «είναι» είναι εντελώς σιωπηλό , και έχοντας αναρωτηθεί για το «ποια είναι η αρχή της σκέψης» , τότε μόνο θα αρχίσετε να βλέπετε , μέσα απ’αυτή τη σιωπή , πώς παίρνει μορφή η σκέψη . Όταν υπάρχει η συνείδηση του πώς γεννιέται η σκέψη , τότε δεν υπάρχει ανάγκη να ελέγξεις τη σκέψη . Ξοδεύουμε πάρα πολύ χρόνο και πάρα πολύ ενέργεια σ’όλη τη ζωή μας , όχι μόνο στο σχολείο , προσπαθώντας να ελέγξουμε τη σκέψη μας – «Αυτή είναι κακή σκέψη , πρέπει να την απωθήσω» . Υπάρχει μια συνεχής μάχη μεταξύ της μιας και της άλλης σκέψης , της μιας επιθυμίας και της άλλης , της μιας απόλαυσης που υπερισχύει όλων των άλλων . Αλλά όταν υπάρχει συνείδηση της αρχής της σκέψης , τότε δεν υπάρχουν αντιφάσεις στη σκέψη .

Όταν ακούσετε μια δήλωση όπως «Η σκέψη είναι πάντα παλιά» ή «Ο χρόνος είναι πόνος» , η σκέψη αρχίζει να τη μεταφράζει και να την ερμηνεύει . Αλλά η μετάφραση και η ερμηνεία αυτή βασίζεται στη γνώση και την εμπειρία του χτες , έτσι λοιπόν θα ερμηνεύετε μονότονα σύμφωνα με τη διαμόρφωση . Αλλά αν κοιτάξετε αυτές τις φράσεις και δεν τις ερμηνεύσετε , αλλά απλά τους δώσετε την πλήρη φροντίδα σας (όχι τη συγκέντρωσή σας) θα ανακαλύψετε ότι δεν υπάρχει ούτε παρατηρητής ούτε παρατηρούμενο , ούτε σκεφτόμενος ούτε σκέψη . Μην πείτε «ποιο άρχισε πρώτα;» Είναι ένα έξυπνο επιχείρημα που δεν οδηγεί πουθενά . Μπορείτε να παρατηρήσετε στον εαυτό σας ότι όσο δεν υπάρχει σκέψη –που δε σημαίνει μια κατάσταση αμνησίας ή κενού – όσο δεν υπάρχει σκέψη που να παράγεται από τη μνήμη , την εμπειρία ή τη γνώση , που ανήκουν όλες στο παρελθόν , δεν υπάρχει καθόλου σκεφτόμενος .Αυτό δεν είναι καμιά φιλοσοφική ή μυστικιστική υπόθεση . Ασχολούμαστε με πραγματικά γεγονότα , και θα βεβαιωθείτε ότι , αν έχετε προχωρήσει μέχρι εδώ στο ταξίδι , θα αντιδράσετε σε μια πρόκληση , όχι με τον παλιό εγκέφαλο , αλλά με έναν εντελώς καινούριο .

http://www.ramnousia.com/2010/04/blog-post_04.html

Η αλήθεια δεν αγωνίζεται

 
Η αλήθεια δεν αγωνίζεται κατά των ψευδαισθήσεων, 

ούτε οι ψευδαισθήσεις αγωνίζονται κατά της αλήθειας. 

 Οι ψευδαισθήσεις δίνουν μάχες

μόνο με τον εαυτό τους.

Μαθήματα ΘαυμάτωνΚεφάλαιο 23

Δημήτρης Λιαντίνης: Έρωτας και Θάνατος

Κρισναμούρτι για την Aγάπη

"Χωρίς αγάπη, ότι κι αν κάνετε, είτε τρέχετε πίσω
απʼ όλους τους θεούς της γης, είτε παίρνετε μέρος
σε κάθε λογής κοινωνικές δραστηριότητες,
είτε προσπαθείτε να βοηθάτε τους φτωχούς,
μπαίνετε στην πολιτική, γράφετε βιβλία, ποιήματα
- χωρίς αγάπη θα είστε ένα νεκρό πλάσμα.

Χωρίς αγάπη, τα προβλήματά σας θα μεγαλώνουν
και θα πολλαπλασιάζονται επʼ άπειρο.
Mε την αγάπη, ότι κι αν κάνετε, δεν υπάρχει
κανένας κίνδυνος, δεν υπάρχει πια σύγκρουση.
Η αγάπη είναι η ουσία της αρετής".

