-ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ-
Μπορούμε να πετάξουμε κι όμως έρπουμε,
Καθορίζουνε πως βλέπουμε
γύρω μας και μέσα μας.
Κάποιοι κρατάν το βλέμμα μας
στραμμένο στα εφήμερα
δεν βλέπουμε μακρύτερα απο το σήμερα,
πολλές φορές δεν βλέπουμε μακρύτερα απ'το χθές.
Βαυκαλιζόμαστε μέσα σε ρηχούς λιμένες,
προσπαθούμε να χωρέσουμε μέσα σε φόρμες ξένες.
Κλειδωμένες οι κινήσεις μας στον οριζόντιο άξονα
Σαν τους δεσμώτες του σπηλαίου
της παραβολής του Πλάτωνα.
φεύγουμε το φώς,
γυρνάμε στο σκοτάδι μας
στρέφουμε το κεφάλι μας αντίθετα,
δεν αντέχουμε στη θέα του φωτεινού ορίζοντα.
Ζητάμε περισσότερα ειδικά βοηθήματα,
ώστε να μπορούμε να τρέχουμε πιο γρήγορα,
όταν κυνηγάμε τα απατηλά μας είδωλα,
βουλιάζουμε στης ύλης τα μελανά ύδατα.
Κανείς δεν παραδειγματίστηκε απο τον Αρχιμήδη,
όταν κατέστρεφε τα σχέδια των μηχανών του
θεωρώντας αγενή και άξεστη την τέχνη εκείνη,
που σχετιζότανε με την φθαρτή ζωή του ανθρώπου.
Πηγαίνουμε όπου μας πηγαίνουνε
δεν το καταλαβαίνουμε,
τον κόσμο βλέπουμε
μέσα απο τα βρώμικα οπτικά φίλτρα
που μας φορέσαν τέως βάρβαροι ,
που όμως τώρα κρατάν τα σκήπτρα
Οι ιδιοι που μας έχουν πείσει, οτί η λύση
βρίσκεται στους τεχνητούς παραδείσους
που για εμάς έχουν χτίσει.
Φτύνουμε την τροφή που μπορεί να μας βοηθήσει,
να υπερνικήσουμε την τιτανική μας φύση.
"Το ζήτημα είναι από που βλέπει κανείς τον ουρανό. Εγώ τον έχω δει από καταμεσής της θάλασσας."
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Ο κόσμος είναι ώς η Θεία Γλώσσα για κείνους που είναι σε θέση να την αντιληφθούν...
Ολόκληρος η Φύσις είναι δεν είναι παρά ένα Σύμβολον.δηλαδή.
Τότε μόνο αποκτά την την πλήρη αυτής σημασίαν,εφ όσον την παρατηρούμεν ώς εν βάθρον δια να ανυψωθώμενεις την σύλληψιν των "υπέρ την Φύσιν" αληθειών....
Rene Guenon
Ολόκληρος η Φύσις είναι δεν είναι παρά ένα Σύμβολον.δηλαδή.
Τότε μόνο αποκτά την την πλήρη αυτής σημασίαν,εφ όσον την παρατηρούμεν ώς εν βάθρον δια να ανυψωθώμενεις την σύλληψιν των "υπέρ την Φύσιν" αληθειών....
Rene Guenon
Η Επιστημη και ο Ορθολογισμος
ο 1906 γεννιέται στην Τσεχία ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης, ο Kurt Gödel που θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς, ή ο σημαντικότερος για πολλούς καθώς το περιοδικό Time, τον ανέδειξε ως την κορυφαία μαθηματική προσωπικότητα του 20ου αιώνα. Έγινε διάσημος με το θεώρημα περί μη πληρότητας που ήρθε να αναταράξει τα μέχρι τότε συμβατικά και αξιωματικά μαθηματικά.
Στα 18 του - στο Πανεπιστήμιο πια - γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα στα είκοσι πέντε του, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών αλλά και της μεταφυσικής πλευράς των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας, στο οποίο δείχνει ότι σε ένα μαθηματικό σύστημα υπάρχουν αναφορές οι οποίες αν κι είναι αληθείς δεν μπορούν να αποδειχθούν.
