Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Οταν η αποσταση κι ο χρόνος εκμηδενίζονται...


Νοιώθω τοσο πράγματα γία σένα,τόσο όμορφα συναισθήματα με κατακλύζουν στην σκέψη της ύπαρξής σου......καμιά φορά στενοχωριέμαι αλλά με τον φόβο μην τυχόν και στενοχωρήσω εσένα αμέσως συνέρχομαι και επανέρχομαι .Μου λέίπεις αλλά πιά άρχισα να νοιώθω γλύκα κι όχι ένταση ,ξέρω ότι είσαι εκεί και γώ εδώ,νοιώθω όμως τόσο δυνατή την σχέση μου μαζί σου κα την επικοινωνία μας,καμιά φορά επιτρέπω στον εαυτό μου να σκεφτεί γιατί να μην σε γνωρίσω στο σωστο μέρος,αλλά ίσως τότε να μην με "έβλεπες" και ίσως κι εγώ το ίδιο.......τώρα έπρεπε να βρεθούμε.Σαγαπώ σαν κάτι πάνω από τα ανθρώπινα πάνω απο τα συνηθισμένα.....Φιλιά σταματώ γιατί καμιά φορά δεν έχει τέλος η πραγματικότητα.

Δεν υπάρχουν σχόλια: