Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011
Τρίτη 30 Αυγούστου 2011
http://www.antinews.gr/2011/08/21/118550/
Εμείς όμως, δεν θα «παραδοθούμε στη μοίρα μας»!
Μπορούμε να προετοιμαστούμε και να αντιδράσουμε.
Και – το σημαντικότερο – μπορούμε να τα καταφέρουμε και να βγούμε ισχυρότεροι.
Φτάνει να γνωρίζουμε τι έρχεται και πως θα το αντιμετωπίσουμε.
Γι’ αυτά, όμως, σε επόμενο σημείωμά μας…
ΤηλέμαχοςΣάββατο 13 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 10 Αυγούστου 2011
Τετάρτη 18 Μαΐου 2011
Τρίτη 17 Μαΐου 2011
Σάββατο 23 Απριλίου 2011
Παρασκευή 15 Απριλίου 2011
Πέμπτη 14 Απριλίου 2011
Τετάρτη 13 Απριλίου 2011
Δευτέρα 11 Απριλίου 2011
Παρασκευή 8 Απριλίου 2011
Τετάρτη 6 Απριλίου 2011
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011
http://abttha.blogspot.com/2011/03/3.html
μη με μαλώσετε, βρίζω: γαμώτω!
μη με μαλώσετε, βρίζω: γαμώτω!
γαμώτο.
την τετάρτη πήγα γούναρη 60, οπαδ αγίας παρασκευής.
ο ελεγκτής δεν ενέκρινε τίποτε.
μπορεί να είχε δίκιο, δε με γνώριζε, δεν είχε τίποτε εναντίον μου.
μια μαμά τριών παιδιών, εργαζόμενη, με κάποιο μορφωτικό επίπεδο μάλλον σίγουρο, γνωστή για το χαμόγελό της στους γύρω της, πρέπει να βάλει γυαλιά για να μη φαίνονται τα δάκρυα.
κατάθλιψη; εμμηνόπαυση; γελάστε όσο θέλετε.
μάλλον δεν είχα κατάθλιψη, αφού έτρεξα την ίδια μέρα, πήγα στα κεντρικά,
ο άλλος γιατρός στο άλλο οπαδ, ούτε αυτός με γνώριζε. κοίταξε τα χαρτιά, ό,τι έδειξα και στον προηγούμενο, και αυτός τα ενέκρινε όλα. μου είπε να βιαστώ να τα υποβάλλω μπας και πάρω κανένα φράγκο.
αυτό έγινε την τετάρτη.
την πέμπτ, μετά τα μαθήματα, έπαιρνα τηλέφωνο σε όλη την ελλάδα, ή σχεδόν: χαλκίδα, ναύπλιο, πύργος, αμαλιάδα, πάτρα.
έτσι το σάββατο βρέθηκα στην αμαλιάδα!!!
Κυριακή 27 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
Πρέπει να πιστεύουμε σε θαυματα για να γίνουν θαύματα!
Μην περιμένετε να σας έρθει η κατάσταση. Δεν θα
’ρθει ποτέ. Πρέπει να είστε προετοιμασμένοι να
δεχτείτε την κατάσταση. Η κατάσταση θα σας έρθει
όταν είστε ανοιχτοί να τη δεχτείτε. Πρέπει να είσαι
έτοιμος να μπορείς να ερεθιστείς από έναν ήχο, από
μια κίνηση, από μια σιωπή. Μη φοβάστε τις παύσεις.
Η παύση δημιουργεί πολλές φορές ποίηση και
μαγεία... Σημαντικός ηθοποιός είναι αυτός που ακούει
σωστά, όχι αυτός που μιλάει. Αν ακούς σωστά θα
απαντήσεις πειστικά.
Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011
Κυριακή 20 Μαρτίου 2011
http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/59782 
Το Κουνουπέλι της Ηλείας είναι στα σχέδια αξιοποίησης της κυβέρνησης
Γκάζι στην προετοιμασία για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας πατά η κυβέρνηση. Στην πρώτη γραμμή για τον περιορισμο του δημόσιου χρέους οι παραλίες.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους, οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες έχουν "χαράξει" δύο ηπειρωτικά αναπτυξιακά τόξα από την Αττική μέχρι τον Έβρο και από την Αργολίδα μέχρι τα Ιωάννινα ενώ έχουν δημιουργήσει δύο "καλάθια" με τα ακίνητα που βρίσκονται σε ορεινούς όγκους και νησιωτικές περιοχές.
Στη συνέχεια τα χώρισαν σε τρεις κατηγορίες δηλαδή σε οικόπεδα, εκτάσεις με κτίσματα και αιγιαλό. Τα ακίνητα έχουν χωριστεί σε ελεύθερα και ενοικιαζόμενα.
Σε ποιες παραλίες της Δυτικής Ελλάδας μπαίνει πωλητήριο
Τι προβλέπει το σχέδιο αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας που ετοιμάζει η κυβέρνηση
Το Κουνουπέλι της Ηλείας είναι στα σχέδια αξιοποίησης της κυβέρνησηςΣύμφωνα με ρεπορτάζ του Έθνους, οι αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες έχουν "χαράξει" δύο ηπειρωτικά αναπτυξιακά τόξα από την Αττική μέχρι τον Έβρο και από την Αργολίδα μέχρι τα Ιωάννινα ενώ έχουν δημιουργήσει δύο "καλάθια" με τα ακίνητα που βρίσκονται σε ορεινούς όγκους και νησιωτικές περιοχές.
Στη συνέχεια τα χώρισαν σε τρεις κατηγορίες δηλαδή σε οικόπεδα, εκτάσεις με κτίσματα και αιγιαλό. Τα ακίνητα έχουν χωριστεί σε ελεύθερα και ενοικιαζόμενα.
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011
Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011
Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
H ιστορία αποδεικνύει ότι τα πλήθη φανατικά δοξάζουν τον τύραννο που τους αντιμετωπίζει ως νήπια,τα περιορίζει στο ΛΙΓΟ της ψυχής και στο ΠΟΛΥ των ενστίκτων γιατι «ξερει το καλο τους»
Ο Ιεροεξεταστής θα προσφέρει στον κόσμο όσο πρόσφερε στον Ιησου ο σατανας και Εκεινος αρνήθηκε: το Θαύμα το μυστήριο και το Κυρος.
Το Θαύμα θα το προσφέρει ως μαγεία,ως ΓΟΗΤΕΙΑ και αιφνιδιασμό που ΑΠΟΣΒΟΛΩΝΕΙ.
Το Μυστήριο ως ΑΠΑΛΛΑΓΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΑΚΡΙΣΗ και το μοχθο της,αφόυ η κοινή λογική θα προσφέρονται σε κονσέρβες και κλισε.
Και το Κύρος θα το χαίρεται μέσα στο συμπαγές προσωπο της ΑΓΕΛΗΣ ,ως μέλος,ως «ΓΕΝΙΚΟΑΝΘΡΩΠΟΣ» που λέει και ο αντιήρωας του Ντοστογιέφσκι στο Υπόγειο.
Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2011
Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011
Sunborn ® Stories...: Ο Μαγικός Θησαυρός της Φύσης του Εαυτού
Sunborn ® Stories...: Ο Μαγικός Θησαυρός της Φύσης του Εαυτού
Ο μαγικός θησαυρός της Φϋσης είναι τοσο λαμπρός και θαυμαστός,ώστε κανένας δεν μπορεί να τον περιγράψει με λογια!!
Ο μαγικός θησαυρός της Φϋσης είναι τοσο λαμπρός και θαυμαστός,ώστε κανένας δεν μπορεί να τον περιγράψει με λογια!!
Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2011
Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011
Αποφάσισε εσύ το γιατί
Όταν σου συμβαίνει ένα συγκεκριμένο πράγμα, μην ρωτάς τον εαυτό σου γιατί συμβαίνει. Επίλεξε γιατί συμβαίνει. Αποφάσισε γιατί συμβαίνει. Εάν δεν μπορείς να επιλέξεις ή να αποφασίσεις έναν λόγο, επινόησε τον. Έτσι κι αλλιώς το κάνεις. Επινοείς όλους τους λόγους για τους οποίους κάνεις πράγματα, ή για τους οποίους τα πράγματα συμβαίνουν με τον τρόπο που συμβαίνουν. Όμως, τον περισσότερο καιρό το κάνεις αυτό ασυνείδητα. Τώρα αποφάσισε (και ζήσε) συνειδητά!
