<<Το ανώτερό μας Εγώ, η ατομικότητα, σχημάτισε ένα όχημα, την προσωπικότητα, όπως ακριβώς το σαλιγκάρι που σχηματίζει το καβούκι του, εκκρίνοντας μια ουσία η οποία, στη συνέχεια, συμπυκνώνεται.>> .

<Κι εμείς επίσης, κουβαλάμε το φυσικό μας σώμα όπως το σαλιγκάρι κουβαλάει το καβούκι του: αυτό είναι το σπίτι μας, κατοικούμε μέσα σ’ αυτό. Εκείνο όμως που είναι λυπηρό είναι ότι έμαθαν στον άνθρωπο να ταυτίζεται με το καβούκι του και όχι με εκείνο που είναι ο ισχυρός παράγοντας που δημιούργησε αυτό το καβούκι: το πνεύμα. Γι’ αυτό και είναι αδύναμος, περιορισμένος, ανίσχυρος, και κάνει σφάλματα. Το σώμα δεν είναι ο άνθρωπος, αλλά μόνο το όχημά του, το άλογό του, το όργανό του, το σπίτι του: ο πραγματικός άνθρωπος είναι το πνεύμα, το παντοδύναμο πνεύμα, το απεριόριστο, το πάνσοφο. Γι’ αυτό ο άνθρωπος δεν μπορεί να γίνει πραγματικά δυνατός, φωτισμένος, αθάνατος, θεϊκός, παρά αν κατορθώσει να ταυτιστεί με το πνεύμα του.

Να ξέρετε λοιπόν ότι, εσείς όλοι, είστε θεοί…

Ναι, είστε θεότητες, και ζείτε σε μια πολύ υψηλή περιοχή όπου δεν υπάρχουν ούτε περιορισμοί, ούτε σκοτάδια, ούτε πόνοι, ούτε θλίψη, ούτε αποθάρρυνση. Εκεί είστε στην πληρότητα. Τη ζωή όμως αυτή που ζείτε επάνω, δεν μπορείτε ακόμη να την κάνετε να κατέβει εδώ, να την αισθανθείτε, να την καταλάβετε, να την εκδηλώσετε, γιατί η προσωπικότητα δεν σας το επιτρέπει. Είναι πυκνή, σκιερή, άσχημα προσαρμοσμένη, ή άσχημα ρυθμισμένη, σαν ένα ραδιόφωνο που δεν κατορθώνει να πιάσει ορισμένους σταθμούς. Τα κύματα που η Κοσμική Νοημοσύνη εκπέμπει επάνω, στις αιθέριες περιοχές, είναι τόσο γρήγορα, τόσο βραχέα, και η ύλη με την οποία η προσωπικότητα έχει σχηματιστεί είναι τόσο παχιά και τόσο βαριά ώστε δεν κατορθώνει να δονηθεί σε συμφωνία με τα θεϊκά μηνύματα: αυτά γλιστρούν, περνούν χωρίς να αφήνουν ίχνη, και ο άνθρωπος δεν έχει καμιά ιδέα για όσα ζει στην πραγματικότητα στις πιο υψηλές περιοχές της ύπαρξής του.>>

08:49

<<Βέβαια, υπάρχουν μέσα για να διορθώσετε αυτή την κατάσταση: αν αποφασίσετε να εφαρμόσετε κανόνες αγνής ζωής, αν έχετε την επιθυμία να ξαναγίνετε επιτέλους γιοι και κόρες του Θεού, η καρδιά σας δείχνεται όλο και πιο γενναιόδωρη, ο νους σας φωτίζεται, η θέλησή σας ενισχύεται. Έτσι η προσωπικότητα γίνεται ένα όργανο όλο και πιο κατάλληλο στο να εκφράζει την ύψιστη ζωή της ατομικότητας, μέχρι την ημέρα που θα συγχωνευθούν και θα γίνουν ένα:

τότε δε θα υπάρχει πια προσωπικότητα, η προσωπικότητα και η ατομικότητα θα έχουν γίνει μία και μόνη τέλεια οντότητα.>>

Omraam Mikhaël Aïvanhov

''Αναζητώντας την αληθινή μας ταυτότητα''

<Προς το παρόν, λοιπόν, όταν η ατομικότητα θέλει να εκδηλωθεί διαμέσου των πυκνών περιοχών της προσωπικότητας, δεν μπορεί να το κάνει πλήρως. Θα χρειαστεί ακόμα πολύ καιρό, πολλές εμπειρίες, πολλές ασκήσεις, μελέτες, επί αιώνες και χιλιετηρίδες, ώστε να μπορέσουν τα σώματα που αποτελούν την προσωπικότητα* να γίνουν η έκφραση των προτερημάτων και των αρετών της ατομικότητας.*>>...

