Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς
θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα
ποταμάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω Ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
Μεταξύ τους με μουσική.»
Ο Παναγής Γερμενής σπουδάζει στην Τουρκία. Μας έστειλε μία επιστολή που πραγματικά μας έκανε να μελαγχολήσουμε. Ο Παναγής περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική μας χώρα, δίνοντας μία διαφορετική εικόνα από τα στερεότυπα που έχουμε υπόψη μας. Διαβάστε προσεκτικά τι γράφει ο φίλος μας και έπειτα πάμε για καφέ. Καφέ πικρό, της παρηγοριάς...
«Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια σπουδάζω και δραστηριοποιούμαι στην Τουρκία. Είναι μια χώρα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα. Παρ΄ όλα αυτά είναι ένας τόπος με Όραμα και Σοβαρότητα, εν ολίγοις ‘όλοι δουλεύουν και θέλουν να πάνε μπροστά’ .
Όραμα... αυτή η λέξη που τόσο έχει ξεφτιλιστεί στη χώρα μας. Γραφικός όρος κάθε πολιτικής ομιλίας που απλά πέφτει στο πάτωμα για να τον σκουπίσουν μετά οι καθαριστές μαζί με όλα εκείνα τα χαρτάκια του ψηφο-παραλληρήματος και μαζικού οργασμού αυτών των συγκεντρώσεων... Όραμα εννοώ μια ματιά για το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή πιο απλά να ΄παραγγέλνουμε΄ το αύριο.
Σοβαρότητα δεν εννοώ την κομπορρημοσύνη ή παλικαριά ορισμένων Ελλήνων πολιτικών σε διεθνή γεγονότα ή στην τηλεόραση. Σοβαρότητα εννοώ την αντίληψη του οράματος, της εργασίας και των πόρων για την επίτευξή του, ή απλά αυτό που μας έλεγε ο μαθηματικός και διευθυντής στο Γυμνάσιο που φοιτούσα ΄Είμαι, Έχω, Θέλω΄.
Θα προσπαθήσω, αν και δύσκολο να μην ενδώσω στον πειρασμό της γκρίνιας που τόσο πολύ ερεθίζει, να περιγράψω την εμπειρία μου εδώ -στους ΄άλλους΄, κυρίως στο χώρο του Πανεπιστημίου, και θα αποδείξω γιατί απλά δεν ξαναγυρνώ. Τα συμπεράσματα και η διήγηση είναι προσωπική και εκ των πραγμάτων όχι αντικειμενική, δεν είναι πορίσματα επιστημονικής έρευνας παρά μόνο προβολή μιας οπτικής, ενός φοιτητή που πάτησε το πόδι του στη γείτονα πριν 2 χρόνια και συνεχίζει να διαβιεί εκεί, της δικιάς μου οπτικής.
Πώς ξεκίνησαν όλα. Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους. Αρχικά δε διστάζω να πω, εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, ...ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.
Να γυρίσω πού; Στους σκοτεινούς εκείνους διαδρόμους που θυμίζουν την μεταπολεμική Ευρώπη... Στους περίεργους εκείνους τύπους που πουλάνε ‘ιδεολογική πραμάτεια’ από τα Κομματικά Τραπεζάκια τους. Στους Φιντέλς και Ζαπατίστα του ελληνικού πανεπιστημίου που χτίζουν πόρτες Γραφείων Επιχειρηματικότητας(περίπτωση Πανεπιστημίου Πατρών) ή στους Νέο-Ναζί διαφόρων ομάδων που έχουν κάθε δικαίωμα να σταματούν ομιλίες να μπαίνουν... να βγαίνουν, να θερίζουν, να ΄βιάζουν΄ και ό,τι βάζει ο νους. Να ζηλέψω τι από αυτά;
Το πανεπιστήμιο που φοιτώ (Yeditepe Üniversitesi) είναι Ιδιωτικό ίδρυμα. Ναι μάλιστα οι Τούρκοι φίλοι μας έχουν από αυτά, ναι αυτά που τόσο απειλούν το ένδοξο δημόσιο (σοβιετικού τύπου) Πανεπιστήμιο της Χώρας μας... Είναι ένας αποτελεσματικός ιδιωτικός φορέας λοιπόν που Σέβεται τον εαυτό του και πάνω από όλα τους Φοιτητές του. Πρώτη φορά ένιωσα πως «μετράω» και πρώτη φορά είχα εντατική ‘εργασία για το σπίτι’. Και ναι μου άρεσε! Γινόμουν καλλίτερος, ξαφνικά είχα κίνητρο, ό,τι ποτέ δεν είχα στην Ελλάδα δυστυχώς. Ενδεικτικά αναφέρω πως η παρακίνηση για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας σε μη κυβερνητικές οργανώσεις NGOs είναι συνεχής από τους καθηγητές, ορισμένες φορές και προϋπόθεση για να ΄περάσεις΄ το μάθημα.
