6 βήματα για να σταματήσει ο φόβος τώρα!

    1. Σταματήστε να ψάχνετε στην έγκριση των "άλλων" την αξία του εαυτού σας.
    2. Σταματήστε να αισθάνεστε υπεύθυνοι για την ευτυχία ή την δυστυχία των άλλων.
    3. Σταματήστε να πιστεύετε ότι μπορείτε να αλλάξετε αυτό που συνέβη χθες με το να το ξαναζείτε σήμερα.
    4. Σταματήστε να ξοδεύετε χρόνο με ανθρώπους που έχουν συμφωνήσει να ζουν με αρνητικό τρόπο.
    5. Σταματήστε να πιστεύετε ότι για να είστε επιτυχημένοι πρέπει να είστε πρόθυμοι να "σπρώχνετε" τη ζωή σας προς τα εμπρός.
    6. Σταματήστε να δικαιολογείτε τις ενέργειές σας, στον εαυτό σας ή στους άλλους.

www.otan.gr

Με λένε Σοφία Λαμπίκη και ζω στα μέρη σας 10 χρόνια (4 στα Ψαρά και 6 στη Χίο) και το επάγγελμα μου είναι φιλόλογος στα δημόσια σχολειά σας.

Με μάγεψαν στο τόπο σας τα αρχοντικά του Κάμπου πνιγμένα στις μαντερινιές, οι ανεμώνες του Προβατά σε βόλτες φλεβαριάτικες, τ΄άγρια βράχια κι οι αέρηδες οι ψαριανοί, το γαλαζοπράσινο των νερών στα Βρουλίδια, το καστροχώρι των Μεστών, ο Επιτάφιος στα Κυδιάντα, κι ο πετρωμένος Ανάβατος και η βοτσαλωτή Αποθήκα και του κύμα του Μάναγρου…

Μα πιο πολύ με μάγεψε ο πολιτισμός, που μέσα στις μνήμες των ανθρώπων ζεί και κληρονομείται ακούσια, μιας κοινωνίας αστικής –πριν να υπάρξει ο όρος- μιας κοινωνίας ανοικτής και μορφωμένης. Και των Μνημείων της ίσκιος έπεσε πάνω μου βαρύς, και της Βιβλιοθήκης του Κοραή και της Σχολής της Χίου και των αρχοντικών της Μπέλλα Βίστα αλλά προτίστως αυτός της έμφυτης ευγένειας των ανθρώπων με Παιδεία.

Ζω ανάμεσά σας αδιάλειπτα δέκα χρόνια , δεν ψηφίζω εδώ, αλλά κοινή η μοίρα μου με τη δικιά σας, γι΄αυτό δυό λόγια θα μου τα επιτρέψετε.

Παρακολουθώ με θλίψη, μέρες τώρα, την έκπτωση μιας κοινωνίας ολόκληρης τη αναμονή των δημοτικών εκλογών. Ανταλλαγή υποψηφίων δημοτικών συμβούλων-πλουραλισμός στην ιδεολογία;-ακούω για βουλευτές που υποστηρίζουν τον αντίθετο υποψήφιο από αυτόν που προτείνει το κόμμα τους, άνθρωποι μικροί το πολιτικό δέμας και ολίγιστοι για τον πολιτισμό και τη ιστορία του τόπου να διεκδικούν τις θέσεις, διαβάζω για ελάχιστα δηλωμένα έξοδα που αντιστοιχούν σε πολυτελείς εκδόσεις φυλλαδίων, βλέπω με τα μάτια μου ότι υποψήφιοι δεν δηλώνουν καθόλου ισολογισμούς παραβιάζοντας το νόμο, διαγωνισμούς για θέσεις εκλεκτές και άδειες περιπτέρων να προκηρύσσονται τη αγία συνδρομή του τοπικού Τύπου. Μα πιο πολύ βλέπω μια χαύνωση, αναντίστοιχη του επιπέδου των πολιτών της Χίου, μία παραίτηση, έναν ωχαδελφισμό και την μόνιμη επωδό που διέλυσε αυτή τη χώρα να ακούγεται απ΄όλα τα στόματα: «Χαλάρωσε!πώς κάνεις έτσι ρε παιδί μου; γιατί σου κάνει εντύπωση; πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται» 

 Έρχομαι λοιπόν κι εγώ , σαν ξένη, να ρωτήσω Χιώτες συμπολίτες, τί να απαντήσω στα παιδιά σας, αύριο στην τάξη, όταν διδάσκοντάς τα ότι «οι πολίτες είναι η πόλη» (Περικλέους Επιτάφιος), με ρωτήσουν «...μα δεν είναι η πόλη οι λεφτάδες, οι κλέφτες , τα λαμόγια , κυρία;» Και τί όταν την Αντιγόνη διδάξω που σήκωσε τ΄ανάστημα στον τύραννο ηγεμόνα και προτίμησε το θάνατο , και μου πουν «...κυρία, ούφο ήταν αυτή η τρελή, αυτά δεν γίνονται σήμερα...». Και τί όταν διδάξω Προμηθέα Δεσμώτη και την αντίστασή του, με τίμημα ισόβιο πόνο, στον Άδικο Λόγο του εξουσιαστή και με ειρωνευτούν λέγοντάς μου «...εμένα , κυρία , ο πατέρας μου, μου είπε την πάρτη μου να κοιτώ και να κάνω τουμπεκί και θα με χώσει στο Δημόσιο ο βουλευτής ο τάδε...». Και πώς να διδάξω την Ισότητα , την Ελευθερία και την Αδελφοσύνη και πώς την τήρηση των Νόμων όταν η έφηβη θα γελάσει και θα πει «...κυρία, ποιοί νόμοι, προχτές τη κλήση μου την έσβησε ο δήμαρχος..» Και ποιά Λογοτεχνία και ποιά ευαισθησία νεανική και ποιά Ποίηση;

Κι όσο κι αν προσπαθώ να μάθω τα παιδιά μου ότι "Οπου και να σας βρίσκει το κακό, αδελφοί,/ όπου και να θολώνει ο νους σας/ μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμό/ και μνημονεύετε Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη", (Οδυσσέας Ελύτης."Αξιον Εστί"), τελικά θα καταλήγουμε στο "Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» ( Γιώργος Σεφέρης.Τετράδιο Γυμνασμάτων).

Πού να βρίσκεσαι, κρυμμένος, Χιώτη εσύ που « ..τ΄αηδόνια δε σ' αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες..»; Πότε θα σηκωθείς ορθός;

Σοφία Λαμπίκη

Οι Εφτά Εαυτοί


Στην πιο ήσυχη ώρα της νύχτας, καθώς ήμουν ξαπλωμένος και μισοκοιμισμένος, οι εφτά εαυτοί μου κάθισαν μαζί και έτσι κουβέντιαζαν ψιθυριστά.

...
Ο Πρώτος Εαυτός:
Εδώ, σε αυτόν τον τρελό, κατοίκισα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να κάνω τίποτα παρά να ανανεώνω τον πόνο του την ημέρα και να ξαναδημιουργώ την θλίψη του τη νύχτα. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο την μοίρα μου, και τώρα επαναστατώ.

Ο Δεύτερος Εαυτός:
Η δικιά σου μοίρα είναι καλύτερη από την δικιά μου, αδελφέ, γιατί μου δόθηκε να είμαι ο χαρούμενος εαυτός αυτού του τρελού. Γελώ το γέλιο του και τραγουδώ τις χαρούμενες ώρες του, και με τριπλο-φτερωμένα πόδια χορεύω τις φωτεινότερες σκέψεις του. Εγώ θα έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια στην κουρασμένη μου ύπαρξη.

Ο Τρίτος Εαυτός:
Και εγώ ο από αγάπη κυριαρχούμενος εαυτός, ο φλεγόμενος πυρσός του αχαλίνωτου πάθους και των φανταστικών επιθυμιών; Εγώ ο αρρωστημένος από αγάπη εαυτός είμαι που θα έπρεπε να επαναστατήσει εναντίον αυτού του τρελού.
Ο

Τέταρτος Εαυτός:
Εγώ, απ' όλους εσάς, είμαι ο πιο δυστυχισμένος, γιατί τίποτα δεν μου δόθηκε εκτός από απεχθές μίσος και καταστροφική αηδία. Εγώ είμαι, ο θυελλώδης εαυτός που γεννήθηκα στης μαύρες σπηλιές της Κόλασης, αυτός που θα έπρεπε να διαμαρτυρηθεί και να μην υπηρετεί αυτόν τον τρελό.


Ο Πέμπτος Εαυτός:
Όχι, εγώ είμαι, ο σκεπτόμενος εαυτός, ο φαντασιόπληκτος εαυτός, ο εαυτός της πείνας και της δίψας, αυτός που είναι καταδικασμένος να τριγυρνά χωρίς ξεκούραση ψάχνοντας άγνωστα και όχι ακόμα δημιουργημένα πράγματα· εγώ είμαι, όχι εσείς, αυτός που θα έπρεπε να επαναστατήσω.

Ο Έκτος Εαυτός:
Και εγώ, ο εργαζόμενος εαυτός, ο θλιβερός εργάτης, που με υπομονετικά χέρια και γεμάτα λαχτάρα μάτια, κάνω τις ημέρες εικόνες και δίνω νέες και αιώνιες μορφές στα άμορφα στοιχεία - εγώ είμαι, ο μοναχικός, αυτός που θα έπρεπε να επαναστατήσω ενάντια σ' αυτόν τον ανήσυχο τρελό.


Ο Έβδομος Εαυτός:
Πόσο περίεργο που όλοι σας θα έπρεπε να επαναστατήσετε ενάντια σ' αυτόν τον άνθρωπο, επειδή ο καθένας σας έχει μια προκαθορισμένη μοίρα να εκπληρώσει. Α! να μπορούσα να ήμουν σαν κάποιον από εσάς, ένας εαυτός με προαποφασισμένη μοίρα! Αλλά δεν έχω καμία, είμαι ο κάνω-τίποτα εαυτός, αυτός που κάθεται στο άλαλο, κενό τίποτα και ποτέ, ενώ εσείς είστε απασχολημένοι να ξαναδημιουργείτε ζωή. Εσείς είστε ή εγώ, γείτονες, που θα έπρεπε να επαναστατήσω;
Όταν ο έβδομος εαυτός μίλησε έτσι, οι άλλοι έξι τον κοίταξαν με οίκτο και δεν είπαν τίποτα άλλο· και καθώς η νύχτα πύκνωνε ο ένας μετά τον άλλο έπεσαν για ύπνο τυλιγμένοι σε μια νέα και χαρούμενη υποταγή.
Αλλά ο έβδομος εαυτός παρέμεινε να κοιτά και να παρατηρεί το τίποτα, το οποίο βρίσκεται πίσω απ' όλα τα πράγματα.

