Γούρια και η Ιστορία τους!

ΤΑ ΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ

Έχουμε κτίσει χίλιους ναούς προς τιμήν της Τύχης
και κανέναν προς τιμή της Λογικής.

                                                                 Μάρκος Κορνήλιος Φρόντων,
                                                                Παιδαγωγός Μάρκου Αυρήλιου 


Η προσέλκυση της τύχης αποτελεί ευσεβή πόθο δια μέσου των αιώνων. Οι άνθρωποι σε όλες τις εποχές χρησιμοποιούσαν και εξακολουθούν να χρησιμοποιούν πολλαπλούς τρόπους, προκειμένου να την εξευμενίσουν και να την πάρουν με το μέρος τους.

Αρκετοί προσπαθούν να κερδίσουν την εύνοια της τύχης χρησιμοποιώντας φυλαχτά. Πρόκειται για πανάρχαια συνήθεια. Η πρώτη μορφή ιερών αντικειμένων ήταν τα τάλισμαν, με παραστάσεις της φύσης και ομοιώματα εκείνων που τα φορούσαν. Σήμερα οι πιστοί χρησιμοποιούν αναθήματα, εικονίσματα και αγιασμένα μικροαντικείμενα με την ελπίδα ότι οι Άγιοι θα τους προστατεύσουν από τις κακοτυχίες. Άλλοι, πάλι, έχουν το γούρι τους, μια παράδοση βασισμένη σε λαϊκές δοξασίες.

Έτσι ξεκίνησε η συστηματική κατασκευή των κάθε λογής φυλακτών, τάλισμαν, γουριών, κλπ. Η κατασκευή των βασίζεται στη θεωρία της Αντιστοιχίας, δηλαδή, το όμοιο δημιουργεί το όμοιό του.

Η ενέργεια ενός σώματος ή ενός αντικειμένου δεν χάνεται, αλλά όταν φεύγει από το ένα σώμα ή αντικείμενο πάει σε ένα άλλο και απλώς αλλάζει μορφή και λειτουργία. Επίσης, όταν ένα αντικείμενο γεμίσει με ένα ενεργειακό φορτίο, τότε είτε μεταβάλλεται σε ενεργειακό συσσωρευτή και συγκρατεί την ενέργεια είτε μεταβάλλεται σε ενεργειακό αναμεταδότη και την εκπέμπει. Το αντικείμενο πρέπει να είναι «ενεργειακά αγώγιμο» όπως το λέμε, δηλαδή να είναι φτιαγμένο από υλικά κατάλληλα που να προσφέρουν τη δυνατότητα της πρόσληψης ενέργειας, καθώς και να έχει την ανάλογη «χωρητικότητα», ώστε να αποθηκεύσουμε σε αυτό την ποσότητα της ενέργειας που επιθυμούμε. Τέτοια αντικείμενα είναι τα Φυλακτά, τα Τάλισμαν, τα Γούρια και οι Μασκότ.

Φυλαχτό ονομάζεται ένα αντικείμενο κυρίως με ασυνήθιστο σχήμα ή χρώμα και το οποίο περιέχει διάφορα υλικά, όπως χόρτα, πέτρες, ορυκτά, αποξηραμένα έντομα, φυτά, μέταλλα, κρυστάλλους, χρώματα, ομοιώματα ζώων, επιγραφές, ιερά λόγια, ιερά σχέδια, παραφίνη, μετάξι, βότανα, σύμβολα, παραστάσεις, αριθμούς, ζωδιακά σύμβολα, θρησκευτικά σύμβολα, φτερά, τεμάχια ζώων, ονόματα, μαλλιά, νύχια, προσωπικά αντικείμενα, λιβάνια, χάντρες, λουλούδια, υγρά, κρασί, ξύδι, σπόρους, αυγά, φίδια, φελλό, κεριά, υφάσματα, έλαια, αρώματα, φρούτα, μπαχαρικά. Επίσης στα φυλακτά χρησιμοποιούνται και οι Ρούνοι, τα κινέζικα εξάγραμμα του Ι Τσινγκ, οι σφραγίδες των πλανητών και τα ιερά ονόματα των διαφόρων θρησκειών.
Τάλισμαν ονομάζεται κάθε κρεμαστό λαιμού το οποίο είναι φτιαγμένο από λίθους ή και κρυστάλλους δεμένους με το κατάλληλο μέταλλο ή άλλο υλικό, όπως ξύλο, πηλό, δέρμα, κλωστή, φτερά πτηνών, δόντια ή κόκαλα ψαριών, κοχύλια.
Γούρι ονομάζεται ένα αντικείμενο το οποίο είναι φτιαγμένο όπως τα φυλακτά αλλά με σκοπό να φέρει τύχη ή καλή έκβαση συγκεκριμένης υπόθεσης.

Μασκότ ονομάζουμε ένα ζώο πραγματικό ή φανταστικό, αληθινό ή ψεύτικο, το οποίο χρησιμοποιείται για να φέρει καλή τύχη ή την καλή έκβαση μιας υπόθεσης.

Ιδού μερικά από τα γούρια που έχει επικρατήσει να θεωρούνται ότι ξορκίζουν την κακοδαιμονία και προσελκύουν την καλή τύχη. Ειδικά οι γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι γεμάτες δοξασίες για την προσέλκυση της καλής τύχης.

ΤΟ ΡΟΔΙ

Από τα πιο κλασικά έθιμα της πρωτοχρονιάς είναι το ρόδι. Ανήμερα της πρωτοχρονιάς έπρεπε να πάμε εκκλησία μαζί με το ρόδι, να φέρουμε αγιασμό και ο αρχηγός της οικογένειας, ο μπαμπάς να σπάσει σε μια γωνιά το ρόδι πετώντας το με δύναμη στο πάτωμα, για να ροδίσει όλη η χρονιά.

Εδώ και χιλιάδες χρόνια το ρόδι θεωρείται, από διάφορους λαούς και πολιτισμούς, σύμβολο γονιμότητας, αφθονίας και καλοτυχίας. Οι αρχαίοι Έλληνες πριν κατοικήσουν σε ένα νέο σπίτι έσπαγαν στο κατώφλι του ένα ρόδι, πράγμα που κάνουμε ακόμα και στις μέρες μας.

Το σπάσιμο του ροδιού όμως λαμβάνει χώρα κατά βάση, κάθε Πρωτοχρονιά. Σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας σπάνε το ρόδι αμέσως μετά την αλλαγή του χρόνου. Βγαίνουν όλοι έξω από το σπίτι πριν αλλάξει ο χρόνος, κλείνοντας όλα τα φώτα. Μόλις μπει το νέο έτος και αφού ανταλλάξουν ευχές, ο νοικοκύρης ή κάποιο άλλο μέλος της οικογένειας που θεωρείται τυχερό, σπάει ένα ρόδι στο κατώφλι του σπιτιού και μετά μπαίνουν όλοι μέσα στο σπίτι, βάζοντας πρώτο το δεξιό τους πόδι.
Σε κάποιες άλλες περιοχές το σπάσιμο του ροδιού γίνεται είτε τα ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς είτε αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία την ίδια ημέρα. Στις περιοχές που σπάνε το ρόδι μετά την Θεία Λειτουργία, το έχουν πάρει μαζί τους στην εκκλησία για να ευλογηθεί.

Από το έθιμο του σπασίματος του ροδιού πηγάζει η λαϊκή έκφραση: «Έσπασε το ρόδι» που σημαίνει ότι έκανε καλό ξεκίνημα. Στον αντίποδα αυτής της έκφρασης βρίσκεται η «Θα σε φωνάξω να μου σπάσεις το ρόδι την Πρωτοχρονιά» την οποία λέμε κοροϊδευτικά σε κάποιον που θεωρούμε καντέμη.

Σε πολλές περιοχές της πατρίδας μας, το ρόδι που σπάζεται την Πρωτοχρονιά, έχει φυλαχτεί στα εικονίσματα του σπιτιού από την ημέρα του Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

ΚΡΕΜΜΥΔΑ


Η γνωστή μας Πρωτοχρονιάτικη κρεμμύδα είναι το φυτό, του οποίου η επίσημη ονομασία είναι, Scilla Maritima. Λέγεται και κρεμμυδόσκιλλα ή σκιλλοκρεμμύδα ή κουτσούπα ή ασκέλλα ή αρκόσκιλλα. Δεν είναι τίποτα άλλο απ' το δικό μας «Μπότσ'κο». Οι αρχαίοι Έλληνες την θεωρούσαν σύμβολο αναγέννησης και υγείας.

Επίσης μεγάλο όπλο κατά της βασκανίας.  Η αντίληψη αυτή οφείλεται στην πολύ μεγάλη ζωτικότητα του βολβού της, που μπορεί να διατηρηθεί και να βλαστήσει ακόμα και έξω άπ' το χώμα πάνω από ένα χρόνο. Στις μέρες μας σε πολλές περιοχές της Ελλάδας τοποθετείται μια κρεμμύδα έξω από το σπίτι την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς ο πατέρας ή η μητέρα της οικογένειας την παίρνει στα χέρια του/της και χτυπώντας ελαφρά με την κρεμμύδια τα κεφάλια, ξυπνά τα μέλη της οικογένειας για να πάνε στην Θεία Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου. Στην συνέχεια η κρεμμύδα, κρεμιέται σε κάποιο σημείο του σπιτιού για να φέρει υγεία και τύχη στην οικογένεια.

ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ

Τα κάλαντα που τραγούδησαν οι παλιοί και που τραγουδούν τώρα τα παιδιά την Παραμονή τns Πρωτοχρονιάs και των Χριστουγέννων είναι ευχέs που φέρνουν γούρι και γι' αυτό πρέπει να είναι καλοδεχούμενα. Πώs ξεκίνησε όμωs αυτή η ευχή;
Ήταν μια εποχή που ούτε ημερολόγια υπήρχαν, ούτε εφnμερίδεs προειδοποιούσαν για τις μεγάλεs γιορτέs και ο κόσμοs περίμενε τιs φωνέs των παιδιών να φτάσουν ωs την πόρτα του και να αναγγείλουν τη χαρούμενη ώρα.

Τα παιδιά έβγαιναν αργά το βράδυ κρατώνταs το φαναράκι τns νύχταs, χτυπούσαν κάθε πόρτα και, χωρίs να περιμένουν την άδεια, άρχιζαν να τραγουδούν τα κάλαντα, που σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση ακούστnκαν για πρώτη φορά τη νύχτα τns Βηθλεέμ, πάνω από τα κεφάλια των βοσκών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΓΟΥΡΙ ΤΟΥ ΦΛΟΥΡΙΟΥ

Σύμφωνα με τη παράδοση, όταν ο Άγιος Βασίλης ήταν επίσκοπος στην Καισαρεία, ο τότε έπαρχος ζήτησε την είσπραξη φόρων. Οι κάτοικοι ζήτησαν την βοήθεια του Αγίου Βασίλη και εκείνος τους είπε να φέρει ο καθένας ότι πολύτιμο έχει.   
Έτσι, μόλις μαζεύτηκαν πολλά δώρα και αντικείμενα συνάντησαν τον έπαρχο. Ο Άγιος Βασίλης κατάφερε να πείσει τον έπαρχο και εκείνος δεν πήρε τα δώρα. Πως όμως θα μοίραζε τώρα ο Άγιος Βασίλης τα αντικείμενα στους κατοίκους, αφού πολλά ήταν ίδια; Έτσι, είπε στους κατοίκους να φτιάξουν κάποιες θήκες και έβαλε σε κάθε μια μέσα ένα από τα δώρα. Την επόμενη μέρα τα μοίρασε και έγινε το θαύμα! Ο κάθε κάτοικος βρήκε στην θήκη του το αντικείμενο που είχε προσφέρει.
Από τότε καθιερώθηκε το έθιμο της βασιλόπιτας και του φλουριού που βάζουμε μέσα.

Το φλουρί συμβολίζει την τύχη και μια καλή χρονιά για εκείνον που θα το κερδίσει. Το ασημένιο ή χρυσό χρώμα του θεωρείται ότι εξαφανίζει τη γρουσουζιά, η βασιλόπιτα είναι η οικογενειακή δύναμη και η προστασία του σπιτιού, και ο σταυρός που κάνουμε πάνω στην πίτα είναι η προστασία του Θεού.


ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΓΟΥΡΙΑ

ΤΟ ΠΕΤΑΛΟ

Το πέταλο του αλόγου θεωρείται σα σύμβολο ευτυχίας και προφυλακτικό από το κακό μάτι. Γι’ αυτό αν το βρούμε πρέπει να το κρεμάσουμε πίσω από την πόρτα και μάλιστα με τα άνοιγμα προς τα πάνω.

Η εξήγηση είναι ότι: α) το άλογο που το φόραγε είχε μαγικές ιδιότητες, β) έχει το σχήμα της ημισελήνου που ήταν μυστικό σύμβολο για πολλούς αρχαίους λαούς και γ) είναι σίδερο κρύο και γι' αυτό δεν μπορούν να το περάσουν οι μάγισσες.

Το πέταλο πράγματι φέρνει γούρι γιατί είναι σιδερένιο. Ο σίδηρος που συνδέεται με τον πλανήτη Άρη, διαθέτει πράγματι εξαιρετικές ιδιότητες. Είναι το μόνο μέταλλο που φέρνει γούρι σε όλες τις περιπτώσεις, αλλά όχι παντού στον κόσμο. Έτσι, κατά τον Όμηρο, «οι πύλες της Κόλασης είναι σιδηρές». Οι Ρωμαίοι, όμως, δεν το είχαν σε μεγάλη υπόληψη, ακόμη και αν το χρησιμοποιούσαν, για να προστατέψουν τα παιδιά τους από το κακό μάτι.

Τοποθετημένο κάτω από το χαλάκι της εισόδου ενός σπιτιού, το σίδερο υποτίθεται ότι απομακρύνει τα κακά πνεύματα. Επίσης, βοηθάει τους ευαίσθητους ανθρώπους υπό τον όρο, όμως, να μην πετάξουν ποτέ το μεταλλικό αντικείμενο που πρέπει να φορούν επάνω τους από τη στιγμή που τέθηκαν υπό την προστασία του. Όλα τα μεταλλικά αντικείμενα είτε κόβουν (ψαλίδια) είτε τρυπούν (βελόνες) είτε κομματιάζουν ή λαξεύουν (μαχαίρια και σπαθιά) διαθέτουν τις ίδιες ιδιότητες.

Η επιστημονική όμως εξήγηση είναι ότι απ’ τη στιγμή που εφευρέθηκε το πέταλο το ζώο στηρίζεται πιο σταθερά και έτσι αποδίδει περισσότερη μυϊκή δύναμη, άρα προσφέρει μεγαλύτερο έργο. Έχουμε λοιπόν καλύτερο όργωμα, άρα καλύτερη σοδιά και περισσότερη ευτυχία άπ' αυτόν που το ζώο του δεν έχει πέταλο. Έτσι έμεινε και το «πάρε κανένα πέταλο», συμβουλή σε αυτούς που τους έδερνε ή κακοτυχία ή κακοδαιμονία.