Οι πολιτικές παρατάξεις είναι άλλη μια ελληνική πατέντα, εδώ δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε χρειάζονται. Τα παράπονα των φοιτητών λαμβάνονται σοβαρά από τη διεύθυνση κάθε τμήματος και επιλύονται σε χρόνο μιας εβδομάδας (για σοβαρά θέματα). Φυσικά υπάρχουν όμως Ομάδες ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο ΓΙΑ το Πανεπιστήμιο, από ομάδες φιλοσοφικές, ερασιτεχνικής φωτογραφίας, καταδύσεων-extreme sports, χορού μέχρι ομάδες Επιστημονικής φαντασίας και ό,τι βάζει ο νους. Ναι αυτές οι «παρατάξεις» μου αρέσουν πολύ και μάλιστα χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Πανεπιστήμιο.
Τις εγκαταστάσεις δεν θα τις σχολιάσω ιδιαίτερα διότι είναι η ποιότητα που μετράει και όχι η εμφάνιση, συνοπτικά θα πω όμως πως συναγωνίζονται εγκαταστάσεις 5αστερου ξενοδοχείου.
Επίσης εντός του πανεπιστημίου πραγματοποιούνται ημέρες Καριέρας ναι! Καριέρας όπου έρχονται Εταιρείες και συνδιαλέγονται και ναι γιατί όχι ΄Στρατολογούν΄ φοιτητές! Σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά για τη χώρα μας... Ακόμα, το πανεπιστήμιο έχει εφαρμόσει το σύστημα των Credits που σημαίνει ότι τα μαθήματα που «περνάω» εδώ αναγνωρίζονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο... Βέβαια όχι στη χώρα μας, της οποίας παρεμπιπτόντως το πτυχίο μου αναγνώρισε πλήρως η τουρκική κυβέρνηση εντός 2 μηνών.
Αλλά μήπως όλα αυτά συμβαίνουν διότι το Yeditepe είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ καθώς έχω επισκεφθεί και Δημόσια Πανεπιστήμια λόγω Τούρκων και Αμερικανών. Ναι! Αμερικανών φίλων που σπουδάζουν εκεί και έχω συμμετέχει σε διαλέξεις. Εν ολίγοις υπάρχει Σοβαρότητα. Δηλαδή οι σκοποί των Πανεπιστημίων είναι σαφώς ορισμένοι και όλοι επιτελούν λειτούργημα, με Πλεονασματικούς (ιδιωτικά αλλά και ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα) ή Ισοσκελισμένους (κυρίως δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα). Για να μην παρεξηγηθώ, ελλείψεις και μειονεκτήματα υπάρχουν και δεν περιγράφω κάποιον παράδεισο. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η Σοβαρότητα και το Όραμα ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, κάτι που λείπει στην Ελλάδα.