"Ο Τρελός" -Χαλιλ ΓκιμπρανΔείτε περισσότερα

Οι συνέπειες των σκέψεων (μέρος 2ο)

Οι σκέψεις μας μπορούν να μεταφέρουν ρεύματα μεγάλης ομορφιάς, εικόνων ηρωισμού και ευγένειας, όπως και ισχυρά κύματα ενεργειακής θεραπείας στο σύμπαν. Αυτές οι σκέψεις έλκονται από τους δημιουργικούς ανθρώπους, από τους ανθρώπους με καθαρή καρδιά και καλή θέληση και χρησιμοποιούνται από αυτούς για να αλλάξουν οι ίδιοι και το περιβάλλον τους και να φέρουν μια καλύτερη ζωή σ' αυτόν τον πλανήτη. Κάθε ανθρώπινο ον μπορεί να προσθέσει το μερίδιό του στη συσσώρευση καλών σκέψεων και να υπηρετήσει το κοινό καλό.
Thought and the Glory of Thinking
Torkom Saraydarian
www.otan.gr

http://www.dkaravasilis.gr/category/herimitis/

Οι συνέπειες των σκέψεων (μέρος 1ο)

Οι σκέψεις είναι ενέργεια που δεν επηρεάζει μόνο τα μυαλά και τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων, αλλά επίσης επηρεάζει την ατμόσφαιρα, τα στοιχεία που βρίσκονται στην ατμόσφαιρα και τα ρεύματα ενέργειας που δρουν εκεί. Αυτό σημαίνει ότι η σύνθεση των στοιχείων του αέρα αλλάζει λόγω των ανθρώπινων σκέψεων.
 Πιστεύεται ότι επηρεάζουν το σχηματισμό των νεφών και τον ιονισμό του αέρα. Επηρεάζουν τη μαγνητική πόλωση, τις αστραπές, τις βροντές και τη βροχή. Δημιουργούν αιτίες σεισμών ή σταθεροποίησης. Προκαλούν επιδημίες και φυσικές καταστροφές, αν είναι μαζικές και αρνητικές.
 
Thought and the Glory of Thinking
Torkom Saraydarian
www.otan.gr

Ι-τσινγκ - Το βιβλίο των αλλαγών

Είναι ένα από τα πιο αρχαία κλασικά κινέζικα κείμενα και ένα από τα πιο σημαντικά βιβλία της παγκόσμιας φιλολογίας. Η φιλοσοφία τόσο του Λάο Τσε όσο και του Κομφούκιου έχουν τις ρίζες τους σ' αυτό το κείμενο. Ομως η επίδρασή του ήταν μεγάλη όχι μόνο στη φιλοσοφία, αλλά και στην επιστήμη και στην πολιτική. Θεωρείται ότι το Ι Τσινγκ έχει ηλικία 5.000 χρόνων. Δεν ξέρουμε ποιος είναι ο συγγραφέας του έργου. Λέγεται ότι η αρχική διδασκαλία του δόθηκε στον κόσμο από το μεγάλο μύστη αυτοκράτορα Φου Σι. Γύρω στα 1150 π.Χ. ο βασιλιάς Γουέν και ο γιος του δούκας του Τσόου μελέτησαν αυτή την αρχική διδασκαλία, την ταξινόμησαν και πρόσθεσαν διάφορα σχόλια. Στην αρχή το Ι Τσινγκ ήταν μια συλλογή γραμμικών σημείων που χρησιμοποιούνταν σαν χρησμοί.

Οι χρησμοί αυτοί απαντούσαν με ένα "ναι" ή ένα "όχι". Η ενιαία γραμμή -  σήμαινε "ναι" και η κομμένη - - "όχι". Σιγά - σιγά αυτές οι γραμμές συνδυάστηκαν μεταξύ τους και δημιούργησαν ζευγάρια. Αργότερα προστέθηκε και μία τρίτη γραμμή κι έτσι δημιουργήθηκαν τα οχτώ τρίγραμμα που θεωρούνται σαν εικόνες των όσων συμβαίνουν στον Ουρανό και στη Γη.

Τα οχτώ τρίγραμμα που στα κινέζικα λέγονται Πα Κούα, σχετίζονται με οχτώ φυσικές μορφές, δηλαδή με τον Ουρανό, τη Γη, τον Κεραυνό, το Ξύλο, το Νερό και τη Σελήνη, τη Φωτιά και τον Ηλιο, το Βουνό και το Έλος, καθώς επίσης και με τα πρόσωπα μιας οικογένειας που αποτελείται από Πατέρα, Μητέρα, τρεις Γιους και τρεις Κόρες. Στο Βιβλίο των Αλλαγών τα οχτώ τρίγραμμα συνδυάζονται δύο δύο και μας δίνουν 64 σχηματισμούς των έξι γραμμών ή 64 εξάγραμμα. Αυτά παριστάνουν 64 βασικές καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί ένας άνθρωπος.

Αυτές οι καταστάσεις είναι υποκειμενικές και ταυτόχρονα αντικειμενικές, δηλαδή περιγράφουν την ψυχολογική στάση ενός ατόμου καθώς και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται σε μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Οι καταστάσεις αυτές δεν είναι στατικές, αλλά έχουν μέσα τους το στοιχείο της αλλαγής, οπότε ο άνθρωπος μπορεί να περάσει από μία κατάσταση σε άλλη, ακολουθώντας κάποιες συμβουλές που δίνονται στο Βιβλίο των Αλλαγών.

Το Ι Τσινγκ αποτελείται από τέσσερα μέρη. Στο πρώτο μέρος δίνονται τα 64 εξάγραμμα. Στο δεύτερο γίνεται σχολιασμός των εξαγράμμων. Στο τρίτο γίνεται σχολιασμός καθεμιάς γραμμής των εξαγράμμων. Το τέταρτο μέρος του Ι Τσινγκ ονομάζεται "Δέκα Πτέρυγες". Περιέχει σχόλια, παρατηρήσεις και στοχασμούς πάνω στο Ι Τσινγκ από τη Σχολή του Κομφούκιου.


Κεντρικές ιδέες του τμήματος αυτού είναι:

1)          Η ουσία του σύμπαντος βρίσκεται σε συνεχόμενη κίνηση. Τα φαινόμενα που προκύπτουν από αυτή την κίνηση υπόκεινται σε μία συνεχή μεταβολή.

2)          Η ουσία αυτή εκδηλώνεται στον ορατό κόσμο μέσα από τα αντίθετα και συμπληρωματικά στοιχεία.

3)          Οι εξελίξεις του σύμπαντος είναι κυκλικές. Τα πάντα τείνουν να επιστρέψουν στο σημείο απ' όπου ξεκίνησαν όταν άρχισε η εκδήλωση.

4)          Ολες οι αλλαγές υπακούουν σε κάποιο ρυθμό.

5)          Το καλό και το κακό είναι σχετικά.

6)          Για να είναι μία δράση καλή, πρέπει να ακολουθεί τους συμπαντικούς νόμους.

Τα οχτώ τρίγραμμα είναι τα εξής: Τσιεν Πατέρας, Ουρανός, Δύναμη Κουν Μητέρα, Γη, Υποταγή Τσεν 1ος Γιος, Κεραυνός, Κίνηση Σουν 1η Κόρη, Ξύλο, Διείσδυση Κουν 2ος Γιος, Νερό-Σελήνη, Κίνδυνος Λι 2η Κόρη, Φωτιά-Ηλιος, Φως Τούι 3η Κόρη, Ελος, Χαρά Κεν 3ος Γιος, Βουνό, Ηρεμία. Σε κάθε τρίγραμμα οι συνεχείς γραμμές είναι αρσενικού χαρακτήρα (γιανγκ) και οι διακεκομμένες είναι θηλυκού χαρακτήρα (γιν). Το γιν-γιανγκ συμβολίζει όλα τα συμπληρωματικά αντίθετα στο δυαδικό σύμπαν. Απεικονίζει την τέλεια ισορροπία των δύο μεγάλων δυνάμεων στο Σύμπαν. Η καθεμιά από αυτές τις δυνάμεις περικλείει μέσα της σε σπόρο την αντίθετη συμπληρωματική της. Πρόκειται για ένα τέλειο σύμβολο που, ενώ στην ουσία του είναι ένα, καθώς εκδηλώνεται στον κόσμο αποκτά διπλή μορφή. Συμβολίζει όλους τους δυαδισμούς καθώς και τη συνεχή αλλαγή. Σε κάθε τρίγραμμα η πάνω γραμμή σχετίζεται με το νου, η δεύτερη με την ψυχή και η τελευταία με το σώμα. Καθεμία, δηλαδή, από τις γραμμές σχετίζεται με ένα από τα στοιχεία εκείνα που αποτελούν αυτό το σύνθετο ον που ονομάζεται άνθρωπος.

Είπαμε παραπάνω ότι, αν συσχετίσουμε τα οχτώ τρίγραμμα με τα μέλη μιας οικογένειας, θα δούμε ότι αντιστοιχούν στον πατέρα, στη μητέρα, τρεις γιους και τρεις κόρες, δηλαδή σε 4 αρσενικά και 4 θηλυκά. Αυτό φανερώνει ότι το αρσενικό στοιχείο υπάρχει σε ίση ποσότητα με το θηλυκό. Παρατηρούμε επίσης ότι ο πατέρας και η μητέρα, δηλαδή η αρχετυπική αρσενική και θηλυκή αρχή, συμβολίζονται με τρεις συνεχείς και τρεις διακεκομμένες γραμμές αντίστοιχα. Καθένα όμως από τα παιδιά συμβολίζεται και με συνεχείς και με διακεκομμένες γραμμές, πράγμα που δηλώνει ότι αποτελούν ενδιάμεσες καταστάσεις, έχουν χαρακτηριστικά και αρσενικά και θηλυκά.

Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ενδιάμεση κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα παιδιά συμβολίζει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άνθρωπος και την οποία πρέπει να υπερβεί. Παλλόμενος ανάμεσα στις καταστάσεις Ράγιας και Τάμας, δηλαδή υπερβολής και έλλειψης, πρέπει, ακολουθώντας την Ορθή Δράση, να φτάσει στο Σάτβα, την τέλεια αρμονία, την ισορροπία. Ορθή Δράση, όπως λέει ο Κρίσνα στον Αρζούνα στην Μπαγκαβάτ Γκίτα, είναι να ακολουθεί κανείς το δρόμο του κέντρου, να δρα με βάση το νόμο, να εκτελεί το καθήκον του, να δρα ανιδιοτελώς. Ορθή Δράση είναι η εκτέλεση του σωστού, χωρίς την προσδοκία της ανταμοιβής.

Η Ορθή Δράση είναι ο μοναδικός δρόμος που βοηθάει τον άνθρωπο να εξελιχθεί και να εκτελέσει σωστά το ρόλο του ως άνθρωπος. Μπορεί να γίνει ένας συσχετισμός ανάμεσα στα οχτώ τρίγραμμα και στην Ευγενή Οκταπλή Ατραπό του Βούδα.