Στην Αγγλία, ένα κομμάτι σίδερο τοποθετημένο στο κρεβάτι μιας μέλλουσας μητέρας προστάτευε το παιδί από τους μάγους ως τη βάφτισή του. Στη Σκωτία θεωρούσαν το σίδερο ως το τέλειο όπλο εναντίον των στοιχειών και των ξωτικών. Στο Βέλγιο, πίστευαν ότι το νερό μέσα στο οποίο οι σιδηρουργοί βουτούσαν ένα κομμάτι σίδερο, θεράπευε τη δυσεντερία.

Το πέταλο φέρνει γούρι, αρκεί να το βρεί κανείς τυχαία και να έχει εφτά τρύπες: τέσσερις στο ένα μέρος και τρεις στο άλλο.

ΤΟ ΤΕΤΡΑΦΥΛΛΟ ΤΡΙΦΥΛΛΙ

Το τετράφυλλο τριφύλλι το είχε πάρει η Εύα από τον Παράδεισο φεύγοντας. Επίσης οι αρχαίοι Δρυίδες πίστευαν πως έχει μαγικές ικανότητες και πως μπορούσε αυτός που το κρατούσε να βλέπει φαντάσματα που δεν μπορούσαν να βλέπουν οι άλλοι.
Ένα τετράφυλλο τριφύλλι εκτός από το γούρι που φέρνει, είναι και ανεκτίμητο ερωτικό φιλτρο. Αν δε αποκτηθεί την Πρωτομαγιά ή το Πάσχα, και «αστριστεί» επί τρία Σαββατόβραδα πάνω σε κόκκινο πανί και «λειτουργηθεί κρυφά σαράντα φορές», τότε το αγαποβότανο αυτό αποκτά πολύ μεγάλη μαγική δύναμη. Κανένας ερωτικός στόχος δεν αντιστέκεται, καμία κλειδωνιά δε μένει κλειστή μπροστά του, και σου φανερώνονται όλοι οι κρυμμένοι θησαυροί.

Ένα... τετράφυλλο τριφύλλι, που έχει μάλιστα τα φυλλαράκια του σε σχήμα καρδιάς, είναι σπάνιο και είναι πάντοτε τυχερός όποιος το αποχτάει.


ΤΟ ΛΑΓΟΠΟΔΑΡΟ

Ο λαγός και το κουνέλι θεωρούνται πάντοτε γουρλίδικα ζώα γιατί έχουν μεγάλη γονιμότητα. Γι’ αυτό οι προληπτικοί κρατούν πάνω τους ένα λαγοπόδαρο. Οι γυναίκες πιστεύουν πως τις βοηθά να γεννήσουν πολλά και εύρωστα παιδιά.
Στον καιρό του Λυκούργου, που απαγόρευε τη στειρότητα, όλες οι Σπαρτιάτισσες είχαν κρεμασμένο στο λαιμό τους ένα λαγοπόδαρο. Το ίδιο έκαναν και οι Ελληνίδες του Μεσαίωνα, το ίδιο γίνεται και σήμερα.

ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ

Τα δαχτυλίδια είναι τα πιο αγαπημένα κοσμήματα και τα πιο φορτισμένα με συμβολισμούς. Όταν δεν είναι απλώς αξεσουάρ, εκφράζουν τον έρωτα αλλά και την εξουσία. Δενόμαστε μαζί τους συναισθηματικά, αν προέρχονται από κάποιον αγαπημένο, ή πιστεύουμε ότι μας φέρνουν τύχη και προστασία.

Εκτός από τα δαχτυλίδια του έρωτα και της εξουσίας, δεν υπάρχει ίσως πολιτισμός που να μην τους προσέδωσε και μαγικές χρήσεις, ως επί το πλείστον συνδεμένες με τις θεραπευτικές δυνάμεις των μετάλλων, των πετραδιών αλλά και των συμβόλων. Πρώτοι οι Αιγύπτιοι τα χρησιμοποιούσαν σαν φυλακτά, ιδίως σε συνδυασμό με τον κόκκινο ίασπι. Η πέτρα με το κόκκινο χρώμα θεωρούνταν ότι προστατεύει μέσω της λεγόμενης «συμπαθητικής μαγείας» τους στρατιώτες από τις πληγές και τις γυναίκες από τις αιμορραγίες. Στο βρετανικό μουσείο του Λονδίνου υπάρχουν πολλά αιγυπτιακά δαχτυλίδια από κάθε είδους πολύτιμα υλικά, τα οποία υποτίθεται ότι απομάκρυναν τη βασκανία και αύξαιναν την προσωπική δύναμη.

Oι Ρωμαίοι, πάλι, φορούσαν δαχτυλίδια για να προστατευτούν από τις μολυσματικές αρρώστιες και τα αφιέρωναν στη θεά Υγεία, ενώ για να προλάβουν τους κολικούς φορούσαν δαχτυλίδια με την εικόνα του Ηρακλή που έπνιγε το λιοντάρι. Oι χριστιανοί σκάλιζαν επάνω τις εικόνες των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού ή τα ονόματα των Μελχιόρ, Βαλτάσαρ και Γασπάρ, των Τριών Μάγων. Σε ένα μίγμα επιρροών από την αρχαία Ελλάδα, τους Αιγυπτίους, τους Κόπτες και τους Εβραίους υπήρχαν δαχτυλίδια με σφραγιδόλιθους που έγραφαν λέξεις όπως ΙΑΩ (από την «ίαση», συνδυάζοντας μαζί το Α και το Ω ), Ιησούς, Αδωναΐ και διάφορα άλλα, με παραστάσεις όπως το φίδι που τρώει την ουρά του και τα φορούσαν για να προστατεύονται από τις αρρώστιες και τη βασκανία.

Στην Αγγλία η χρήση των θεραπευτικών δαχτυλιδιών διήρκεσε πολλά χρόνια. Τον 14ο αιώνα ο βασιλιάς Εδουάρδος ο Γ' έδινε πέντε σελίνια στον ιερέα της Αυλής κάθε Μεγάλη Παρασκευή για να φτιάξει δαχτυλίδια «ειδικά» για την αντιμετώπιση της κράμπας. Και μέχρι το 17ο αιώνα οι Άγγλοι μονάρχες παράγγελναν δαχτυλίδια από χαλκό ή ψευδάργυρο για την ποδάγρα και τους ρευματισμούς τους.

Ακόμα και στις παραδόσεις των λαών το δαχτυλίδι έπαιζε σημαντικό ρόλο ως γούρι ή ως μαντικό μέσον. Στην πατρίδα μας στο έθιμο του κλήδονα τις παραμονές του Αϊ- Γιαννιού, ήταν ένα από τα αντικείμενα που έβαζαν στο πιθάρι με το αμίλητο νερό, για να βρουν ποιον θα παντρευτούν. Ας μην ξεχνάμε ακόμα ότι ένα δαχτυλίδι χωρίς πέτρα κρεμασμένο από ένα σπάγκο ή κλωστή μπορεί να γίνει αυτοσχέδιο εκκρεμές για τους επίδοξους ραβδοσκόπους.

Όσο για τα γούρια, μπορεί κανείς να επιλέξει το τυχερό του δαχτυλίδι με βάση τη διαίσθηση ή να βρει κάποιο με την τυχερή πέτρα του ζωδίου του. Μπορεί το συναισθηματικό δέσιμο που έχει μ’ εκείνον που του χάρισε το δαχτυλίδι να λειτουργεί μετατρέποντάς το σε φυλακτό. Υπάρχουν ακόμα και τα τυχερά δαχτυλίδια, που βασίζονται σε διάφορες παραδόσεις, όπως το φενγκ σούι. Ό,τι και να είναι, ο τέλειος κύκλος που συμβολίζει το αέναο και το αδιάρρηκτο θα λειτουργεί πάντα μαγικά πάνω στα χέρια των ανθρώπων.

Η ΒΕΡΑ

Φοριέται στον παράμεσο, δεξιό ή αριστερό, ανάλογα με τις παραδόσεις κάθε λαού, από τότε που ο Ρωμαίος λόγιος Αύλος Γέλλιος παρατήρησε ότι μια φλέβα συνέδεε αυτό το δάχτυλο με την καρδιά. Από σίδερο, ασήμι, ή αργότερα από χρυσό ή από πλατίνα, το δαχτυλίδι ήταν δείγμα εξουσίας προτού γίνει σύμβολο της ένωσης μεταξύ μιας αρραβωνιασμένης και του μελλοντικού συζύγου της.

Όταν την ώρα του γάμου ένας γαμπρός δεν μπορεί να σπρώξει τη βέρα αυτής που παντρεύεται πιο κάτω από τη δεύτερη φάλαγγα του δακτύλου της δείχνει ότι η γυναίκα του θα διοικεί το νοικοκυριό τους.

Αν η σύζυγος κρεμάσει τη βέρα της σε μια τρίχα των μαλλιών του συζύγου της μπορεί να μάθει ορισμένα πράγματα για τον γάμο της. Αν μια γυναίκα βγάλει τη βέρα της δημόσια, αυτό σημαίνει ότι επιτρέπει στους άλλους να εισχωρήσουν στον οικείο χώρο της, αλλά με δικό της προσωπικό κίνδυνο.

ΟΙ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΕΤΡΕΣ

Στην αρχαιότητα, τόσο στη δύση όσο και στην ανατολή, οι πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες χρησιμοποιήθηκαν εκτός από κοσμήματα και ως γούρια ή μαγικά φυλακτά. Oρισμένες μάλιστα όπως το τυρκουάζ, το κοράλλι ή το μάτι της τίγρης είχαν γίνει πασίγνωστες για την προστατευτική δράση τους ενάντια στην ατυχία και τη γλωσσοφαγιά.

Eπίσης σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς χρησιμοποιήθηκαν και ως γιατρικά. H σκόνη του μαλαχίτη, για παράδειγμα, φημιζόταν για τις υποαλλεργικές της ιδιότητες, ενώ, σύμφωνα με τον Iπποκράτη, ο λάπις λάζουλι θεωρούνταν πέτρα που έκανε καλό στα δερματικά προβλήματα.

Oι επιστήμονες είναι πλέον σε θέση να γνωρίζουν πως αυτές οι ξεχωριστές δυνάμεις των ορυκτών οφείλονται σε ιδιότητες φυσικές και όχι υπερφυσικές, όπως ίσως πίστευαν παλαιότερα. Mε δυο λόγια η επίδραση των πετραδιών στην ψυχολογία μας είναι θέμα ηλεκτρομαγνητικής δύναμης, η οποία, περνώντας σε ορισμένες περιοχές του σώματός μας, χρησιμεύει ως ενισχυτής. Έτσι, τα πετράδια μετατρέπονται σε έναν πομπό παλμικών ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, που συμβάλλουν στην ενεργοποίηση των κυτταρικών λειτουργιών μας.

Aκόμα λοιπόν και να είναι μύθος ότι υπάρχουν πετράδια που μας φέρνουν γούρι ή κακοτυχία, είναι γεγονός πως ορισμένοι πολύτιμοι και ημιπολύτιμοι λίθοι μπορούν να παίξουν θετικό ρόλο στην τόνωση του οργανισμού και της ψυχικής μας διάθεσης. Άλλωστε είναι γνωστό πως τα πετράδια αποτελούνται από τα ίδια στοιχεία (ανόργανα άλατα) που υπάρχουν και στο ανθρώπινο σώμα, και σύμφωνα με τους κρυσταλλοθεραπευτές: όταν τα σφίγγουμε ή τα ακουμπάμε σε ορισμένα σάκρα (ενεργειακά κέντρα του σώματος) ελευθερώνουν μόρια αυτών των στοιχείων. Tα μόρια αυτά μπορεί να μας δίνουν εκείνες τις απειροελάχιστες δόσεις που μας χρειάζονται για να αλλάξει το κέφι μας ή να προλάβουμε κάποιες σωματικές και ψυχικές ασθένειες.

ΝΑ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ ΞΥΛΟ

Αυτή η πρόληψη χρονολογείται από την εποχή της Αρχαίας Περσίας. Οι Πέρσες χτυπούσαν ξύλο για να έρθουν σε επαφή με τον θεό της φωτιάς Ατάρ που ανέβαινε από το χώμα στον κορμό των δέντρων μέσα από τις φλέβες του ξύλου. Έτσι μπορούσαν να αποκτήσουν για λίγο ένα μέρος αυτής της θεϊκής ενέργειας.

Πολύ αργότερα, όταν η Αγία Ελένη βρήκε τον Σταυρό πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Χριστός, η πρόληψη αυτή έγινε και χριστιανική. Αυτή την εποχή επίσης κυριάρχησε η πίστη ότι το πιο αποτελεσματικό γούρι ήταν φτιαγμένο από ξύλο ελιάς ή κέδρου. Και αυτό γιατί στη Μέση Ανατολή, τα κάθετα δοκάρια των σταυρών ήταν από κορμό ελιάς ενώ τα οριζόντια από κέδρο.

ΤΟ ΣΚΟΡΔΟ

Από τα αρχαία χρόνια και το Μεσαίωνα το σκόρδο θεωρούνταν ως εξαίρετο φάρμακο και αφροδισιακό. Επίσης το είχαν σαν φυλακτό ενάντια στα κακά δαιμόνια και τους βρικόλακες καθώς και κατά του ματιάσματος. Υπάρχουν πολλές λαϊκές παραδόσεις σχετικά με το σκόρδο. Έτσι μία πλεξούδα από σκόρδα σε ένα σπίτι ή χωράφι διώχνει το μάτιασμα. Άμα κάποιος θαυμάζει κάτι για να μη το ματιάζει συνηθίζεται η έκφραση «σκόρδα στα μάτια σου» έτσι αποτρέπεται το μάτιασμα. Στην έγκυο γυναίκα και στο νεογέννητο βρέφος τοποθετείται ένα σκόρδο για να φύγει το κακό μάτι. Την ημέρα της πρωτομαγιάς τρώνε σκόρδο για προληπτική εξουδετέρωση του κακού. Ακόμα και πλαστικά σκόρδα τοποθετούνται σε αυτοκίνητα για γούρι.

Ο ΜΑΡΤΗΣ

Η κόκκινη κλωστή που βάζουμε την 1η Μαρτίου είναι και αυτή μια πάρα πολύ παλιά συνήθεια. Οι αρχαίοι Έλληνες φορούσαν «Μάρτη» και μάλιστα οι κοπέλες στόλιζαν με «Μάρτη» και το άγαλμα της Αθηνάς.

Ο Παυσανίας λέει πως την πρόληψη αυτή την είχαν πάρει από τους Αιγυπτίους.
Όταν τελείωνε ο μήνας έπλεναν την κόκκινη κλωστή (ταινία) στον Ιλισσό και την έκρυβαν για τον άλλο χρόνο. Έτσι η ταινία αυτή πήγαινε από γενιά σε γενιά και όσο πιο παλιά ήταν τόσο πιο γούρικη θεωρείτο.