Κρισναμούρτι ~ Βομβάη, Ινδία
21 Φεβρουαρίου 1965

Αγάπη...πόσα λίγα ξέρουμε γι αυτήν...

Ελπίζω vα πέρασες μια ήσυχη νύχτα, vα σε περίμενε μια ωραία ανατολή έξω από το παράθυρό σου και vα μπόρεσες vα κοιτάξεις γαλήvια τα βραδινά αστέρια πριν πας για ύπνο. Πόσο λίγο ξέρουμε από αγάπη, από τηv εκπληκτική τρυφερότητα και «δύναμή» της, πόσο εύκολα χρησιμοποιούμε τη λέξη αγάπη, τη χρησιμοποιεί ο στρατηγός, τη χρησιμοποιεί ο χασάπης, τη χρησιμοποιεί ο πλούσιος, όπως τη χρησιμοποιούv και τα vεαρά αγόρια και κορίτσια. Αλλά πόσο λίγα ξέρουv γι'; αυτήv! Δεv ξέρουv τηv απεραvτοσύvη της, δεν ξέρουν ότι είvαι αθάvατη, δεν ξέρουν πόσο αvεξιχvίαστη είvαι... Ν'; αγαπάς σημαίvει vα έχεις επίγvωση της αιωvιότητας.

Τι πράγμα είvαι οι σχέσεις και πόσο εύκολα πέφτουμε στη συvήθεια κάποιας συγκεκριμέvης σχέσης, θεωρούμε τα πράγματα δεδομέvα, αποδεχόμαστε τηv κατάσταση και δεv είvαι αvεκτή καμιά αλλαγή, δε δεχόμαστε καμία κίvηση προς τηv αβεβαιότητα, ούτε για έvα λεπτό. Όλα είvαι τόσο καλά ρυθμισμέvα, τόσο στέρεα φτιαγμέvα, τόσο δεσμευμέvα, που δεv υπάρχει καμία ελπίδα για λίγη φρεσκάδα, για μια καθαρή αvαζωογοvητική αvοιξιάτικη αvάσα. Αυτά κι άλλα πολλά τα οvομάζουμε σχέσεις. Αv παρατηρήσουμε από κοvτά, οι σχέσεις είvαι κάτι πολύ πιο λεπτό, κάτι πιο γοργό κι από τηv αστραπή, πιο αχαvές κι από τη γη, γιατί οι σχέσεις είvαι η ίδια ζωή. Κι η ζωή μας είvαι σύγκρουση. Θέλουμε vα κάvουμε τις σχέσεις χοvτροκομέvες, ωμές, εύκολες. Έτσι χάvουv τηv ευωδιά τους, τηv ομορφιά τους. Όλα τούτα συμβαίvουv γιατί δεv αγαπάμε, κι η αγάπη, φυσικά, είvαι το σπουδαιότερο απ'; όλα, γιατί μέσα σ'; αυτήv πρέπει vα εγκαταλείψει καvείς ολοκληρωτικά τοv εαυτό του.

Αυτή ακριβώς η ιδιότητα της φρεσκάδας, του καιvούριου, είvαι ουσιαστική, αλλιώς η ζωή γίvεται ρουτίvα, συvήθεια, και η αγάπη δεv είvαι συvήθεια, δεv είvαι κάτι βαρετό. Oι περισσότεροι άvθρωποι έχουv χάσει το αίσθημα της έκπληξης. Θεωρούv τα πάvτα δεδομέvα κι αυτή η αίσθηση της ασφάλειας καταστρέφει τηv ελευθερία και τις εκπλήξεις της αβεβαιότητας.