Είναι γνωστό ότι ο Βούδας έφτασε στη φώτιση όταν ανακάλυψε τις τέσσερις μεγάλες Αλήθειες:

1)          Ο πόνος είναι αναπόφευκτος.

2)          Η αιτία του πόνου είναι ότι ο άνθρωπος πιστεύει ως πραγματικά και αληθινά εκείνα που είναι απατηλά.

3)          Η εξάλειψη του πόνου θα έρθει όταν μέσα από την Ορθή Δράση δίνουμε περισσότερη σημασία στο αθάνατο πνεύμα μας απ' ό,τι στο θνητό σώμα. Ο δρόμος που οδηγεί στην εξάλειψη του πόνου είναι η Ευγενής Οκταπλή Ατραπός, που αποτελείται από τα εξής σκαλοπάτια: - Ορθές Αντιλήψεις - Ορθές Αποφάσεις - Ορθές Ομιλίες - Ορθή Συμπεριφορά - Ορθά Μέσα Ζωής - Ορθή Προσπάθεια - Ορθή Σκέψη - Ορθή Συγκέντρωση. Θα προσπαθήσουμε τώρα να κάνουμε μια αντιστοιχία ανάμεσα στην Ευγενή Οκταπλή Ατραπό και τα Οχτώ Τρίγραμμα, παίρνοντας ως δεδομένο ότι και τα δύο συμβολίζουν το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο άνθρωπος για να εξελιχθεί, για να γίνει καλύτερος.

a.       Ορθές Αντιλήψεις - Κουν = Είναι το στάδιο κατά το οποίο παίρνουμε γνώσεις, εμπειρίες, αρχίζουμε να είμαστε πιο συνειδητοί και έτσι μπαίνουμε στο δρόμο για την εξέλιξη, για τη βελτίωση του εαυτού μας. Είναι η αρχή της Ατραπού. Ο ρόλος μας είναι παθητικός, δεχόμαστε πράγματα, δεν έχουμε αρχίσει ακόμα να δίνουμε. Γι' αυτό και συσχετίζεται με το θηλυκό στοιχείο, που ένα από τα χαρακτηριστικά του είναι η δεκτικότητα.

b.      Ορθές Αποφάσεις - Τσεν = Σ' αυτό το στάδιο αρχίζουμε να εφαρμόζουμε αυτά που μάθαμε. Η θεωρία γίνεται πράξη, όπως φαίνεται από την κάτω γραμμή που αντιστοιχεί, όπως είπαμε, στο σώμα.

c.       Ορθές Ομιλίες - Καν = Σ' αυτό το στάδιο αρχίζουμε να μεταφέρουμε όσα γνωρίζουμε στους άλλους. Η αγάπη μας για τους ανθρώπους μας κάνει να θέλουμε να τους μεταδώσουμε αυτά που γνωρίζουμε.

d.      Ορθή Συμπεριφορά - Τούι = Εδώ βρισκόμαστε στην αρχή της κατανόησης της αστάθειας και της μεταβλητότητας του κόσμου που ζούμε. Είναι το στάδιο που, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, χρειαζόμαστε τη στήριξη της διδασκαλίας των σοφών, αυτών που ξέρουν περισσότερα από εμάς.

e.      Ορθά Μέσα Ζωής - Κεν = Οπως φαίνεται από την πάνω γραμμή, είναι το στάδιο που βρίσκουμε αυτές οι διδασκαλίες τις οποίες αναφέραμε παραπάνω, μέσα μας. Ο νοητικός μας κόσμος έχει αναπτυχθεί.

f.        Ορθή Προσπάθεια - Λι = Σ' αυτό το στάδιο πλέον έχουμε ταύτιση θεωρίας και πράξης. Ο νοητικός μας κόσμος εκδηλώνεται στο φυσικό, οι πράξεις μας είναι αντανάκλαση των ιδεών μας. Εδώ πια εφαρμόζουμε την ορθή δράση, βοηθώντας ενεργά την ανθρωπότητα. Ορθή Σκέψη - Σουν = Το σώμα υπακούει στην ψυχή και στο νου. Κάθε ενέργειά μας είναι έκφραση του νόμου.

g.       Ορθή Συγκέντρωση - Τσιεν = Πλήρης αρμονία μεταξύ σώματος - ψυχής και νου.

Εχουμε φτάσει στο τέλος του δρόμου. Επίσης, οι ιδέες και οι αρχές του Ι Τσιγκ έχουν μεγάλη σχέση με τις αρχές του Κυμβάλειου. Το Κυμβάλειο αποτελεί μία από τις κύριες εκφράσεις της Σοφίας των αρχαίων παραδοσιακών μυστηρίων. Αποτελεί μέρος της διδασκαλίας του θεού της Σοφίας της Αιγύπτου Θωτ. Το Κυμβάλειο μας αποκαλύπτει 7 αρχές που θεμελιώνουν το αόρατο και ορατό Σύμπαν. Βέβαια δεν είναι δυνατόν να αναφερθούμε περισσότερο στο Κυμβάλειο, γιατί κάτι τέτοιο θα αποτελούσε το θέμα ενός άλλου άρθρου. Αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι οι ιδέες της αλλαγής, της συνεχόμενης κίνησης, του ρυθμού, της ύπαρξης των αντιθέτων είναι κοινές και στα δύο έργα. Καθώς ένας άνθρωπος έρχεται σε επαφή με τα παραδοσιακά κείμενα, που οι μακρινοί μας πρόγονοι κληροδότησαν στη σημερινή ανθρωπότητα, καταλαβαίνει ότι πρόκειται για έναν πολύτιμο θησαυρό.

Το Ι Τσιγκ, όπως και το Κυμβάλειο, η Μπαγκαβάτ Γκίτα και άλλα κείμενα έχουν ως στόχο να βοηθήσουν τον άνθρωπο να καταλάβει καλύτερα τον εαυτό του και τον κόσμο που τον περιβάλλει. Από εμάς εξαρτάται αν θα αξιοποιήσουμε τις μεγάλες αυτές αλήθειες που ώθησαν τους ανθρώπους του παρελθόντος να δημιουργήσουν εκείνους τους μεγάλους πολιτισμούς που άφησαν έντονα τα αποτυπώματά τους στην Ιστορία. Σίγουρα η εποχή που ζούμε είναι διαφορετική. Αλλά οι διδασκαλίες που υπάρχουν σ' αυτά τα κείμενα είναι διαχρονικές και αγγίζουν κάθε άνθρωπο που θέλει να γνωρίσει την αλήθεια και να βελτιώσει τον εαυτό του και τον κόσμο.

http://www.nea-acropoli-athens.gr/index.php?option=com_content&view=article&catid=43:2008-03-11-08-23-52&id=248:2009-01-29-20-19-05&Itemid=72

 

Αφιερωμένο στους Ανθρωπους της ζωής μου....στους Ανθρώπους!!

Να έρχεσαι στον ύπνο μου εκδ.ελληνικά γράμματα
Τώρα που μας χωρίζουνε βουνά
από λόγια αλόγιστα και θάλασσες
να έρχεσαι συχνά στον ύπνο μου
Να 'ρχεσαι πιο συχνά με
αερόστατο, με ξύλινο τρενάκι, με τρεχαντήρι, υπερωκεάνιο,
με τα πόδια...
να 'ρχεσαι πάντως
Εξάπαντος να 'ρχεσαι κάθε νύχτα
με ρούχα ή χωρίς
«Σουσάμι άνοιξε» θα λέω τρις
και θα σε μπάζω στ' όνειρο
Στο ίδιο όνειρο, πολύχρωμα μπαλόνια
που τα πήρε ο αέρας να τα πάει μακριά
μια πάνω
και μια κάτω μεθυσμένα
Έλα στον ύπνο μου, σε περιμένω
να καθαρίζουμε παρέα φρεσκα φασολάκια
να τρώμε καρμπονάρα,
να σε ταΐζω μενεξέδες, κουκουνάρια
και να σε πασπαλίζω φεγγαρόσκονη, θα δεις
Ανάμεσα σε ερωτιδείς κι αγγέλους να πετάς εσύ,
μαζί κι εγώ
Κι αν θέλεις θα γινόμαστε ακροβάτες,
ηθοποιοί σε θίασο πλανόδιο, έλα
Στο ίδιο όνειρο εμείς οι δυο να παίζουμε τρίλιζα
στα κατώφλια του καλοκαιριού
Σε πύργους από φίλντισι κι ακριβό βελούδο,
να κυνηγιόμαστε στο μυρωμένο λιβάδι των αισθήσεων,
των παραισθήσεων,
να σε φτάνω, να σ' αγγίζω,
να σε πιάνω
Να 'μαι τα χέρια εγώ κι εσύ το πιάνο
και να σε τραμπαλίζω
και να σου φτιάχνω κούνια σ' ανθισμένη κερασιά
να σε κουνώ, να σε ταρακουνώ

Μόνο να έρχεσαι στον ύπνο μου κάθε νύχτα

Τ' άλλα θα στα πω στ' αυτί
Γιατί τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι
Βγαίνουν αληθινά μόνο αν τα πιστεύεις....

Νόηση, Εγκέφαλος & Συστήματα Αντίληψης

Ή πώς να αποδεσμευτείτε από μια ανεπαρκή κοσμοθεώρηση.


«Ένα σημαντικό μειονέκτημα που έχω ν’ αντιμετωπίσω όταν γράφω, κι ακόμα περισσότερο όταν εξηγώ κάτι, είναι ότι αδυνατώ να σκεφτώ με λέξεις. Συχνά μου συμβαίνει, μετά από σκληρή δουλειά, που με οδήγησε σε αποτελέσματα που βρίσκω απολύτως σαφή και ικανοποιητικά, όταν θέλω να τα διατυπώσω με λέξεις, να έχω το αίσθημα ότι για να ξεκινήσω θα πρέπει πρώτα να μεταφερθώ σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο νόησης. Πρέπει να μεταφράσω τις σκέψεις μου σε μια γλώσσα, μέσα στην οποία δεν ταιριάζουν και πολύ –μοιάζουν να «κλωτσάνε». Κατά συνέπεια σπαταλώ πολύ χρόνο αναζητώντας τις κατάλληλες λέξεις και φράσεις κι όταν μου ζητηθεί ξαφνικά να μιλήσω συνειδητοποιώ ότι δυσκολεύομαι πολύ, αλλά αυτό οφείλεται σε λεκτική ανεπάρκεια και όχι στο ότι δεν αντιλαμβάνομαι τα πράγματα με σαφήνεια. Πρόκειται για ένα από τα μικρά πράγματα που με ταλαιπωρούν στη ζωή.»