Αλλά και όλες οι πόλεις, πλην της Σπάρτης, είχαν ανάλογη πρόληψη. Στη Μακεδονία μόνο έχουμε μια παραλλαγή — αντί κόκκινης κλωστής έβαφαν τον καρπό του αριστερού χεριού με πορφύρα.

Το έθιμο - πρόληψη πέρασε και στο Βυζάντιο. Εδώ όμως ο πλούτος άλλαξε την κόκκινη κλωστή με χρυσή. Σαν ερχόταν η ώρα να βγάλουν την κλωστή, καλούσαν τους φίλους σε γλέντι και πριν άπ' αυτό έκαιγαν την κλωστή μέσα σ' ένα πιάτο και από το σχήμα της στάχτης μάντευαν το μέλλον.

Πίστευαν ακόμα οι Βυζαντινοί ότι η άσπρη κλωστή συμβολίζει το πρωινό φως, ενώ η κόκκινη το μεσημεριάτικο καύμα. Έτσι όταν τις φορούσε κανείς απέφευγε τις ακτίνες του ήλιου και δεν μαύριζε — δεν «άρπαζε» - πράγμα που για την εποχή εκείνη δεν ήταν επιθυμητό.

Ο ΑΠΗΓΑΝΟΣ

Το φυτό τούτο είναι γνωστό σαν κατάλληλο και αποτελεσματικό κατά της βασκανίας άπ' την εποχή των Αρχαίων Αθηναίων που το φύτευαν στην αυλή τους και μάλιστα στο αριστερό μέρος της αυλόπορτας.

«Ξορκισμένος με τον απήγανο», το λέμε όταν υπάρχει κάτι το απαράδεχτο, το σκανδαλώδες, που θέλουμε να το εξουδετερώσουμε. Το λέμε όταν θέλουμε να δηλώσουμε ότι δεν θέλουμε να ξαναδούμε κάποιον ανεπιθύμητον, να είναι δηλαδή ξορκισμένος και διωγμένος μακριά και οριστικά.

Η ΠΡΟΣΩΠΙΔΑ

Όταν ένα παιδί γεννιέται με «προσωπίδα», δηλαδή με ένα μέρος του κρανίου σκεπασμένο από την εμβρυακή μεμβράνη, θα προοδεύσει στη ζωή. Ο Ναπολέων γεννήθηκε με αυτή τη μεμβράνη. Το διαβεβαίωσε η μητέρα του το βράδυ των Χριστουγέννων του 1800, για να εξηγήσει στο περιβάλλον της την καλή τύχη που συνόδευε τον γιο της.

Αυτή η πρόληψη υιοθετήθηκε από τους πρώτους Χριστιανούς αφότου ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αντώνιος (86-161) γεννήθηκε έχοντας αυτή τη μεμβράνη.

ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΣΤΑΜΝΑ

Στην Κέρκυρα το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, λίγο πριν την πρώτη Ανάσταση, επιδίδονται στο σπάσιμο των μπότηδων (πήλινα δοχεία). Ψηλά από τα παράθυρα των σπιτιών πετούν στο δρόμο μπότηδες όλων των μεγεθών, με νερό ή χωρίς, που σπάνε με κρότο. Η χριστιανική εξήγηση αυτού του εθίμου είναι, κατά μία άποψη, το χωρίο του Ευαγγελίου: "Συ δε Κύριε, ανάστησόν με ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεράμεως". Πλήθος κόσμου συγκεντρώνεται στους δρόμους για να παρακολουθήσει το θέαμα. Θεωρείται μάλιστα γούρι να πάρει ο επισκέπτης ένα κομμάτι από τα σπασμένα δοχεία.

ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΙ

Επαγγελματίες γελωτοποιοί υπήρχαν από τα πολύ αρχαία χρόνια, οι οποίοι διασκέδαζαν είτε τα πλήθη στους δρόμους, είτε τους άρχοντες και τους πλούσιους στις αυλές τους. Εμφανίζονται από την εποχή των Φαραώ της Αιγύπτου μέχρι και τον 18ο αιώνα, σε κοινωνίες τόσο διαφορετικές, όσο οι Αζτέκοι του Μεξικού και οι Μεσαιωνικές Αυλές της Ευρώπης. Συχνά δύσμορφοι, νάνοι ή σακάτηδες, οι γελωτοποιοί χρησίμευαν σ' αυτές τις αυλές τόσο για διασκέδαση όσο και για γούρι (τύχη), επειδή υπήρχε η αντίληψη ότι η δυσμορφία τους μπορούσε να αποτρέψει το κακό μάτι και ότι τα χοντροειδή τους πειράγματα μπορούσαν να μεταφέρουν τη γρουσουζιά από το θύμα της ειρωνείας στον ειρωνευόμενο.

ΟΙ ΓΑΤΕΣ

Η μαύρη γάτα θεωρείται καλός οιωνός στην Βρετανία και την Αυστραλία. Για την Βρετανία επίσης, οι ξανθοάσπρες γάτες είναι καλή τύχη για όποιον τις έχει στο σπίτι του, και για την Πρώην Σοβιετική Ένωση ισχύει το ίδιο, αλλά για τις μπλε γάτες.
Για πολλές Ευρωπαϊκές χώρες, το να φτερνιστεί γάτα κοντά σε νύφη που ετοιμάζεται για την τελετή του γάμου, είναι σημάδι ευτυχισμένου έγγαμου βίου.

Σε άλλα μέρη του κόσμου, είναι πρέπον να χαιρετάς ευγενικά την μαύρη γάτα που συναντάς στο δρόμο σου, διότι έτσι θα σου χαρίσει καλή τύχη. Πολλοί ναυτικοί θεωρούν γούρι να έχουν μια γάτα μαζί τους στο καράβι, ειδικά εάν είναι απόλυτα μαύρη, χωρίς καθόλου λευκά σημάδια στην γούνα της. Οι ναυτικοί φροντίζουν ιδιαίτερα την γάτα του καραβιού, την αγαπούν και την σέβονται. Ακόμα και σε περίπτωση ναυάγιου, σπάνια δεν θα βρεθεί κάποιος που να σώσει την γάτα.
Οι Άγγλοι ναυτικοί, πιστεύουν πως όσο η σύζυγός τους έχει μαύρη γάτα στο σπίτι τους, τότε η ασφαλής επιστροφή του είναι εξασφαλισμένη.

Λίγες τρίχες από γάτα πιστεύεται πως ενδυναμώνει την αποτελεσματικότητα γητειών, καθώς και φυλαχτών.  

Κατά τον Μεσαίωνα, πιστεύονταν πως αν ένας άνθρωπος ήταν σοβαρά άρρωστος, τότε θα έπρεπε να τον πλύνουν και κατόπιν με το ίδιο νερό να πλύνουν μια γάτα, και έτσι η γάτα έπαιρνε την αρρώστια πάνω της και ο ασθενής γινόταν καλά.
Πολλοί άνθρωποι, ακόμα και σήμερα, έχουν μια γάτα στο σπίτι τους διότι θεωρείται πως η παρουσία της και μόνο, διώχνει τα κακόβουλα αερικά.

ΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ

Τα κομπολόγια έχουν πραγματικά μακραίωνη παράδοση στην Ελλάδα και σε μερικές περιοχές τα θεωρούν ακόμα και σήμερα φυλακτά.

ΚΥΡΑ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η κυρά Σαρακοστή στις περισσότερες περιοχές ήταν μια χάρτινη ζωγραφιά. Απεικόνιζε μια γυναίκα με σταυρωμένα χέρια, λόγω προσευχής, χωρίς στόμα, λόγω νηστείας, και με εφτά πόδια που αναπαριστούσαν τις επτά εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Κάθε Σάββατο έκοβαν ένα πόδι και έτσι ήξεραν πόσες βδομάδες νηστείας απέμεναν μέχρι το Πάσχα. Το Μεγάλο Σάββατο, έκοβαν και το τελευταίο πόδι.

Αυτό το κομμάτι χαρτί το δίπλωναν καλά και το έκρυβαν σε ένα ξερό σύκο. Τοποθετούσαν το σύκο αυτό μαζί με άλλα, και σε όποιον το έβρισκε θεωρούνταν ότι του έφερνε γούρι. Σε άλλα μέρη της Ελλάδας η Κυρά Σαρακοστή δεν ήταν φτιαγμένη από χαρτί, αλλά από ζυμάρι. Το ζυμάρι φτιαχνόταν με αλεύρι, αλάτι και νερό. Η διαδικασία ήταν κι εδώ η ίδια όπως και με την χάρτινη. Μια παραλλαγή του εθίμου της Κυράς Σαρακοστής είναι φτιαγμένη από πανί και γεμισμένη με πούπουλα.
Η Κυρά Σαρακοστή που έφτιαχναν στον Πόντο ήταν διαφορετική. Εκεί κρέμαγαν από το ταβάνι μια πατάτα ή ένα κρεμμύδι που πάνω του είχαν καρφωμένα εφτά φτερά κότας. Κι εδώ κάθε βδομάδα αφαιρούσαν ένα φτερό κι έτσι μέτραγαν το χρόνο μέχρι την Ανάσταση. Αυτό το «ημερολόγιο» το ονόμαζαν Κουκουρά.

ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ

Τα Κινέζικα νομίσματα είναι σαν τις δικές μας δεκάρες, που είχαμε παλιά στο πορτοφόλι μας, για τύχη και γούρι. Τα κινέζικα νομίσματα, που ιστορικά κατάγονται από εποχές πολύ εύρωστες οικονομικά, γι αυτό και θεωρούνται πολύ τυχερά, είναι και κάπως φιλοσοφημένα στην κατασκευή τους. Έτσι το στρογγυλό σχήμα του περιγράμματος συμβολίζει τον Ουρανό και το τετράγωνο σχήμα της μεσαίας τρύπας συμβολίζει τη Γη. Υποδηλώνεται έτσι το πάντρεμα, η σύζευξη του Ουρανού και της Γης κι έτσι η απόλυτη συμπαντική αρμονία. Επίσης η μία από τις δύο πλευρές τους είναι γιανγκ, είναι αυτή με τα κινέζικα γράμματα και η άλλη είναι γιν. Είναι με απλά λόγια σα να κρατάμε το σύμπαν στα χέρια μας, έχοντας ένα τέτοιο νόμισμα. Συνήθως τα βρίσκουμε δεμένα με κορδέλα χρυσή. Το χρυσό είναι ένα μεταλλικό χρώμα. Και σαν σύνολο τα μεταλλικά νομίσματα δεμένα με τη χρυσή κορδέλα αποτελούν ένα αντικείμενο μεταλλικό.

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τα νομίσματα όπως εσείς θεωρείται καλύτερα. Μεταχειριστείτε τα σαν προσωπικό γούρι. Ως τυχερά σύμβολα πλούτου, μπορούν να μπουν σε ταμειακές μηχανές, στο πορτοφόλι, σε λογιστικά βιβλία, στο συρτάρι, ή ακόμα και πάνω σε κάποιο έπιπλο. Μη σας απασχολεί ο αριθμός τους. Απλά και μόνο πληροφοριακά στο φενγκ σούι οι αριθμοί που ανήκουν στο στοιχείο του μετάλλου είναι το 6 και το 7. Δεν έχει καμία σημασία όμως αν εσείς θεωρείτε π.χ. το 3 σαν ένα δικό σας τυχερό αριθμό.

ΜΕΡΙΚΑ ΑΚΟΜΑ ΓΟΥΡΙΑ

Βέλος: Φοριέται η αιχμή ενός βέλους σαν φυλαχτό ενάντια σε οτιδήποτε κακό.
Καμπανάκια:Φοριούνται σαν φυλαχτό ενάντια σε δαιμόνια. Λέγεται ότι οι δαίμονες δεν αντέχουν τον ήχο της καμπάνας.
Γάτες: Μικρά φυλαχτά με την μορφή μιας γάτας φοριούνται για καλή τύχη.
Σκύλος: Αν ένας σκύλος σε ακολουθήσει μέχρι το σπίτι σου, είναι καλή τύχη.
Αετός: Μικρά φυλαχτά με την μορφή αετού φοριούνται για προστασία από τις κατάρες. Τα φτερά του αετού φοριούνται για να ελκύσουν ευμάρεια.
Μάτι: Μικρές μπλε χάντρες σε σχήμα ματιού φοριούνται για προστασία από το μάτιασμα.
Χρήματα: Αν βρεις χρήματα στον δρόμο, είναι καλή τύχη για τα επαγγελματικά σου.
Καρφίτσα: Αν βρεις καρφίτσα, είναι καλή τύχη.
Πιρούνι: Αν σου πέσει το πιρούνι από το τραπέζι, φίλοι θα καλέσουν.
Χέρι: Φυλαχτά σε σχήμα παλάμης φοριούνται για προστασία από οτιδήποτε κακό.
Δόντια: Όταν ένα παιδάκι βγάζει τα παιδικά του δόντια, τα πετάει στα κεραμίδια του σπιτιού του για να βγουν τα νέα δόντια γερά. Επίσης, υπάρχει ο μύθος της Νεράιδας των δοντιών, που παίρνει τα παιδικά δοντάκια που βρίσκει κάτω από το μαξιλάρι του παιδιού, και αφήνει στην θέση τους λεφτά.
Μετεωρίτες: Όταν πέφτουν μετεωρίτες είναι καλός οιωνός. Κομμάτι από μετεωρίτη θεωρείται τέλειο φυλαχτό.
Γουρούνι: Μερικοί θεωρούν ότι ένα μικρό φυλαχτό φτιαγμένο από δέρμα γουρουνιού είναι καλή τύχη. Στη Γερμανία το γουρούνι θεωρείται γούρικο. Τις εποχές που δεν υπήρχε τροφή, όποιος είχε γουρούνι, θεωρούνταν καλότυχος.
Κουκουνάρι: Θεωρείται δυνατό φυλαχτό ενάντια σε δαιμόνια.
Ουράνιο Τόξο: Είναι καλή τύχη αν δεις ουράνιο τόξο. Ο μύθος επίσης λέει ότι υπάρχει θησαυρός θαμμένος εκεί που τελειώνει το ουράνιο τόξο.
Αστέρια: Αν δεις ένα αστέρι να πέφτει, κάνε μια ευχή.
Αλάτι: Διώχνει τα δαιμόνια και τους ανεπιθύμητους επισκέπτες. Αν χυθεί αλάτι κατά λάθος είναι γρουσουζιά και πρέπει να ρίξεις λίγο πίσω σου, πάνω από τον ώμο σου.
Βασιλικός: Είναι καλή τύχη να έχεις μια γλάστρα με βασιλικό στην είσοδο του σπιτιού. Αν επίσης προσφέρεις ένα κλαράκι βασιλικού στους επισκέπτες σου, τότε αυτοί θα ξαναέρθουν.
Αράχνη: Ιστός αράχνης στις γωνίες του σπιτιού είναι καλή τύχη. Αν πέσει πάνω σου αράχνη είναι επίσης καλή τύχη.
Πασχαλίτσα: Αν πέσει πάνω σου πασχαλίτσα είναι καλή τύχη. Είναι όμως μεγάλη γρουσουζιά να την διώξεις.
Βάτραχος: Ένα φυλαχτό σε σχήμα βατράχου, προστατεύει από το μάτιασμα..
Ρούχα: Πολλοί φοράνε τα ρούχα τους ανάποδα όταν πάνε για ύπνο, για να προστατευτούνε από τις κατάρες.
Κρασί: Αν είσαι ανύπαντρος και τύχει στο δικό σου το ποτήρι να τελειώσει το κρασί, τότε θα καλοπαντρευτείς. Εάν χυθεί κρασί θεωρείται καλοτυχία.
Μητρικό γάλα: Λέγεται ότι το ύφασμα που έχει πάνω του γάλα από γυναίκα που θηλάζει, είναι πολύ δυνατό γούρι και προστατεύει από οτιδήποτε κακό.
Κόκορας: Οι παλιοί πάντα σφάζανε έναν κόκορα και τον θάβανε στα θεμέλια του σπιτιού όταν χτιζότανε, για να στεριώσει το σπίτι.
Μέλι και γάλα: Είναι έθιμο να ταΐζει η πεθερά την νέα της νύφη μέλι και γάλα, για να τα πάνε «μέλι-γάλα».
Ζάχαρη: Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, η μητέρες «ζαχαρώνουν» τις κόρες τους όταν είναι μωρά, για να γίνουν όμορφες και γλυκείες. Της ρίχνουν δηλαδή ζάχαρη.
Λίρα στη γέννα: Στο παιδί που γεννιόταν προσέφεραν λίρα, αν είχαν, ή ασημένια δίφραγκα, με την ευχή «χώμα να πιάνει και μάλαμα να γίνεται».
Φωτιά τα Χριστούγεννα: Καλή τυχη περιμένει τα σπίτια όσων κρατούν τη φωτιά αναμμένη κατά τη διάρκεια όλης της ημέρας των Χριστουγέννων.
Γέννηση Χριστουγεννιάτικη: Τα παιδιά που γεννιούνται την ημέρα των Χριστουγέννων θεωρούνται καλότυχα.
Αγρότες και Χριστούγεννα: Οι αγρότες αν δουν άστρα στον ουρανό την βραδιά των Χριστουγέννων, θα έχουν πλούσια σοδειά το καλοκαίρι.
Καινούργιο ρούχο: Σε πολλά μέρη της Ελλάδας φορούσαν για το καλό του χρόνου, ένα καινούργιο ρούχο και φρόντιζαν να έχουν επιστρέψει ό,τι δανεικό είχαν τυχόν πάρει.
Πέρδικα: Η συνάντηση με μια πέρδικα θεωρείται καλοτυχία.
Σκαραβαίος: Στην Αίγυπτο οι σκαραβαίοι θεωρούνταν ιεροί και η απεικόνιση τους σε κοσμήματα ή σε αντικείμενα έφερνε καλή τύχη στον κάτοχο του.
Βούδας: ή Μπούντχα στην αρχαία Ινδική γλώσσα, σημαίνει ο «Αφυπνισμένος» ή «Φωτισμένος». Προέρχεται από τη ρίζα του ρήματος μπουντχ, που σημαίνει αφυπνίζω, φωτίζομαι και κατανοώ. Ένας βούδας στο σπίτι μας, προσελκύει την καλή τύχη και την πνευματική επίτευξη.


Ας δούμε τι πιστεύουν και τι κάνουν σε διάφορα μέρη του κόσμου:

Στη Σικελία:
Οι αγρότες τρέχουν τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων στα πηγάδια τους για να βγάλουν νερό και με αυτό ραντίζουν τα ζώα και το φούρνο του ψωμιού, γιατί πιστεύουν ότι το νερό είναι αγιασμένο αυτή την ώρα που γεννιέται ο Χριστός και θα ευλογηθεί το κοπάδι και η σοδειά.

Στην Ιταλία:
Τις γιορτινές ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, κυριαρχεί το κόκκινο χρώμα στη διακόσμηση του σπιτιού και την γκαρνταρόμπα των ανθρώπων, γιατί συμβολίζει την ανανέωση και φέρνει γούρι.

Στη Σαρδηνία:
Οι πιστοί θεωρούν ότι όποιος γεννιέται τα μεσάνυχτα των Χριστουγέννων έχει δεχτεί την ευλογία του Σωτήρα της Ανθρωπότητας και για αυτό θα φέρει μεγάλο γούρι κι ευτυχία, όχι μόνο στην οικογένεια του, αλλά και στα επτά πιο κοντινά σπίτια της γειτονιάς του. 
Στη Γιουγκοσλαβία:
Το γιορτινό τραπέζι είναι πλούσιο σε γεύσεις και με μπόλικο κρασί, και κρατάει μέχρι το πρωί. Και για να μην ντραπούν οι καλεσμένοι, η νοικοκυρά έχει φροντίσει από νωρίς να λεκιάσει το τραπεζομάντιλο με κόκκινο κρασί, που φέρνει και γούρι άλλωστε. Κάτι που το πιστεύουμε κι εμείς άλλωστε στην Ελλάδα.

Στην Ισπανία:
Το αγαπημένο δώρο είναι η θέστα, ένα μικρό δηλαδή καλαθάκι με σαμπάνια, λίγα αμυγδαλωτά και ένα πιατάκι με δώδεκα σταφίδες που πρέπει να φαγωθούν μία-μία σε κάθε χτύπο του ρολογιού πριν την αλλαγή του χρόνου, έτσι ώστε να εξασφαλιστεί η ευτυχία ξεχωριστά για κάθε μήνα του χρόνου. Άλλοι λένε ότι όποιος καταφέρει να καταπιεί 12 σταφίδες ακριβώς πάνω στο δωδέκατο χτύπημα του ρολογιού θα έχει την τύχη με το μέρος του.

Στην Αγγλία:
Ακόμη και σήμερα, ακολουθούν μια παραλλαγή για τα έθιμα του εξαγνισμού των αγρών από τα κακά πνεύματα που βασιζόταν σε αρχαίες τελετουργίες. Για την ακρίβεια, το βράδυ των Χριστουγέννων μόλις σκοτεινιάσει, σχηματίζουν παρέες γύρω από τα περιβόλια με τις μηλιές και πίνουν μπύρα τραγουδώντας κάλαντα, ενώ πυροβολούν στα κλαριά για να διώξουν...τους καλικάντζαρους. Παλαιότερα μάλιστα, συνήθιζαν να αφήνουν και γλυκίσματα για να εξασφαλίσουν την ευμένεια τους και να έχουν καλή σοδειά.

Στη Δανία:
Τη θέση της δικής μας βασιλόπιτας κατέχει το ρυζόγαλο! Μάλιστα ένα ρυζόγαλο που κρύβει μέσα του ένα αμύγδαλο. Όποιος το βρει είναι ο τυχερός της χρονιάς και κερδίζει ένα χαρτονένιο γουρουνάκι-αυτό είναι το γούρι των Δανών.

Στην Ιαπωνία:
Η γιορτή αρχίζει από τις 29 Δεκεμβρίου και διαρκεί μια ολόκληρη βδομάδα. Την τελευταία μεγάλη ημέρα, την παραμονή δηλαδή της Πρωτοχρονιάς, όπως σήμερα, στα υπαίθρια κιόσκια πουλούν moshi, που είναι κέικ από ρύζι. Αύριο θα κάψουν στη μεγάλη πυρά έξω από τους ναούς τους, το γούρι του παλιού χρόνου και θα αγοράσουν το καινούργιο.

Στην Πορτογαλία:
Το γλυκό έθιμο της τελευταίας ημέρας του χρόνου απαιτεί την προσφορά των rabanadas στους επισκέπτες. Φέτες δηλαδή ψωμιού βουτηγμένες σε ζαχαρόνερο, περασμένες με αυτό και τηγανισμένες. Σε μερικές περιοχές οι τηγανίτες περιέχουν γλυκιά κολοκύθα και ονομάζονται filhos.

Στα νησιά τ' ουρανού - Αλίκη Καγιαλόγλου

Μόνο για σένα...ΠΟΛΗ(Υ)-ΞΕΝΗ

I Had a Dream...

Eγώ με μένα....

Μερικά χρήσιμα πράγματα να θυμάσαι, να μελετάς και να διερευνάς

Το όμοιο έλκει το όμοιο.

Εσύ δημιουργείς την πραγματικότητα σου.

(το εγώ: ο προγραμματισμός και οι περιοριστικές πεποιθήσεις ή ο εαυτός: η δημιουργική φαντασία, η διαίσθηση, η απουσία ελέγχου, η αποδοχή της ροής της ζωής)

Ο εξωτερικός κόσμος είναι προβολή του εσωτερικού κόσμου. Είναι μια μεταβαλλόμενη πραγματικότητα.

Ο φόβος κρύβει την αγάπη. Η ενοχή την εμποδίζει.

Ο φόβος είναι ψευδαίσθηση που παρουσιάζεται ως αλήθεια ενόσω το πιστεύεις.

Η αγάπη είναι η αλήθεια που υπερβαίνει την αντίληψη των 5 αισθήσεων και τον προγραμματισμό του εγώ.

Η ειρήνη και η αρμονία βρίσκονται στη συνεργασία και την ισότιμη συνύπαρξη των αντιθέτων.

Επιλογή έχεις μόνο όταν είσαι ελεύθερος.

Ελεύθερος είσαι όταν απαλλάσσεις τον εαυτό σου από κάθε κατηγορία, κριτική και ενοχή.

Ο Έρωτας είναι το νόημα της ζωής.

Ο θάνατος είναι η άλλη όψη της γέννησης. Η ζωή δεν έχει αντίθετο.

Η αλήθεια είναι διαχρονική, απόλυτη και χωρίς εξαιρέσεις ή διαφοροποιήσεις. Όλα τα υπόλοιπα είναι πεποιθήσεις που το εγώ αλλάζει κατά το συμφέρον του.

Δίνεις στους άλλους αυτό που είσαι. Αυτό εκδηλώνεται πάντα στα λόγια στις πράξεις, στην συνολική δράση και στάση σου.

Αυτό που είσαι το ορίζεις μόνο Εσύ (το εγώ ή ο Εαυτός)

Η ζωή είναι αλλαγή.

Η μόνη ουσιαστική αλλαγή συμβαίνει εσωτερικά και εκφράζεται εξωτερικά.

Δεν υπάρχει ασφάλεια στο στατικό, στη συνήθεια, στο διχασμό, στην προσκόλληση.

Θα το δεις όταν το πιστέψεις.

Ό,τι έχεις ονομάσει ως εχθρικό είναι γιατί δεν κατανοείς και φοβάσαι.

Η μόνη πραγματική γνώση είναι βιωματική. Η πληροφορία σε βοηθάει να διερευνήσεις αλλά δεν αποτελεί γνώση.

Η αγάπη δεν είναι καθήκον, είναι επιλογή.

Ο φόβος είναι άγνοια.

Η άγνοια είναι λήθη.

Η ελευθερία, η επιλογή, η αγάπη, η δημιουργικότητα, η ειρήνη, βρίσκονται στην ενθύμηση (α-λήθεια)

Ἐλέησόν με ὁ Θεός...

Ν΄ Ψαλμός. Ἦχος β´.

Ἐλέησόν με ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἐλεός σου καὶ κατὰ τὸ πλῆθος των οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου.

Ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.

Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντὸς.

Σοὶ μόνῳ ἥμαρτον καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.

Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου.

Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.

Ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ καὶ καθαρισθήσομαι πλυνεῖς με καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.

Ἀκουτιεῖς μοι ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα.

Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.

Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοὶ ὁ Θεὸς καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.

Μὴ ἀποῤῥίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου καὶ τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλῃς ἀπ' ἐμοῦ.

Ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με.

Διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν.

Ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεὸς, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.

Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.

Ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἂν ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.

Θυσία τῷ Θεῷ, πνεῦμα συντετριμμένον΄ καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει.

Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιὼν, καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ.

Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα.

Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους, καὶ ἐλέησόν με ὁ Θεός.