08:49

<<Αλλά την ημέρα που αυτά θα έχουν αναπτυχθεί, το νοητικό σώμα θα γίνει τόσο αιθέριο και διεισδυτικό, ώστε θα αρχίσει επιτέλους να καταλαβαίνει τη θεϊκή σοφία, το αστρικό σώμα θα είναι ικανό να τρέφει τα πιο ευγενικά και τα πιο ανιδιοτελή συναισθήματα, και το φυσικό σώμα θα έχει όλες τις δυνατότητες να ενεργεί, τίποτα δε θα του αντιστέκεται.

Καθώς δεν υπάρχει αληθινός διαχωρισμός ανάμεσα στις δύο φύσεις, η ατομικότητα επιζητά πάντα να επηρεάζει την προσωπικότητα προς το καλό. Αλλά η προσωπικότητα, που θέλει να είναι ανεξάρτητη και ελεύθερη, δεν κάνει παρά του κεφαλιού της, δεν υπακούει, παρά μόνο πολύ σπάνια, στις παρορμήσεις που έρχονται από ψηλά. Αν και εμψυχώνεται, αναζωογονείται, τρέφεται, υποστηρίζεται από την ατομικότητα, αντιστέκεται σ’ αυτή, μέχρι την ημέρα που, επιτέλους, χάρη στις προσπάθειες του ανθρώπου που εργάζεται με αποφασιστικότητα, ακρίβεια και επιμονή προς αυτή την κατεύθυνση, η ατομικότητα πετυχαίνει να εισχωρήσει μέσα στην προσωπικότητα για να την ελέγχει, και να την κυριαρχεί. Τότε, η προσωπικότητα γίνεται τόσο εξυπηρετική και υπάκουη ώστε γίνεται πια ένα με την ατομικότητα. Αυτή είναι η πραγματική συγχώνευση, ο αληθινός γάμος, η αληθινή αγάπη .

Να ακριβώς αυτό που ονομάζεται, στην εσωτερική Επιστήμη, να κατορθώσεις να «ενώσεις τα δύο άκρα». Το ένα από αυτά είναι η προσωπικότητα, που είναι τριπλή, σαν τον Κέρβερο, το σκύλο με τα τρία κεφάλια που φύλαγε την είσοδο στις Κολάσεις, και το άλλο άκρο είναι η ατομικότητά μας, που είναι επίσης μια τριάδα, η θεϊκή μας φύση.>>

<<Στην αρχή των πάντων υπάρχει το Πνεύμα − να μια αλήθεια που πρέπει να τη διατηρείτε μέσα σας παρούσα. Όταν όμως το Πνεύμα θέλησε να εκδηλωθεί, χρειάστηκε να κατασκευάσει μέσα κίνησης προσαρμοσμένα στις περιοχές της ύλης τις όλο και περισσότερο πυκνές στις οποίες θα κατέβαινε. Ονομάζουμε αυτά τα μέσα κίνησης σώματα. Αυτά είναι από τα πιο αιθέρια προς τα πιο πυκνά, τα σώματα: ατμικό, βουδικό, αιτιατό, που αντιστοιχούν στην ανώτερή μας φύση, την ατομικότητα*, και μετά τα σώματα νοητικό, αστρικό, και φυσικό που αντιστοιχούν στην κατώτερή μας φύση, την προσωπικότητα*. Τα σώματα φυσικό, αστρικό (ή σώμα του συναισθήματος) και νοητικό (ή σώμα της σκέψης) αντιπροσωπεύουν σ’ ένα κατώτερο επίπεδο τα σώματα ατμικό, βουδικό και αιτιατό.>>