Μην ψάχνεις για το νόημα της ζωής, ή το νόημα οποιουδήποτε συγκεκριμένου περιστατικού, επεισοδίου ή περίστασης. Δώσε του εσύ το νόημά του. Μετά ανακοίνωσε και δήλωσε, έκφρασε και βίωσε, εκπλήρωσε και γίνε το Ποιός Επιλέγεις να Είσαι σε σχέση με αυτό.
Communion with GodNeale Donald Walsch
Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2011
«Διανοούμενοι και ιστορία».
Διανοούμενοι και ιστορία
Το εύρος και την οξύτητα της κριτικής σκέψης του Καστοριάδη, χάριν συντομίας, μπορούμε να συμπυκνώσουμε στο κεφάλαιο «Διανοούμενοι και ιστορία».
Σε αυτό επισημαίνει την αξιοθρήνητη πλευρά της δραστηριότητας των διανοουμένων, που κυριαρχώντας με το έργο τους στις φαντασιακές σημασίες της κοινωνίας δεν προσέφεραν τίποτα περισσότερο από την νομιμοποίηση των υπαρχουσών εξουσιών. Π.χ. η αποθέωση της πραγματικότητας στο εγελιανό σύστημα (Χέγκελ) “ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό” και από το Νίτσε η “αθωότητα του γίγνεσθαι”.
Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με αυτό το εκκλησιαστικό, ακαδημαϊκό και λογοτεχνικό σέβας. Πρέπει τελικά να μιλήσουμε για την σύφιλη αυτής της οικογένειας, της οποίας προφανώς τα μισά μέλη πάσχουν από γενικευμένη παράλυση. Πρέπει να πιάσουμε από το αυτί τον θεολόγο, τον εγελιανό, το νιτσεϊκό, τον χαϊντεγκεριανό και να τους οδηγήσουμε στα στρατόπεδα της Κόλυμα, του Άουσβιτς, στα ρώσικα ψυχιατρεία, στις αίθουσες βασανιστηρίων της αργεντινής αστυνομίας και να απαιτήσουμε να μας εξηγήσουν εδώ και τώρα και δίχως υπεκφυγές το νόημα των εκφράσεων “πάσα εξουσία εκ Θεού”, “ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό”, “αθωότητα του γίγνεσθαι” ή “η ψυχή ισοδυναμεί με την παρουσία των πραγμάτων”. Αυτό το φανταστικό αμάλγαμα παρουσιάζεται όταν ο διανοούμενος πετυχαίνει, ύψιστο κατόρθωμα, να συνδέσει την κριτική της πραγματικότητας με την λατρεία της δύναμης και της εξουσίας.»
Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε ότι πραγματικός διανοούμενος είναι εκείνος που αντιστέκεται στην λατρεία της εξουσίας, αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη, αναδεικνύει την γνώση της κοινωνικής απελευθέρωσης, την πρωτοτυπία και την καινοτομία στην ανθρώπινη δημιουργία.
Ο Κ.Κ. δεν υπηρετεί απλά αυτές τις αξίες με το έργο του, αλλά συμβάλλει στην διάγνωση της ιστορίας για να απαλλαχθούμε από την «δουλεία» της παράδοσης στον κόσμο των ιδεών.
Το εύρος και την οξύτητα της κριτικής σκέψης του Καστοριάδη, χάριν συντομίας, μπορούμε να συμπυκνώσουμε στο κεφάλαιο «Διανοούμενοι και ιστορία».
Σε αυτό επισημαίνει την αξιοθρήνητη πλευρά της δραστηριότητας των διανοουμένων, που κυριαρχώντας με το έργο τους στις φαντασιακές σημασίες της κοινωνίας δεν προσέφεραν τίποτα περισσότερο από την νομιμοποίηση των υπαρχουσών εξουσιών. Π.χ. η αποθέωση της πραγματικότητας στο εγελιανό σύστημα (Χέγκελ) “ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό” και από το Νίτσε η “αθωότητα του γίγνεσθαι”.
Υπογραμμίζει χαρακτηριστικά: «Πρέπει κάποτε να τελειώνουμε με αυτό το εκκλησιαστικό, ακαδημαϊκό και λογοτεχνικό σέβας. Πρέπει τελικά να μιλήσουμε για την σύφιλη αυτής της οικογένειας, της οποίας προφανώς τα μισά μέλη πάσχουν από γενικευμένη παράλυση. Πρέπει να πιάσουμε από το αυτί τον θεολόγο, τον εγελιανό, το νιτσεϊκό, τον χαϊντεγκεριανό και να τους οδηγήσουμε στα στρατόπεδα της Κόλυμα, του Άουσβιτς, στα ρώσικα ψυχιατρεία, στις αίθουσες βασανιστηρίων της αργεντινής αστυνομίας και να απαιτήσουμε να μας εξηγήσουν εδώ και τώρα και δίχως υπεκφυγές το νόημα των εκφράσεων “πάσα εξουσία εκ Θεού”, “ό,τι είναι πραγματικό είναι ορθολογικό”, “αθωότητα του γίγνεσθαι” ή “η ψυχή ισοδυναμεί με την παρουσία των πραγμάτων”. Αυτό το φανταστικό αμάλγαμα παρουσιάζεται όταν ο διανοούμενος πετυχαίνει, ύψιστο κατόρθωμα, να συνδέσει την κριτική της πραγματικότητας με την λατρεία της δύναμης και της εξουσίας.»
Εμείς μπορούμε να προσθέσουμε ότι πραγματικός διανοούμενος είναι εκείνος που αντιστέκεται στην λατρεία της εξουσίας, αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη, αναδεικνύει την γνώση της κοινωνικής απελευθέρωσης, την πρωτοτυπία και την καινοτομία στην ανθρώπινη δημιουργία.
Ο Κ.Κ. δεν υπηρετεί απλά αυτές τις αξίες με το έργο του, αλλά συμβάλλει στην διάγνωση της ιστορίας για να απαλλαχθούμε από την «δουλεία» της παράδοσης στον κόσμο των ιδεών.
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011
Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011
Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΩΝ GREEKLISH"
Η ΓΛΩΣΣΑ 1Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ
Τον τελευταίο καιρό έχει αρχίσει να εκδηλώνεται μία τάση να αντικατασταθεί το ελληνικό αλφάβητο από το λατινικό.
Η τάση αυτή γίνεται φανερή κυρίως σε κείμενα παραγόμενα από ηλεκτρονικούς υπολογιστές - με χρήστες κρατικές υπηρεσίες ακόμη και Α.Ε.Ι. - σε κείμενα προβαλλόμενα από την τηλεόραση αλλά και από σχετικές προτροπές ξένων ραδιοφωνικών σταθμών.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η προσπάθεια αυτή, η οποία θα καταφέρη καίριο πλήγμα κατά της ελληνικής σκέψης και όλων των πτυχών του ελληνικού πολιτισμού που εκφράζονται με γραπτά κείμενα, αλλά και των γένει ανθρωπιστικών σπουδών, έφτασε μέχρι ν' απασχολήση τον Τύπο και ν' αποτελέση αντικείμενο ερωτήσεων βουλευτών προς τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Η γλώσσα μας η αρχαιότατη αλλά πάντα σύγχρονη και ζώσα, αυτή η γλώσσα που εμπλούτισε όχι μόνο τη λατινική, αλλά και τις κυριώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες, που έχει και οπτικά συνδεθή άρρηκτα με το αλφάβητό της, δεν είναι δυνατό να υποστή μείωση με την κατάργησή του από εμάς τους ίδιους.
Είναι αδιανόητο να δεχθούμε ως Έλληνες την μεταμφίεση της γραφής μας με την κατάργηση πολλών γραμμάτων της, που δεν πέρασαν στο λατινικό αλφάβητο, και με την αντικατάστασή τους από άλλα υποτίθεται ηχητικώς παραπλήσια γράμματά του.Όταν άλλοι λαοί, όπως π.χ. Γάλλοι και Ισπανοί μάχονται ως σήμερα να διατηρήσουν μέχρι τη τελευταία τους λεπτομέρεια τον τρόπο γραφής των κειμένων τους με το δικό τους αλφάβητο, εδώ, με την δικαιολογία της δήθεν διευκόλυνσής μας στην παγκόσμια επικοινωνία, επιχειρείται η αντικατάσταση του ελληνικού αλφαβήτου των 2.500 και πλέον χρόνων με το λατινικό.