http://networkedblogs.com/7AVvU

Written by ladida
Τρίτη, 07 Σεπτεμβρίου 2010 13:15
No Comments

Η φίλη μου Ρ. έκλεισε τη συζήτηση για έναν κοινό μας φίλο ομοφυλόφιλο και τα αδιέξοδά του, με το γνωστό οξύ και θρασύ της χιούμορ: «Ευτυχώς που υπάρχουν και οι ομοφυλόφιλοι. Αν δεν υπήρχαν, εσείς οι άντρες θα περνούσατε έτσι από τη ζωή, χωρίς να σας έχει αγαπήσει κανένας».
Έφερα στον νου μου πάμπολλες λατρευτικά αφοσιωμένες αγάπες γυναικών προς άντρες που θα διέψευδαν αμέσως τον, εξεζητημένο άλλωστε, ισχυρισμό της Ρ. και ταυτόχρονα, ωστόσο, σκέφθηκα τη διαφορετικότητα των γυναικείων και ανδρικών συναισθημάτων, ιδίως των ερωτικών. Στην ιδανική ερωτική σχέση της η γυναίκα εξαντλεί όλα τα αιτήματα της δικαίωσής της, ως προσώπου προπαντός, αλλά και ως ύπαρξης ή, έστω, εξασφαλίζει τον ουσιωδέστερο όρο για να προχωρήσει απερίσπαστη προς ό,τι θεωρεί επιτυχία για τον δημιουργικό εαυτό της. Ενώ για τον άντρα, στην αντίστοιχη περίπτωση, περισσεύουν πολλά (και μάλλον τα σημαντικότερα γι’ αυτόν) τέτοια αιτήματα ­ που, θά ‘λεγε κανείς, η ερωτική δικαίωση μοιάζει να τα κάνει ακόμη πιο επιτακτικά. Αυτό σημαίνει ότι η γυναίκα είναι ικανή, και ώριμη, για την ιδανικότητα της ερωτικής σχέσης, τοποθετώντας εκεί, με πολλή υγεία κι ακόμα περισσότερη υγιεινή, ολόκληρη τη φυσιολογία της ανθρώπινης κατάστασης ­ ο άντρας όμως όχι.
Σημαίνει ακόμα, πέρα από την ολιγάρκεια της πρώτης και την απληστία του δευτέρου, ότι ο άντρας πάσχει από μια χρόνια, ανεκπλήρωτη φιλοδοξία ανόρθωσης, που ξεπερνάει κατά πολύ το σπουδαίο γεγονός της ανόρθωσης του ανθρωπίνου όντος στα δύο του κάτω άκρα, όπου η γυναίκα πιστεύει, και πολύ σωστά, ότι μ’ αυτό τέλειωσε οριστικά κάθε ιστορία περαιτέρω ανόρθωσης. Και προφανώς αυτή η φιλοδοξία πρέπει να υπαγορεύεται από μια λειτουργία, αμιγώς αρσενική, επικράτησης και θριάμβου, η οποία, τουλάχιστον στο επίπεδο των φυσικών προδιαγραφών του φύλου, λείπει από τη γυναίκα σαν περιττή. Ο θρίαμβός της εξάλλου στη σχέση της είναι με το παραπάνω αρκετός, μια και η γυναίκα πάντα θριαμβεύει στη σχέση της με τον άντρα· ο μόνος τρόπος να θριαμβεύσει ο άντρας είναι να αρνηθεί να μπει σ’ αυτήν.
Το γεγονός είναι ότι η γυναίκα είναι σκανδαλωδώς ευνοημένη από τη φύση. Βρίσκεται πιο κοντά της, την έχει πάντα με το μέρος της ­ η φύση συνεχίζεται μέσα της, χρησιμοποιεί το σώμα της για ν’ αναπαραχθεί. Ας μην το ξεχνάμε: η γυναίκα έχει συγγένεια με το φως του φεγγαριού (που στον άντρα προκαλεί την επιληψία), με τις παλίρροιες των ωκεανών. Ο άντρας είναι αφύσικος, τεχνητός. Κατασκευασμένος μέσα σ’ ένα ανοίκειο γυναικείο ικρίωμα, το σώμα της μητέρας του, κατασκευασμένος ακόμα από εντολές κύρους και εξουσίας, «ανδρισμού» και αντοχής, τις οποίες, στη διάρκεια της σύντομης ζωής του, είναι καταναγκασμένος πειθήνια και καθημερινά να εκτελεί. Κι ας μην επικαλεστεί κανείς τις κοινότοπες ιστορικοκοινωνικές αιτιότητες ­ ασφαλώς ισχύουν, αλλά βασίζονται στους δεδομένους, βιολογικούς χαρακτήρες του φύλου του.
Αποκλεισμένος από το άλλο ανθρώπινο σώμα, μη έχοντας ποτέ καμιά ενσυνείδητη συγκοινωνία αίματος με το άλλο σώμα, όπως έχει η γυναίκα με το κύημά της ­ ούτε καν έξοδο αίματος, όπως εκείνη, παρά μονάχα όταν το σώμα του εκτεθεί στη βία, έχει ένα σώμα μοναχικό κι αδιαπέραστο· κλειστό, δηλαδή απειλημένο. Που δεν ανοίγει ποτέ, ούτε κατά την ερωτική του δράση, οπότε κλείνει ακόμη περισσότερο και το κάθε σώμα αποχωρεί, αποσύρεται στην πιο απόλυτη δική του σιωπή, που είναι η ηδονή. Αντίθετα, το σώμα της γυναίκας, προτού κι αυτό απουσιάσει από την ερωτική ένωση, είναι ένα σώμα πάντα ανοιχτό ­ ο υπέροχος αυτός κάλυκας που είναι φτιαγμένος για να υποδέχεται και για να περιβάλλει.
Κι αφού η γυναίκα τον άντρα μονάχα να τον αγαπάει μπορεί και τίποτε άλλο, θα κάνω εγώ, ένας άντρας, το εγκώμιο γι’ αυτό το αυτοδημιούργητο θαύμα που είναι ο άντρας. Χαριστικά θα βάλω πρώτη στη σειρά τη συμβολή της γυναίκας, που σίγουρα βοηθάει να συντελεσθεί, κυρίως με το ανεκτίμητο (και κατ’ εξοχήν γυναικείο) χάρισμά της, που είναι ο αλάθητος ρεαλισμός της. Χωρίς αυτόν ο άντρας θα παράπαιε, ακόμα θα περιπλανιόταν, θα είχε χαθεί μέσα στις ομίχλες των επικών του φαντασιώσεων ­ ένα χάρισμα που η γυναίκα, αν το θελήσει, μπορεί να το μεταποιήσει σε θανάσιμο ανδροκτόνο εργαλείο ­ αν θελήσει να υπονομεύσει, χρησιμοποιώντας το, όλες τις ευσυγκίνητες μυθολογίες, που χάρη σ’ αυτές και αποκλειστικά μ’ αυτές ο άντρας επιβιώνει.
Χειρώνακτας του πολιτισμού αλλά και εγκέφαλός του, έκτισε από την αρχή τον κόσμο με μέτρο τον άνθρωπο. Κι αν αυτός ο κόσμος φαίνεται να είναι ανδροπρεπής, εκεί που χρειάζεται γίνεται θηλυκός, πολύ τελειότερα απ’ ό,τι θα τον έπλαθε η ίδια η γυναίκα: χάρη στον άντρα η τέχνη κατοικήθηκε από εξαίσιες (αν και ανύπαρκτες) γυναίκες και πήραν γυναικείο όνομα οι πιο αυστηρές εξουσίες της ζωής ­ ενώ κράτησε για τον εαυτό του τον δυστυχισμένο ρόλο του ηττημένου, δηλαδή αυτός επωμίστηκε με αυταπάρνηση τη μεταφυσική μοίρα της ήττας που βαραίνει το ανθρώπινο γένος. Δεν δέχθηκε χαρμόσυνους αγγέλους όπως η Θεοτόκος, δεν έπεσε σε ερωτική έκσταση όπως η Αγία Θηρεσία· ταπεινά κι αγόγγυστα υπηρέτησε τη θητεία του στα τάγματα του Θεού.
Δεν είχε μεγαλομανιακές ακουστικές ψευδαισθήσεις όπως η Ιωάννα της Λορραίνης ­ ανώνυμος αφανίσθηκε σε ατέλειωτους και άδικους πολέμους (και καμιά δεν έχει σημασία ότι ο ίδιος τους ξεκίνησε), εξοντώθηκε σε ισόβιες δουλείες. Ανιδιοτελής, αθώος αλλά ευφυής, εύπιστος με τη θέλησή του ­ εύθραυστος και χωρίς ­ σε αντίθεση με τη γυναίκα ­ να επιζεί του θρυμματισμού του· ασκημένος από ένστικτο να επινοεί τεχνάσματα του κυνηγιού για την τροφή της ομάδας, να αγρυπνάει για τους κινδύνους· από γεννήσεως ανυπεράσπιστος, γιατί η φύση τού πήρε πίσω όλα τα όπλα του, έμεινε πάντα πολεμιστής, άοπλος και με χίλιους τρόμους γενναίος.
Εκπνευμάτωσε τη φυσική του ρώμη και την έκανε δύναμη, κυρίως τόλμη, μυαλού και κραδασμό ιδεών. Αυτός είδε τα όνειρα όταν ήρθαν οι μεγάλες νύχτες ­ κι όλα αυτά από το τίποτα, χωρίς ουσιαστική βοήθεια από κανέναν. Έχοντάς τα όλα αντίξοα, και πιο πολύ αντίξοη τη γυναίκα που τον αγάπησε.
Και λυπηθείτε τον, με την πιο ευγενικιά, την πιο τρυφερή λύπη, γι’ αυτή την απέραντη, την ως το τέλος αβοήθητη μοναξιά του. Δείτε τον, παραμερίζοντας τις αγορίστικες κομπορρημοσύνες του, τα απελπισμένα χάδια της μάνας του ­ παραμερίστε τα όλα: τα αφηρημένα αγγίγματα της γυναίκας του, τα αρπαχτικά και φιλημένα χεράκια των παιδιών του και δείτε τον σε όλη του την ανέχεια. Και μη του μιλάτε, αφήστε τον να σωπαίνει όταν σωπαίνει. Και αν αρχίσει να κλαίει ξαφνικά, ποτέ μην τον ρωτήσετε γιατί.

Τώρα που θα πάμε να πληρώσουμε καλόν είναι να συνυποβάλουμε την παρούσα δήλωση επιφύλαξης. Δεν ξερει κανείς τί γίνεται στο μέλλον αν η έκτακτη εισφορά κριθεί αντισυνταγματική.

ΔΗΛΩΣΗ ΡΗΤΗΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΗΣ
Επί της έκτακτης εφάπαξ εισφοράς αρ. 29. Ν.3986/2011
Του κατοίκου……………με ΑΦΜ………….
ΠΡΟΣ Την Δ.Ο.Υ
Για τη διεκδίκηση της επιστροφής της καταβληθείσας έκτακτης εισφοράς
ποσού ευρώ
Δηλώνω και με την παρούσα ότι η επιβληθείσα, δυνάμει της υπ' αρ.... ειδοποίησης, σε βάρος μου έκτακτης εισφοράς αρ. 29 Ν.3986/2011 ποσού ευρώ
(υπ' αρ. χρημ. καταλ ) ΔΕΝ είναι σύννομη, διότι η διάταξη αυτή δεν
είναι δυνατό να εφαρμοσθεί, αντιβαίνουσα σε ρητές συνταγματικές διατάξεις.
Ειδικότερα:
Α. Η υπό της άνω διατάξεως επιβολή αναδρομικής φορολογικής επιβάρυνσης
Δια της εν λόγω διατάξεως αρ. 29 Ν.3986/2011 επιβάλλεται έκτακτη εισφορά στο συνολικό καθαρό εισόδημα, πραγματικό ή τεκμαρτό, φορολογούμενο ή απαλλασσόμενο των φυσικών προσώπων ή της σχολάζουσας κληρονομιάς των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος του οικονομικού έτους 2011 (διαχειριστικής χρήσης 2010) εφόσον αυτό υπερβαίνει τις 12.000,00 €.
Δηλαδή διώκεται εν έτει 2011 η επιβολή φορολογικής επιβάρυνσης για ήδη φορολογηθέντα εισοδήματα του έτους 2010.
Συνεπώς η επιβληθείσα εισφορά αντίκειται στην διάταξη της παρ. 2 αρ. 78 του Συντάγματος, η οποία ρητώς απαγορεύει την επιβολή με νόμο αναδρομικής ισχύος που εκτείνεται πέρα από τις προθεσμίες του οικονομικού έτος κατά το οποίο επιβλήθηκε.
Β. Η υπό του αρ. 29 Ν.3986/2011 παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.
Στην παρ. 2 του ιδίου αρ. 29 Ν.3986/2011 καθορίζεται ο τρόπος κλιμακώσεως της εκτάκτου εισφοράς, εκκινώντας από το ποσό των 120 € για ετήσιο συνολικό εισόδημα 12.001,00 € και άνω.
Εντούτοις, η καθιερούμενη στην άνω διάταξη κλίμακα προσκρούει στην κατοχυρωθείσα δια της παρ. 5 αρ. 4 του Συντάγματος αρχής της αναλογικότητας κατά την οποία « οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους».
Και τούτο διότι δια της άνω κλίμακας ο φορολογούμενος που δήλωσε καθαρό εισόδημα 12.000,00 € δεν επιβαρύνεται με την εν λόγω εισφορά, ενώ ο δηλώσας εισόδημα κατά 1 μόλις ευρώ μεγαλύτερο (12.001,00 €) υπόκειται σε εισφορά .
Σημειωτέον ότι αντίστοιχη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας παρατηρείται σε όλα τα κλιμάκια εισοδήματος, βάσει των οποίων υπολογίζεται η έκτακτη εισφορά, δηλαδή για διαφορές 1 μόνο ευρώ ο φορολογούμενος υπόκειται σε πολλαπλάσια επιβάρυνση.
Γ. Η υπό της ίδιας διατάξεως παραβίαση, πολλαπλή μάλιστα, της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως .
Γ1.Η εν λόγω εισφορά καταλαμβάνει και έσοδα απαλλασσόμενα της φορολογίας επ' ονόματι των φυσικών προσώπων ή αυτοτελώς φορολογηθέντα με εξάντληση της φορολογικής υποχρέωσης (π.χ. μερίσματα, τόκοι κλπ), τα οποία εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια εκάστου φορολογουμένου εάν θα περιληφθούν στην υποβαλλόμενη υπ' αυτού δήλωση φορολογίας εισοδήματος του αντίστοιχου έτους.
Ωστόσο, ο υπολογισμός της έκτακτης εισφοράς και επί των άνω εσόδων συνιστά παραβίαση της θεσπισθείσας δια της παρ.2 αρ. 4 του Συντάγματος αρχής της ίσης μεταχείρισης κατά την οποία « οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις».
Και τούτο διότι ο συνυπολογισμός των εν λόγω εσόδων άγει σε προφανή άνιση μεταχείριση τον φορολογούμενο που περιέλαβε αυτά στη δήλωση του και αυτόν που εξίσου νομίμως (δεδομένου ότι δε θεσπίζεται σχετική υποχρέωση δηλώσεως αυτών) δεν τα δήλωσε καθόλου.
Γ2. Ετέρα παραβίαση της συνταγματικής αρχής της ισότητας αποτελεί ασφαλώς και η υπό της άνω διατάξεως επιβολή της εισφοράς μόνο σε φυσικά πρόσωπα, ενώ τα νομικά πρόσωπα, τα οποία κατά τεκμήριο έχουν ασυγκρίτως μεγαλύτερα φοροδοτική ικανότητα, δεν υπάγονται στην άνω εισφορά, εξαιρούμενα οιασδήποτε συμμετοχής στο εκτάκτως επιβαλλόμενο φορολογικό βάρος.
Δ. Η δια της περ. 5 παρ.5 αρ. 29 Ν.3986/2011 παραβίαση του αρ. 20 παρ. 1 του Συντάγματος περί παροχής έννομης προστασίας.
Στην εν λόγω περ. 5 παρ. 5 του άνω αρ. 29 Ν. 3986/2011 προβλέπεται ρητώς ότι η προθεσμία άσκησης της προσφυγής ή υποβολής αίτησης για διοικητική επίλυση της διαφοράς καθώς και η άσκηση της προσφυγής ενώπιον του αρμοδίου Διοικητικού Πρωτοδικείου, δεν αναστέλλει τη βεβαίωση και την είσπραξη της οφειλής που βεβαιώνεται κατά τις διατάξεις της παρ. 5 αυτού.
Εντούτοις, η εν λόγω πρόβλεψη αντίκειται ευθέως στην διάταξη της παρ. 1 αρ. 20 του Συντάγματος περί παροχής έννομης προστασίας, η οποία καταλαμβάνει και την προσωρινή προστασία, καθιερούμενη από την διάταξη του αρ. 2 Ν.820/1978, η οποία, ως γενική διάταξη περί αναστολής εισπράξεως αμφισβητούμενου με προσφυγή φόρου, έχει εφαρμογή σε όλες τις περιπτώσεις.
Για τους παραπάνω λόγους η ως άνω διάταξη αρ. 29 Ν.3986/2011 περί επιβολής έκτακτης εισφοράς, δεν μπορεί να εφαρμοσθεί ως αντικείμενη στις προαναφερθείσες Συνταγματικές διατάξεις, δεδομένου ότι σε ευνομούμενη Πολιτεία δεν νοείται ανατροπή της κατάστασης που διαμορφώθηκε κατ' εφαρμογή των νόμων αυτής, άγουσα κατ' ουσία σε κατάλυση αυτών.
Κατόπιν τούτου, υπείκων στην αδήριτη ανάγκη αποφυγής δυσμενών συνεπειών, προβαίνω σήμερα στην καταβολή του ποσού των
ευρώ ……. ..αφορώντος (την πρώτη εκ των προβλεπομένων του άνω αρ. 29
Ν.3986/2011 ……………. Δόσεων) ή (το σύνολο) της επιβληθείσας σε βάρος μου εισφοράς συνολικού ποσού ……………. με την ρητή επιφύλαξη της αναζητήσεως του ποσού τούτου ως και των λοιπών καταβληθησομένων δόσεων της άνω εισφοράς δια παντός νομίμου μέσου ή διαδικασίας και δυνάμει αποφάσεως οιασδήποτε διοικητικής Αρχής ή Δικαστηρίου.
Με την προσήκουσα τιμή
Ο καταβάλλων με επιφύλαξη
φορολογούμενος

Σαπούνι Μαστίχας Χειροποιητο!

