Είχες μέσα στα μάτια σου μια αστραπή από τους ανέμους

και στην καρδιά σου μια άγρια φλόγα που έλεγες δεν ήταν ποτέ να σβήσει

και στα μάτια σου μέσα μια πράσινη θάλασσα, την αγριεμένη θάλασσα του νησιού μας να δέχεται καταιγίδες

και στην καρδιά σου μια παράφορη άνοιξη τροπική κι ένα λευκό περιστέρι τρομαγμένο

κι ένα αταξίδευτο χελιδονάκι του Θεού.

Είχες μέσα στα μάτια σου τις Κυριακές σα χτυπά η καμπάνα στο άσπρο εκκλησάκι στην αψηλή πλαγιά του χωριού

και στην καρδιά σου μια αγάπη καθάρια σαν την πρώτη ώρα της χαραυγής στα κατάξερα βράχια της γυμνής εξοχής μας.

Είχες μέσα στα μάτια σου ένα κόσμο ολάκερο... τα όνειρά μας...

και μια αστραπή από τον άνεμο της πατρίδας

και στην καρδιά σου μια άγρια φλόγα

κι έλεγες δεν ήταν ποτέ να σβήσει...

Μηνάς Δημάκης