Francis Galton



«Όλα ήταν ένα κουβάρι στο μυαλό μου, εξαιτίας του καθηγητή των μαθηματικών που είχα στο γυμνάσιο και ο οποίος μου ζητούσε να του δείξω γραπτά πως έκανα τις πράξεις. Είχα το δικό μου σύστημα μέχρι τότε και λειτουργούσε θαυμάσια. …όμως δεν μπορούσα να πω με ποιο τρόπο εύρισκα τις απαντήσεις.»

Donna Williams




«Φαίνεται ότι οι λέξεις ή η γλώσσα, σε προφορική ή γραπτή μορφή, δεν παίζουν κανένα ρόλο στο μηχανισμό της σκέψης μου. Οι φυσικές οντότητες που φαινομενικά χρησιμεύουν σα στοιχεία της σκέψης είναι συγκεκριμένα σύμβολα, καθώς και είδωλα λίγο πολύ ξεκάθαρα, τα οποία μπορούν να αναπαραχθούν και να συνδυαστούν «αυθόρμητα»… Στη δική μου περίπτωση, τα στοιχεία στα οποία αναφέρθηκα παραπάνω είναι οπτικά και, μερικές φορές, μυϊκά. Οι συμβατικές λέξεις και τα άλλα σύμβολα πρέπει να αναζητηθούν με μόχθο και μόνο σε δεύτερο στάδιο, όταν οι ζητούμενοι συνειρμοί έχουν αποδειχθεί επαρκώς και μπορούν ν’ αναπαραχθούν κατά βούληση.»

Albert Einstein


Τα προαναφερθέντα αποσπάσματα που παρατέθηκαν σαν ένας μικρός πρόλογος, έχουν γραφεί από τρεις ιδιαίτερους ανθρώπους. Ο Francis Galton (1822-1911) ήταν ένας Βικτοριανός πολυμαθέστατος επιστήμονας που ασχολήθηκε με την μετεωρολογία και τις εξερευνήσεις έως την ανθρωπολογία, την ψυχολογία και την γενετική αλλά και άλλα πολλά.

Ο Albert Einstein δεν χρειάζεται συστάσεις και η Donna Williams είναι κοινωνιολόγος-παιδοψυχολόγος, αυτοδίδακτη μουσικοσυνθέτης και έχει γράψει ποίηση και την αυτοβιογραφία της παρ’ όλο που γεννήθηκε και παραμένει αυτιστική!

Κοινό χαρακτηριστικό τους, η αδυναμία τους να σκέφτονται με λέξεις και η δυσκολία τους να «μεταφράσουν» σε γραπτό ή προφορικό λόγο την ολιστική σκέψη τους. Και δεν είναι οι μόνοι. Λίγο έως πολύ, παρόμοια προβλήματα απασχολούν όλους όσους έχουν κυρίαρχο το δεξί τμήμα του εγκεφάλου τους. Τι σημαίνει όμως αυτό; Αν και δεν είναι μέσα στις προθέσεις μου να κάνω παρουσίαση της εγκεφαλικής λειτουργίας, θα ήταν χρήσιμο να αναφερθούμε εν μέρει σ’ αυτήν, ώστε να γίνουν κατανοητά όσα θα μας απασχολήσουν στην συνέχεια.

Τα εγκεφαλικά ημισφαίρια συνδέονται με το μεσολόβιο, ένα πλέγμα νευρικών ιστών που συνδέει τους μηχανισμούς της λειτουργίας τους και έτσι εξασφαλίζει την μεταξύ τους επικοινωνία. Κυρίαρχο ημισφαίριο θεωρείται αυτό που ανταποκρίνεται συχνότερα ή είναι ταχύτερο και αποτελεσματικότερο στην επεξεργασία των ερεθισμάτων.

Με τα σημερινά δεδομένα και κατά κανόνα, το αριστερό ημισφαίριο εξειδικεύεται στις λειτουργίες γραφής, συμβολισμού, λόγου, ανάγνωσης, συλλαβισμού, εντόπισης λεπτομερειών και γεγονότων, ομιλίας και απαγγελίας, εφαρμογής οδηγιών, ακοής και συνειρμού ήχων και ελέγχει την δεξιά πλευρά του σώματος.

Το δεξί ημισφαίριο αντίστοιχα εξειδικεύεται στις: αφή, αντίληψη χώρου, σχηματοποίηση, αρίθμηση, αντίληψη των χρωμάτων και της μουσικής, δημιουργικότητα, φαντασία, καλλιτεχνική έκφραση, αισθήματα και συγκινήσεις και τέλος στην εξαιρετικά σύνθετη ικανότητα επικοινωνίας και μάθησης, μέσω της κίνησης του σώματος. Ελέγχει την αριστερή πλευρά του σώματος. Σύμφωνα με μια από τις υπάρχουσες θεωρίες αυτή η εξειδίκευση ξεκινά στην ηλικία των τεσσάρων ετών ενώ μέχρι τότε τα ημισφαίρια αναπτύσσονται συμμετρικά. Όλες δηλαδή οι λειτουργίες υπάρχουν και στα δύο τμήματα ταυτόχρονα.

Όμως τα ημισφαίρια έχουν και διαφορετικούς τρόπους επεξεργασίας των ερεθισμάτων. Έτσι και οι τρόποι οργάνωσης και λειτουργίας της σκέψης διαφέρουν.(1)

Σε ασθενείς που έχουν υποστεί χειρουργικές επεμβάσεις εγκεφάλου έχει διαπιστωθεί πως μετά από ειδικευμένη εκπαίδευση είναι δυνατόν σε ένα μεγάλο ποσοστό, να αποκτήσει ένα από τα δύο ημισφαίρια τις λειτουργικές ικανότητες του άλλου. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη που έγινε σε κάποιον «διπλοεγκεφαλικό»(2) ασθενή από τον Donald Wilson και τους συνεργάτες του, το 1977, το δεξί ημισφαίριο έμαθε να μιλά ενώ όπως είναι γνωστό το κέντρο του λόγου βρίσκεται κατά συντριπτική πλειοψηφία στο αριστερό.

Ανάλογα με το ποιο είναι το κυρίαρχο ημισφαίριο, οι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως ακουστικοί τύποι αν λειτουργούν με το αριστερό, και οπτικοί αν λειτουργούν με το δεξί ημισφαίριο. Ένας τρίτος τύπος οι αισθησιοκινητικοί, λειτουργούν επίσης με το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο.

Ωστόσο η κοινωνία μας είναι δομημένη από κάθε άποψη μόνο για τους «δεξιόχειρες»! Και δεν είναι απλά η πρακτική πλευρά, όπως η κατασκευή των ψαλιδιών για παράδειγμα, που δημιουργεί τα προβλήματα στους υπόλοιπους. Είναι ουσιαστικότερες καταστάσεις όπως η δομή των εκπαιδευτικών συστημάτων ή όπως η κοινά αποδεκτή «πραγματικότητα». Στην απαρχή της εμφάνισης και χρήσης της ομιλίας ο άνθρωπος αναγκάστηκε για πρακτικούς λόγους να επικεντρωθεί περισσότερο στη χρήση του αριστερού ημισφαιρίου, για να καταλήξει μέσα από την πορεία της εξέλιξης στην «κατάχρηση». Το πώς παγιώθηκε και εξακολουθεί να συμβαίνει αυτό είναι εμφανές αν εξετάσουμε την προσωπική εξέλιξη κάθε ανθρώπου με δυτική κουλτούρα.

Στην βρεφική ηλικία έχουμε μόνο την συναίσθηση ενός πυρήνα ύπαρξης (είμαι). Αυτό που αργότερα θα αποτελέσει το «εγώ είμαι». Η αντίληψη μας για τον «εξωτερικό» κόσμο περιορίζεται μόνο σε ό,τι μπορούμε να δούμε γύρω μας στο άμεσο περιβάλλον και μόνο από το σταθερό σημείο όπου βρισκόμαστε κάθε φορά.

Οι εικόνες γύρω μας είναι ρευστές και θολές χωρίς ιδιαίτερο νόημα και ο «κόσμος» περιορίζεται στον οπτικό μας ορίζοντα, ενώ ο εγκέφαλος δεν γνωρίζει ακόμη τι βλέπει. Είναι οι πρώτες προσλαμβάνουσες εικόνες που αποκτά και οι οποίες θα αποτελέσουν τα πρότυπα μας.

Τα υπόλοιπα ερεθίσματα, εσωτερικά και εξωτερικά –πείνα, πόνος, θερμοκρασία, ήχοι κλπ- είναι απλά διαφορετικές καταστάσεις ύπαρξης, καταστάσεις ανησυχίας ή απειλής ή αντίθετα ηρεμίας και γαλήνης-ασφάλειας. Πρωτογενή αρχέγονα συναισθήματα από τα οποία απορρέουν τα δευτερογενή, δυσφορία-φόβος, ευχαρίστηση-χαρά…. Η ικανότητα της άμεσης γνώσης έξω από κάθε λογική επεξεργασία είναι ακόμη παρούσα.

Ένα βρέφος δεν μπορεί να αποφασίζει με λογικούς συνειρμούς για τον ρόλο που διαδραματίζει η παρουσία της μητέρας του στη ζωή του, όμως γνωρίζει αναμφίβολα τα αισθήματα που εκείνη τρέφει γι αυτό και αντιλαμβάνεται την παρουσία της ακόμη και όταν κοιμάται. Έχει άμεση πρόσβαση στις ενεργειακές ανταλλαγές που συντελούνται γύρω του.

Καθώς ο εγκέφαλος εκπαιδεύεται με την συνεχή επανάληψη και η εστιακή ικανότητα του μεγαλώνει, «προχωρά» στις νέες γι αυτόν περιοχές, διευρύνοντας και τα όρια του κόσμου γύρω μας. Βρισκόμαστε στην κρίσιμη καμπή, το «σημείο» εκείνο όπου αρχίζει η εδραίωση της διαμόρφωσης πραγματικότητας. Μιας πραγματικότητας που έχουν ήδη περιχαρακώσει κάποιοι άλλοι για μας, σύμφωνα με τα δεδομένα που τους δόθηκαν όταν βρίσκονταν στην δική μας θέση.

Η «διαχωριστική γραμμή» χαράσσεται με την εκμάθηση της ομιλίας. Την σκυτάλη παίρνει από τους γονείς το σχολείο και εκεί τα περιθώρια της νοητικής ευελιξίας μας στενεύουν ασφυκτικά και συχνά ανεπανόρθωτα. Με την εκμάθηση της γραφής και της ανάγνωσης η Ύπαρξη μας εγκλωβίζεται για ακόμη μια φορά και μέσα στα όρια των λέξεων που αντικαθιστούν τις πρωταρχικές εντυπώσεις και έννοιες.