Το θεώρημα της μη πληρότητας προκάλεσε μεγάλο σεισμό στα μαθηματικά θεμέλια, όπως και η Αριθμητική Γκέντελ που θα επηρεάσει τον Άλαν Τιούρινγκ τον πατέρα της λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
O Γκέντελ με το θεώρημα της μη πληρότητας έδειξε ότι υπάρχει ένα όριο στη γνώση μας για το κάθε τι, γιατί πάντα θα απαιτούνται περισσότερα στοιχεία που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό ποτέ δεν θα συλλάβουμε το σύνολο των μαθηματικών αληθειών με μια πεπερασμένη ή αναδρομική λίστα καθαρά τυπικών αξιωμάτων.
Το 1949 ο Κουρτ Γκέντελ δημοσίευσε μια εργασία τόσο ρηξικέλευθη, που συγκλόνισε την επιστημονική κοινότητα.
Απέδειξε ότι υπάρχουν Kόσμοι (που περιγράφονται από τη θεωρία της σχετικότητας) στους οποίους ο χρόνος δεν υφίσταται (όπως εμείς τον κατανοούμε). Και δεν στάθηκε μόνον εκεί. Απέδειξε επίσης ότι, εφόσον ο χρόνος απουσιάζει από αυτά τα θεωρητικά σύμπαντα, δεν υφίσταται ούτε στο δικό μας Κόσμο.
Μπροστά σε αυτές τις ανατρεπτικές κοσμοθεωρήσεις, οι φιλόσοφοι παραμένουν μέχρι σήμερα εκκωφαντικά σιωπηλοί - η σιωπή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της διανόησης στα τέλη του περασμένου αιώνα.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '40, ο Γκέντελ απέδειξε την ύπαρξη των παράδοξων λύσεων στις εξισώσεις πεδίου της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτοί οι "περιστρεφόμενοι κόσμοι" θα επέτρεπαν το ταξίδι στον χρόνο, που έκαναν ακόμη και τον Einstein να έχει αμφιβολίες για τη θεωρία του.
Ο Γκέντελ έγινε μόνιμο μέλος της IAS (Ίδρυμα Προκεχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον) το 1946. Περίπου τότε σταμάτησε την έκδοση νέων έργων, αν και συνέχισε να εργάζεται. Έγινε καθηγητής στο ίδιο Ίδρυμα το 1953 και ομότιμος καθηγητής το 1976.
Στο Γκέντελ απονεμήθηκε το πρώτο Βραβείο Αλβέρτου Αϊνστάιν το 1951, ενώ του δόθηκε επίσης και το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης το 1974.
Το θεώρημα της Μη Πληρότητας του Γκέντελ
Ο Γκέντελ διατυπωνει ως εξης το θεώρημα της μη πληρότητας: κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα. Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο. Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο. Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα.
Με αυτό το θεώρημα, ο Γκέντελ έθεσε τέλος στην αναζήτηση της βεβαιότητας στα μαθηματικά, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει.
Το Θεώρημα της μη-πληρότητας, αποδεικνύει ουσιαστικά ότι ακόμη και στα μαθηματικά, το απώτατο προπύργιο του ορθολογισμού, η αποδεικτική δύναμη της Λογικής έχει όρια. Ότι δηλαδή σε κάθε θεωρία, όσο καλοδομημένη κι αν είναι, με όσα μη-αντιφατικά αξιώματα κι αν εξοπλισθεί, θα μείνουν πάντα αλήθειες μη-αποδείξιμες, απροσπέλαστες απ’ τη μέθοδο του «ένα και ένα κάνουν δύο». Αυτό φυσικά διόλου δεν σημαίνει ότι το Θεώρημα δείχνει πως η Λογική είναι σαθρό εργαλείο. Καθόλου. Βάζει όμως φραγμό στην παντοδυναμία της.
Από μια άλλη άποψη το θεώρημα αυτό δείχνει πως για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το σύμπαν πρέπει να το θεωρήσει παρατηρώντας το από μια θέση έξω απ' αυτό. Μέσα στο σύμπαν υπάρχουν
όρια για την κατανόηση του.