Σαπούνι καλλυντικό χειροποίητο Μαστίχας.
Με εξωτικά λάδια,Τζοτζομπα,Φοινικέλαιο,Shea Butter και Ελαιόλαδο.
Αιθέρια έλαια:Tριαντάφυλλο και Palma Rose
Ιδανικό για ξηρές και ταλαιπωρημένες επιδερμίδες.

Κοιλιά:Πόνος στην κοιλιά.

Ο πόνος στην κοιλιά είναι ένα καταφύγιο για το παιδί που έχει μια εσωτερική κατάθλιψη.Δεν θέλει να εκφραστεί,γιατί κανείς δεν θα ήθελε να το ακούσει,κι έτσι δείχνει το παχύ του έντερο,αυτό που απορροφά και εκκενώνει τους πόνους του ,έστω κι αν ειναι φανταστικοί,εκφράζουν την δυσκολία του να εκφραστεί και να επικοινωνήσει.

Οι πονόκοιλοι των ενηλίκων έχουν την ίδια σημασία...Γιατί ο μεσημβρινός του Παχέος εντέρου είναι "η έδρα της ευαισθησίας"και αντιδρά στο περιβάλλον μέσα στο οποίο ζέι ο άνθρωπος.

ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΙ

     Οι πονοκέφαλοι είναι ποικίλοι και τα αίτιά τους πολύ διαφορετικά:

     Οι ημικρανίες επηρεάζουν μια μονάχα πλευρά του  κεφαλιού,στους κροτάφους.Είναι συγκινησιακά στρες που προκαλούνται απο την επιθυμία να εξουσιάζουμε.Τα συναντάμε σε ακέραια όντα,αποφασιστικά που έχουν την ανάγκη να δράσουν,αλλά η αδυναμία τους είναι πως παραλύουν απο ρις συγκινήσεις ή τα σόκ.Οι ημικρανίες συχνά κρύβουν μια οργή,έστω και ελαφρά μορφής.
      Οι κεφαλαλγίες είναι χρόνιες.Μπορούμε να δούμε εδώ τα σημάδια μιας θλίψης,γενικά μια μελαγχολία ή μια αγωνία.που κατατρ΄χουν έναν άτομο που στρέφεται προς τον εαυτό του γιατί ο αέρας του περιβάλλοντός δεν του είναι ευχάριστος ή΄ευνοϊκός.
      Οι νευραλγίες είναι πάρα πολύ επίπονες γιατί το κακό ακολουθεί την πορεία ενός νεύρου του οποίου ο εντοπισμός  δείχνει την πηγή του προβλήματος.Π.χ κοντά στα αυτιά,το άτομο δεν θελει να ακούσει κάποιον ή κάτι.Κουφαίνεται.Υποφέρει πολύ.Στην σιαγόνα το άτομο έχει κρατήσει σφιχτά τα δόντια του για πολύ,κρατά την οργή του ή την απελπισία του και δεν την εκφράζει,η δέ νευραλγία του προσώπου είναι τόσο πιο οδυνηρή,όσο περισσότερο καιρό έχουμε λησμονήσει το αίτιο του προβλήματος.¨Οποιο κι αν είναι το σημείο,πρόκειται για μια εσωτερική αναταραχή γεμάτη πίκρα που τεντώνει υπερβολικά το νεύρο.
Μarguerite De Surany
H Iατρική της Ψυχής.


        

Not Christian or Jew or Muslim, not Hindu
Buddhist, sufi, or zen. Not any religion

or cultural system. I am not from the East
or the West, not out of the ocean or up

from the ground, not natural or ethereal, not
composed of elements at all. I do not exist,

am not an entity in this world or in the next,
did not descend from Adam and Eve or any

origin story. My place is placeless, a trace
of the traceless. Neither body or soul.

I belong to the beloved, have seen the two
worlds as one and that one call to and know,

first, last, outer, inner, only that
breath breathing human being.

όπως η οπτικοποίηση μπορεί να λειτουργούν τόσο καλά επειδή στην ολογραφική περιοχή της σκέψης οι εικόνες είναι τελικά το ίδιο πραγματικές με την πραγματικότητα.

