Δεν κλαίω, του χαμογέλαγε συχνά, είναι που έχω ανάγκη.

Έχω ανάγκη τα λαμπερά, μεγάλα δάκρυα

που μου θυμίζουν την άρμη του κορμιού σου

Και όχι μόνο... μουρμούραγε μονάχη της μετά

Για να χαράζω σου ένα πέρασμα,

κάθε που ο κόσμος σου στενεύει

μια θάλασσα,

να έρχεσαι, να σεργιανάς

στις μπόρες και στις νηνεμίες της αγάπης μου.

Αρκεί να έρχεσαι...

Καταρίνα Σίγμα.

https://www.facebook.com/katarinasigma?fref=nf