Η Τουρκία είναι μια χώρα εξωστρεφής, ανοιχτή. Ναι! Ανοιχτή. Ανοιχτή σε ξένους φοιτητές, σε ιδέες που θα την πάνε μπροστά. Ανοιχτή στους τουρίστες. Οι Έλληνες μπορούμε να την επισκεφθούμε μόνο με την ταυτότητά μας σε αντίθεση με τους Τούρκους που για να έρθουν στη χώρα μας το μόνο που δε ζητούν –χωρίς αυτό να είναι βέβαιο– είναι Πιστοποιητικό Φρονημάτων. Ανοιχτή σε επενδύσεις και στο επιχειρείν. Οι επιχειρήσεις εδώ δεν είναι κακές αλλά οι ιδιοκτήτες – μέτοχοί τους είναι πρόσωπα σεβασμού διότι προσφέρουν παραγωγή πλούτου αντί να μοιράζουν τη μιζέρια. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ασυμμετρίες και σαφώς μπορεί να αποδειχθεί ένα δύσκολο μέρος να διαβιώσεις, όμως οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη και το ηθικόν υψηλό. Αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Θέλετε κι άλλα;
Γερμενής Παναγής
Master in Political Science, Yeditepe Üniversitesi- Turkiye
Bachelor in Bussiness Administration, University of Patras Greece»
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1124274«Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια σπουδάζω και δραστηριοποιούμαι στην Τουρκία. Είναι μια χώρα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα. Παρ΄ όλα αυτά είναι ένας τόπος με Όραμα και Σοβαρότητα, εν ολίγοις ‘όλοι δουλεύουν και θέλουν να πάνε μπροστά’ .
Όραμα... αυτή η λέξη που τόσο έχει ξεφτιλιστεί στη χώρα μας. Γραφικός όρος κάθε πολιτικής ομιλίας που απλά πέφτει στο πάτωμα για να τον σκουπίσουν μετά οι καθαριστές μαζί με όλα εκείνα τα χαρτάκια του ψηφο-παραλληρήματος και μαζικού οργασμού αυτών των συγκεντρώσεων... Όραμα εννοώ μια ματιά για το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή πιο απλά να ΄παραγγέλνουμε΄ το αύριο.
Σοβαρότητα δεν εννοώ την κομπορρημοσύνη ή παλικαριά ορισμένων Ελλήνων πολιτικών σε διεθνή γεγονότα ή στην τηλεόραση. Σοβαρότητα εννοώ την αντίληψη του οράματος, της εργασίας και των πόρων για την επίτευξή του, ή απλά αυτό που μας έλεγε ο μαθηματικός και διευθυντής στο Γυμνάσιο που φοιτούσα ΄Είμαι, Έχω, Θέλω΄.
Θα προσπαθήσω, αν και δύσκολο να μην ενδώσω στον πειρασμό της γκρίνιας που τόσο πολύ ερεθίζει, να περιγράψω την εμπειρία μου εδώ -στους ΄άλλους΄, κυρίως στο χώρο του Πανεπιστημίου, και θα αποδείξω γιατί απλά δεν ξαναγυρνώ. Τα συμπεράσματα και η διήγηση είναι προσωπική και εκ των πραγμάτων όχι αντικειμενική, δεν είναι πορίσματα επιστημονικής έρευνας παρά μόνο προβολή μιας οπτικής, ενός φοιτητή που πάτησε το πόδι του στη γείτονα πριν 2 χρόνια και συνεχίζει να διαβιεί εκεί, της δικιάς μου οπτικής.
Πώς ξεκίνησαν όλα. Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους. Αρχικά δε διστάζω να πω, εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, ...ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.
Να γυρίσω πού; Στους σκοτεινούς εκείνους διαδρόμους που θυμίζουν την μεταπολεμική Ευρώπη... Στους περίεργους εκείνους τύπους που πουλάνε ‘ιδεολογική πραμάτεια’ από τα Κομματικά Τραπεζάκια τους. Στους Φιντέλς και Ζαπατίστα του ελληνικού πανεπιστημίου που χτίζουν πόρτες Γραφείων Επιχειρηματικότητας(περίπτωση Πανεπιστημίου Πατρών) ή στους Νέο-Ναζί διαφόρων ομάδων που έχουν κάθε δικαίωμα να σταματούν ομιλίες να μπαίνουν... να βγαίνουν, να θερίζουν, να ΄βιάζουν΄ και ό,τι βάζει ο νους. Να ζηλέψω τι από αυτά;
Το πανεπιστήμιο που φοιτώ (Yeditepe Üniversitesi) είναι Ιδιωτικό ίδρυμα. Ναι μάλιστα οι Τούρκοι φίλοι μας έχουν από αυτά, ναι αυτά που τόσο απειλούν το ένδοξο δημόσιο (σοβιετικού τύπου) Πανεπιστήμιο της Χώρας μας... Είναι ένας αποτελεσματικός ιδιωτικός φορέας λοιπόν που Σέβεται τον εαυτό του και πάνω από όλα τους Φοιτητές του. Πρώτη φορά ένιωσα πως «μετράω» και πρώτη φορά είχα εντατική ‘εργασία για το σπίτι’. Και ναι μου άρεσε! Γινόμουν καλλίτερος, ξαφνικά είχα κίνητρο, ό,τι ποτέ δεν είχα στην Ελλάδα δυστυχώς. Ενδεικτικά αναφέρω πως η παρακίνηση για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας σε μη κυβερνητικές οργανώσεις NGOs είναι συνεχής από τους καθηγητές, ορισμένες φορές και προϋπόθεση για να ΄περάσεις΄ το μάθημα.