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΩΣ ΟΛΟΓΡΑΜΜΑ

Αναρτήθηκε από τον/την lykofron στο 12/26/2009

Το 1982 συνέβη ένα αξιόλογο γεγονός. Στο Πανεπιστήμιο των Παρισίων, μια ομάδα ερευνητών υπό τη διεύθυνση του φυσικού Alain Aspect πραγματοποίησε ένα πείραμα που ίσως αποδειχτεί μια μέρα ως το σημαντικότερο πείραμα του 20ού αιώνα. Δεν ακούσατε βεβαίως γι’ αυτό στις απογευματινές ειδήσεις. Και αν δεν έχετε τη συνήθεια να διαβάζετε επιστημονικά περιοδικά, πιθανότατα δεν έχετε ποτέ ακούσει ούτε το όνομα του Aspect, αν και υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι η ανακάλυψή του μπορεί ν’ αλλάξει το πρόσωπο της επιστήμης. Ο Aspect και η ομάδα του ανακάλυψαν ότι υπό ορισμένες συνθήκες τα υποατομικά σωματίδια, όπως το ηλεκτρόνιο, μπορούν να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει. Δεν έχει σημασία αν απέχουν 10 μέτρα ή 10 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.
Κατά κάποιο τρόπο, κάθε σωματίδιο δείχνει σα να ξέρει τι κάνει το άλλο. Το πρόβλημα μ’ αυτό το κατόρθωμα είναι ότι παραβιάζει το παλιό αξίωμα του Αϊνστάιν ότι καμιά επικοινωνία δεν μπορεί να γίνεται με ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός. Εφ’ όσον μια ταχύτητα ανώτερη από την ταχύτητα του φωτός είναι ισοδύναμη με τη διάσπαση του φράγματος του χρόνου, το ανησυχητικό αυτό ενδεχόμενο έχει αναγκάσει ορισμένους φυσικούς να προσπαθούν να βρούν περίπλοκους τρόπους για να εξηγήσουν τα ευρήματα του Aspect. ΄Εχει όμως εμπνεύσει άλλους να προτείνουν πιο ριζοσπαστικές ερμηνείες.
Ο φυσικός David Bohm του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, παραδείγματος χάρη, πιστεύει ότι τα ευρήματα του Aspect υποδηλώνουν ότι δεν υπάρχει αντικειμενική πραγματικότητα, ότι παρά τη φαινομενική του συμπάγεια το σύμπαν είναι κατά βάση ένα φάντασμα, ένα γιγαντιαίο και απίστευτα λεπτομερειακό ολόγραμμα.
Για να καταλάβει κανείς γιατί ο Bohm προβάλλει τον εκπληκτικό αυτό ισχυρισμό, πρέπει να γνωρίζει λίγα πράγματα για τα ολογράμματα. ΄Ενα ολόγραμμα είναι μια τρισδιάστατη φωτογραφία που γίνεται με τη βοήθεια ενός λέιζερ. Για να γίνει ένα ολόγραμμα, η φωτογραφική πλάκα φωτίζεται από μια δέσμη λέιζερ. Παράλληλα. μια δεύτερη δέσμη ακτίνων λέιζερ φωτίζει το υπό φωτογράφηση αντικείμενο και το ανακλώμενο φως της πέφτει κι αυτό στη φωτογραφική πλάκα. Το πρότυπο παρεμβολής (η ανάμειξη δηλαδή των δύο ακτίνων λέιζερ) αιχμαλωτίζεται έτσι στη πλάκα. ΄Οταν εμφανιστεί το φιλμ, αυτό που φαίνεται είναι ένας ακατανόητος στρόβιλος φωτεινών και σκοτεινών γραμμών. Μόλις όμως το φιλμ φωτιστεί από μια άλλη δέσμη λέιζερ, εμφανίζεται μια τρισδιάστατη εικόνα του αρχικού αντικειμένου.
Το τρισδιάστατο αυτών των εικόνων δεν είναι το μόνο αξιόλογο χαρακτηριστικό των ολογραμμάτων. Αν το ολόγραμμα ενός τριαντάφυλλου κοπεί στη μέση και ύστερα φωτιστεί από ένα λέιζερ, το κάθε μισό θα συνεχίσει να περιέχει ολόκληρη την εικόνα του τριαντάφυλλου.
Μάλιστα, ακόμα και αν τα δύο μισά ξανακοπούν στη μέση, κάθε κομμάτι του φιλμ θα περιέχει πάντοτε μια μικρότερη αλλά πλήρη εκδοχή της αρχικής εικόνας. Αντίθετα από την κανονική φωτογραφία, κάθε κομμάτι του ολογράμματος περιέχει όλες τις πληροφορίες που διαθέτει το σύνολο.
Η φύση της ολογραφίας (το όλον σε κάθε τμήμα) μας προσφέρει έναν εντελώς καινούργιο τρόπο να κατανοήσουμε την οργάνωση και την τάξη. Στη μεγαλύτερη διάρκεια της ιστορίας της, η δυτική επιστήμη έχει κινηθεί με την αντίληψη ότι ο καλύτερος τρόπος να κατανοήσουμε ένα φυσικό φαινόμενο, είτε πρόκειται για ένα βάτραχο είτε για ένα άτομο, είναι να το τεμαχίσουμε και να μελετήσουμε τα τμήματά του.
Η ολογραφία μάς διδάσκει ότι μερικά πράγματα στο σύμπαν μάλλον δεν προσφέρονται γι’ αυτή την προσέγγιση. Αν προσπαθήσουμε να τεμαχίσουμε κάτι που έχει κατασκευαστεί ολογραφικά, δεν θα πάρουμε τα τμήματα που το απαρτίζουν, αλλά μόνο μικρότερα σύνολα.
Η προσέγγιση αυτή υπέδειξε στον Bohn έναν άλλο τρόπο να κατανοήσει την ανακάλυψη του Aspect. Ο Bohm πιστεύει ότι ο λόγος που τα υποατομικά σωματίδια μπορούν να παραμένουν σε επαφή μεταξύ τους ανεξάρτητα από την απόσταση που τα χωρίζει δεν είναι ότι στέλνουν πέρα δώθε κάποιου είδους μυστηριώδη μηνύματα, αλλά επειδή η χωριστότητά τους είναι μια ψευδαίσθηση. Υποστηρίζει ότι σε κάποιο βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας τα σωματίδια αυτά δεν είναι ιδιαίτερες οντότητες, αλλά προεκτάσεις του ίδιου θεμελιακού κάτι.
Για να βοηθήσει τους άλλους να δουν καλύτερα τι εννοεί, ο Bohm προτείνει την εξής εικόνα. Φαντασθείτε ένα ενυδρείο που περιέχει ένα ψάρι. Φαντασθείτε επίσης ότι δεν μπορείτε να δείτε κατευθείαν το ενυδρείο και ότι η γνώση σας γι’ αυτό και για όσα περιέχει προέρχεται από δύο τηλεοπτικές κάμερες, που η μια βλέπει την πρόσοψη του ενυδρείου και η άλλη το πλάι του.
Καθώς κοιτάτε τις δύο τηλεοπτικές οθόνες, αρχικά μάλλον θα υποθέσετε ότι το ψάρι σε κάθε οθόνη είναι μια ιδιαίτερη οντότητα. Στο κάτω κάτω της γραφής, αφού οι κάμερες βλέπουν από διαφορετικές γωνίες, κάθε εικόνα θα είναι αρκετά διαφορετική. Αλλά καθώς συνεχίζετε να κοιτάτε τα δύο ψάρια, κάποια στιγμή θα αντιληφθείτε ότι υπάρχει μια συγκεκριμένη σχέση ανάμεσά τους: ΄Οταν το ένα ψάρι γυρίζει, το άλλο κάνει επίσης μια ελαφρώς διαφορετική αλλά αντίστοιχη στροφή. ΄Οταν το ένα κοιτάζει μπροστά, το άλλο πάντοτε κοιτάζει προς το πλάι. Αν δεν αντιληφθείτε τη συνολική εικόνα της κατάστασης, ίσως να συμπεράνετε ότι τα ψάρια πρέπει να επικοινωνούν ακαριαία μεταξύ τους, αλλά προφανώς τούτο δεν είναι αλήθεια.
Ακριβώς αυτό, λέει ο Bohm, συμβαίνει στα υποατομικά σωματίδια του πειράματος του Aspect. Σύμφωνα με τον Bohn, η φαινομενικά ταχύτερη του φωτός σύνδεση μεταξύ των υποατομικών σωματιδίων μας λέει ότι υπάρχει ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας, το οποίο δεν αντιλαμβανόμαστε, μια πιο πολύπλοκη διάσταση πέρα από τη δική μας που είναι ανάλογη με το ενυδρείο. Και προσθέτει πως βλέπουμε τα σωματίδια σα να είναι χωριστά επειδή βλέπουμε μόνο ένα τμήμα της πραγματικότητάς τους.
Τα σωματίδια αυτά δεν είναι χωριστά “τμήματα”, αλλά εκφάνσεις μιας βαθύτερης και πιο θεμελιακής ενότητας που είναι τελικά το ίδιο ολογραφική και αδιαίρετη σαν το τριαντάφυλλο που αναφέραμε. Και αφού τα πάντα στη φυσική πραγματικότητα απαρτίζονται από αυτά τα “είδωλα”, το ίδιο το σύμπαν είναι μια προβολή, ένα ολόγραμμα.
Πέραν της φαντασματοειδούς του φύσης, ένα τέτοιο σύμπαν θα περιέχει και άλλα μάλλον εκπληκτικά χαρακτηριστικά. Εάν η φαινομενική χωριστότητα των υποατομικών σωματιδίων είναι ψευδαίσθηση, αυτό σημαίνει ότι σε ένα βαθύτερο επίπεδο πραγματικότητας όλα τα πράγματα στο σύμπαν είναι απείρως αλληλένδετα.
Τα ηλεκτρόνια σε ένα άτομο άνθρακος στον ανθρώπινο εγκέφαλο συνδέονται με τα υποατομικά σωματίδια που απαρτίζουν κάθε σολομό που κολυμπά, κάθε καρδιά που χτυπά και κάθε άστρο που τρεμοσβήνει στον ουρανό.
Τα πάντα αλληλοδιεισδύουν στα πάντα και, αν και η ανθρώπινη φύση προσπαθεί να κατηγοριοποιήσει, να ταξινομήσει και να υποδιαιρέσει τα διάφορα φαινόμενα του σύμπαντος, όλοι οι καταμερισμοί είναι κατ’ ανάγκη τεχνητοί και το σύνολο της φύσης είναι τελικά ένα αδιάσπαστο όλον.
Σε ένα ολογραφικό σύμπαν, ακόμα και ο χρόνος και ο χώρος δεν μπορούν να θεωρούνται πια ως θεμελιώδη στοιχεία. Επειδή έννοιες όπως η τοπικότητα δεν ισχύουν σε ένα σύμπαν όπου τίποτα δεν είναι πράγματι χωριστό από οτιδήποτε άλλο, ο χρόνος και ο τρισδιάστατος χώρος, σαν τις εικόνες του ψαριού στις τηλεοπτικές οθόνες, θα πρέπει επίσης να θεωρούνται ως προβολές της βαθύτερης αυτής τάξης.
Στο βαθύτερο επίπεδό της η πραγματικότητα είναι ένα είδος υπερολογράμματος όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν ταυτόχρονα. Αυτό υποδηλώνει ότι με τα κατάλληλα εργαλεία ίσως μια μέρα να μπορούμε να διεισδύσουμε στο υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας για να ανασύρουμε σκηνές από το ξεχασμένο παρελθόν.
Το τι άλλο περιέχει το υπερολόγραμμα είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Εάν, για χάρη της συζήτησης, δεχτούμε ότι το υπερολόγραμμα είναι η μήτρα που έχει γεννήσει τα πάντα στο σύμπαν μας, το ελάχιστο που περιέχει είναι κάθε υποατομικό σωματίδιο που έχει υπάρξει ή θα υπάρξει — κάθε δυνατό μόρφωμα ύλης και ενέργειας, από τις χιονονιφάδες μέχρι τα κβάζαρς, από τις γαλάζιες φάλαινες μέχρι τις ακτίνες γάμμα. Πρέπει να το βλέπουμε σαν μια κοσμική αποθήκη των πάντων.
Αν και ο Bohm παραδέχεται ότι δεν έχουμε τρόπο να γνωρίζουμε τι άλλο μπορεί να βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο υπερολόγραμμα, τολμάει να πει ότι δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι δεν περιέχει περισσότερα. Ή, όπως το θέτει ο ίδιος, ίσως το υπερολογραφικό επίπεδο της πραγματικότητας να είναι μια “απλή φάση” πέραν της οποίας βρίσκεται “μια απειρία περαιτέρω ανάπτυξης”.
Ο Bohm δεν είναι ο μόνος ερευνητής που έχει βρει ενδείξεις ότι το σύμπαν είναι ένα ολόγραμμα. Δουλεύοντας ανεξάρτητα στον τομέα της έρευνας εγκεφάλου, ο νευροφυσιολόγος Karl Pribram του Πανεπιστημίου του Στάντφορντ είναι κι αυτός πεπεισμένος για την ολογραφική φύση της πραγματικότητας.
Ο Pribram κατέληξε στο ολογραφικό μοντέλο εξαιτίας του μυστηρίου για το πώς και το πού αποθηκεύονται οι μνήμες στον εγκέφαλο. Επί δεκαετίες, πολυάριθμες έρευνες έχουν δείξει ότι αντί να περιορίζονται σε συγκεκριμένα σημεία, οι μνήμες είναι διασκορπισμένες σε ολόκληρο τον εγκέφαλο.
Σε μια σειρά σημαντικών πειραμάτων του τη δεκαετία του 1920, ο Karl Lashley διαπίστωσε ότι οποιοδήποτε τμήμα του εγκεφάλου ενός ποντικού και αν αφαιρούσε ήταν αδύνατο να σβήσει τη μνήμη του πώς το ζώο να πραγματοποιεί πολύπλοκες δράσεις που είχε εκμάθει πριν από την επέμβαση. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι κανένας δεν είχε μπορέσει να προτείνει ένα μηχανισμό που να μπορούσε να εξηγήσει αυτή την περίεργη φύση (το όλον σε κάθε τμήμα) της αποθήκευσης της μνήμης.
Τη δεκαετία του 1960, ο Pribram ήρθε σε επαφή με την έννοια της ολογραφίας και συνειδητοποίησε πως είχε βρει την ερμηνεία που αναζητούσαν οι επιστήμονες του εγκεφάλου. Ο Pribram πιστεύει ότι οι μνήμες δεν κωδικοποιούνται σε νευρώνες ή μικρές ομάδες νευρώνων, αλλά σε πρότυπα νευρικών παλμών που διατρέχουν ολόκληρο τον εγκέφαλο με τον ίδιο τρόπο που τα πρότυπα παρεμβολής του φωτός λέιζερ διατρέχουν ολόκληρη την επιφάνεια ενός φιλμ που περιέχει μια ολογραφική εικόνα. Με άλλα λόγια, ο Pribram πιστεύει ότι ο ίδιος ο εγκέφαλος είναι ένα ολόγραμμα.
Η θεωρία του Pribram εξηγεί επίσης πώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να αποθηκεύει τόσες πολλές μνήμες σε τόσο μικρό χώρο. ΄Εχει υπολογιστεί ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει ικανότητα απομνημόνευσης κάπου 10 δισεκατομμυρίων bits πληροφορίας κατά τη διάρκεια της μέσης ανθρώπινης ζωής — περίπου την ίδια ίδια ποσότητα πληροφοριών που περιέχουν πέντε σειρές της Encyclopaedia Britannica.
Ομοίως, έχει ανακαλυφθεί ότι εκτός των άλλων τους δυνατοτήτων, τα ολογράμματα διαθέτουν μια εκπληκτική ικανότητα αποθήκευσης πληροφοριών. Μεταβάλοντας απλώς τη γωνία υπό την οποία τα δύο λέιζερ προσπίπτουν στη φωτογραφική πλάκα, είναι δυνατόν να καταγραφούν πολλές διαφορετικές εικόνες στην ίδια επιφάνεια. ΄Εχει αποδειχτεί ότι ένα κυβικό εκατοστό φιλμ μπορεί να χωρέσει μέχρι και 10 δισεκατομμύρια bits πληροφορίας.
Η μυστηριώδης ικανότητά μας να ανακαλούμε οποιαδήποτε πληροφορία χρειαζόμαστε από την τεράστια αποθήκη της μνήμης μας γίνεται πιο κατανοητή εάν ο εγκέφαλος λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της ολογραφίας. Εάν ένας φίλος σας ζητήσει να του πείτε τι σας έρχεται στο νου όταν σας λέει τη λέξη “ζέβρα”, δεν χρειάζεται να ψάξετε αδέξια σε ένα τεράστιο αλφαβητικό αρχείο του εγκεφάλου για να βρείτε την απάντηση. Αντίθετα, συνερμοί όπως “ραβδώσεις”, “ιπποειδές” και “ζώο της Αφρικής” ξεπετάγονται ακαριαία στο κεφάλι σας.
Πράγματι, ένα από τα πιο εκπληκτικά πράγματα στην ανθρώπινη διαδικασία σκέψης είναι ότι κάθε κομμάτι πληροφορίας φαίνεται να είναι ακαριαία αλληλένδετο με κάθε άλλο κομμάτι πληροφορίας — ένα άλλο χαρακτηριστικό εγγενές στο ολόγραμμα. Επειδή κάθε τμήμα ενός ολογράμματος είναι απείρως αλληλένδετο με κάθε άλλο τμήμα, είναι ίσως το υπέρτατο παράδειγμα αλληλένδετου συστήματος της φύσης.
Η αποθήκευση της μνήμης δεν είναι το μόνο νευροφυσιολογικό μυστήριο που γίνεται πιο προσιτό υπό το φως του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου που διατύπωσε ο Pribram. ΄Ενα άλλο είναι το πώς ο εγκέφαλος είναι σε θέση να μεταφράζει την πλημμύρα των συχνοτήτων που δέχεται μέσω των αισθήσεων (συχνότητες φωτός, ακουστικές συχνότητες και ούτω καθεξής) στο συμπαγή κόσμο της αντίληψής μας.
Η κωδικοποίηση και αποκωδικοποίηση των συχνοτήτων είναι αυτό ακριβώς που κάνει καλύτερα ένα ολόγραμμα. ΄Οπως το ολόγραμμα λειτουργεί σαν ένα είδος φακού, σαν μια μεταφραστική συσκευή ικανή να μετατρέπει μια φαινομενικά ακατανόητη μουτζούρα συχνοτήτων σε μια συμπαγή εικόνα, ο Pribram πιστεύει ότι και ο εγκέφαλος αποτελεί ένα φακό και χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να μετατρέψει μαθηματικά τις συχνότητες που δέχεται μέσω των αισθήσεων στον εσωτερικό κόσμο της νόησης.
΄Ενα εντυπωσιακό σώμα ενδείξεων υποδηλώνει ότι ο εγκέφαλος χρησιμοποιεί ολογραφικές αρχές για να πραγματοποιήσει τις λειτουργίες του. Και η θεωρία του Pribram κερδίζει όλο και μεγαλύτερη υποστήριξη από τους νευροφυσιολόγους. Ο Ιταλο-αργεντινός ερευνητής Hugo Zucarelli επεξέτεινε πρόσφατα το ολογραφικό μοντέλο στον κόσμο των ακουστικών φαινομένων. Προβληματισμένος από το γεγονός ότι οι άνθρωποι μπορούν να εντοπίζουν μια ηχητική πηγή χωρίς να κουνάνε το κεφάλι τους, ακόμα και αν ακούνε μόνο από το ένα αυτί, ο Zucarelli ανακάλυψε ότι οι ολογραφικές αρχές μπορούν να εξηγήσουν αυτή την ικανότητα.
Ο Zucarelli ανέπτυξε επίσης την τεχνολογία του ολοφωνικού ήχου, μια τεχνική εγγραφής ικανή να αναπαράγει ακουστικές καταστάσεις με έναν σχεδόν απόκοσμο ρεαλισμό.
Η πεποίθηση του Pribram ότι ο εγκέφαλός μας κατασκευάζει μαθηματικά τη “συμπαγή” πραγματικότητα με βάση την τροφοδότηση από ένα τομέα συχνοτήτων έχει γνωρίσει επίσης και μια σημαντική πειραματική υποστήριξη. ΄Εχει διαπιστωθεί ότι κάθε αίσθησή μας συλλαμβάνει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων απ’ ό,τι υποψιαζόμαστε μέχρι τώρα.
Οι ερευνητές έχουν ανακαλύψει, λόγου χάρη, ότι το οπτικό μας σύστημα είναι ευαίσθητο και σε ακουστικές συχνότητες, ότι η αίσθηση της όσφρησης εξαρτάται εν μέρει απ’ αυτό που σήμερα ονομάζουμε “οσμωτικές συχνότητες” και ότι ακόμα και τα κύτταρα του σώματός μας είναι ευαίσθητα σε ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων. ΄Ολα αυτά τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μόνο στον ολογραφικό χώρο της συνείδησης οι συχνότητες αυτές ταξινομούνται και διασπώνται στις συμβατικές αντιλήψεις μας.
Αλλά η πιο εκπληκτική πλευρά του ολογραφικού μοντέλου του εγκεφάλου του Pribram είναι το τι συμβαίνει εάν το αντιπαραθέσουμε με τη θεωρία του Bohm. Γιατί εάν η συμπάγεια του κόσμου δεν είναι παρά μια δευτερεύουσα πραγματικότητα και αυτό που “υπάρχει” είναι στην πραγματικότητα μια ολογραφική μουτζούρα συχνοτήτων και εάν ο εγκέφαλος είναι κι αυτός ένα ολόγραμμα που επιλέγει απλώς κάποιες συχνότητες από αυτή τη μουτζούρα και μαθηματικά τις μεταμορφώνει σε αισθητηριακές αντιλήψεις, τότε τί γίνεται η αντικειμενική πραγματικότητα; Για να το πούμε απλά, παύει να υπάρχει. ΄Οπως υποστηρίζουν από πολύ καιρό οι θρησκείες της Ανατολής, ο υλικός κόσμος είναι Μάγια, παραίσθηση, και το να σκεφτόμαστε πως είμαστε φυσικά όντα που κινούνται σε ένα φυσικό κόσμο, είναι κι αυτό παραίσθηση.
Στην πραγματικότητα είμαστε “δέκτες” που πλέουν σε μια καλειδοσκοπική θάλασσα συχνοτήτων κι αυτό που ανασύρουμε από αυτή τη θάλασσα και το μεταμορφώνουμε σε φυσική πραγματικότητα δεν είναι παρά ένα από τα κανάλια που ανασύρονται από το υπερολόγραμμα.
Η νέα αυτή εκπληκτική εικόνα της πραγματικότητας, η σύνθεση των απόψεων του Bohm και του Pribram, αποκαλείται σήμερα το ολογραφικό παράδειγμα και αν και πολλοί επιστήμονες την έχουν υποδεχτεί με σκεπτικισμό έχει ηλεκτρίσει άλλους. Μια μικρή αλλά διευρυνόμενη ομάδα ερευνητών πιστεύουν ότι μπορεί να είναι το πιο επακριβές μοντέλο της πραγματικότητας που έχει καταλήξει η επιστήμη μέχρι σήμερα. Και ακόμα περισσότερο, μερικοί πιστεύουν ότι μπορεί να λύσει μερικά μυστήρια που μέχρι τώρα δεν έχουν εξηγηθεί από την επιστήμη και ακόμα να καθιερώσει το παραφυσικό σαν τμήμα της φύσης.
Πολυάριθμοι ερευνητές, μεταξύ αυτών ο Bohm και ο Pribram, έχουν παρατηρήσει ότι πολλά παραψυχολογικά φαινόμενα γίνονται πιο κατανοητά με τους όρους του ολογραφικού παραδείγματος. Σε ένα σύμπαν όπου οι ατομικοί εγκέφαλοι είναι στην πραγματικότητα αδιαίρετα τμήματα του ευρύτερου ολογράμματος και τα πάντα είναι απείρως αλληλένδετα, η τηλεπάθεια ίσως να είναι απλώς πρόσβαση στο ολογραφικό επίπεδο.
Προφανώς είναι πολύ πιο εύκολο να καταλάβουμε πώς η πληροφορία μπορεί να ταξιδέψει από το νου του Α ανθρώπου στο νου του Β σε πολύ μεγαλύτερη απόσταση και βοηθάει να εννοήσουμε έναν αριθμό άλυτων μυστηρίων στην ψυχολογία. Ιδιαίτερα, ο Grof πιστεύει ότι το ολογραφικό παράδειγμα προσφέρει ένα μοντέλο για να καταλάβουμε πολλά από τα περίεργα φαινόμενα που γνωρίζουν άνθρωποι στη διάρκεια αλλαγμένων καταστάσεων συνείδησης.
Τη δεκαετία του 1950, ενώ πραγματοποιούσε έρευνα για το LSD ως ψυχοθεραπευτικό εργαλείο, ο Grof είχα μια ασθενή που ξαφνικά άρχισε να πιστεύει πως είχε αποκτήσει την προσωπικότητα ενός θηλυκού προϊστορικού ερπετού. Στη διάρκεια των παραισθήσεών της, δεν έδωσε μόνο μια πλούσια λεπτομερή περιγραφή του πώς είναι να ζεις μέσα σε μια τέτοια μορφή, αλλά παρατήρησε και ότι τμήμα της σεξουαλικής ανατομίας των αρσενικών του είδους ήταν ένα έγχρωμο μπάλωμα στο πλάι του κεφαλιού τους.
Αυτό που εντυπωσίασε τον Grof ήταν ότι αν και η γυναίκα δεν είχε καμιά προηγούμενη γνώση γι’ αυτά τα θέματα, μια συζήτηση αργότερα με ένα ζωολόγο επιβεβαίωσε ότι σε ορισμένα είδη ερπετών οι έγχρωμες περιοχές στο κεφάλι παίζουν πράγματι σημαντικό ρόλο στην πυροδότηση της σεξουαλικής διέγερσης.
Η εμπειρία της γυναίκας δεν ήταν κάτι μοναδικό. Στη διάρκεια της έρευνας, ο Grof αντιμετώπισε παραδείγματα ασθενών που παλινδρομούσαν και ταυτίζονταν με όλα σχεδόν τα είδη του εξελικτικού δέντρου (ευρήματα που ενέπνευσαν τη σκηνή της μεταβολή ανθρώπου σε πίθηκο στην ταινία “Altered States”). Επιπλέον βρήκε ότι οι εμπειρίες αυτές περιείχαν σπάνιες ζωολογικές λεπτομέρειες που εκ των υστέρων αποδεικύονταν ακριβείς.
Οι παλιδρομήσεις στο ζωικό βασίλειο δεν ήταν τα μόνα παράδοξα ψυχολογικά φαινόμενα που αντιμετώπισε ο Grof. Είχε επίσης ασθενείς που έδειχναν να αντλούν πληροφορίες από κάποιο είδος συλλογικής ή φυλετικής μνήμης. ΄Ατομα με ελάχιστη ή καθόλου παιδεία έδιναν ξαφνικά λεπτομερείς περιγραφές ζωροαστρικών επικήδειων τελετών και σκηνών από την ινδουιστική μυθολογία. ΄Αλλα άτομα έδιναν πειστικές περιγραφές εξωσωματικών εμπειριών, προγνωστικές ματιές στο μέλλον και παλινδρομήσεις σε φαινομενικές μετενσαρκώσεις προηγούμενων ζωών.
Σε μεταγενέστερη έρευνα, ο Grof διαπίστωσε το ίδιο φάσμα φαινομένων να εκδηλώνεται σε θεραπευτικές συναντήσεις χωρίς χρήση φαρμάκων. Επειδή το κοινό στοιχείο σ’ αυτές τις εμπειρίες φαινόταν να είναι η υπέρβαση της ατομικής συνείδησης πέρα από τα όρια του εγώ και τους περιορισμούς του χωροχρόνου, ο Grof ονόμασε αυτές τις εκφάνσεις “υπερπροσωπικές εμπειρίες” και στα τέλη της δεκαετίας του ’60 βοήθησε να θεμελιωθεί ο κλάδος της ψυχολογίας που ονομάζεται “υπερπροσωπική ψυχολογία” (transpersonal psychology) και είναι αφιερωμένος στη μελέτη τους.
Αν και ο ιδρυθείς από τον Grof Σύνδεσμος Υπερπροσωπικής Ψυχολογίας γρήγορα προσέλκυσε μια διευρυνόμενη ομάδα επαγγελματιών με παρόμοιες αντιλήψεις και έγινε ένας αξιοσέβαστος κλάδος της ψυχολογίας, επί χρόνια ούτε ο Grof ούτε οι συνεργάτες του ήταν σε θέση να προτείνουν ένα μηχανισμό για την εξήγηση των παράδοξων ψυχολογικών φαινομένων που παρατηρούσαν. Αλλά αυτό άλλαξε με την εμφάνιση του ολογραφικού παραδείγματος. ΄Όπως σημείωνε ο Grof, εάν ο νους είναι πράγματι τμήμα ενός συνεχούς, ενός λαβυρίνθου που συνδέεται όχι μόνο με κάθε άλλο νου που υπάρχει ή έχει υπάρξει, αλλά και με κάθε άτομο, οργανισμό και περιοχή στην απεραντωσύνη του ίδιου του χωροχρόνου, το γεγονός ότι μπορεί περιστασιακά να κάνει επιδρομές στο λαβύρινθο και να έχει υπερπροσωπικές εμπειρίες δεν φαίνεται πλέον τόσο παράδοξο.
Το ολογραφικό παράδειγμα έχει επίσης επιπτώσεις και στις λεγόμενες σκληρές επιστήμες, όπως η βιολογία. Ο Keith Floyd, ψυχολόγος στο Κολλέγιο Virginia Intermont, υπογραμμίζει ότι εάν η συμπάγεια της πραγματικότητας δεν είναι παρά μια ολογραφική παραίσθηση, δεν είναι πια σωστό να λέμε ότι ο εγκέφαλος παράγει τη συνείδηση. Μάλλον, είναι η συνείδηση που δημιουργεί την επίφαση του εγκεφάλου — καθώς και του σώματος και του καθετί γύρω μας που τα ερμηνεύουμε ως φυσικά.
Μια τέτοια ανατροπή στον τρόπο που αντικρύζουμε τις βιολογικές δομές έχει αναγκάσει ερευνητές να παρατηρήσουν ότι η ιατρική και η αντίληψή μας για τη θεραπευτική διαδικασία θα μπορούσε επίσης να μεταμορφωθεί από το ολογραφικό παράδειγμα. Εάν η φαινομενική φυσική δομή του σώματος δεν είναι παρά μια ολογραφική προβολή της συνείδησης, είναι φανερό ότι ο καθένας μας είναι πολύ πιο υπεύθυνος για την υγεία του απ’ όσο πιστεύει η τρέχουσα ιατρική σοφία. Αυτό που θεωρούμε σήμερα αξιοθαύμαστη υποχώρηση των ασθενειών μπορεί στην πραγματικότητα να οφείλεται σε αλλαγές στη συνείδηση, οι οποίες με τη σειρά τους προκαλούν αλλαγές στο ολόγραμμα του σώματος.
Παρομοίως, οι αμφισβητούμενες νέες τεχνικές θεραπείας όπως η οπτικοποίηση μπορεί να λειτουργούν τόσο καλά επειδή στην ολογραφική περιοχή της σκέψης οι εικόνες είναι τελικά το ίδιο πραγματικές με την πραγματικότητα.
Ακόμα και οράματα και εμπειρίες που αναφέρονται σε μια “μη-κανονική” πραγματικότητα μπορούν να ερμηνευτούν με το ολογραφικό παράδειγμα. Στο βιβλίο του Δώρα Αγνώστων Πραγμάτων, ο βιολόγος Lyall Watson περιγράφει τη συνάντησή του με μια Ινδονήσια σαμάνα, η οποία αφού χόρεψε ένα τελετουργικό χορό ήταν σε θέση να κάνει ένα ολόκληρο δασάκι να εξαφανιστεί. Ο Watson λέει ότι όσο ο ίδιος και ένας ακόμα κατάπληκτος θεατής συνέχιζαν να παρατηρούν τη γυναίκα, αυτή ανάγκασε τα δέντρα να επανεμφανιστούν και ύστερα “κλικ” χάθηκαν πάλι και επανεμφανίστηκαν αρκετές φορές διαδοχικά.
Αν και οι σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσουν τέτοια γεγονότα, εμπειρίες σαν κι αυτή γίνονται πιο προσιτές αν η “σκληρή” πραγματικότητα είναι απλώς μια ολογραφική προβολή. ΄Ίσως συμφωνούμε στο τι είναι “εκεί” ή “όχι εκεί” επειδή αυτό που ονομάζουμε ομόφωνη πραγματικότητα διατυπώνεται και επικυρώνεται στο επίπεδο του ανθρώπινου ασυνειδήτου όπου όλοι οι νόες είναι απείρως αλληλένδετοι.
Εάν αυτό είναι αλήθεια, πρόκειται για τη σημαντικότερη επίπτωση του ολογραφικού παραδείγματος, επειδή σημαίνει ότι εμπειρίες σαν αυτή του Watson δεν είναι συνήθεις μόνο και μόνο επειδή δεν έχουμε προγραμματίσει τον νου μας με πεποιθήσεις που θα τις έκαναν συνήθεις. Σε ένα ολογραφικό σύμπαν δεν υπάρχουν όρια στην έκταση που μπορούμε να μεταβάλουμε το ντύμα της πραγματικότητας.
Αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα είναι απλώς ένας καμβάς που περιμένει να ζωγραφίσουμε πάνω του όποια εικόνα θέλουμε. Τα πάντα είναι δυνατά, από το λύγισμα κουταλιών με τη δύναμη του νου μέχρι τα φαντασμαγορικά γεγονότα που έζησε ο Castaneda στις συναντήσεις του με τον Ινδιάνο μάγο Δον Χουάν, γιατί η μαγεία είναι φυσικό μας δικαίωμα, εξίσου θαυματουργό με την ικανότητά μας να παράγουμε την πραγματικότητα που θέλουμε μέσα στα όνειρά μας.
Πράγματι, και οι πιο θεμελιακές αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα γίνονται ύποπτες, γιατί σε ένα ολογραφικό σύμπαν, όπως κατέδειξε ο Pribram, ακόμα και τα τυχαία γεγονότα πρέπει να θεωρηθούν ότι βασίζονται σε ολογραφικές αρχές και είναι συνεπώς προκαθορισμένα. Οι συγχρονικότητες ή αξιοπρόσεκτες συμπτώσεις ξαφνικά αποκτούν νόημα και τα πάντα στην πραγματικότητα θα πρέπει να ειδωθούν σαν αλληγορία, επειδή ακόμα και οι πιο τυχαίες συμπτώσεις θα πρέπει να εκφράζουν κάποια θεμελιώδη συμμετρία.  Το εάν το ολογραφικό παράδειγμα του Bohm και του Pribram θα γίνει αποδεκτό από την επιστήμη ή θα πεθάνει άδοξα είναι κάτι που θα το δούμε. Μπορούμε όμως με ασφάλεια να πούμε πως έχει ήδη επηρεάσει τη σκέψη πολλών επιστημόνων. Και εάν ακόμα διαπιστωθεί ότι το ολογραφικό μοντέλο δεν προσφέρει τη καλύτερη ερμηνεία για την ακαριαία επικοινωνία που δείχνει να συμβαίνει ανάμεσα σε υποατομικά σωματίδια, τουλάχιστον, όπως παρατηρεί ο Basil Hiley, ένας φυσικός στο Κολλέγιο Birbeck του Λονδίνου, τα ευρήματα του Aspect “δείχνουν πως πρέπει να προετοιμαζόμαστε για ριζικά καινούργιες θεωρήσεις της πραγματικότητας”.
ΠΗΓΗ http://www.meta.gr/articles/hologram.htm