Το αριστερό κυρίαρχο ημισφαίριο του λόγου με τις ανεπαρκείς του, σε σχέση με το σύνολο της ανθρώπινης υπόστασης, αντιληπτικές ικανότητες κατάφερε να δομήσει την «πραγματικότητα» στα μέτρα του και εις βάρος του δεξιού ημισφαιρίου και όλων των ικανοτήτων του. Έτσι η γραμμική λεκτική σκέψη που στηρίζεται αποκλειστικά στους κανόνες της λογικής και σε χειροπιαστά ερεθίσματα αιτίου και αποτελέσματος έγινε ο κανόνας και το δεξί άλαλο ημισφαίριο εξαναγκάστηκε στην «σιωπή» ακριβώς σαν παιδί ενός κατώτερου θεού!

Η άχρονη αντίληψη της Ολότητας και η διαίσθηση, η φαντασία και το παράλογο όχι μόνο μπήκαν σε δεύτερη θέση, αλλά κατηγορήθηκαν, καταδικάστηκαν και εξορίστηκαν από την ζωή μας. Υποχρεωθήκαμε να μάθουμε να χρησιμοποιούμε «το χέρι το καλό» έτσι όπως αυτό ορίστηκε από το κοινωνικό σύστημα.

Και καταλήξαμε (πόσο βολικό για μερικούς!) σε μια «…κοινωνία βασισμένη στο μύθο της παραγωγικότητας (και στην πραγματικότητα του κέρδους) που έχει ανάγκη από μισούς ανθρώπους –πιστούς εκτελεστές, επιμελείς εργάτες αναπαραγωγής, πειθήνια όργανα χωρίς βούληση- και αυτό σημαίνει ότι είναι μια κοινωνία άσχημα φτιαγμένη και ότι είναι ανάγκη να την αλλάξουμε. Για να την αλλάξουμε χρειάζονται άνθρωποι δημιουργικοί, που να ξέρουν να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους.» Όμως «Η δημιουργικότητα είναι συνώνυμο της ‘‘αποκλίνουσας σκέψης’’, αυτής δηλαδή που έχει την ικανότητα να σπάει συνεχώς τα σχήματα της εμπειρίας. Είναι δημιουργικό ένα μυαλό που πάντα δουλεύει, που πάντα ρωτάει, που ανακαλύπτει προβλήματα εκεί που οι άλλοι βρίσκουν ικανοποιητικές απαντήσεις, που νοιώθει άνετα στις ρευστές καταστάσεις όπου οι άλλοι οσφραίνονται μόνο κινδύνους, που διαθέτει κρίση αυτόνομη και ανεξάρτητη (ακόμα κι απ’ τον πατέρα, το δάσκαλο, την κοινωνία), που αρνείται το τυποποιημένο, που καταπιάνεται απ’ την αρχή με τα πράγματα και τις έννοιες, χωρίς να εμποδίζεται από κομφορμισμούς. Όλες αυτές οι ιδιότητες εκδηλώνονται στη διαδικασία της δημιουργίας»

Και η δημιουργικότητα είναι κατεξοχήν λειτουργία του δεξιού εγκεφαλικού ημισφαιρίου. Αυτού του καθ’ όλα ισότιμου τμήματος της βιολογικής μας ύπαρξης που μας συνδέει με την Άχρονη Ολότητα των Πλατωνικών Ιδεών. Αυτού που μεθοδικά και ανελέητα το κάθε μορφής εκπαιδευτικό σύστημα καταστέλλει και απομονώνει από την ευαίσθητη νηπιακή ηλικία έως ότου το αποπροσανατολίσει, παραχωρώντας του διεξόδους μόνο μέσα από «δευτερεύουσες» καλλιτεχνικές δραστηριότητες. Όσοι προσπαθήσουν με πείσμα να δημιουργήσουν τη δική τους πραγματικότητα, χαρακτηρίζονται παράξενοι, περιθωριακοί, διανοητικά απροσάρμοστοι ή και ψυχοπαθείς και εκτοπίζονται.

«Βλέπω μέσα στον καθρέφτη αυτό το κορίτσι να με κοιτάζει.

Βλέπω να πιστεύει πως είμαι τρελή, επειδή θέλω να είμαι ελεύθερη.

Όμως βλέπω μέσα στα μάτια της, ότι όπως την κοιτάζω,

προσπαθεί να καταλάβει ότι δε λέω ψέματα,

απλά προσπαθώ να βρω το δρόμο να γυρίσω πίσω

στον εαυτό μου.»

Έγραψε η Dona Williams σ’ ένα από τα ποιήματα της και νομίζω πως δεν χρειάζονται σχόλια.

Όμως, τι θα γινόταν αν… αλλάζαμε τα δεδομένα; Αν εκπαιδεύαμε τους εγκεφάλους μας έτσι ώστε να λειτουργούμε όλοι ως αμφίχειρες;

Υπό συνήθεις συνθήκες η εγκεφαλική εκπαίδευση σταματά όταν «αποφασίσουμε» ότι γνωρίζουμε πλέον τα πάντα κι αυτό ήταν όλο. Από εξαναγκασμένο προγραμματισμό σε πρώτο στάδιο και από προσωπική αδιαφορία στη συνέχεια, σταματάμε να εξελίσσουμε την αντίληψη μας και τα όρια μας παύουν να διευρύνονται και καλουπώνονται στον συγκεκριμένο για τον καθένα μας, κόσμο. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως ο Κόσμος σταματά εκεί όπου σταματά ο ορίζοντας του καθενός από εμάς.

Όπως αποδείχθηκε από το πείραμα Wilson με τον διπλοεγκεφαλικό ασθενή, υπάρχει η δυνατότητα απόκτησης από τα ημισφαίρια ικανοτήτων που «παραδοσιακά» δεν τους ανήκουν. Στην προκειμένη περίπτωση αυτό που θα επιδιώξουμε είναι απλά να αποκαταστήσουμε την λειτουργικότητα του δεξιού εγκεφαλικού μας ημισφαιρίου.

Ή αλλιώς, να αποδώσουμε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα και τα του Θεού στο Θεό! Κι αν καλοσκεφτείτε το σχόλιο, θα διαπιστώσετε πόσο κυριολεκτικό είναι.

Εδώ, θα κάνουμε μια παράκαμψη, επειδή ο «δρόμος» μας προς το δεξί εγκεφαλικό ημισφαίριο (ας το συντομεύσουμε σε ΔΗ) περνά από τον δικτυωτό σχηματισμό.

Αυτός βρίσκεται εν μέρει στο μεσεγκέφαλο και εν μέρει στον οπίσθιο εγκέφαλο και ευθύνεται για την γενική κατάσταση εγρήγορσης ολόκληρου του εγκεφάλου ή τμημάτων του.

Πολλοί νευροφυσιολόγοι υποστηρίζουν πως ο δικτυωτός σχηματισμός αποτελεί την πιθανή «έδρα» της συνείδησης επειδή αν υποστεί βλάβη, το αποτέλεσμα είναι μια κατάσταση όπου δεν υπάρχει συνείδηση.

Δεδομένου ότι, δεν «έχουμε» συνείδηση, αλλά είμαστε εκδηλωμένη Συνείδηση, οι νευροφυσιολόγοι την συγχέουν προφανώς με την συνειδητότητα. Με το ποσοστό δηλαδή της επίγνωσης που έχει κάθε στιγμή η Συνείδηση για τον εαυτό της και τις πράξεις της και την αλληλεπίδραση της με το περιβάλλον μέσω του σώματος που διατηρεί.

Αυτό προκύπτει ως συμπέρασμα από την πειραματική διαπίστωση ότι κάθε φορά που ο εγκέφαλος βρίσκεται σε ενσυνείδητη κατάσταση εγρήγορσης, ο δικτυωτός σχηματισμός είναι ενεργός ενώ διαφορετικά παραμένει ανενεργός. Όταν όμως κάποιος ονειρεύεται και ο εγκέφαλος δραστηριοποιείται σε σχέση με τα ονειρικά δρώμενα, ο δικτυωτός σχηματισμός παραμένει ανενεργός.

Μήπως κάποιος θα έπρεπε να μιλήσει στους νευροφυσιολόγους για το Συνειδητό Ονείρεμα και να προτείνει μια νέα σειρά πειραμάτων; Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να παρατηρούσαμε την αντίδραση του δικτυωτού σχηματισμού στην προκειμένη περίπτωση.

Αν λοιπόν θέλουμε να προσεγγίσουμε το ΔΗ χρειάζεται πρώτα να δραστηριοποιήσουμε τον δικτυωτό σχηματισμό. Και βέβαια μ’ αυτό, εννοώ πως πρέπει να είμαστε σε συνειδητή εγρήγορση. Όταν γνωρίζουμε τον μηχανισμό με τον οποίο αυτό επιτυγχάνεται είναι ίσως ευκολότερο, επειδή γίνεται πιο συγκεκριμένο. Στην συνέχεια, όπως και είναι ευνόητο, πρέπει να επιστρατεύσουμε και το μεσολόβιο.

Θα μπορούσαμε βέβαια να επινοήσουμε διάφορες τεχνικές για την αφύπνιση του ΔΗ όμως υπάρχει κάποια δοκιμασμένη και αποτελεσματικότατη. Επιπλέον μας παρέχει δυο ακόμη σημαντικότατα οφέλη. το σταμάτημα του εσωτερικού διαλόγου και την εικοσιτετράωρη συνέχεια της συνειδητής επίγνωσης. Αυτόματα αυτό σημαίνει απόκτηση της λυτρωτικής εσωτερικής σιγής που μας οδηγεί σε νέους ορίζοντες, και συνειδητό ονείρεμα.

Η τεχνική βασίζεται σε ένα από τα Συστήματα Αντίληψης και αυτά βέβαια αλληλεξαρτώνται από την νόηση και τις λειτουργίες του εγκεφάλου!

Σύμφωνα με παραδόσεις, θρησκείες και επιστήμες παρ’ όλο που η κάθε μια χρησιμοποιεί την δική της ορολογία, είναι κοινά αποδεκτό πως υπάρχουν διάφορα ‘‘επίπεδα’’ εκδήλωσης της Δημιουργίας. Ας μας επιτραπεί για πρακτικούς λόγους, να τα ορίσουμε σε τρεις γενικές ομάδες.

Ως επίπεδο της πρώτης ομάδας θα θεωρήσουμε την κατάσταση εκείνη που εκδηλώνεται ως αδιαμόρφωτες «καθαρές» ενέργειες. Ως δεύτερο την κατάσταση όπου οι ενέργειες εκδηλώνονται με ιδιότητες και μορφή, αλλά όχι μάζα. Και τρίτο την κατάσταση όπου οι ενέργειες εκδηλώνονται και ως μάζα.

Τώρα φανταστείτε αυτά τα επίπεδα σαν τρεις διαφάνειες που εφάπτονται αδιαχώριστα και θα έχετε μια ενδεικτική προσέγγιση μιας κοσμικής αναπαράστασης. Αν θέλετε μπορείτε, όπως η Dona Williams, και να κοιτάξετε τον εαυτό σας σ’ ένα καθρέφτη. Είμαστε, όπως κάθε τι άλλωστε, ένα φρακταλικό αντίγραφο του Κόσμου.