Οι πολιτικές παρατάξεις είναι άλλη μια ελληνική πατέντα, εδώ δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε χρειάζονται. Τα παράπονα των φοιτητών λαμβάνονται σοβαρά από τη διεύθυνση κάθε τμήματος και επιλύονται σε χρόνο μιας εβδομάδας (για σοβαρά θέματα). Φυσικά υπάρχουν όμως Ομάδες ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο ΓΙΑ το Πανεπιστήμιο, από ομάδες φιλοσοφικές, ερασιτεχνικής φωτογραφίας, καταδύσεων-extreme sports, χορού μέχρι ομάδες Επιστημονικής φαντασίας και ό,τι βάζει ο νους. Ναι αυτές οι «παρατάξεις» μου αρέσουν πολύ και μάλιστα χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Πανεπιστήμιο.
Τις εγκαταστάσεις δεν θα τις σχολιάσω ιδιαίτερα διότι είναι η ποιότητα που μετράει και όχι η εμφάνιση, συνοπτικά θα πω όμως πως συναγωνίζονται εγκαταστάσεις 5αστερου ξενοδοχείου.
Επίσης εντός του πανεπιστημίου πραγματοποιούνται ημέρες Καριέρας ναι! Καριέρας όπου έρχονται Εταιρείες και συνδιαλέγονται και ναι γιατί όχι ΄Στρατολογούν΄ φοιτητές! Σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά για τη χώρα μας... Ακόμα, το πανεπιστήμιο έχει εφαρμόσει το σύστημα των Credits που σημαίνει ότι τα μαθήματα που «περνάω» εδώ αναγνωρίζονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο... Βέβαια όχι στη χώρα μας, της οποίας παρεμπιπτόντως το πτυχίο μου αναγνώρισε πλήρως η τουρκική κυβέρνηση εντός 2 μηνών.
Αλλά μήπως όλα αυτά συμβαίνουν διότι το Yeditepe είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ καθώς έχω επισκεφθεί και Δημόσια Πανεπιστήμια λόγω Τούρκων και Αμερικανών. Ναι! Αμερικανών φίλων που σπουδάζουν εκεί και έχω συμμετέχει σε διαλέξεις. Εν ολίγοις υπάρχει Σοβαρότητα. Δηλαδή οι σκοποί των Πανεπιστημίων είναι σαφώς ορισμένοι και όλοι επιτελούν λειτούργημα, με Πλεονασματικούς (ιδιωτικά αλλά και ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα) ή Ισοσκελισμένους (κυρίως δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα). Για να μην παρεξηγηθώ, ελλείψεις και μειονεκτήματα υπάρχουν και δεν περιγράφω κάποιον παράδεισο. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η Σοβαρότητα και το Όραμα ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, κάτι που λείπει στην Ελλάδα.
Η Τουρκία είναι μια χώρα εξωστρεφής, ανοιχτή. Ναι! Ανοιχτή. Ανοιχτή σε ξένους φοιτητές, σε ιδέες που θα την πάνε μπροστά. Ανοιχτή στους τουρίστες. Οι Έλληνες μπορούμε να την επισκεφθούμε μόνο με την ταυτότητά μας σε αντίθεση με τους Τούρκους που για να έρθουν στη χώρα μας το μόνο που δε ζητούν –χωρίς αυτό να είναι βέβαιο– είναι Πιστοποιητικό Φρονημάτων. Ανοιχτή σε επενδύσεις και στο επιχειρείν. Οι επιχειρήσεις εδώ δεν είναι κακές αλλά οι ιδιοκτήτες – μέτοχοί τους είναι πρόσωπα σεβασμού διότι προσφέρουν παραγωγή πλούτου αντί να μοιράζουν τη μιζέρια. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ασυμμετρίες και σαφώς μπορεί να αποδειχθεί ένα δύσκολο μέρος να διαβιώσεις, όμως οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη και το ηθικόν υψηλό. Αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Θέλετε κι άλλα;
Γερμενής Παναγής
Master in Political Science, Yeditepe Üniversitesi- Turkiye
Bachelor in Bussiness Administration, University of Patras Greece»
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Το ζεϊμπέκικο δεν έχει βήματα, είναι ιερατικός χορός, με εσωτερική ένταση και νόημα, που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου.