Μια τέτοια διατύπωση όμως ακόμη κι απο την άποψη της κοινής λογικής είναι προφανώς άτοπη.
Διότι αν υπαρχει μια θεση παρατηρητη εξω απ το Συμπαν το μελετωμενο Συμπαν δεν ειναι το Σύμπαν.
Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην Αλήθεια.
Στα 18 του - στο Πανεπιστήμιο πια - γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα στα είκοσι πέντε του, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών αλλά και της μεταφυσικής πλευράς των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας, στο οποίο δείχνει ότι σε ένα μαθηματικό σύστημα υπάρχουν αναφορές οι οποίες αν κι είναι αληθείς δεν μπορούν να αποδειχθούν.
Το θεώρημα της μη πληρότητας προκάλεσε μεγάλο σεισμό στα μαθηματικά θεμέλια, όπως και η Αριθμητική Γκέντελ που θα επηρεάσει τον Άλαν Τιούρινγκ τον πατέρα της λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
O Γκέντελ με το θεώρημα της μη πληρότητας έδειξε ότι υπάρχει ένα όριο στη γνώση μας για το κάθε τι, γιατί πάντα θα απαιτούνται περισσότερα στοιχεία που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό ποτέ δεν θα συλλάβουμε το σύνολο των μαθηματικών αληθειών με μια πεπερασμένη ή αναδρομική λίστα καθαρά τυπικών αξιωμάτων.
Το 1949 ο Κουρτ Γκέντελ δημοσίευσε μια εργασία τόσο ρηξικέλευθη, που συγκλόνισε την επιστημονική κοινότητα.
Απέδειξε ότι υπάρχουν Kόσμοι (που περιγράφονται από τη θεωρία της σχετικότητας) στους οποίους ο χρόνος δεν υφίσταται (όπως εμείς τον κατανοούμε). Και δεν στάθηκε μόνον εκεί. Απέδειξε επίσης ότι, εφόσον ο χρόνος απουσιάζει από αυτά τα θεωρητικά σύμπαντα, δεν υφίσταται ούτε στο δικό μας Κόσμο.
Μπροστά σε αυτές τις ανατρεπτικές κοσμοθεωρήσεις, οι φιλόσοφοι παραμένουν μέχρι σήμερα εκκωφαντικά σιωπηλοί - η σιωπή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της διανόησης στα τέλη του περασμένου αιώνα.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '40, ο Γκέντελ απέδειξε την ύπαρξη των παράδοξων λύσεων στις εξισώσεις πεδίου της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτοί οι "περιστρεφόμενοι κόσμοι" θα επέτρεπαν το ταξίδι στον χρόνο, που έκαναν ακόμη και τον Einstein να έχει αμφιβολίες για τη θεωρία του.
Ο Γκέντελ έγινε μόνιμο μέλος της IAS (Ίδρυμα Προκεχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον) το 1946. Περίπου τότε σταμάτησε την έκδοση νέων έργων, αν και συνέχισε να εργάζεται. Έγινε καθηγητής στο ίδιο Ίδρυμα το 1953 και ομότιμος καθηγητής το 1976.
Στο Γκέντελ απονεμήθηκε το πρώτο Βραβείο Αλβέρτου Αϊνστάιν το 1951, ενώ του δόθηκε επίσης και το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης το 1974.
Το θεώρημα της Μη Πληρότητας του Γκέντελ
Ο Γκέντελ διατυπωνει ως εξης το θεώρημα της μη πληρότητας: κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα. Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο. Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο. Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα.
Με αυτό το θεώρημα, ο Γκέντελ έθεσε τέλος στην αναζήτηση της βεβαιότητας στα μαθηματικά, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει.
Το Θεώρημα της μη-πληρότητας, αποδεικνύει ουσιαστικά ότι ακόμη και στα μαθηματικά, το απώτατο προπύργιο του ορθολογισμού, η αποδεικτική δύναμη της Λογικής έχει όρια. Ότι δηλαδή σε κάθε θεωρία, όσο καλοδομημένη κι αν είναι, με όσα μη-αντιφατικά αξιώματα κι αν εξοπλισθεί, θα μείνουν πάντα αλήθειες μη-αποδείξιμες, απροσπέλαστες απ’ τη μέθοδο του «ένα και ένα κάνουν δύο». Αυτό φυσικά διόλου δεν σημαίνει ότι το Θεώρημα δείχνει πως η Λογική είναι σαθρό εργαλείο. Καθόλου. Βάζει όμως φραγμό στην παντοδυναμία της.