Σε κάθε ένα από αυτά τα επίπεδα αντιστοιχεί κι ένα διαφορετικό Σύστημα Αντίληψης. Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που δεν έχουμε άμεση πρόσβαση από το ένα επίπεδο στο άλλο, συν το ότι η κατάσταση βέβαια, δεν είναι τόσο απλοϊκή όσο την περιγράψαμε.

Ωστόσο η προσέγγιση δεν είναι αδύνατη και αυτό μπορούν να το βεβαιώσουν αποκρυφιστές και επιστήμονες, ο καθένας από την σκοπιά του. Εκείνο που χρειάζεται είναι η γνώση του αντίστοιχου Συστήματος Αντίληψης (ΣΑ) και κάποιο πειραματικό μέσον. Από το δεύτερο έχουμε άπαντες και είναι βέβαια ο εγκέφαλός μας!

Στο τρίτο επίπεδο -της ύλης- το ΣΑ που αντιστοιχεί είναι των αισθήσεων. Όραση, ακοή, όσφρηση, γεύση και αφή, είναι οι ανεπαρκείς δυστυχώς ‘‘διπλωμάτες’’, που μας φέρνουν σε επαφή με τον ‘‘έξω’’ κόσμο.

Στο δεύτερο επίπεδο -της μορφής- αντιστοιχεί το Σύστημα της νοητικής αντίληψης και του οραματισμού. Και είναι σ’ αυτό ακριβώς το επίπεδο όπου το ΔΗ υποσκελίστηκε από το αριστερό.

Τα εκπαιδευτικά συστήματα και οι κοινωνικές δομές στην πλειοψηφία τους δίνουν κατά κανόνα βαρύτητα στην χρήση του ΑΗ και της γραμμικής λογικής του, υποβαθμίζοντας την ολογραφική, οραματική ικανότητα του ΔΗ.

Όμως η μεγάλη παγίδα βρίσκεται στον τρόπο χρήσης του λόγου. Υποβαθμίζοντας το ΔΗ, οι λέξεις έπαψαν να αντιπροσωπεύουν νοητικές εικόνες και έγιναν εικόνες αυτές οι ίδιες. Προφέροντας μια λέξη δεν ‘‘βλέπουμε’’ πια την νοερή μορφή αυτού που η λέξη αντιπροσωπεύει, αλλά την ίδια τη λέξη.(3)

Εδώ να σημειώσουμε πως οι νοητικές εικόνες δεν είναι μόνο οπτικές, αλλά αντιπροσωπεύουν όλες τις φυσικές αισθήσεις. Για παράδειγμα αν σκεφτείτε, με το ΔΗ, ένα ζεστό πιάτο από το αγαπημένο σας φαγητό δεν θα «δείτε» μόνο τη νοερή του εικόνα, αλλά παράλληλα θα το «μυρίσετε» και πιθανόν θα έχετε και την αίσθηση της γεύσης του, ακόμη και την θερμοκρασία του. Όλες αυτές είναι νοητικές εικόνες.

Χρησιμοποιούμε επίσης και «αναλογικές εικόνες» με τις οποίες προσπαθούμε να αντικειμενοποιήσουμε ιδέες που δεν ανταποκρίνονται σε αισθητήριες εικόνες, πχ λέμε, «η σκέψη μου είναι διαυγής», όπως θα λέγαμε «το καθαρό νερό είναι διαυγές».

Στο πρώτο επίπεδο -της αδιαμόρφωτης ενέργειας- το ΣΑ που αντιστοιχεί θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως συναίσθηση μέσω ανταλλαγής ενεργειών. Αν και ο απώτερος στόχος μας είναι να κατακτήσουμε ακριβώς αυτό το επίπεδο νόησης, δεν θα ασχοληθούμε εδώ με την ανάλυση του. Θα ήταν λάθος να κάνουμε ακριβώς αυτό το οποίο θέλουμε να αποφύγουμε. Άλλωστε όταν πάψουμε να αντιμετωπίζουμε με τρόμο την Ρευστότητα και γευτούμε την αίσθηση της Ελευθερίας της, θα είναι περιττή κάθε ανάλυση.

Τώρα, το ότι υποβαθμίστηκε η σπουδαιότητα του ΔΗ δεν σημαίνει και ότι αυτό έπαψε να χρησιμοποιείται. Χάθηκε όμως η ισορροπία και μαζί της χάθηκε και ο έλεγχος των λέξεων. Οι άνθρωποι έπαψαν να σκέφτονται με έννοιες και σκέφτονται με λέξεις.

Δεν σκέφτονται ωστόσο όλοι οι άνθρωποι τις λέξεις με τον ίδιο τρόπο. Μερικοί «βλέπουν» τις λέξεις και ανήκουν στον οπτικό τύπο, άλλοι τις «ακούν» και ανήκουν στον ακουστικό και ορισμένοι τις «κινητοποιούν» και ανήκουν στον αισθησιοκινητικό τύπο. (Προφανώς όλοι μας έχουμε δει κάποιον συνάνθρωπο μας να συνοδεύει με κινήσεις του σώματος ή γκριμάτσες του προσώπου τις σκέψεις του και εξ ίσου προφανώς κάποια στιγμή το κάναμε και εμείς.) Συνήθως οι «τύποι» δεν είναι απόλυτοι, αλλά δημιουργούνται με συνδυασμούς που ποικίλουν από άνθρωπο σε άνθρωπο.

Το συμβολικό σύστημα παράστασης που χρησιμοποιούμε, ο τρόπος δηλαδή που σκεφτόμαστε, κατά την διάρκεια της εγρήγορσης δεν είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούμε όταν ονειρευόμαστε. Επίσης το σύστημα που χρησιμοποιούμε ως ενήλικες δεν είναι το ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούσαμε κατά την προρηματική νηπιακή ηλικία, αν και το δεύτερο είναι σχεδόν ίδιο με αυτό που χρησιμοποιούμε στον ύπνο μας. Στην ηλικία εκείνη οι λέξεις ήταν για μας απλοί ανούσιοι ήχοι. Οι δονήσεις των ήχων ήταν που μας μετέδιδαν τα μηνύματα.

Το ζητούμενο πρώτο βήμα είναι να εντοπίσουμε αυτά τα δύο συστήματα μέσω της αυτοπαρατήρησης. Δεδομένου ότι οι εικόνες (φως), ο ήχος, η κίνηση κλπ είναι μετάδοση πληροφορίας, παρατηρούμε με βάση ποιον τύπο αντιδρούμε σ’ αυτήν και πώς την ανταλλάσσουμε.

Το δεύτερο βήμα είναι να μάθουμε να χρησιμοποιούμε το ονειρικό μας σύστημα σκέψης κατά την διάρκεια της εγρήγορσης, κατά βούληση. Όταν το επιτύχουμε αυτό περνάμε στο τρίτο βήμα που είναι να αντικαταστήσουμε το ονειρικό μας σύστημα στον ύπνο μας, με το της εγρήγορσης. Επίσης μπορούμε να πειραματιστούμε με τελείως ξένα προς εμάς συστήματα και να τα οικειοποιηθούμε. Όμως ο τελικός μας σκοπός είναι να ανασυστήσουμε το σύστημα που είχαμε κατά την πρώτη παιδική ηλικία. Να σκεφτόμαστε με πρωτογενείς αισθητήριες εικόνες.



Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα την ρευστοποίηση των καθιερωμένων προτύπων και την απόκτηση της ικανότητας να αποδεσμευτούμε από τις εικόνες των λέξεων και ό,τι αυτό συνεπάγεται…

Παρενθετικά να αναφέρω πως ένας καλός τρόπος εξάσκησης αλλά και ελέγχου για την πρόοδο μας είναι να επικοινωνούμε νοερά, σκεπτόμενοι με πρωτογενείς αισθητήριες εικόνες, όταν απευθυνόμαστε σε νήπια και σε κατοικίδια ζώα. Είναι εκπληκτική η ανταπόκριση τους και φυσικά έχουμε έτσι την ευκαιρία να επιβεβαιώσουμε την λειτουργικότητα της μεθόδου.

(Η προέκταση αυτής της δυνατότητας οδηγεί στην κατάκτηση της γνωστής μεθόδου Παρατήρησης εξ Αποστάσεως (ΠΕΑ) και όπως καταλαβαίνετε, αν το ΔΗ μας δίνει πρόσβαση σε τέτοιες καταστάσεις, γίνεται ευνόητο για ποιους λόγους «παροπλίστηκε».)

Είναι κατά βάση μια απλή τεχνική αν και όχι εύκολη. Θα έλεγα πως είναι το ίδιο απλή και συνάμα το ίδιο δύσκολη με το να «κόψουμε» μια κακή συνήθεια όπως είναι το κάπνισμα, για παράδειγμα. Βλέπετε, δυστυχώς, είμαστε εθισμένοι στην λεκτική σκέψη. Όμως σε καμιά περίπτωση αυτό δεν σημαίνει πως οι συνήθειες δεν είναι αναστρέψιμες. Εξ ίσου απλά (και εξ ίσου δύσκολα) «Το πέρασμα από τη μια κατάσταση στην άλλη είναι μια κρίσιμη διαδικασία. Η παλιά κατάσταση δεν έχει ακόμα πεθάνει και η νέα μόλις έχει γεννηθεί. Ολόκληρο το μέλλον παίζεται σ’ αυτή τη στιγμή. Τίποτε δεν έχει ακόμη κριθεί οριστικά και τελεσίδικα. Η στιγμή ανήκει εξίσου και στις δύο καταστάσεις και δεν ανήκει σε καμιά. Όταν η μεταμόρφωση αρχίζει περνάμε σε μια καινούργια εποχή.»

Υπάρχουν, και θα υπάρχουν, αναρίθμητοι «παρατηρητές» που παρατηρούν και διαμορφώνουν τον γνωστό Κόσμο, αλλά ακόμη κι έτσι εμείς που έχουμε την θέληση έχουμε και την δυνατότητα να αποτελέσουμε ένα πρωτοπόρο παρατηρητή σε «νέες περιοχές». Άλλωστε δεν υπάρχει κανένας φυσικός νόμος που να λέει πως η πραγματικότητα μπορεί να είναι μόνο μία και μοναδική.

Σ’ αυτή τη νέα Κατάσταση Συνείδησης και συνεπώς Ύπαρξης, εισερχόμαστε όπως τα βρέφη με περιορισμένες ικανότητες αντίληψης για τα νέα δεδομένα, έχοντας μοναδικό οδηγό τα πρωτογενή αισθήματα. Είναι το ένστικτο που μας δείχνει το δρόμο.