Κατά τον Βελλούδιο, ο ζεϊμπέκικος προέρχεται κατά το πρώτο συνθετικό από τον Δία (Ζεϋ) και κατά το δεύτερο από τη λέξη μπέκος ή βέκος, που σημαίνει "άρτος" κατά τον Ηρόδοτο. Σαν ολοκληρωμένος μαλίστα "συμβολικός και θρησκευτικός χορός εξυπηρετεί και ανακουφίζει εξαιρετικά το Πνεύμα, την Ψυχή και το Σώμα του ανθρώπου", ο δε χορευτής επιτυγχάνει "τη χαλάρωση του Καθόλου Είναι του, και την απαλλαγή του από κάθε καταθλιπτικό σύμπλεγμα που μπορεί ίσως να τον καταπιέζει".
"Ειθε να βρείτε εκείνο το χώρο μέσα σας που είναι παιχνιδιάρης,
ώστε η ειρήνη να έχει μεγαλύτερο χώρο, αλλά το ίδιο κι η χαρά".
http://ianisdo-anando2.blogspot.com/search/label/%CE%96%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82"Σεραφίτα"Περί προσευχής
Ο ποιητής εκφράζει, ο σοφός διαλογίζεται, ο δίκαιος δρα. Αλλ' εκείνος που προσεγγίζει τους Θείους Κόσμους, προσεύχεται. Και η προσευχή του είναι συγχρόνως λόγος, σκέψη, δράση! Μάλιστα! η προσευχή περικλείει τα πάντα, περιέχει τα πάντα, περατώνει την φύση προς χάριν σας, αποκαλύπτοντάς σας το πνεύμα και την πορεία της. Λευκή και φωτεινή κόρη όλων των ανθρωπίνων αρετών, Κιβωτός της Διαθήκης μεταξύ γης και ουρανού, διπλή σύντροφος, που μοιάζει με λέοντα και με περιστερά, η προσευχή θα σας δώσει το κλειδί των ουρανών. Τολμηρή και καθάρια, σαν την αγνότητα, ισχυρή σαν κάθε τι το απλό, αυτή η ωραία και ανίκητη Βασίλισσα ακουμπά στον υλικό κόσμο -- τον κυριεύει. Διότι, σαν τον ήλιο, τον πιέζει μ' έναν κύκλο φωτός.
Το σύμπαν ανήκει σ' εκείνον που θέλει, σ' εκείνον που γνωρίζει, σ' εκείνον που μπορεί να προσεύχεται. Όμως, χρειάζεται κανείς να θέλει, να γνωρίζει και να μπορεί. Με μία λέξη, να κατέχει την δύναμη, την σοφία και την πίστη. Γι' αυτό και η προσευχή που προκύπτει από τόσες δοκιμασίες αποτελεί την ολοκλήρωση όλων των αληθειών, όλων των δυνάμεων, όλων των συναισθημάτων. Καρπός φιλόπονης, προοδευτικής, αδιάκοπης αναπτύξεως όλων των φυσικών ιδιοτήτων, η οποία εμψυχώνεται από την Θεία Πνοή του Λόγου, έχει σαγηνευτική δραστηριότητα και αποτελεί την εσχάτη λατρεία. Δεν είναι η υλική λατρεία, που εμπεριέχει εικόνες, ούτε η πνευματική λατρεία, που έχει τύπους: πρόκειται για την λατρεία του Θείου Κόσμου.