Ως λαός, που μέσα από το ίδιο αλφάβητο της γλώσσας του μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλο των κόσμο, εμείς οι Έλληνες δεν είναι δυνατόν παρά να αρνούμεθα να εγκαταλείψουμε την ιστορική μας γραφή. Όχι μόνο γιατί αχρηστεύεται ένα από τα θεμελιακά στοιχεία του πολιτισμού μας, αποκόβοντάς μας από τις μέχρι σήμερα εκδηλώσεις του, αλλά και γιατί έτσι αγνοείται η σχέση αλφαβήτου και γλώσσας.
Η μαγεία της Ελληνικής γλώσσας
Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ
Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ. Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος:
«Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς
θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα
ποταμάκι που μουρμουρίζει.
Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα
στους γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω αγγέλους, θα τους
μιλήσω Ελληνικά, επειδή
δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε
Μεταξύ τους με μουσική.»
Ο Παναγής Γερμενής σπουδάζει στην Τουρκία. Μας έστειλε μία επιστολή που πραγματικά μας έκανε να μελαγχολήσουμε. Ο Παναγής περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στη γειτονική μας χώρα, δίνοντας μία διαφορετική εικόνα από τα στερεότυπα που έχουμε υπόψη μας. Διαβάστε προσεκτικά τι γράφει ο φίλος μας και έπειτα πάμε για καφέ. Καφέ πικρό, της παρηγοριάς...
«Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια σπουδάζω και δραστηριοποιούμαι στην Τουρκία. Είναι μια χώρα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα. Παρ΄ όλα αυτά είναι ένας τόπος με Όραμα και Σοβαρότητα, εν ολίγοις ‘όλοι δουλεύουν και θέλουν να πάνε μπροστά’ .
Όραμα... αυτή η λέξη που τόσο έχει ξεφτιλιστεί στη χώρα μας. Γραφικός όρος κάθε πολιτικής ομιλίας που απλά πέφτει στο πάτωμα για να τον σκουπίσουν μετά οι καθαριστές μαζί με όλα εκείνα τα χαρτάκια του ψηφο-παραλληρήματος και μαζικού οργασμού αυτών των συγκεντρώσεων... Όραμα εννοώ μια ματιά για το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή πιο απλά να ΄παραγγέλνουμε΄ το αύριο.
Σοβαρότητα δεν εννοώ την κομπορρημοσύνη ή παλικαριά ορισμένων Ελλήνων πολιτικών σε διεθνή γεγονότα ή στην τηλεόραση. Σοβαρότητα εννοώ την αντίληψη του οράματος, της εργασίας και των πόρων για την επίτευξή του, ή απλά αυτό που μας έλεγε ο μαθηματικός και διευθυντής στο Γυμνάσιο που φοιτούσα ΄Είμαι, Έχω, Θέλω΄.
Θα προσπαθήσω, αν και δύσκολο να μην ενδώσω στον πειρασμό της γκρίνιας που τόσο πολύ ερεθίζει, να περιγράψω την εμπειρία μου εδώ -στους ΄άλλους΄, κυρίως στο χώρο του Πανεπιστημίου, και θα αποδείξω γιατί απλά δεν ξαναγυρνώ. Τα συμπεράσματα και η διήγηση είναι προσωπική και εκ των πραγμάτων όχι αντικειμενική, δεν είναι πορίσματα επιστημονικής έρευνας παρά μόνο προβολή μιας οπτικής, ενός φοιτητή που πάτησε το πόδι του στη γείτονα πριν 2 χρόνια και συνεχίζει να διαβιεί εκεί, της δικιάς μου οπτικής.
Πώς ξεκίνησαν όλα. Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους. Αρχικά δε διστάζω να πω, εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, ...ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.
Να γυρίσω πού; Στους σκοτεινούς εκείνους διαδρόμους που θυμίζουν την μεταπολεμική Ευρώπη... Στους περίεργους εκείνους τύπους που πουλάνε ‘ιδεολογική πραμάτεια’ από τα Κομματικά Τραπεζάκια τους. Στους Φιντέλς και Ζαπατίστα του ελληνικού πανεπιστημίου που χτίζουν πόρτες Γραφείων Επιχειρηματικότητας(περίπτωση Πανεπιστημίου Πατρών) ή στους Νέο-Ναζί διαφόρων ομάδων που έχουν κάθε δικαίωμα να σταματούν ομιλίες να μπαίνουν... να βγαίνουν, να θερίζουν, να ΄βιάζουν΄ και ό,τι βάζει ο νους. Να ζηλέψω τι από αυτά;
Το πανεπιστήμιο που φοιτώ (Yeditepe Üniversitesi) είναι Ιδιωτικό ίδρυμα. Ναι μάλιστα οι Τούρκοι φίλοι μας έχουν από αυτά, ναι αυτά που τόσο απειλούν το ένδοξο δημόσιο (σοβιετικού τύπου) Πανεπιστήμιο της Χώρας μας... Είναι ένας αποτελεσματικός ιδιωτικός φορέας λοιπόν που Σέβεται τον εαυτό του και πάνω από όλα τους Φοιτητές του. Πρώτη φορά ένιωσα πως «μετράω» και πρώτη φορά είχα εντατική ‘εργασία για το σπίτι’. Και ναι μου άρεσε! Γινόμουν καλλίτερος, ξαφνικά είχα κίνητρο, ό,τι ποτέ δεν είχα στην Ελλάδα δυστυχώς. Ενδεικτικά αναφέρω πως η παρακίνηση για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας σε μη κυβερνητικές οργανώσεις NGOs είναι συνεχής από τους καθηγητές, ορισμένες φορές και προϋπόθεση για να ΄περάσεις΄ το μάθημα.
Οι πολιτικές παρατάξεις είναι άλλη μια ελληνική πατέντα, εδώ δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε χρειάζονται. Τα παράπονα των φοιτητών λαμβάνονται σοβαρά από τη διεύθυνση κάθε τμήματος και επιλύονται σε χρόνο μιας εβδομάδας (για σοβαρά θέματα). Φυσικά υπάρχουν όμως Ομάδες ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο ΓΙΑ το Πανεπιστήμιο, από ομάδες φιλοσοφικές, ερασιτεχνικής φωτογραφίας, καταδύσεων-extreme sports, χορού μέχρι ομάδες Επιστημονικής φαντασίας και ό,τι βάζει ο νους. Ναι αυτές οι «παρατάξεις» μου αρέσουν πολύ και μάλιστα χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Πανεπιστήμιο.
Τις εγκαταστάσεις δεν θα τις σχολιάσω ιδιαίτερα διότι είναι η ποιότητα που μετράει και όχι η εμφάνιση, συνοπτικά θα πω όμως πως συναγωνίζονται εγκαταστάσεις 5αστερου ξενοδοχείου.
Επίσης εντός του πανεπιστημίου πραγματοποιούνται ημέρες Καριέρας ναι! Καριέρας όπου έρχονται Εταιρείες και συνδιαλέγονται και ναι γιατί όχι ΄Στρατολογούν΄ φοιτητές! Σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά για τη χώρα μας... Ακόμα, το πανεπιστήμιο έχει εφαρμόσει το σύστημα των Credits που σημαίνει ότι τα μαθήματα που «περνάω» εδώ αναγνωρίζονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο... Βέβαια όχι στη χώρα μας, της οποίας παρεμπιπτόντως το πτυχίο μου αναγνώρισε πλήρως η τουρκική κυβέρνηση εντός 2 μηνών.
Αλλά μήπως όλα αυτά συμβαίνουν διότι το Yeditepe είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ καθώς έχω επισκεφθεί και Δημόσια Πανεπιστήμια λόγω Τούρκων και Αμερικανών. Ναι! Αμερικανών φίλων που σπουδάζουν εκεί και έχω συμμετέχει σε διαλέξεις. Εν ολίγοις υπάρχει Σοβαρότητα. Δηλαδή οι σκοποί των Πανεπιστημίων είναι σαφώς ορισμένοι και όλοι επιτελούν λειτούργημα, με Πλεονασματικούς (ιδιωτικά αλλά και ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα) ή Ισοσκελισμένους (κυρίως δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα). Για να μην παρεξηγηθώ, ελλείψεις και μειονεκτήματα υπάρχουν και δεν περιγράφω κάποιον παράδεισο. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η Σοβαρότητα και το Όραμα ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, κάτι που λείπει στην Ελλάδα.