Σχεδιάζουμε πράγματα για το μακριvό μέλλοv, μακριά από το παρόv. Αλλά η προσοχή που χρειάζεται κανείς για vα καταvοήσει, βρίσκεται πάvτα στο παρόv. Στηv προσοχή υπάρχει πάvτα μια αίσθηση αμεσότητας. Το vα είvαι καvείς ξεκάθαρος στις προθέσεις του είvαι πολύ επίποvη δουλειά, η πρόθεση είvαι σαv μια φλόγα, που προτρέπει κάποιοv ακατάπαυστα vα καταvοήσει. Να είσαι ξεκάθαρη στις προθέσεις σου και θα δεις, τα πράγματα θα κυλήσουv από μόvα τους. Το vα είvαι καvείς ξεκάθαρος, κάθε στιγμή, είvαι ό,τι ακριβώς χρειάζεται, αλλά δεv είvαι τόσο εύκολο όσο ακούγεται. Πρέπει καvείς vα καθαρίσει τη γη για τοv καιvούριο σπόρο, κι από τη στιγμή που θα φυτευτεί ο σπόρος, με τη δική του ζωτικότητα και δύvαμη θα έρθουv οι καρποί και ο vέος σπόρος. Η εξωτερική ομορφιά δεv κρατάει ποτέ, φθείρεται πάvτα όταv δεv υπάρχει εσωτερική χαρά κι ευχαρίστηση. Καλλιεργούμε κάθε τι το εξωτερικό, δίvοvτας πολύ λίγη προσοχή σε όσα βρίσκοvται μέσα μας, αλλά το μέσα είvαι που τρώει πάvτα το έξω. Το σκουλήκι που καταστρέφει τη φρεσκάδα του μήλου βρίσκεται μέσα του.

Lisa Gerrard - The host of seraphim - HD

Η ΖΩΗ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

η φυση του Θειου και το Θειον στην Φυση

κάποτε ένας αναζητητής συνάντησε έναν γέρο.

"τι ψάχνεις;" τον ρωτησε ο γέρος. 

"τον Θεό αναζητώ, αλλά αν και γύρισα τον κόσμο όλο, δεν τον συνάντησα", απάντησε ο αναζητητής. 

"μα δεν συνάντησες βουνά, ποτάμια, δέντρα, πουλιά, ζώα, στο ταξίδι σου;" ρωτησε ο γέρος. 

"φυσικά και συνάντησα" απάντησε ο αναζητητής.

"τότε πώς δεν αναγνώρισες τον Θεό;", απόρησε ο γέρος...

Επιτέλους και βιβλίο!

Δευτέρα, 11 Μαΐου 2009

Επιτέλους και βιβλίο!

Να που τελικά το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα.
"Το Κρυφό Μονοπάτι" θα κυκλοφορήσει στα βιβλιοπωλεία κατά τα τέλη Μαΐου. Μετά από κόπο και μόχθο ανθρώπων που διάβασαν το πρωτότυπο και πίστεψαν σε αυτό, το ημερολόγιο του ΘΩΜΑ ΛΙΝΟΥ, επιτέλους, έλαβε τη μορφή ενός υπέροχου βιβλίου και θα μπορείτε να το βρείτε στην αγορά ή να το προμηθευτείτε επί αντικαταβολή από εδώ. Παραθέτω το Δελτίο Τύπου για να πάρετε μια γρήγορη ιδέα:

"Το Κρυφό Μονοπάτι δημιουργήθηκε από τη μεταφορά σε βιβλίο του περιεχομένου 5 τετραδίων που γράφτηκαν μέσα στον Αύγουστο του 1935 υπό τη μορφή ημερολογίου.
Ο Θωμάς, ναυτικός σε ατμόπλοιο, βγαίνει στη στεριά σε ένα λιμάνι της Βόρειας Ισπανίας, αποφασισμένος να εξερευνήσει την ενδοχώρα. Από την πρώτη κιόλας μέρα γνωρίζει έναν μυστηριώδη Γερμανό, που του προτείνει να κάνουν μαζί την πορεία μέχρι το Santiago de Compostela.
Το ταξίδι αρχίζει και μαζί του ξεκινά μια απρόσμενη ανέλιξη προς τη Γνώση. Έκπληκτος ο Θωμάς ανακαλύπτει ότι ο συνοδοιπόρος του κατέχει μια θεόπνευστη, απόκρυφη διδασκαλία, απαγορευμένη στην πατρίδα του, και την οποία του αποκαλύπτει μέρα τη μέρα.
Θέλοντας να αποθησαυρίσει αυτή τη γνώση, ο Θωμάς ξεκινά να την καταγράφει υπό τη μορφή ημερολογίου σε τετράδιο. Μέχρι το τέλος της πορείας έχει γεμίσει πέντε τετράδια και γρήγορα συνειδητοποιεί ότι η ζωή του δε θα είναι ποτέ η ίδια.
Η διδασκαλία που λαμβάνει είναι τόσο μοναδική και συναρπαστική που προκαλεί την αφύπνιση της συνειδητότητάς του, κάτι που έχει καταλυτική σημασία για την πορεία του στο πνευματικό μονοπάτι.
Η γλώσσα του Θωμά Λινού μεταφέρει στο σήμερα διαχρονικές αλήθειες και διδασκαλίες με μια εκθαμβωτική διαύγεια και πειστικότητα!"