Από μια άλλη άποψη το θεώρημα αυτό δείχνει πως για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το σύμπαν πρέπει να το θεωρήσει παρατηρώντας το από μια θέση έξω απ' αυτό. Μέσα στο σύμπαν υπάρχουν
όρια για την κατανόηση του.
Μια τέτοια διατύπωση όμως ακόμη κι απο την άποψη της κοινής λογικής είναι προφανώς άτοπη.
Διότι αν υπαρχει μια θεση παρατηρητη εξω απ το Συμπαν το μελετωμενο Συμπαν δεν ειναι το Σύμπαν.
Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην Αλήθεια.
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 8 Ιανουαρίου 2011
Koσμική Συνειδητότητα
Ενας απο τους πιο αξιοπροσεκτους συμβολισμους που εμφανιζεται σε πολλες Παραδοσεις ειναι ο συμβολισμος της "Θαλασσοποριας" ,δια μεσου του Ωκεανου που αντιπροσωπευει το Ψυχικο πεδιο,και που ο Ανθρωπος ειναι υποχρεωμενος να διασχισει,αποφευγοντας ολους τους κινδυνους για να φτασει στον προορισμο του.
Αλλα τι θα ελεγε κανεις για ολους εκεινους που ριχνονται στη μεση του Ωκεανου,μη εχοντας αλλη φιλοδοξια απο το να πνυγουν μεσα του;
Αυτη ειναι η ακριβης σημασια της αποκαλουμενης "συγχωνευσης" με μια "κοσμικη συνειδητοτητα" που δεν ειναι τιποτε αλλο απο το συγκεχυμενο και αδιαφοροποιητο συνολο των ψυχικων επιρρειων,οι οποιες,οτι κι αν φανταζονται μερικοι ,δεν εχουν απολυτως τιποτα το κοινο,με τις πνευματικες επιρρειες,παροτι τις μιμουνται λιγο-πολυ σε καποιες εξωτερικες εκδηλωσεις τους.
Οσοι κανουν αυτο το μοιραιο λαθος,αγνοουν η ξεχνουν την διαφορα που υπαρχει αναμεσα στο "Υδωρ ο ην υποκατω του στερεωματος" και το "υδωρ το επανω του στερεωματος".
Αντι να υψωθουν προς τον ανω Ωκεανο,βυθιζονται στην Αβυσσο του κατω Ωκεανου.
Αντι να συγκεντρωσουν τις δυναμεις τους και να τις κατευθυνουν προς το υπερμορφικο κοσμο,ο οποιος ειναι ο μονος που μπορει να ονομαστει "πνευματικος",τις διασκορπιζουν στην αδιακοπα μεταβαλλομενη και φευγαλεα ποικιλια των μορφων της αδιορατης εκδηλωσης που πομποδως αποκαλειται "αστρικο".(astral)
Η ιδια μαλιστα λεξη ειναι "Ελληνικη" και ουδεμιαν σχεσην εχει με αυτο που οι ψυχιστες διαφορων τυπων,αποκαλλουν αστρικο.
Βεβαιως ειναι δικαιωμα του καθ ενος μας να εχει την δικη του οπτικη για ολα εν τελει τα πραγματα και να διαθετει τον εαυτο του κατα πως αντιλαμβανεται την θεση του στον Κοσμο,αλλα ειναι και καθηκον αλλων να επισημανουν τετοιου ειδους ελλειπεις κατανοησεις.
http://www.facebook.com/profile.php?id=733628814&v=wall#!/note.php?note_id=189886707695591&id=100001003643769
Αλλα τι θα ελεγε κανεις για ολους εκεινους που ριχνονται στη μεση του Ωκεανου,μη εχοντας αλλη φιλοδοξια απο το να πνυγουν μεσα του;
Αυτη ειναι η ακριβης σημασια της αποκαλουμενης "συγχωνευσης" με μια "κοσμικη συνειδητοτητα" που δεν ειναι τιποτε αλλο απο το συγκεχυμενο και αδιαφοροποιητο συνολο των ψυχικων επιρρειων,οι οποιες,οτι κι αν φανταζονται μερικοι ,δεν εχουν απολυτως τιποτα το κοινο,με τις πνευματικες επιρρειες,παροτι τις μιμουνται λιγο-πολυ σε καποιες εξωτερικες εκδηλωσεις τους.