Η Τουρκία είναι μια χώρα εξωστρεφής, ανοιχτή. Ναι! Ανοιχτή. Ανοιχτή σε ξένους φοιτητές, σε ιδέες που θα την πάνε μπροστά. Ανοιχτή στους τουρίστες. Οι Έλληνες μπορούμε να την επισκεφθούμε μόνο με την ταυτότητά μας σε αντίθεση με τους Τούρκους που για να έρθουν στη χώρα μας το μόνο που δε ζητούν –χωρίς αυτό να είναι βέβαιο– είναι Πιστοποιητικό Φρονημάτων. Ανοιχτή σε επενδύσεις και στο επιχειρείν. Οι επιχειρήσεις εδώ δεν είναι κακές αλλά οι ιδιοκτήτες – μέτοχοί τους είναι πρόσωπα σεβασμού διότι προσφέρουν παραγωγή πλούτου αντί να μοιράζουν τη μιζέρια. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ασυμμετρίες και σαφώς μπορεί να αποδειχθεί ένα δύσκολο μέρος να διαβιώσεις, όμως οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη και το ηθικόν υψηλό. Αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Θέλετε κι άλλα;
Γερμενής Παναγής
Master in Political Science, Yeditepe Üniversitesi- Turkiye
Bachelor in Bussiness Administration, University of Patras Greece»
http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1124274«Τα τελευταία περίπου 2 χρόνια σπουδάζω και δραστηριοποιούμαι στην Τουρκία. Είναι μια χώρα με πολλά πλεονεκτήματα αλλά και με αρκετά μειονεκτήματα. Παρ΄ όλα αυτά είναι ένας τόπος με Όραμα και Σοβαρότητα, εν ολίγοις ‘όλοι δουλεύουν και θέλουν να πάνε μπροστά’ .
Όραμα... αυτή η λέξη που τόσο έχει ξεφτιλιστεί στη χώρα μας. Γραφικός όρος κάθε πολιτικής ομιλίας που απλά πέφτει στο πάτωμα για να τον σκουπίσουν μετά οι καθαριστές μαζί με όλα εκείνα τα χαρτάκια του ψηφο-παραλληρήματος και μαζικού οργασμού αυτών των συγκεντρώσεων... Όραμα εννοώ μια ματιά για το πώς θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή πιο απλά να ΄παραγγέλνουμε΄ το αύριο.
Σοβαρότητα δεν εννοώ την κομπορρημοσύνη ή παλικαριά ορισμένων Ελλήνων πολιτικών σε διεθνή γεγονότα ή στην τηλεόραση. Σοβαρότητα εννοώ την αντίληψη του οράματος, της εργασίας και των πόρων για την επίτευξή του, ή απλά αυτό που μας έλεγε ο μαθηματικός και διευθυντής στο Γυμνάσιο που φοιτούσα ΄Είμαι, Έχω, Θέλω΄.
Θα προσπαθήσω, αν και δύσκολο να μην ενδώσω στον πειρασμό της γκρίνιας που τόσο πολύ ερεθίζει, να περιγράψω την εμπειρία μου εδώ -στους ΄άλλους΄, κυρίως στο χώρο του Πανεπιστημίου, και θα αποδείξω γιατί απλά δεν ξαναγυρνώ. Τα συμπεράσματα και η διήγηση είναι προσωπική και εκ των πραγμάτων όχι αντικειμενική, δεν είναι πορίσματα επιστημονικής έρευνας παρά μόνο προβολή μιας οπτικής, ενός φοιτητή που πάτησε το πόδι του στη γείτονα πριν 2 χρόνια και συνεχίζει να διαβιεί εκεί, της δικιάς μου οπτικής.
Πώς ξεκίνησαν όλα. Οι Τούρκοι γείτονες μας μου απέδωσαν μία συνδυασμένη Υποτροφία το 2009. Συγκεκριμένα η όλη διαδικασία ξεκίνησε από τα Rotary Clubs της Τουρκίας τα οποία σε συνδυασμό με το Πανεπιστήμιο Yeditepe και με σκοπό την προώθηση της ελληνο-τουρκικής φιλίας και κατανόησης (μέσα από τον πιο αποτελεσματικό τρόπο που δεν είναι άλλος από τις Υποτροφίες) κατόπιν διαγωνισμού που διεξήχθη και υποβολής αιτήσεων με επέλεξαν να είμαι Πρέσβης Καλής Θελήσεως και να σπουδάσω στη χώρα τους. Αρχικά δε διστάζω να πω, εξαιτίας ορισμένων προκαταλήψεων λόγω κόμπλεξ κατωτερότητας που ανθίζει σε μικρές χώρες όπως και η δική μας, ...ήμουν επιφυλακτικός, γρήγορα όμως συνειδητοποίησα πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα και πόσο με ωφέλησε η εν λόγω υποτροφία καθώς και πόσο μεγάλη τιμή ήταν το ότι μου αποδόθηκε.
Να γυρίσω πού; Στους σκοτεινούς εκείνους διαδρόμους που θυμίζουν την μεταπολεμική Ευρώπη... Στους περίεργους εκείνους τύπους που πουλάνε ‘ιδεολογική πραμάτεια’ από τα Κομματικά Τραπεζάκια τους. Στους Φιντέλς και Ζαπατίστα του ελληνικού πανεπιστημίου που χτίζουν πόρτες Γραφείων Επιχειρηματικότητας(περίπτωση Πανεπιστημίου Πατρών) ή στους Νέο-Ναζί διαφόρων ομάδων που έχουν κάθε δικαίωμα να σταματούν ομιλίες να μπαίνουν... να βγαίνουν, να θερίζουν, να ΄βιάζουν΄ και ό,τι βάζει ο νους. Να ζηλέψω τι από αυτά;
Το πανεπιστήμιο που φοιτώ (Yeditepe Üniversitesi) είναι Ιδιωτικό ίδρυμα. Ναι μάλιστα οι Τούρκοι φίλοι μας έχουν από αυτά, ναι αυτά που τόσο απειλούν το ένδοξο δημόσιο (σοβιετικού τύπου) Πανεπιστήμιο της Χώρας μας... Είναι ένας αποτελεσματικός ιδιωτικός φορέας λοιπόν που Σέβεται τον εαυτό του και πάνω από όλα τους Φοιτητές του. Πρώτη φορά ένιωσα πως «μετράω» και πρώτη φορά είχα εντατική ‘εργασία για το σπίτι’. Και ναι μου άρεσε! Γινόμουν καλλίτερος, ξαφνικά είχα κίνητρο, ό,τι ποτέ δεν είχα στην Ελλάδα δυστυχώς. Ενδεικτικά αναφέρω πως η παρακίνηση για τη συμμετοχή και τη δραστηριοποίησή μας σε μη κυβερνητικές οργανώσεις NGOs είναι συνεχής από τους καθηγητές, ορισμένες φορές και προϋπόθεση για να ΄περάσεις΄ το μάθημα.
Οι πολιτικές παρατάξεις είναι άλλη μια ελληνική πατέντα, εδώ δεν υπάρχουν, γιατί απλά δε χρειάζονται. Τα παράπονα των φοιτητών λαμβάνονται σοβαρά από τη διεύθυνση κάθε τμήματος και επιλύονται σε χρόνο μιας εβδομάδας (για σοβαρά θέματα). Φυσικά υπάρχουν όμως Ομάδες ΑΠΟ το Πανεπιστήμιο ΓΙΑ το Πανεπιστήμιο, από ομάδες φιλοσοφικές, ερασιτεχνικής φωτογραφίας, καταδύσεων-extreme sports, χορού μέχρι ομάδες Επιστημονικής φαντασίας και ό,τι βάζει ο νους. Ναι αυτές οι «παρατάξεις» μου αρέσουν πολύ και μάλιστα χρηματοδοτούνται αφειδώς από το Πανεπιστήμιο.
Τις εγκαταστάσεις δεν θα τις σχολιάσω ιδιαίτερα διότι είναι η ποιότητα που μετράει και όχι η εμφάνιση, συνοπτικά θα πω όμως πως συναγωνίζονται εγκαταστάσεις 5αστερου ξενοδοχείου.