Δεν λέγουμε πλέον προσευχές: η προσευχή αναφλέγεται εντός μας. πρόκειται για ικανότητα η οποία ασκείται αφ' εαυτής της. Κατέκτησε εκείνον τον χαρακτήρα δραστηριότητος ο οποίος την φέρει υπεράνω των μορφών: συνδέει λοιπόν την ψυχή με τον Θεό, με τον Οποίον ενώνεσθε όπως η ρίζα των δένδρων ενώνεται με την γη. Οι φλέβες σας προσκολλώνται στις αρχές των πραγμάτων και ζήτε την ίδια την ζωή των κόσμων.
Η προσευχή παρέχει την εξωτερική πεποίθηση, βοηθώντας σας να διεισδύσετε στον υλικό κόσμο δια της συναφείας όλων σας των ικανοτήτων με τις στοιχειώδεις ουσίες. Παρέχει την εσωτερική πεποίθηση, αναπτύσσοντας την ουσία σας και αναμειγνύοντάς την μ' εκείνην των πνευματικών κόσμων. Για να κατορθώσετε να προσεύχεσθε έτσι, απεκδυθείτε πλήρως την σάρκα, αποκτήστε δια της φωτιάς του καμινιού την αγνότητα του αδάμαντα, αφού η πλήρης αυτή επικοινωνία δεν αποκτάται παρά μονάχα όταν επέλθει η απόλυτη ανάπαυση, όταν κατασιγάσουν όλες οι θύελλες.
Μάλιστα! Η προσευχή, αληθινή αναπνοή της ψυχής που έχει πλήρως αποχωρισθεί το σώμα, κυριεύει όλες τις δυνάμεις και τις εφαρμόζει στην συνεχή και επίμονη ένωση του ορατού και του αοράτου. Κατέχοντας την ικανότητα να προσεύχεσθε χωρίς κόπωση, με αγάπη, με δύναμη, με βεβαιότητα, με ευφυϊα, η πνευματοποιημένη φύση σας έχει ήδη ενδυθεί την ισχύ.
Σαν άνεμος ορμητικός ή σαν κεραυνός, διασχίζει τα πάντα και συμμετέχει στην εξουσία του Θεού. Έχετε την ευκινησία του πνεύματος. Σε μία στιγμή παρευρίσκεσθε σε όλες τις περιοχές, μεταφέρεσθε σαν τον ίδιο τον Λόγο από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο. Τα πάντα είναι αρμονία, κι εσείς μετέχετε αυτής! Τα πάντα είναι φως, κι εσείς το βλέπετε! Τα πάντα είναι μελωδία, και η αρμονία της ευρίσκεται μέσα σας!
Σ' αυτή την κατάσταση, αισθάνεσθε την διάνοιά σας να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει, και την όρασή της να φθάνει σε υπέρμετρες αποστάσεις. Πράγματι, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος για το πνεύμα. Το διάστημα και η διάρκεια αποτελούν αναλογίες που έχουν δημιουργηθεί για την ύλη. Όμως το πνεύμα και η ύλη δεν έχουν τίποτε το κοινό.
Μολονότι τα παραπάνω επιτελούνται μέσα στην γαλήνη, χωρίς ταραχή, χωρίς εξωτερική κίνηση, εν τούτοις τα πάντα στην προσευχή είναι δράση, αλλά δράση ζώσα, απαλλαγμένη από κάθε ουσιαστικότητα και έχοντας καταστεί -- σαν την κίνηση των κόσμων -- μία δύναμη ανίκητη και αγνή.
Κατέρχεται παντού σαν το φως και δίδει την ζωή στις ψυχές που ευρίσκονται κάτω από τις ακτίνες της, όπως η φύση ευρίσκεται υπό τον ήλιο. Ανασταίνει παντού την αρετή, εξαγνίζει και καθαγιάζει όλες τις πράξεις, εποικίζει την μοναξιά, δίδει πρόγευση των αιωνίων απολαύσεων. Απαξ και έχετε βιώσει τις απολαύσεις της θείας μέθης την οποίαν γεννά η εσωτερική σας εργασία, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο! ’παξ και κρατήσετε στο χέρι σας το σείστρο, με την βοήθεια του οποίου ψάλλουμε στον Θεό, δεν θα το εγκαταλείψετε ποτέ!
