Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Ἡ Ἀγάπη, μόνο, βαστάζει ὅλα τὰ φορτία.
Μπορῶ νὰ βαστάζω ὅλα τὰ φορτία.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ μέγα φορτίο!
Ἡ Ἀγάπη σηκώνει τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ.
Μπορῶ νὰ σηκώνω τὸ βάρος τ᾿ οὐρανοῦ. 
Ἡ Ἀγάπη ὑπομένει τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς. 

Μπορῶ νὰ ὑπομένω τὰ μαρτύρια τῆς πυρᾶς.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ πυρά!
Ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
ἡ Ἀγάπη πιστεύει στὸ θαῦμα.
Μπορῶ νὰ πιστεύω στὴ ζωὴ καὶ στὸ θάνατο.
μπορῶ νὰ πιστεύω στὸ θαῦμα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι τὸ θαῦμα!
Ἡ Ἀγάπη προσεύχεται κ᾿ ἐνεργεῖ.
ἡ Ἀγάπη ἀγρυπνεῖ.
Μπορῶ νὰ προσεύχωμαι καὶ νὰ ἐνεργῶ.
μπορῶ νὰ ἀγρυπνῶ.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι προσευχὴ καὶ πράξη!
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ μυστικὴ ἀγρυπνία!
Ἡ Ἀγάπη κρατάει ὅλα τὰ χαμόγελα καὶ ὅλα τὰ δάκρυα.
Μπορῶ νὰ χαμογελῶ καὶ νὰ κλαίω ὅλα τὰ δάκρυα -
γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ἡ χαρούμενη θλίψη!
Ἡ Ἀγάπη δίνει τὸν ἄρτο καὶ τὸν οἶνο
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Μπορῶ νὰ μεταλάβω τὸν ἄρτο καὶ τὸν oίvo
ἐγγύηση γιὰ τὴν αἰωνιότητα.
Γιατὶ ἡ Ἀγάπη εἶναι ὁ Μυστικὸς Δεῖπνος!
Κ᾿ ἡ μεγάλη ὑπόσχεση!

[Μελισσάνθη - Πιστεύω]

ΑΥΤΗ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ - ΦΩΤΕΙΝΗ ΒΕΛΕΣΙΩΤΟΥ

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2016


Τά Μεταθανάτια Δάκρυα.

Σέ ξαφνιάζουνε οί παύσεις
οπότε , αναλύεις τίς σιωπές
αποσυναρμολογείς, τίς φυγές
αναζητώντας, τί τίς προκάλεσε.
Ανατέμνεις τό σώμα τής αγάπης.
Ιχνηλατείς στωικά, τί τήν σκότωσε.
Όλα τα ευρήματα , έχουν μιά λογική,
πλήν μερικών μεταθανάτιων δακρύων. .(Dimitris Kondilis)

Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2015

Πρέπει να γίνεις εσύ ήλιος για να φωτίσεις τους σβησμένους ήλιους των άλλων. Δεν υπάρχουν ιδέες, υπάρχουν μονάχα άνθρωποι που κουβαλούν τις ιδέες, κι αυτές παίρνουν το μπόι του ανθρώπου που τις κουβαλάει.
Πού να βρω μια ψυχή σαρανταπληγιασμένη κι απροσκύνητη, σαν την ψυχή μου, να της ξομολογηθώ;
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι …
Να μην αρνιέσαι τη νιότη σου ως τα βαθιά γεράματα, να μάχεσαι σε όλη σου τη ζωή να μετουσιώσεις σε κατάκαρπο δέντρο την εφηβική σου άνθηση, αυτός, θαρρώ, είναι ο δρόμος του ολοκληρωμένου ανθρώπου.
Έχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται το θάνατο. Όχι, σου λέω εγώ. Άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία.
Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα. Πολλά κεφάλια θα σπάσουν. Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.
Άσφαλτα κατέχει η χωματένια αυτή μήτρα την αξία του κάθε παιδιού της· κι όσο ανώτερη η ψυχή που έπλασε, τόσο και δυσκολότερη της αναθέτει εντολή: να σώσει τον εαυτό του ή τη ράτσα του ή τον κόσμο· από την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη εντολή που σου αναθέτει διαβαθμίζεται η ψυχή σου.
Άστρα, πουλιά, σπόροι μέσα στο χώμα, όλα υπακούουν. Και μόνο ο άνθρωπος σηκώνει κεφάλι και θέλει να παραβεί το νόμο και να μετατρέψει την υπακοή σε ελευτερία. Γι’ αυτό κι απ’ όλα τα πλάσματα του Θεού αυτός μονάχα μπορεί κι αμαρταίνει. Τι θα πει αμαρταίνει; χαλνάει την αρμονία.
Το πρώτο σου χρέος, εχτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο, να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος, να παραδώσεις στο γιο τη μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει.
Δε ζυγιάζω, δε μετρώ, δε βολεύουμαι! Ακολουθώ το βαθύ μου χτυποκάρδι …
Δέν διαλέγεις αυτά που πιστεύεις. Αυτά διαλέγουν εσένα.
Πιστεύω στα αναρίθμητα, εφήμερα προσωπεία που πήρε ο Θεός στους αιώνες και ξεκρίνω, πίσω από την άπαυτη ροή του, την απόλυτη ενότητα.
Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα τ’ανθρώπου, να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνειέσαι οτι θωρούν τα μάτια σου!
Να πεθαίνεις και να λες:
Θάνατος δεν υπάρχει
Ένας δρόμος, ένας μονάχα οδηγάει στο Θεό, ο ανήφορος.
Αν δε δει ο Θεός χέρι ανθρώπου, δε βάζει μήτε κι αυτός το δικό του.
Σκύβω απάνω στο μερμήγκι, θωρώ μέσα στο γυαλιστερό μαύρο μάτι του το πρόσωπο του Θεού.
Θεός είναι η ακατάλυτη δύναμη που μεταμορφώνει την ύλη σε πνέμα. Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του ένα κομμάτι από το θεϊκό αυτό στρόβιλο και γι’ αυτό κατορθώνει να μετουσιώνει το ψωμί και το νερό και το κρέας και να το κάνει στοχασμό και πράξη.
Δεν είναι νερό δροσερό ο Θεός, όχι, δεν είναι νερό δροσερό, να το πιεις, να δροσερέψεις. Είναι φωτιά, και πρέπει να περπατάς απάνω της. Κι όχι μονάχα να περπατάς, παρά, κι αυτό ‘ναι το πιο δύσκολο, παρά και να χορεύεις!
Σίγουρα, ευτύς ως μπορέσεις να χορέψεις, η φωτιά γίνεται νερό δροσάτο, μα ώσπου να φτάσεις ως εκεί τι αγώνας, τι αγωνία, Θεέ μου!
Νίκος Καζαντζάκης

Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2014

Κύηση…
Άγριος Καιρός. Σκληρά γοητευτικός. Κλεισμένος στην ζεστή γαλήνη του σπιτιού, απολαμβάνεις την βία του. Κατεβαίνεις στο βάθος της συνείδησής σου και φωλιάζεις στα εγκαταλελειμμένα ορυχεία χρυσού. Ίσα που ακούς το σφύριγμα του αέρα! Παραδίνεσαι στην ζύμωση των στοιχείων. Όλα σιγά – σιγά ξεκαθαρίζουν και γίνονται απλές λεπτομέρειες της τρέχουσας ζωής. Ανασυγκροτείσαι. Αναδημιουργείσαι. Σαν τον ξερό σπόρο που «κοιμάται» μέσα στο χώμα, μέσα στο σκοτάδι, μέσα στην βαρυχειμωνιά και μαζεύει ουσίες, φουσκώνει, απλώνει ριζίδια, προετοιμάζει τα Θεοφάνεια!
Άγριος, βίαιος Καιρός! Σαν έντονη ερωτική πράξη! Σπορά!
Ποίηση Σωτήρης Καζάκης

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

 Φιλανθρωπία

Ο Προμηθέας εκφράζει την «αγάπη του προς τον άνθρωπο» όχι προσφέροντάς του ελεημοσύνη αλλά δίνοντας του τη δυνατότητα να σταθεί στα πόδια του. Ανατρέπει τις δομές εξουσίας και αναδιανέμει τα μέσα παραγωγής («Έκλεψα κι έκρυψα σε ξύλο κουφωτό το σπόρο του πυρός, το δάσκαλο για πάσα τέχνη των θνητών, προίκα μεγάλη») που βρίσκονταν στα χέρια των θεών. Δεν είναι φυσικά τυχαίο ότι οι οικονομικές ελίτ της εποχής, που είχαν την έδρα τους στον Όλυμπο, έστειλαν τους δυο πιο πιστούς υπηρέτες τους (το κράτος και τη βία) να εξασφαλίζουν ότι ο φιλάνθρωπος Προμηθέας θα παρέμενε δεμένος στον Καύκασο. Στο ίδιο μήκος κύματος στον πλατωνικό διάλογο «Ευθύφρων» ο Σωκράτης παρουσιάζει σαν δική του φιλανθρωπία το γεγονός ότι μοιράζει τη γνώση του δωρεάν στο ακροατήριό του – ίσως η πρώτη ευθεία αμφισβήτηση των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας στα προϊόντα της διανοίας.
http://info-war.gr/2013/12/%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B1%CE%BD%CE%B8%CF%81%CF%89%CF%80%CE%AF%CE%B1-%CE%BC%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CE%90%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%86%CF%84%CF%89%CF%87%CE%BF%CF%8D%CF%82/
Όταν το Τάο ξέπεσε ανάμεσα στους ανθρώπους
τότε εμφανίστηκαν οι νόμοι και η ηθική.
Όταν η σχολαστικότητα και η πολυμάθεια εμφανίστηκαν,
έφεραν μαζί τους την υποκρισία.
Τότε οι σχέσεις των ανθρώπων διαταράχτηκαν
και δημιουργήθηκαν κανόνες συμπεριφοράς.
Τότε η χώρα έπεσε σε διαμάχες
και η υποταγή στους ανώτερους έγινε τρόπος ζωής.
Τάο Τε Τσίγκ (Τάο: Οδός, η πρώτη Αρχή)

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2014

Όταν αυξάνουν οι απαγορεύσεις, οι άνθρωποι γίνονται φτωχότεροι.
Όταν πληθαίνουν οι επιδέξιοι, αυξάνουν τα συστήματα.
Όταν οι νόμοι πολλαπλασιάζονται παράνομοι ξεπηδούν.
Όταν η εξουσία είναι υποτυπώδης, ο λαός ειναι ευτυχισμένος
Όταν η εξουσία είναι φορτική ο λαός είναι ανήσυχος.
Αν ο κυβερνήτης συγκρατείται οι άνθρωποι βελτιώνονται
Αν έχει αυτοκυριαρχία, διατηρείται η τάξη.
Αν δεν επεμβαίνει, οι άνθρωποι ευημερούν
Αν δεν απαιτεί, οι άνθρωποι ακολουθούν τη φυσική πορεία.
Ο σοφός είναι ειλικρινής, αλλά όχι σκληρός
μιλά την αλήθεια, αλλά δεν πληγώνει.
ακτινοβολεί, αλλά δε θαμπώνει.
Λάο τσε"

https://www.youtube.com/watch?v=8VgLKXD-BoY

Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2014