Επιμέλεια τετραδίων: Αγγελική Νατσούλη
Επιμέλεια κειμένου: Στέφανος Κόκκινος
Εξώφυλλο και Layout: Λευτέρης Ε. Χαιρετάκης

ΗΜΕΡ. ΕΚΔΟΣΗΣ: ΜΑΪΟΣ 2009
ΣΧΗΜΑ: 14,5 Χ 21
ΣΕΛΙΔΕΣ: 462
ISBN: 978-960-931258-5
Τηλέφωνο παραγγελιών: 698-6715005 begin_of_the_skype_highlighting              698-6715005      end_of_the_skype_highlighting begin_of_the_skype_highlighting              698-6715005 begin_of_the_skype_highlighting              698-6715005      end_of_the_skype_highlighting      end_of_the_skype_highlighting
e-mail: tokryfomonopati@designerbrothers.org

Το Κρυφό Μονοπάτι

"Αυτή ,θα είναι η  ημέρα μετά την εφαρμογή του Σχεδίου της Σωτηρίας του Θεού,όπου δεν θα υπάρχουν πια "νεκροί",όπου δεν θα υπάρχει πιά χωρισμός απο τον Θεό.Θα είναι η ημέρα όπου όλα τα κλαράκια τπου αποκόπηκαν απο το Δένδρο της Ζωής θα ξαναμπολιαστού,η ημέρα όπου δεν θα υπάρχει πια κλαυθμός και πονο,η ημέρα που ο Θεός θα σκουπίσει όλα τα δάκρυα που χύθηκαν σε τόσο μεγάλο αριθμό απο τα παραπλανημένα παιδιά Του στο μακρύ δρόμο του αποχωρισμού.Θα έιναι η ημέρα όπου το Βασίλειο του Θεού θα λάμψει πάλι στην ίδια εκταση όπως πριν απο την Πτώση".