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα και είδα και θαύμασα Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’εικόνα και ομοίωσή μου. Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή και γαλήνιοι αμφορείς και λοξές δελφινιών ράχες η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος “Κάθε λέξη κι από’να χελιδόνι για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος”, είπε… (Από το Αξιον Εστί)
Ο ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ
“Οι εξουσίες γνωρίζουν ότι οι πραγματικές λύσεις των προβλημάτων,που αυτές έντεχνα δημιουργούν,βρίσκονται στις ρίζες μας,υπάρχουν ήδη και μπορούμε να τις βρούμε στις πηγες.
Οι πηγές αυτές ,το σύνολο των παραδόσεων μας δηλαδή που έμειναν ζωντανές και εξελίχθηκαν ανά τους αιώνες,φορτιμένες με τις αιώνιες Αλήθειες μας,που δοκιμάστηκαν σκληρά και άντεξαν,αποτελούν τους φορέις των λύσεων.
Προπάντων η Ελληνική Παράδοση,μεσα από την πολυτάραχη ιστορία της,φανερώνει έντονα μια μεγάλη Αλήθεια:ότι η ελευθερία έιναι υπέρτατο αγαθό και βαρύτατο φορτίο.Αν δεν μπορέις να τη διαχειριστείς,την απραδίδεις στα χέρια των οποιωνδήποτε εξουσιών(θρησκευτικών,πολλιτικών,συλλόγων,ιδεολογιών κλπ) που σύντομα θα βαλθούν να καταστρέψουν πολλά από τα κομμάτια του.
Αν παλι οι εξουσίες απογυμνωθούν τόσο ώστε να μη σε εμπνέουν να παραδώσεις σ’αυτές τις ελευθερίες σου (μήπως κατι ανάλογο πάει να συμβεί σήμερα;)αρχίσεις να καταστρέφεις εσύ ,ο ίδιος τα δικά σου κομμάτια,σε ενα φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής.
Δείχνοντας σου όλα αυτά η παράδοση,σε προτρέπει να προάγεις τον εαυτό σου,τη ζωή σου,την συνειδητότητά σου καιτ ην εσωτερική παιδεία σου,για να μπορέσεις να ΄γινεις άξιος της ελευθερίας σου,αντιστεκόμενος σε μαζικοποιήσεις,φοβικ΄ασυνδρομα,καταναλωτικές αξίες,νοσηρά υπαρξιακά πρότυπα.Για υτο η Παραδοση ΠΟΛΕΜΙΕΤΑΙ τόσο πολύ,γι αυτό ταυτόχρονα η αποκάλυψή της είναι σημερα τόσο αναγκάια.
«Ειμαστε πανταχόθεν περικυκλωμένοι από έναν Κύκλωπα που τον λένε Ψεμα και που περιμένει τον Οδυσσέα να του βγάλει το κτηνώδες του Μάτι.Και ο Οδυσσέας δεν είναι άλλος παρά ΟΛΟΙ εσέις.ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ,οι Ανεξάρτητοι,οι ανένταχτοι και αντιθετοι σ’α υτον το σάπιο κόσμο που μας πνίγει» διακηρέυσσει ο Μικης Θεοδωρα΄κης και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του και ας αναλάβει δράση…
Αβατον Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
http://ianisdo.blogspot.com/
Κι εμείς,
ηρώοι του σήμερα ορθωνόμαστε
και βάζουμε θεμέλιο τραγουδώντας
στο σάλαγο του ποταμού
καθώς κυλά τραγουδιστά, κελαρυστά,
αλλάζοντας το σύμπαν..
Ναζίμ Χικμέτ
Τι τάχα να είναι πιο μάταιο από τις κούφιες λέξεις;
όλα κινούνται αιώνια
και δε βολεί να γαληνέψουν
το σήμερα αλλάζει σε αύριο
και τ' αύριο του χθες θα γίνει καταπιώνας
κι όλα κινούν σαν ποταμός
όπου δεν έχει τέλος
ηρώοι του σήμερα ορθωνόμαστε
και βάζουμε θεμέλιο τραγουδώντας
στο σάλαγο του ποταμού
καθώς κυλά τραγουδιστά, κελαρυστά,
αλλάζοντας το σύμπαν..
Ναζίμ Χικμέτ
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)