Επίσης εντός του πανεπιστημίου πραγματοποιούνται ημέρες Καριέρας ναι! Καριέρας όπου έρχονται Εταιρείες και συνδιαλέγονται και ναι γιατί όχι ΄Στρατολογούν΄ φοιτητές! Σενάρια επιστημονικής φαντασίας αυτά για τη χώρα μας... Ακόμα, το πανεπιστήμιο έχει εφαρμόσει το σύστημα των Credits που σημαίνει ότι τα μαθήματα που «περνάω» εδώ αναγνωρίζονται σε όλο σχεδόν τον κόσμο... Βέβαια όχι στη χώρα μας, της οποίας παρεμπιπτόντως το πτυχίο μου αναγνώρισε πλήρως η τουρκική κυβέρνηση εντός 2 μηνών.
Αλλά μήπως όλα αυτά συμβαίνουν διότι το Yeditepe είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι ΟΧΙ καθώς έχω επισκεφθεί και Δημόσια Πανεπιστήμια λόγω Τούρκων και Αμερικανών. Ναι! Αμερικανών φίλων που σπουδάζουν εκεί και έχω συμμετέχει σε διαλέξεις. Εν ολίγοις υπάρχει Σοβαρότητα. Δηλαδή οι σκοποί των Πανεπιστημίων είναι σαφώς ορισμένοι και όλοι επιτελούν λειτούργημα, με Πλεονασματικούς (ιδιωτικά αλλά και ορισμένα δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα) ή Ισοσκελισμένους (κυρίως δημόσια εκπαιδευτικά ιδρύματα). Για να μην παρεξηγηθώ, ελλείψεις και μειονεκτήματα υπάρχουν και δεν περιγράφω κάποιον παράδεισο. Το σημείο που θέλω να τονίσω είναι η Σοβαρότητα και το Όραμα ως προς την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων, κάτι που λείπει στην Ελλάδα.
Η Τουρκία είναι μια χώρα εξωστρεφής, ανοιχτή. Ναι! Ανοιχτή. Ανοιχτή σε ξένους φοιτητές, σε ιδέες που θα την πάνε μπροστά. Ανοιχτή στους τουρίστες. Οι Έλληνες μπορούμε να την επισκεφθούμε μόνο με την ταυτότητά μας σε αντίθεση με τους Τούρκους που για να έρθουν στη χώρα μας το μόνο που δε ζητούν –χωρίς αυτό να είναι βέβαιο– είναι Πιστοποιητικό Φρονημάτων. Ανοιχτή σε επενδύσεις και στο επιχειρείν. Οι επιχειρήσεις εδώ δεν είναι κακές αλλά οι ιδιοκτήτες – μέτοχοί τους είναι πρόσωπα σεβασμού διότι προσφέρουν παραγωγή πλούτου αντί να μοιράζουν τη μιζέρια. Σαφώς υπάρχουν προβλήματα και ασυμμετρίες και σαφώς μπορεί να αποδειχθεί ένα δύσκολο μέρος να διαβιώσεις, όμως οι ευκαιρίες υπάρχουν. Η ανάπτυξη είναι μεγάλη και το ηθικόν υψηλό. Αυτά μου φτάνουν και μου περισσεύουν. Θέλετε κι άλλα;
Γερμενής Παναγής
Master in Political Science, Yeditepe Üniversitesi- Turkiye
Bachelor in Bussiness Administration, University of Patras Greece»
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011
Το ζεϊμπέκικο δεν έχει βήματα, είναι ιερατικός χορός, με εσωτερική ένταση και νόημα, που ο χορευτής οφείλει να το γνωρίζει και να το σέβεται.Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου.
Κατά τον Βελλούδιο, ο ζεϊμπέκικος προέρχεται κατά το πρώτο συνθετικό από τον Δία (Ζεϋ) και κατά το δεύτερο από τη λέξη μπέκος ή βέκος, που σημαίνει "άρτος" κατά τον Ηρόδοτο. Σαν ολοκληρωμένος μαλίστα "συμβολικός και θρησκευτικός χορός εξυπηρετεί και ανακουφίζει εξαιρετικά το Πνεύμα, την Ψυχή και το Σώμα του ανθρώπου", ο δε χορευτής επιτυγχάνει "τη χαλάρωση του Καθόλου Είναι του, και την απαλλαγή του από κάθε καταθλιπτικό σύμπλεγμα που μπορεί ίσως να τον καταπιέζει".
"Ειθε να βρείτε εκείνο το χώρο μέσα σας που είναι παιχνιδιάρης,
ώστε η ειρήνη να έχει μεγαλύτερο χώρο, αλλά το ίδιο κι η χαρά".
http://ianisdo-anando2.blogspot.com/search/label/%CE%96%CE%B5%CF%8A%CE%BC%CF%80%CE%AD%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%82%20%CF%87%CE%BF%CF%81%CE%BF%CF%82"Σεραφίτα"Περί προσευχής
Ο ποιητής εκφράζει, ο σοφός διαλογίζεται, ο δίκαιος δρα. Αλλ' εκείνος που προσεγγίζει τους Θείους Κόσμους, προσεύχεται. Και η προσευχή του είναι συγχρόνως λόγος, σκέψη, δράση! Μάλιστα! η προσευχή περικλείει τα πάντα, περιέχει τα πάντα, περατώνει την φύση προς χάριν σας, αποκαλύπτοντάς σας το πνεύμα και την πορεία της. Λευκή και φωτεινή κόρη όλων των ανθρωπίνων αρετών, Κιβωτός της Διαθήκης μεταξύ γης και ουρανού, διπλή σύντροφος, που μοιάζει με λέοντα και με περιστερά, η προσευχή θα σας δώσει το κλειδί των ουρανών. Τολμηρή και καθάρια, σαν την αγνότητα, ισχυρή σαν κάθε τι το απλό, αυτή η ωραία και ανίκητη Βασίλισσα ακουμπά στον υλικό κόσμο -- τον κυριεύει. Διότι, σαν τον ήλιο, τον πιέζει μ' έναν κύκλο φωτός.
Το σύμπαν ανήκει σ' εκείνον που θέλει, σ' εκείνον που γνωρίζει, σ' εκείνον που μπορεί να προσεύχεται. Όμως, χρειάζεται κανείς να θέλει, να γνωρίζει και να μπορεί. Με μία λέξη, να κατέχει την δύναμη, την σοφία και την πίστη. Γι' αυτό και η προσευχή που προκύπτει από τόσες δοκιμασίες αποτελεί την ολοκλήρωση όλων των αληθειών, όλων των δυνάμεων, όλων των συναισθημάτων. Καρπός φιλόπονης, προοδευτικής, αδιάκοπης αναπτύξεως όλων των φυσικών ιδιοτήτων, η οποία εμψυχώνεται από την Θεία Πνοή του Λόγου, έχει σαγηνευτική δραστηριότητα και αποτελεί την εσχάτη λατρεία. Δεν είναι η υλική λατρεία, που εμπεριέχει εικόνες, ούτε η πνευματική λατρεία, που έχει τύπους: πρόκειται για την λατρεία του Θείου Κόσμου.
Δεν λέγουμε πλέον προσευχές: η προσευχή αναφλέγεται εντός μας. πρόκειται για ικανότητα η οποία ασκείται αφ' εαυτής της. Κατέκτησε εκείνον τον χαρακτήρα δραστηριότητος ο οποίος την φέρει υπεράνω των μορφών: συνδέει λοιπόν την ψυχή με τον Θεό, με τον Οποίον ενώνεσθε όπως η ρίζα των δένδρων ενώνεται με την γη. Οι φλέβες σας προσκολλώνται στις αρχές των πραγμάτων και ζήτε την ίδια την ζωή των κόσμων.
Η προσευχή παρέχει την εξωτερική πεποίθηση, βοηθώντας σας να διεισδύσετε στον υλικό κόσμο δια της συναφείας όλων σας των ικανοτήτων με τις στοιχειώδεις ουσίες. Παρέχει την εσωτερική πεποίθηση, αναπτύσσοντας την ουσία σας και αναμειγνύοντάς την μ' εκείνην των πνευματικών κόσμων. Για να κατορθώσετε να προσεύχεσθε έτσι, απεκδυθείτε πλήρως την σάρκα, αποκτήστε δια της φωτιάς του καμινιού την αγνότητα του αδάμαντα, αφού η πλήρης αυτή επικοινωνία δεν αποκτάται παρά μονάχα όταν επέλθει η απόλυτη ανάπαυση, όταν κατασιγάσουν όλες οι θύελλες.