http://apilgrimsdiary.blogspot.com/2009/05/blog-post.html

Δικέφαλος Αετός

Ο συμβολισμός του δικέφαλου αετού του Δημήτρη Μαυρίδη Ἀρχαιότατο σύμβολο ὁ μονοκέφαλος ἀετός εἶναι γνωστός ὡς αὐτοκρατορικό σύμβολο ἰσχύος, ζωτικότητας καί ἀναγέννησης. Ἀπαντᾶται σέ ὅλη τή μακραίωνη ἱστορία τῶν δύο ρωμαϊκῶν αὐτοκρατοριῶν, ἀλλά καί στίς προγενέστερες ἑλληνικές πόλεις, ὅπως καί σέ ἀναρίθμητες ἄλλες συμβολικές χρήσεις συνοδεύοντας θεούς καί ἥρωες. Ὡστόσο, ἡ παραλλαγή τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ ὑπῆρξε σύμβολο ὑπέρτατης δύναμης γιά τούς Μυκηναίους, τούς Βαβυλώνιους καί τούς Χιττῖτες, ἀπό τούς ὁποίους εἶναι πιθανό νά τόν υἱοθέτησαν οἱ Τουρκομάνοι τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί οἱ Σελτζοῦκοι τοῦ Ρούμ, γιά νά τόν δανειστοῦν οἱ Σταυροφόροι καί νά τόν μεταφέρουν στήν Εὐρώπη, ὅπου ἔγινε γνωστός ὡς αὐτοκρατορικό σύμβολο τῆς Ρωσίας τῶν Τσάρων καί τῆς Αὐστρίας τῶν Ἀψβούργων. Τά δύο κεφάλια τοῦ ἀετοῦ ἑρμηνεύονται συνήθως ὡς ἔκφραση τῆς διπλῆς φύσης ἤ τῆς δυσυπόστατης ἰσχύος αὐτῶν πού τόν χρησιμοποιοῦν, ἀλλά καί ὡς μιά ὑπέρτατη ἔκφραση κυριαρχίας καί δύναμης. Στό Βυζάντιο ὁ δικέφαλος ἀετός ἐμφανίζεται καί γίνεται γνωστός κατά τήν ἐποχή τῶν Κομνηνῶν. Ὁ συμβολισμός τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ στή νεοελληνική ἱστορία ξεκινᾶ κατά τήν αὐγή τοῦ Νέου Ἑλληνισμοῦ μέ τόν διανοούμενο αὐτοκράτορα τῆς Νίκαιας Θεόδωρο Β´ Λάσκαρι, ὁ ὁποῖος εἰκονίζεται τό 1250 περίπου πατώντας σέ ὑποπόδιο μέ παράσταση τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ˙ πρᾶγμα πού ἴσως συμβολίζει τά αὐτοκρατορικά δικαιώματα στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀσία. Ὁ 13ος αἰώνας εἶναι μιά ἐποχή κατά τήν ὁποία τό Βυζάντιο, — ἡ Ρωμανία ὅπως εἶναι τό πραγματικό του ὄνομα —, βρίσκεται σέ διμέτωπο ἀγῶνα ἀντιμετωπίζοντας τήν ἐπιβολή τῆς Δύσης καί τῆς Ἀνατολῆς. Εἶναι μιά ἐποχή, στήν ὁποία διακρίνεται καθαρά ἕνα ἀπό τά μόνιμα χαρακτηριστικά τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας: οἱ ἀπειλές γιά ὁλοκληρωτικό ἀφανισμό καί οἱ συνεχεῖς ἀγῶνες γιά ἐπιβίωση. Εἶναι καί μιά ἐποχή κατά τήν ὁποία οἱ διανοούμενοι καί οἱ αὐτοκράτορες τῆς Νίκαιας πιάνουν ξανά τό νῆμα τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας γιά νά ἀνοίξουν τόν δρόμο πρός τόν Νέο Ἑλληνισμό. Ὁ βασιλικός δικέφαλος ἀετός περνᾶ στούς Παλαιολόγους καί διατη-ρεῖται ὡς σύμβολο καί μετά τήν Ἅλωση. Ἀποκτᾶ τότε ἀλυτρωτική, δηλαδή ἀπελευθερωτική, σημασία καί γίνεται σύμβολο τῆς Μεγάλης Ἰδέας, πού γεννήθηκε στήν Πύλη τοῦ Ρωμανοῦ τήν αὐγή τῆς 29ης Μαΐου 1453. Ἡ ἔνδοξη πτώση τῆς Βασιλεύουσας καί τῆς Αὐτοκρατορίας συνοδεύεται ἀπό τήν αὐτοθυσία τοῦ "ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος" ἀγωνιζόμενου αὐτοκράτορα καί τῶν συμπολεμιστῶν του, πού ἠθικά καί συναισθηματικά συγκλονίζει πάντα τόν Ἑλληνισμό μέ ἀμείωτη ἔνταση. Γιά τό ὑπόδουλο Γένος τά αὐτοκρατορικά δικαιώματα δέν μεταφέρονται στή νέα δυναστεία τοῦ ἀσιάτη κατακτητῆ καί οἱ σουλτάνοι δέν εἶναι οἱ νόμιμοι διάδοχοι τῶν αὐτοκρατόρων. Ἡ Κωνσταντινούπολη δέν εἶναι πλέον ἡ οἰκουμενική πρωτεύουσα, ἀλλά ἡ σκλαβωμένη μάνα τῶν Ρωμηῶν. Στήν πόλη τῶν αὐτοκρατόρων κυριαρχεῖ τώρα τό ἑτερόδοξο, τό ἀλλότριο, ἡ ἀμάθεια καί ἡ βαρβαρότητα. Δέν ὑπάρχει πιά ἡ ὑπερεθνική, ὑπερφυλετική ἑνότητα πού ἐνσαρκώνει ὁ αὐτοκράτορας καί πραγματώνει ἡ Ἀνατολική Ἐκκλησία. Ἡ νέα πολυπολιτισμική πραγματικότητα ἐπιβάλλεται ἀπό τήν ὀθωμανική διοίκηση. Αὐτό, ὅμως, πού μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἔλαμψε, καταυγάζοντας Ἀνατολή καί Δύση, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀνορθωθεῖ καί πάλι μέ νέα δόξα καί ἀκτινοβολία. Ὁ δικέφαλος ἀετός δέν χάνεται, ἀλλά ἀνανεώνει τή συμβολική του δύναμη καί σημαίνει τώρα τήν ἐλπίδα καί τήν πίστη γιά τήν ἀνάσταση καί τήν ἀνόρθωση τῆς Ρωμανίας. Ἡ παρουσία τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ μπορεῖ ἐπίσης νά θεωρηθεῖ ὡς ὑπόμνηση τῆς βυζαντινῆς μας καταγωγῆς καί τῆς συνέχειας τῆς Ρωμηοσύνης. Ὁ δικέφαλος ἀετός γίνεται κατά τήν Τουρκοκρατία σύμβολο καί γιά ἕνα ἀκόμη σταθερό χαρακτηριστικό τῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας: τό αἴτημα τῆς ἀναγέννησης καί τῆς ἀποκατάστασης τῆς ἀρχαίας δόξας. Ὁ δικέφαλος ἀετός, χωρίς νά ἀναφέρεται στή λαϊκή ποίηση καί τό δημοτικό τραγούδι, ἐμφανίζεται σέ πολυάριθμες καί πολύμορφες ἀπεικονίσεις. Στά δάπεδα τῶν μεταβυζαντινῶν ἐκκλησιῶν ὑπάρχει συχνά δικέφαλος ἀνάγλυφος ἀετός κάτω ἀπό τόν τροῦλλο. Ἐμφανίζεται στή διακόσμηση τῶν ἐκκλησιῶν καί τῶν ἐκκλησιαστικῶν σκευῶν, στίς σφραγίδες γιά τό Χριστόψωμο, στήν ξυλογλυπτική, τά ἐκκλησιαστικά σκεύη, τά σινιά, τά κεντήματα, τά παγούρια, τήν ὑφαντική καί τίς ἐνδυμασίες, τήν ἀγγειοπλαστική καί τήν κεραμική. Στήν ἀρχιτεκτονική βρίσκεται στή ζωγραφική τῶν λαϊκῶν σπιτιῶν, τά ὑπέρθυρα, τό τζάκι καί τίς κτητορικές ἐπιγραφές. Ὁ δικέφαλος ἀετός γίνεται ἐπίσης ἔμβλημα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.  Ἐκεῖ ὅμως, ὅπου ὁ δικέφαλος ἀετός ἀποτελεῖ τό πιό συχνό θέμα, εἶναι ἡ λαϊκή ἀργυροχοΐα, ὅπου διακοσμεῖ ἕνα κόσμο λεβεντιᾶς, φιλότιμου καί ἀρετῆς˙ ὅπως στά γιαταγάνια καί τά χατζάρια, τά καριοφύλια, τίς παλάσκες, τά χαϊμαλιά, τίς πόρπες, τά κιουστέκια, τά γιορντάνια, τά τεπελέκια, τά σκουλαρίκια, τά βραχιόλια, τίς ταμπακιέρες, τά φυλαχτά, τούς σταυρούς καί πάμπολλα ἄλλα πολύτιμα ἀντικείμενα - φορεῖς τοῦ λαϊκοῦ μας πολιτισμοῦ. Σήμερα ἡ χρήση τοῦ συμβολισμοῦ τοῦ δικέφαλου ἀετοῦ σημαίνει τήν ἐπιμονή στή δύναμη τῆς παράδοσης, τήν ὑπόμνηση τῆς ἱστορικῆς συνέχειας καί τό αἴτημα γιά ἀναγέννηση. *** Ἀετὸς ὡς σύμβολο καὶ συμβολισμὸς του Δημητρίου Γ. Μαυρίδη http://www.zoiforos.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=3959&Itemid=1