Εξ-ελισσόμαστε και προχωράμε εκπαιδεύοντας νέες περιοχές του εγκεφάλου μας, έως ότου με την συνεχή επανάληψη εδραιώσουμε νέα πρότυπα. Αλλά σκοπός αυτής της εδραίωσης, που στην ουσία είναι μια νέα οριοθέτηση, πρέπει να είναι μόνο για να χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την περαιτέρω εξερεύνηση του Κόσμου, ό,τι κι αν αυτός μπορεί να είναι. Τα όρια υπάρχουν μόνο για να καταλύονται.

Η λογική και η κρίση χρειάζονται ως το βαθμό που μας βοηθούν να αντλήσουμε από την υπάρχουσα εμπειρική γνώση, ώστε να αποφεύγουμε παλαιότερα λάθη και «κακοτοπιές». Αν θέλουμε να συμμετέχουμε σ’ ένα σύμπαν όπως αυτό περιγράφεται από την αστροφυσική, χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να ξεπεράσουμε τα δικά μας υποθετικά όρια.

«Δεν υπάρχει αντικείμενο να παρατηρηθεί, αν δεν υπάρχει προηγουμένως ο παρατηρητής, ο γνώστης. Αυτός δημιουργεί με την παρατήρηση του τον κόσμο και δεν υπάρχει τίποτε έξω από αυτόν. …Το υποκείμενο είναι ο πραγματικός δημιουργός των πάντων. Ο παραδοσιακός Θεός είναι ένα άλλο αποτέλεσμα, μια επινόηση των δύο επιτήδειων στρατηγών του εχθρού μας: του Φόβου και της Ελπίδας.» μας επισημαίνει ο Δ. Ευαγγελόπουλος κι εγώ θα σας θυμίσω πως η ελπίδα ήταν ό,τι απέμεινε μέσα στο Πιθάρι της Πανδώρας.

Επίσης λένε πως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, κάτι που εγώ το εκλαμβάνω σαν απειλή, αν αυτό σημαίνει πως εγώ θα πεθάνω πριν από αυτήν!

Αν η ελπίδα είναι, όπως και έμμεσα μας προειδοποίησε ο μύθος, «…ένα ναρκωτικό, ένα μέσο ύπνωσης, αδρανοποίησης, εφησυχασμού, αδυναμίας, υποταγής και σκλάβωσης μας…ας αντικρίσουμε με ορθάνοιχτα μάτια και καθαρό μυαλό την πραγματική μαύρη και αρνητική φύση της.» Και ας ασκήσουμε το δικαίωμα της επιλογής να ξαναποκτήσουμε τον έλεγχο του μυαλού μας, των λέξεων, της «πραγματικότητας» μας.

Ο ζηλότυπος Δίας τιμώρησε τον Προμηθέα επειδή χάρισε σ’ εμάς τους κοινούς θνητούς την σπίθα της αντιληπτικής ικανότητας και όλοι μαζί οι «θεοί» συνωμότησαν εις βάρος μας και μας έστειλαν την Πανδώρα με το πιθάρι της που κατάφερε να μας δελεάσει και να μας αποπροσανατολίσει. Έχουν περάσει από τότε άγνωστο πόσες εποχές, αλλά ο σημερινός «πολιτισμός» μας αντανακλά ακριβώς τους συμβολισμούς του μύθου. Τα υποτιθέμενα δώρα του είμαστε υποχρεωμένοι να τα πληρώνουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά, πολύ ακριβά ακόμη και στην συνηθισμένη μας καθημερινότητα.

Και αναρωτιέμαι, για πόσο ακόμη θα αφήνουμε την κατάσταση αυτή να κυλά, απλοί κομπάρσοι σ’ ένα δράμα που υπάρχει μόνο για να μας αναλώνει; Δεν είναι πια καιρός να προχωρήσουμε παραπέρα;

Η Γνώση και η Φλόγα, είτε το θέλουν οι «θεοί» είτε όχι, υπάρχουν άσβεστες μέσα μας. Σ’ εμάς μένει να αποφασίσουμε τι θα κάνουμε μ’ αυτό και πότε θα πούμε την τελευταία μας Λέξη…

Σημειώσεις




(1) Το αριστερό ημισφαίριο:

1) Ακολουθεί γραμμική πορεία σκέψης

2) Χρησιμοποιεί τον συμβολισμό

3) Διατηρεί λογική διαδοχή στις σκέψεις

4) Στηρίζεται στους κανόνες της λογικής

5) Επεξεργάζεται τις πληροφορίες λεκτικά

6) Λειτουργεί με υπαρκτά ερεθίσματα

7) Έχει επίγνωση του χρόνου

8) Επεξεργάζεται αφηρημένες πληροφορίες



Το δεξί ημισφαίριο:

1) Ακολουθεί ολιστική πορεία

2) Χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο

3) Διατηρεί τυχαία επιλογή στη διαδοχή των σκέψεων

4) Στηρίζεται σε κανόνες της διαίσθησης

5) Επεξεργάζεται τις πληροφορίες μη λεκτικά

6) Λειτουργεί με ερεθίσματα της φαντασίας

7) Δεν κατανοεί την έννοια του χρόνου

8) Επεξεργάζεται παράλογες πληροφορίες



(2) Διπλοεγκεφαλικοί αποκαλούνται όσοι έχουν υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη στο μεσολόβιο, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των δύο ημισφαιρίων.



(3) Διαβάστε το βιβλίο του Θαν. Βέμπου «Το Κουτί της Πανδώρας» όπου ασχολείται και αναλύει σε βάθος το θέμα των Λέξεων και τις προεκτάσεις του.

Και τώρα που αναφέρθηκα στην Πανδώρα, μήπως το Πιθάρι της συμβολίζει την κρανιακή κοιλότητα;

Παρενθετικά και σύμφωνα με τον Δ. Ευαγγελόπουλο, όταν σκεφτόμαστε με εικόνες είμαστε περισσότερο ασφαλείς απέναντι στις τεχνικές mind control μέσω ELF.




Ειρήνη Λεονάρδου ©


http://www.onirocosmos.gr/index.php/prototypi-erevna/eirini-leonardou/222-noisi-egefalos-sistimata-antilipsis
_________________
http://xristiana.forumup.gr/viewtopic.php?p=10745&mforum=xristiana#10745

MICHALIS NIKOLOUDIS - Bolero Corsair

Σταυριανός Γιώργος ~ Stretto Cafe Αλκυόνη Παπαδάκη

Η Κβαντική Ψυχολογία είναι το καινούριο παρακλάδι της ψυχολογίας και της ψυχοθεραπείας, η οποία συνδυάζει με αρμονικό τρόπο την Κβαντική Φυσική με την Ανθρωπιστική ψυχολογία.
Θεωρούμενη απο πολλούς σαν μια μοντέρνα εκδοχή (συνέχεια) των ιδεών του Maslow και του Rogers, με δυάχυτα στοιχεία ανατολικ...ών παραδόσεων, η Κβαντική ψυχολογία μπορεί να αποδειχθεί οτι είναι πολύ αποτελεσματική ως θεραπεία.
Η Κβαντική ψυχολογία δημιουργήθηκε απο τον Stephen Wolinsky (1993).
Ο Wolinsky, μετά απο αρκετά χρόνια αναζήτησης και αυτογνωσίας στις ανατολικές παραδόσεις, συνδύασε με γοητευτικό τρόπο τις ανατολικές παραδόσεις με τη δυτική ψυχοθεραπευτική υπο το πρίσμα των κυριότερων θεωρειών φυσικής του 20ου αιώνα.
Ο Wolinsky συνέθεσε ένα εργαλείο συνειδητοποίησης και αλλαγής, εύχρηστο για τους περισσότερους ανθρώπους. Όπως είναι φυσικό, δοκίμασε τη θεωρεία του σε ψυχοθεραπευτικό επίπεδο με άριστα αποτελέσματα.

Η Κβαντική ψυχολογία, αντίθετα με τις άλλες θεωρείες, δεν κάνει υποθέσεις για τα αίτια- αποτελέσματα στη σύγχρονη ζωή. Αντίθετα, προσπαθεί να δει τα κυριότερα ανθρώπινα συμβάντα στο κβαντικό επίπεδο και να θεωρήσει τα συναισθήματα, τις επιδιώξεις ή τις προθέσεις ως συγκεκριμένα γεγονότα με συγκεκριμένη ενέργεια στο κβαντικό επίπεδο.
Η βασική αρχή της Κβαντικής ψυχολογίας είναι , το οτι "ο παρατηρητής διαμορφώνει την πραγματικότητα του". (!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Τι σημαίνει "ο παρατηρητής δημιουργεί την πραγματικότητα του? Για την Κβαντική ψυχολογία π.χ., η κατάθλιψη προξενείται στο παρόν επειδή κάποιος επικεντρώνει την προσοχή του σ' αυτή. Με ειδικές ασκήσεις ο καθένας μπορεί να δει οτι η "κατάθλιψη" και ο "παρατηρητής της κατάθλιψης" είναι το ίδιο πράγμα. Αν νοιώθουμε καταθλιπτικά, είναι γιατί η παρατήρησή μας εκείνη τη στιγμή είναι κατάθλιψη, γιατί τη δεδομένη στιγμή "είμαστε" κατάθλιψη.
Μια άλλη αρχή της Κβαντικής ψυχολογίας είναι οτι τα συναισθήματα δε διαφέρουν κατά βάθος, αλλα αποτελούνται απο ενέργεια. Η κβαντική ενέργεια με συγκεκριμένες ταμπέλες (αυτό που νοιώθω είναι... χαρά, αυτό που νοιώθω είναι... θυμός) γίνεται το συναίσθημα που βιώνουμε. Αν βιώνουμε χαρά είναι γιατί έχουμε κολλήσει την ταμπέλα 'χαρά" στην κβαντική ενέργεια. Η συνειδητοποίηση οτι όλα τα συναισθήματα είναι κατά βάθος ίδια, μπορεί να είναι μια απο τος πιο αποκαλυπτικές στιγμές στη ζωή ενός ατόμου.

Το επόμενο βήμα στην Κβαντική Ψυχολογία είναι η αποκάλυψη οτι τα συναισθήματα και η ύλη, οι σκέψεις και τα υλικά πράγματα σε κβαντικό επίπεδο δε διαφέρουν καθόλου.
Ένα συνάισθημα είναι μια δόνηση υποατομικών σωματιδίων με συγκεκριμένες συχνότητες. Φυσικά, αυτή η συνειδητοποίηση δεν έρχεται διαβάζοντας και διαβάζοντας ξανά την προηγούμενη πρόταση, αλλά εξετάζοντας κάποιες σπουδαίες θεωρείες Φυσικής.
Μια σκέψη είναι μια δόνηση ενέργειας του παρατηρητή (εαυτού) που προκαλείται απο την πρόθεση του παρατηρητή.
Αλλάζοντας προθέσεις, μπορούμε να αλλάξουμε αυτόματα σκέψεις.