Μάλιστα! Η προσευχή, αληθινή αναπνοή της ψυχής που έχει πλήρως αποχωρισθεί το σώμα, κυριεύει όλες τις δυνάμεις και τις εφαρμόζει στην συνεχή και επίμονη ένωση του ορατού και του αοράτου. Κατέχοντας την ικανότητα να προσεύχεσθε χωρίς κόπωση, με αγάπη, με δύναμη, με βεβαιότητα, με ευφυϊα, η πνευματοποιημένη φύση σας έχει ήδη ενδυθεί την ισχύ.
Σαν άνεμος ορμητικός ή σαν κεραυνός, διασχίζει τα πάντα και συμμετέχει στην εξουσία του Θεού. Έχετε την ευκινησία του πνεύματος. Σε μία στιγμή παρευρίσκεσθε σε όλες τις περιοχές, μεταφέρεσθε σαν τον ίδιο τον Λόγο από το ένα άκρο του κόσμου στο άλλο. Τα πάντα είναι αρμονία, κι εσείς μετέχετε αυτής! Τα πάντα είναι φως, κι εσείς το βλέπετε! Τα πάντα είναι μελωδία, και η αρμονία της ευρίσκεται μέσα σας!
Σ' αυτή την κατάσταση, αισθάνεσθε την διάνοιά σας να αναπτύσσεται, να μεγαλώνει, και την όρασή της να φθάνει σε υπέρμετρες αποστάσεις. Πράγματι, δεν υπάρχει ούτε χρόνος ούτε χώρος για το πνεύμα. Το διάστημα και η διάρκεια αποτελούν αναλογίες που έχουν δημιουργηθεί για την ύλη. Όμως το πνεύμα και η ύλη δεν έχουν τίποτε το κοινό.
Μολονότι τα παραπάνω επιτελούνται μέσα στην γαλήνη, χωρίς ταραχή, χωρίς εξωτερική κίνηση, εν τούτοις τα πάντα στην προσευχή είναι δράση, αλλά δράση ζώσα, απαλλαγμένη από κάθε ουσιαστικότητα και έχοντας καταστεί -- σαν την κίνηση των κόσμων -- μία δύναμη ανίκητη και αγνή.
Κατέρχεται παντού σαν το φως και δίδει την ζωή στις ψυχές που ευρίσκονται κάτω από τις ακτίνες της, όπως η φύση ευρίσκεται υπό τον ήλιο. Ανασταίνει παντού την αρετή, εξαγνίζει και καθαγιάζει όλες τις πράξεις, εποικίζει την μοναξιά, δίδει πρόγευση των αιωνίων απολαύσεων. Απαξ και έχετε βιώσει τις απολαύσεις της θείας μέθης την οποίαν γεννά η εσωτερική σας εργασία, δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε άλλο! ’παξ και κρατήσετε στο χέρι σας το σείστρο, με την βοήθεια του οποίου ψάλλουμε στον Θεό, δεν θα το εγκαταλείψετε ποτέ!
Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011
Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα και είδα και θαύμασα Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ’εικόνα και ομοίωσή μου. Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή και γαλήνιοι αμφορείς και λοξές δελφινιών ράχες η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος “Κάθε λέξη κι από’να χελιδόνι για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος”, είπε… (Από το Αξιον Εστί)
Ο ΝΕΟΣ ΤΥΠΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΟΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΑΓΜΕΝΟΣ
“Οι εξουσίες γνωρίζουν ότι οι πραγματικές λύσεις των προβλημάτων,που αυτές έντεχνα δημιουργούν,βρίσκονται στις ρίζες μας,υπάρχουν ήδη και μπορούμε να τις βρούμε στις πηγες.
Οι πηγές αυτές ,το σύνολο των παραδόσεων μας δηλαδή που έμειναν ζωντανές και εξελίχθηκαν ανά τους αιώνες,φορτιμένες με τις αιώνιες Αλήθειες μας,που δοκιμάστηκαν σκληρά και άντεξαν,αποτελούν τους φορέις των λύσεων.
Προπάντων η Ελληνική Παράδοση,μεσα από την πολυτάραχη ιστορία της,φανερώνει έντονα μια μεγάλη Αλήθεια:ότι η ελευθερία έιναι υπέρτατο αγαθό και βαρύτατο φορτίο.Αν δεν μπορέις να τη διαχειριστείς,την απραδίδεις στα χέρια των οποιωνδήποτε εξουσιών(θρησκευτικών,πολλιτικών,συλλόγων,ιδεολογιών κλπ) που σύντομα θα βαλθούν να καταστρέψουν πολλά από τα κομμάτια του.
Αν παλι οι εξουσίες απογυμνωθούν τόσο ώστε να μη σε εμπνέουν να παραδώσεις σ’αυτές τις ελευθερίες σου (μήπως κατι ανάλογο πάει να συμβεί σήμερα;)αρχίσεις να καταστρέφεις εσύ ,ο ίδιος τα δικά σου κομμάτια,σε ενα φαύλο κύκλο αυτοκαταστροφής.
Δείχνοντας σου όλα αυτά η παράδοση,σε προτρέπει να προάγεις τον εαυτό σου,τη ζωή σου,την συνειδητότητά σου καιτ ην εσωτερική παιδεία σου,για να μπορέσεις να ΄γινεις άξιος της ελευθερίας σου,αντιστεκόμενος σε μαζικοποιήσεις,φοβικ΄ασυνδρομα,καταναλωτικές αξίες,νοσηρά υπαρξιακά πρότυπα.Για υτο η Παραδοση ΠΟΛΕΜΙΕΤΑΙ τόσο πολύ,γι αυτό ταυτόχρονα η αποκάλυψή της είναι σημερα τόσο αναγκάια.
«Ειμαστε πανταχόθεν περικυκλωμένοι από έναν Κύκλωπα που τον λένε Ψεμα και που περιμένει τον Οδυσσέα να του βγάλει το κτηνώδες του Μάτι.Και ο Οδυσσέας δεν είναι άλλος παρά ΟΛΟΙ εσέις.ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ,οι Ανεξάρτητοι,οι ανένταχτοι και αντιθετοι σ’α υτον το σάπιο κόσμο που μας πνίγει» διακηρέυσσει ο Μικης Θεοδωρα΄κης και ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματά του και ας αναλάβει δράση…
Αβατον Φεβρουαρίου 2011
Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
http://ianisdo.blogspot.com/
Κι εμείς,
ηρώοι του σήμερα ορθωνόμαστε
και βάζουμε θεμέλιο τραγουδώντας
στο σάλαγο του ποταμού
καθώς κυλά τραγουδιστά, κελαρυστά,
αλλάζοντας το σύμπαν..
Ναζίμ Χικμέτ
Τι τάχα να είναι πιο μάταιο από τις κούφιες λέξεις;
όλα κινούνται αιώνια
και δε βολεί να γαληνέψουν
το σήμερα αλλάζει σε αύριο
και τ' αύριο του χθες θα γίνει καταπιώνας
κι όλα κινούν σαν ποταμός
όπου δεν έχει τέλος
ηρώοι του σήμερα ορθωνόμαστε
και βάζουμε θεμέλιο τραγουδώντας
στο σάλαγο του ποταμού
καθώς κυλά τραγουδιστά, κελαρυστά,
αλλάζοντας το σύμπαν..
Ναζίμ Χικμέτ
Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011
ΜΙΚΡΑΣΙΑΣ ΕΡΩΣ
ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Έρωτας θα πει δόσιμο. Κι εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε κι εσύ τόσο; Μας σκέφτηκες καθόλου; Μας περιμένεις ακόμη; Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας.Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιος μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτα από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε... και τους λένε... μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν. Κι όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν και γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι.
ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Έρωτας θα πει δόσιμο. Κι εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε κι εσύ τόσο; Μας σκέφτηκες καθόλου; Μας περιμένεις ακόμη; Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας.Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιος μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτα από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε... και τους λένε... μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν. Κι όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν και γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι.