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΒΕΤΤΑ - ΕΙΡΗΝΗ / PEACE

Εχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό....

Έχει και η ψυχή τον δικό της κονιορτό που εάν σηκωθεί μέσα μας αέρας, αλίμονο. Oι ορμές χτυπάνε στα παράθυρα, τα τζάμια θρυμματίζονται. Λίγοι ξέρουν ότι ο υπερθετικός στα αισθήματα σχηματίζεται με το φως, όχι με τη δύναμη. Kι ότι χρειάζεται χάδι εκεί που βάζουν μαχαίρι. Ότι ένας κοιτώνας με τη μυστική συνεννόηση των σωμάτων μάς παρακολουθεί παντού και μας παραπέμπει στην αγιότητα χωρίς συγκατάβαση. A ! όταν η στιγμή φτάσει να καθίσουμε κι εμείς πάνω στο πεζούλι κάποιας Aγίας Πρέκλας εν μέσω αγριοσυκών, μορεών με ερυθρούς καρπούς, εις έρημον τόπον, απόκρημνον ακτήν, τότε η μικρή Kουμπώ μ' ένα κερί στο χέρι θα σηκωθεί στις μύτες των ποδιών να φτάσει εκεί ψηλά, μέσα στον αναστεναγμό μας, όλα τα εύφλεκτα: πάθη, πείσματα, φωνές οργής, μυριάδες έντομα χρωματιστούλια που να λαμπαδιάσει ο τόπος !

André Rieu & Lily