Οσοι κανουν αυτο το μοιραιο λαθος,αγνοουν η ξεχνουν την διαφορα που υπαρχει αναμεσα στο "Υδωρ ο ην υποκατω του στερεωματος" και το "υδωρ το επανω του στερεωματος".
Αντι να υψωθουν προς τον ανω Ωκεανο,βυθιζονται στην Αβυσσο του κατω Ωκεανου.
Αντι να συγκεντρωσουν τις δυναμεις τους και να τις κατευθυνουν προς το υπερμορφικο κοσμο,ο οποιος ειναι ο μονος που μπορει να ονομαστει "πνευματικος",τις διασκορπιζουν στην αδιακοπα μεταβαλλομενη και φευγαλεα ποικιλια των μορφων της αδιορατης εκδηλωσης που πομποδως αποκαλειται "αστρικο".(astral)
Η ιδια μαλιστα λεξη ειναι "Ελληνικη" και ουδεμιαν σχεσην εχει με αυτο που οι ψυχιστες διαφορων τυπων,αποκαλλουν αστρικο.
Βεβαιως ειναι δικαιωμα του καθ ενος μας να εχει την δικη του οπτικη για ολα εν τελει τα πραγματα και να διαθετει τον εαυτο του κατα πως αντιλαμβανεται την θεση του στον Κοσμο,αλλα ειναι και καθηκον αλλων να επισημανουν τετοιου ειδους ελλειπεις κατανοησεις.
http://www.facebook.com/profile.php?id=733628814&v=wall#!/note.php?note_id=189886707695591&id=100001003643769
Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010
Η Τέχνη Του Πολεμιστή
Ένα από αυτά τα συστήματα περιέγραψε ο ανθρωπολόγος Κάρλος Καστανέντα, σε μια σειρά βιβλίων, μετά την συνάντηση και την μύησή του από έναν Ινδιάνο σαμάνο μιας φυλής του Μεξικού και της ομάδας του, τον Δον Χουάν Μάτους. Η ερμηνεία που έδωσε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα για την φύση και την λειτουργία της πραγματικότητας βασίζεται στις ανακαλύψεις των αρχαίων Τολτέκων και στις σκέψεις τους για την ζωή τον θάνατο και το σύμπαν. Γι’ αυτούς, ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη δεν ήταν παρά μία δυναμική διάταξη ενέργειας σε διάφορες παραλλαγές και εντάσεις. Ένα ενεργειακό γεγονός,το οποίο μπορούσαν να διαχειριστούν σχεδόν άμεσα με την δύναμη της θέλησής τους.http://miastala.com/s/archives/9007
Ένα από αυτά τα συστήματα περιέγραψε ο ανθρωπολόγος Κάρλος Καστανέντα, σε μια σειρά βιβλίων, μετά την συνάντηση και την μύησή του από έναν Ινδιάνο σαμάνο μιας φυλής του Μεξικού και της ομάδας του, τον Δον Χουάν Μάτους. Η ερμηνεία που έδωσε ο Δον Χουάν στον Καστανέντα για την φύση και την λειτουργία της πραγματικότητας βασίζεται στις ανακαλύψεις των αρχαίων Τολτέκων και στις σκέψεις τους για την ζωή τον θάνατο και το σύμπαν. Γι’ αυτούς, ο χρόνος, ο χώρος, η ύλη δεν ήταν παρά μία δυναμική διάταξη ενέργειας σε διάφορες παραλλαγές και εντάσεις. Ένα ενεργειακό γεγονός,το οποίο μπορούσαν να διαχειριστούν σχεδόν άμεσα με την δύναμη της θέλησής τους.http://miastala.com/s/archives/9007
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)