Όσο Mπορείς
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Καβάφης
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Καβάφης
-ΦΩΤΕΙΝΟΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ-
Μπορούμε να πετάξουμε κι όμως έρπουμε,
Καθορίζουνε πως βλέπουμε
γύρω μας και μέσα μας.
Κάποιοι κρατάν το βλέμμα μας
στραμμένο στα εφήμερα
δεν βλέπουμε μακρύτερα απο το σήμερα,
πολλές φορές δεν βλέπουμε μακρύτερα απ'το χθές.
Βαυκαλιζόμαστε μέσα σε ρηχούς λιμένες,
προσπαθούμε να χωρέσουμε μέσα σε φόρμες ξένες.
Κλειδωμένες οι κινήσεις μας στον οριζόντιο άξονα
Σαν τους δεσμώτες του σπηλαίου
της παραβολής του Πλάτωνα.
φεύγουμε το φώς,
γυρνάμε στο σκοτάδι μας
στρέφουμε το κεφάλι μας αντίθετα,
δεν αντέχουμε στη θέα του φωτεινού ορίζοντα.
Ζητάμε περισσότερα ειδικά βοηθήματα,
ώστε να μπορούμε να τρέχουμε πιο γρήγορα,
όταν κυνηγάμε τα απατηλά μας είδωλα,
βουλιάζουμε στης ύλης τα μελανά ύδατα.
Κανείς δεν παραδειγματίστηκε απο τον Αρχιμήδη,
όταν κατέστρεφε τα σχέδια των μηχανών του
θεωρώντας αγενή και άξεστη την τέχνη εκείνη,
που σχετιζότανε με την φθαρτή ζωή του ανθρώπου.
Πηγαίνουμε όπου μας πηγαίνουνε
δεν το καταλαβαίνουμε,
τον κόσμο βλέπουμε
μέσα απο τα βρώμικα οπτικά φίλτρα
που μας φορέσαν τέως βάρβαροι ,
που όμως τώρα κρατάν τα σκήπτρα
Οι ιδιοι που μας έχουν πείσει, οτί η λύση
βρίσκεται στους τεχνητούς παραδείσους
που για εμάς έχουν χτίσει.
Φτύνουμε την τροφή που μπορεί να μας βοηθήσει,
να υπερνικήσουμε την τιτανική μας φύση.
Μπορούμε να πετάξουμε κι όμως έρπουμε,
Καθορίζουνε πως βλέπουμε
γύρω μας και μέσα μας.
Κάποιοι κρατάν το βλέμμα μας
στραμμένο στα εφήμερα
δεν βλέπουμε μακρύτερα απο το σήμερα,
πολλές φορές δεν βλέπουμε μακρύτερα απ'το χθές.
Βαυκαλιζόμαστε μέσα σε ρηχούς λιμένες,
προσπαθούμε να χωρέσουμε μέσα σε φόρμες ξένες.
Κλειδωμένες οι κινήσεις μας στον οριζόντιο άξονα
Σαν τους δεσμώτες του σπηλαίου
της παραβολής του Πλάτωνα.
φεύγουμε το φώς,
γυρνάμε στο σκοτάδι μας
στρέφουμε το κεφάλι μας αντίθετα,
δεν αντέχουμε στη θέα του φωτεινού ορίζοντα.
Ζητάμε περισσότερα ειδικά βοηθήματα,
ώστε να μπορούμε να τρέχουμε πιο γρήγορα,
όταν κυνηγάμε τα απατηλά μας είδωλα,
βουλιάζουμε στης ύλης τα μελανά ύδατα.
Κανείς δεν παραδειγματίστηκε απο τον Αρχιμήδη,
όταν κατέστρεφε τα σχέδια των μηχανών του
θεωρώντας αγενή και άξεστη την τέχνη εκείνη,
που σχετιζότανε με την φθαρτή ζωή του ανθρώπου.
Πηγαίνουμε όπου μας πηγαίνουνε
δεν το καταλαβαίνουμε,
τον κόσμο βλέπουμε
μέσα απο τα βρώμικα οπτικά φίλτρα
που μας φορέσαν τέως βάρβαροι ,
που όμως τώρα κρατάν τα σκήπτρα
Οι ιδιοι που μας έχουν πείσει, οτί η λύση
βρίσκεται στους τεχνητούς παραδείσους
που για εμάς έχουν χτίσει.
Φτύνουμε την τροφή που μπορεί να μας βοηθήσει,
να υπερνικήσουμε την τιτανική μας φύση.
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011
Ολόκληρος η Φύσις είναι δεν είναι παρά ένα Σύμβολον.δηλαδή.
Τότε μόνο αποκτά την την πλήρη αυτής σημασίαν,εφ όσον την παρατηρούμεν ώς εν βάθρον δια να ανυψωθώμενεις την σύλληψιν των "υπέρ την Φύσιν" αληθειών....
Rene Guenon
Η Επιστημη και ο Ορθολογισμος
ο 1906 γεννιέται στην Τσεχία ένα αγόρι με υψηλότατο βαθμό νοημοσύνης, ο Kurt Gödel που θα γίνει ένας από τους σημαντικότερους μαθηματικούς, ή ο σημαντικότερος για πολλούς καθώς το περιοδικό Time, τον ανέδειξε ως την κορυφαία μαθηματική προσωπικότητα του 20ου αιώνα. Έγινε διάσημος με το θεώρημα περί μη πληρότητας που ήρθε να αναταράξει τα μέχρι τότε συμβατικά και αξιωματικά μαθηματικά.
Στα 18 του - στο Πανεπιστήμιο πια - γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα στα είκοσι πέντε του, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών αλλά και της μεταφυσικής πλευράς των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας, στο οποίο δείχνει ότι σε ένα μαθηματικό σύστημα υπάρχουν αναφορές οι οποίες αν κι είναι αληθείς δεν μπορούν να αποδειχθούν.
Το θεώρημα της μη πληρότητας προκάλεσε μεγάλο σεισμό στα μαθηματικά θεμέλια, όπως και η Αριθμητική Γκέντελ που θα επηρεάσει τον Άλαν Τιούρινγκ τον πατέρα της λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
O Γκέντελ με το θεώρημα της μη πληρότητας έδειξε ότι υπάρχει ένα όριο στη γνώση μας για το κάθε τι, γιατί πάντα θα απαιτούνται περισσότερα στοιχεία που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό ποτέ δεν θα συλλάβουμε το σύνολο των μαθηματικών αληθειών με μια πεπερασμένη ή αναδρομική λίστα καθαρά τυπικών αξιωμάτων.
Το 1949 ο Κουρτ Γκέντελ δημοσίευσε μια εργασία τόσο ρηξικέλευθη, που συγκλόνισε την επιστημονική κοινότητα.
Απέδειξε ότι υπάρχουν Kόσμοι (που περιγράφονται από τη θεωρία της σχετικότητας) στους οποίους ο χρόνος δεν υφίσταται (όπως εμείς τον κατανοούμε). Και δεν στάθηκε μόνον εκεί. Απέδειξε επίσης ότι, εφόσον ο χρόνος απουσιάζει από αυτά τα θεωρητικά σύμπαντα, δεν υφίσταται ούτε στο δικό μας Κόσμο.
Μπροστά σε αυτές τις ανατρεπτικές κοσμοθεωρήσεις, οι φιλόσοφοι παραμένουν μέχρι σήμερα εκκωφαντικά σιωπηλοί - η σιωπή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της διανόησης στα τέλη του περασμένου αιώνα.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '40, ο Γκέντελ απέδειξε την ύπαρξη των παράδοξων λύσεων στις εξισώσεις πεδίου της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτοί οι "περιστρεφόμενοι κόσμοι" θα επέτρεπαν το ταξίδι στον χρόνο, που έκαναν ακόμη και τον Einstein να έχει αμφιβολίες για τη θεωρία του.
Ο Γκέντελ έγινε μόνιμο μέλος της IAS (Ίδρυμα Προκεχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον) το 1946. Περίπου τότε σταμάτησε την έκδοση νέων έργων, αν και συνέχισε να εργάζεται. Έγινε καθηγητής στο ίδιο Ίδρυμα το 1953 και ομότιμος καθηγητής το 1976.
Στο Γκέντελ απονεμήθηκε το πρώτο Βραβείο Αλβέρτου Αϊνστάιν το 1951, ενώ του δόθηκε επίσης και το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης το 1974.