Αδυναμία Πληρωμής

http://www.facebook.com/notes/konstantia-papanikou/%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%84%CF%85%CF%80%CE%BF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%B7%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7%CF%83-%CF%80%CE%BB%CE%B7%CF%81%CF%89%CE%BC%CE%B7%CF%83/10150320389784337

Αξιότιμοι κύριοι,
Σήμερα την ……./…../2011 έλαβα από την αρμόδια Δ.Ο.Υ. γραπτή ειδοποίηση για την καταβολή του ποσού ……….. ευρώ. ΔΕΝ ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΩ ΤΟ ΠΟΣΟ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΕΙΣΦΟΡΑΣ, αλλά αδυνατώ να καταβάλλω το ανωτέρω ποσό εξαιτίας της μείωσης των εισοδημάτων μου κατά 30-35% μηνιαίως(α), ή την απώλεια θέσης
εργασίας μου(β) με συνέπεια το ποσό που απαιτείται απο το κράτος να έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα της χώρας και τους ισχύοντες νόμους.
Η άρνηση μου για τη μη καταβολή του ποσού έγκειται στο γεγονός ότι το κράτος αδυνατεί να τηρήσει την ισονομία μεταξύ των υπηκόων του, τι στιγμή που τα αρμόδια υπουργεία αναφέρουν για δισεκατομμύρια οφειλές άλλων συμπολιτών μου και οι οποίοι με διάφορους άλλους τρόπους δεν καταβάλλουν τις οφειλές τους στο κράτος με συνέπεια να πληρώνω πάντα εγώ το πρόβλημα του ελλείματος στη χώρα.
Κατανοώ το πρόβλημα ωστόσο δεν θα αναζητήσω ευθύνες στο πολιτικό σύστημα και τους πολιτικούς οι οποίοι με τους νόμους που ψηφίζουν παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και το δικαίωμα διαβίωσης μου(βλ. καταστατικό χάρτη ΟΗΕ)
Κάθε υπάλληλος του κράτους που θα προβεί σε αναγκαστικά μέτρα σε βάρος μου και σε απειλή κατά της περιουσίας μου, κατά του εισοδήματος μου και κατά της βούλησης του Ελληνικού λαού θα διωχθεί στα ποινικά δικαστήρια με την απαγγελία κατηγορίας “ΜΗ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ” με το σκεπτικό ότι οι κρατικοί λειτουργοί είναι υποχρεωμένοι να αναζητήσουν λόγω αρμοδιότητας τις οφειλές άλλων οφειλετών οι οποίοι είτε είναι άφαντοι, είτε έχουν καλυφθεί με τον πρόσφατο νόμο περί υπαγωγής στο άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα.
Με την παρούσα επιστολή μου καλώ τον αρμόδιο εισαγγελέα να παρέμβει και να αποδώσει την ευθύνη στα φυσικά πρόσωπα που
Θα χρειαστουν και ανάλογοι φάκελοι
παραβιάζουν το Σύνταγμα της χώρας και ταυτόχρονα με την παρούσα θα καταθέσω τη σχετική μήνυση και αγωγή σε βάρος του κρατικού υπαλλήλου που αρνείται να τηρήσει την εφαρμογή του Συντάγματος.
Με τα ανωτέρω επιφυλλάσομαι παντός νομίμου δικαιώματος και η αναζήτηση ευθυνών από τούδε και στο εξής θα έχει απόδοση ευθύνης κατά παντός υπευθύνου φυσικού προσώπου.
Με εκτίμηση
Ο φορολογούμενος

«Κάτω από κάθε πέταλο άνθους, κάτω από κάθε φύλλο δένδρου, βλέπω τον Θεό να δημιουργεί». 

Ερμής ο Τρισμέγιστος