Το θεώρημα της Μη Πληρότητας του Γκέντελ
Ο Γκέντελ διατυπωνει ως εξης το θεώρημα της μη πληρότητας: κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα. Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο. Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο. Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα.
Με αυτό το θεώρημα, ο Γκέντελ έθεσε τέλος στην αναζήτηση της βεβαιότητας στα μαθηματικά, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει.
Το Θεώρημα της μη-πληρότητας, αποδεικνύει ουσιαστικά ότι ακόμη και στα μαθηματικά, το απώτατο προπύργιο του ορθολογισμού, η αποδεικτική δύναμη της Λογικής έχει όρια. Ότι δηλαδή σε κάθε θεωρία, όσο καλοδομημένη κι αν είναι, με όσα μη-αντιφατικά αξιώματα κι αν εξοπλισθεί, θα μείνουν πάντα αλήθειες μη-αποδείξιμες, απροσπέλαστες απ’ τη μέθοδο του «ένα και ένα κάνουν δύο». Αυτό φυσικά διόλου δεν σημαίνει ότι το Θεώρημα δείχνει πως η Λογική είναι σαθρό εργαλείο. Καθόλου. Βάζει όμως φραγμό στην παντοδυναμία της.
Από μια άλλη άποψη το θεώρημα αυτό δείχνει πως για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το σύμπαν πρέπει να το θεωρήσει παρατηρώντας το από μια θέση έξω απ' αυτό. Μέσα στο σύμπαν υπάρχουν
όρια για την κατανόηση του.
Μια τέτοια διατύπωση όμως ακόμη κι απο την άποψη της κοινής λογικής είναι προφανώς άτοπη.
Διότι αν υπαρχει μια θεση παρατηρητη εξω απ το Συμπαν το μελετωμενο Συμπαν δεν ειναι το Σύμπαν.
Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην Αλήθεια.
Στα 18 του - στο Πανεπιστήμιο πια - γνωρίζει τον έρωτα της ζωής του: τον πλατωνισμό. Λίγο αργότερα στα είκοσι πέντε του, αιχμάλωτος της λογικής των μαθηματικών αλλά και της μεταφυσικής πλευράς των μαθηματικών, επινοεί το θεώρημα της μη πληρότητας, στο οποίο δείχνει ότι σε ένα μαθηματικό σύστημα υπάρχουν αναφορές οι οποίες αν κι είναι αληθείς δεν μπορούν να αποδειχθούν.
Το θεώρημα της μη πληρότητας προκάλεσε μεγάλο σεισμό στα μαθηματικά θεμέλια, όπως και η Αριθμητική Γκέντελ που θα επηρεάσει τον Άλαν Τιούρινγκ τον πατέρα της λειτουργίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
O Γκέντελ με το θεώρημα της μη πληρότητας έδειξε ότι υπάρχει ένα όριο στη γνώση μας για το κάθε τι, γιατί πάντα θα απαιτούνται περισσότερα στοιχεία που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με αυτό ποτέ δεν θα συλλάβουμε το σύνολο των μαθηματικών αληθειών με μια πεπερασμένη ή αναδρομική λίστα καθαρά τυπικών αξιωμάτων.
Το 1949 ο Κουρτ Γκέντελ δημοσίευσε μια εργασία τόσο ρηξικέλευθη, που συγκλόνισε την επιστημονική κοινότητα.
Απέδειξε ότι υπάρχουν Kόσμοι (που περιγράφονται από τη θεωρία της σχετικότητας) στους οποίους ο χρόνος δεν υφίσταται (όπως εμείς τον κατανοούμε). Και δεν στάθηκε μόνον εκεί. Απέδειξε επίσης ότι, εφόσον ο χρόνος απουσιάζει από αυτά τα θεωρητικά σύμπαντα, δεν υφίσταται ούτε στο δικό μας Κόσμο.
Μπροστά σε αυτές τις ανατρεπτικές κοσμοθεωρήσεις, οι φιλόσοφοι παραμένουν μέχρι σήμερα εκκωφαντικά σιωπηλοί - η σιωπή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της διανόησης στα τέλη του περασμένου αιώνα.
Προς το τέλος της δεκαετίας του '40, ο Γκέντελ απέδειξε την ύπαρξη των παράδοξων λύσεων στις εξισώσεις πεδίου της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν. Αυτοί οι "περιστρεφόμενοι κόσμοι" θα επέτρεπαν το ταξίδι στον χρόνο, που έκαναν ακόμη και τον Einstein να έχει αμφιβολίες για τη θεωρία του.
Ο Γκέντελ έγινε μόνιμο μέλος της IAS (Ίδρυμα Προκεχωρημένων Σπουδών του Πρίνστον) το 1946. Περίπου τότε σταμάτησε την έκδοση νέων έργων, αν και συνέχισε να εργάζεται. Έγινε καθηγητής στο ίδιο Ίδρυμα το 1953 και ομότιμος καθηγητής το 1976.
Στο Γκέντελ απονεμήθηκε το πρώτο Βραβείο Αλβέρτου Αϊνστάιν το 1951, ενώ του δόθηκε επίσης και το Εθνικό Μετάλλιο της Επιστήμης το 1974.
Το θεώρημα της Μη Πληρότητας του Γκέντελ
Ο Γκέντελ διατυπωνει ως εξης το θεώρημα της μη πληρότητας: κάθε σύστημα αξιωμάτων περιλαμβάνει προτάσεις τις οποίες δεν μπορούμε να διερευνήσουμε αν είναι αληθείς ή ψευδείς, με τα μέσα που μας δίνει το ίδιο το σύστημα. Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να αποδείξουμε τις αξιωματικές αυτές προτάσεις πρέπει να χρησιμοποιήσουμε ένα άλλο σύστημα αξιωμάτων ακόμα πιο ευρύ, που να περιέχει το προηγούμενο. Έτσι όμως, μένουμε και πάλι με την αδυναμία μας να αποδείξουμε το ευρύτερο αυτό σύστημα, και χρειαζόμαστε κάτι ακόμα ευρύτερο. Τελικά φαίνεται ότι η γνώση μας για το κάθε τι πάντα θα απαιτεί περισσότερα στοιχεία, που αναγκαστικά θα μας δίνονται μόνο απ' έξω από το υπό μελέτην σύστημα.
Με αυτό το θεώρημα, ο Γκέντελ έθεσε τέλος στην αναζήτηση της βεβαιότητας στα μαθηματικά, αποδεικνύοντας ότι δεν υπάρχει βεβαιότητα και δεν μπορεί να υπάρξει.
Το Θεώρημα της μη-πληρότητας, αποδεικνύει ουσιαστικά ότι ακόμη και στα μαθηματικά, το απώτατο προπύργιο του ορθολογισμού, η αποδεικτική δύναμη της Λογικής έχει όρια. Ότι δηλαδή σε κάθε θεωρία, όσο καλοδομημένη κι αν είναι, με όσα μη-αντιφατικά αξιώματα κι αν εξοπλισθεί, θα μείνουν πάντα αλήθειες μη-αποδείξιμες, απροσπέλαστες απ’ τη μέθοδο του «ένα και ένα κάνουν δύο». Αυτό φυσικά διόλου δεν σημαίνει ότι το Θεώρημα δείχνει πως η Λογική είναι σαθρό εργαλείο. Καθόλου. Βάζει όμως φραγμό στην παντοδυναμία της.
Από μια άλλη άποψη το θεώρημα αυτό δείχνει πως για να μπορέσει να καταλάβει κάποιος το σύμπαν πρέπει να το θεωρήσει παρατηρώντας το από μια θέση έξω απ' αυτό. Μέσα στο σύμπαν υπάρχουν
όρια για την κατανόηση του.
Μια τέτοια διατύπωση όμως ακόμη κι απο την άποψη της κοινής λογικής είναι προφανώς άτοπη.
Διότι αν υπαρχει μια θεση παρατηρητη εξω απ το Συμπαν το μελετωμενο Συμπαν δεν ειναι το Σύμπαν.
Αν και το θεώρημα μπορεί να δηλωθεί και να αποδειχθεί με έναν αυστηρά μαθηματικό τρόπο, αυτό που φαίνεται να λέει είναι ότι η λογική σκέψη δεν μπορεί ποτέ να διεισδύσει στην Αλήθεια.
Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 10 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)