Αλλάζοντας σκέψεις με την παρατήρηση δημιουργούμε καινούρια κύματα ενέργειας.
Η αφηρημένη έννοια της Κβαντικής ψυχολογίας και η αρχική δυσκολία στη συνειδητοποίηση των εννοιών, ίσως κάνει μερικούς να πιστέψουν οτι η Κβαντική ψυχολογία δεν είναι επιστήμη αλλά μια φιλοσοφική μέθοδος ψυχοθεραπείας.
Όμως οτιδήποτε μπορεί να μας διαφωτίσει για τις διαδικασίες του νου μας και στηρίζεται σε επιστημονικά θεωρήματα ανήκει στη σφαίρα της επιστημονικής ψυχολογίας.
Μπορεί οι υποθέσεις του Wolinsky να μην μπορούν να επιβεβαιωθούν απο τη στατιστική (όπως άλλωστε δεν μπορούσαν και οι θεωρείες του πολλων αλλων διακεκριμενων αργοτερα), αλλά αυτό δεν κάνει την Κβαντική ψυχολογία λιγότερο αποτελεσματική.
Η Κβαντική Ψυχολογία μας θυμίζει οτι υπάρχει κάτι παραπάνω απο τη δυτική αιτιοκρατούμενη σκέψη. Ίσως για να καταλάβουμε καλύτερα τον ανθρώπινο νου, να πρέπει να τον δούμε στη συνεργασία του με το υπόλοιπο σύμπαν σε κβαντικό επίπεδο και όχι μεμονωμένα, στο περιβάλλον που μας φαίνεται "πραγματικό".
Πηγή: Σύγχρονη Ψυχολογία.

Κρατώντας ένα μολύβι σήμερα για να σημειώσω στο βιβλίο μου, σκέφτηκα πως το κάθε τι στον κόσμο έχει να μου διδάξει.
Τώρα θα μου πεις: Μα το μολύβι;
Ε, ναι λοιπόν, το μολύβι.
Ακου τι μου λέει:
    *
      Μου λέει πως  ότι και να κάνω πάντα θα αφήνει ένα Σημάδι.
    *
      Οτι πάντα μπορώ να διορθώσω το λάθος μου.
    *
      Οτι το σημαντικό στη ζωή είναι το "μέσα" και όχι το "έξω".
    *
      Οτι στη ζωή θα χρειαστεί να "με ξύσουν" και θα πονέσω, για να γίνω καλύτερος σ' αυτό που κάνω.
    *
      Και οτι στη ζωή για να γίνω καλύτερος, πρέπει να εμπιστευτώ το χέρι που με οδηγεί…
Απο το ιστολογιο του Δ.Καραβασίλη
http://www.dkaravasilis.gr/2010/10/%CE%B1%CE%BA%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%B2%CE%B9/comment-page-1/#comment-799

ΚΑΡΚΙΝΟΣ και ΛΕΜΟΝΙ

ΛΕΜΟΝΙ και ΚΑΡΚΙΝΟΣ

ΤΟ ΛΕΜΟΝΙ, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟ ΠΡΟΙΟΝ ΣΤΟ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ. ΕΙΝΑΙ 10000 ΦΟΡΕΣ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ? ΔΙΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ ΠΟΥ ΕΝΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΝΘΕΤΙΚΗ ΟΥΣΙΑ, ΠΟΥ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΤΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΚΕΡΔΗ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ! ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΩΡΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΕΝΑΝ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΤΟ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΝΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΘΕΙ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟ ΝΑ ΠΙΕΙ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ. Η ΓΕΥΣΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ. ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟ ΠΡΑΞΕΙΣ, ΦΥΤΕΨΕ ΜΙΑ ΛΕΜΟΝΙΑ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΣΟΥ. ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΩΦΕΛΙΜΑ. ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΕΙΣ ΝΑ ΠΙΕΙΣ ΧΥΜΟ, ΖΗΤΑ ΦΥΣΙΚΟ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΑ. ΠΟΣΑ ΑΤΟΜΑ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΕΝΩ ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΦΥΛΑΓΜΕΝΟ, ΜΕ ΚΑΧΥΠΟΨΙΑ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΘΕΣΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΩΝ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΧΕΙΡΗΣΕΩΝ?

ΟΠΩΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ, Η ΛΕΜΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΧΑΜΗΛΗ. ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΜΕΓΑΛΟ ΧΩΡΟ. ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΣΑΝ ΛΕΜΟΝΙΑ. ΤΟ ΦΡΟΥΤΟ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΙΤΡΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΟΨΕΙΣ, ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΑΓΩΘΕΙ ΑΜΕΣΑ Ή ΝΑ ΕΠΞΕΡΓΑΣΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΠΟΤΩΝ, ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΩΝ, ΓΛΥΚΙΣΜΑΤΩΝ, ΚΛΠ. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΥΤΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΑ ΙΣΧΥΡΑ ΑΝΤΙΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΟΥ. ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΤΟΥ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΧΗΜΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ, ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΟ ΑΥΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ΚΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΓΚΟΥΣ. ΤΟ ΦΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ, ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΑΡΚΙΝΟΥΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΟΡΦΩΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΥ ΤΟ ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟ ΘΕΩΡΟΥΝ ΣΑΝ ΕΝΑΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟΥ ΕΥΡΕΟΣ ΦΑΣΜΑΤΟΣ, ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΝΣΕΩΝ ΤΩΝ ΒΑΚΤΗΡΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΟΓΚΩΝ, ΙΚΑΝΟ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΠΑΡΑΣΙΤΩΝ ΚΑΙ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ, ΡΥΘΜΙΣΤΗ ΤΗ ΥΨΗΛΗΣ ΑΡΤΗΡΙΑΚΗΣ ΠΙΕΣΗΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΑ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΝΕΥΡΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ.

Η ΠΗΓΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ: ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΕΚ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΩΝ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΟΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ 1970 ΚΑΙ ΣΥΝΑΚΟΛΟΥΘΑ ΕΤΗ.

ΤΑ ΕΞΑΧΘΕΝΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΗΣΑΝ:ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΕΙ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ 12 ΤΥΠΩΝ ΚΑΡΚΙΝΩΝ, ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΩΝ, ΤΟΥ ΕΝΤΕΡΟΥ ΚΟΛΟΝ, ΤΟΥ ΣΤΗΘΟΥΣ, ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ, ΤΩΝ ΠΝΕΥΜΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΝΓΚΡΕΑΤΟΣ...ΤΑ ΧΗΜΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΕΝΔΡΟΥ ΚΑΤΕΔΕΙΞΑΝ ΟΤΙ ΔΡΑ 10000 ΚΑΛΛΙΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΒΡΑΔΥΝΣΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΩΝ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΩΝ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ ADRIAMYCIN, ΕΝΑ ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΟ ΠΡΟΙΟΝ, ΠΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΟΛΟΝ.

ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΞΑΓΟΜΕΝΟ ΧΥΜΟ ΛΕΜΟΝΙΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΤΑ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΑ ΚΥΤΤΑΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΔΡΑ ΣΤΑ ΥΓΙΗ ΤΟΙΑΥΤΑ.

ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ, LLC 819N, CHARLES STREET, ΒΑΛΤΙΜΟΡΗ, MD 1201

Με κάθε επιφύλαξη το κοινοποιώ...αλλα θεωρώ οτι δεν πρεπει να το κρατήσω μονο για μενα.

Αν μη τι αλλο ας εντοπισουμε την αξία του χυμού του!

Η κοινωνία των πιθήκων, το πείραμα που ζούμε

Posted by Κωνσταντίνος Feature, Άρθρα1, Επιστήμη, Κοινωνία, Προτάσεις, Ροή 9:00 μ.μ. Πολλοί γνωρίζουν ήδη το παράδειγμα με τους πιθήκους, το ποστάρω για να το μάθουν περισσότεροι και για να αναλογιστούν πόσες φορές υποδείξαμε στον διπλανό μας κάτι, χωρίς να ξέρουμε το λόγο παρά μόνο ακολουθώντας την εντολή. Ξεκινάει ως εταιρικό παράδειγμα, όμως είναι σαφής η κοινωνική προέκταση.
Το "Πείραμα των Πιθήκων" του Harlow παρουσιάζει με καταπληκτικό τρόπο τη διαμόρφωση αλλά και τη συντήρηση της εταιρικής κουλτούρας, κανόνων και διαδικασιών όπως παραμένουν να ισχύουν μεταξύ των εργαζομένων ακόμη και όταν παύουν να υφίστανται οι λόγοι που αποτελέσουν την αρχική αιτία δημιουργίας τους.

Βάζουμε σε ένα κλουβί 5 πιθήκους και έξω από αυτό κρεμάμε μία μπανάνα. Οι πίθηκοι αρχίζουν να τη λιγουρεύονται και όταν κάποια στιγμή ανοίγουμε την πόρτα, αρχίζουν να τρέχουν προς αυτή. Τελικά μόλις ο γρηγορότερος τη φτάνει, τότε ΟΛΟΙ οι πίθηκοι καταβρέχονται με κρύο νερό.

Μετά από κάποιες επαναλήψεις, μαθαίνουν όλοι να συνδυάζουν το πιάσιμο της μπανάνας με τη συλλογική τιμωρία του καταβρέγματος με παγωμένο νερό. Εάν θέλουν να μείνουν ζεστοί και στεγνοί, καλά θα κάνουν να μην πλησιάσουν τη μπανάνα. Από εδώ και πέρα κανείς δε θα δοκιμάσει να πιάσει τη μπανάνα και δε θα χρειάζεται πλέον να τους καταβρέχουμε.

Στη συνέχεια αντικαθιστούμε έναν από τους αρχικούς 5 πιθήκους με έναν καινούργιο. Με το που ανοίγουμε το κλουβί, αυτός πάει να τρέξει προς την μπανάνα αλλά οι υπόλοιποι τον πιάνουν και τον χτυπούν. Σημειώστε ότι πλέον δε χρησιμοποιείται η τιμωρία του νερού. Επαναλαμβάνουμε το ίδιο πείραμα αντικαθιστώντας κάθε φορά και έναν ακόμη πίθηκο από αυτούς που αρχικά είχαν καταβρεχθεί με έναν καινούργιο. Κάποια στιγμή πλέον όλοι οι αρχικοί πίθηκοι έχουν αντικατασταθεί με άλλους που δεν έχουν ποτέ αντιμετωπίσει την τιμωρία του νερού.

Βάζουμε τώρα έναν επιπλέον νέο πίθηκο στο κλουβί. Μόλις αυτός πάει να τρέξει προς τη μπανάνα και όπως είναι αναμενόμενο οι υπόλοιποι 5 τον πλακώνουν στο ξύλο. Κανείς δε γνωρίζει για την τιμωρία του νερού, ούτε γνωρίζει γιατί δεν επιτρέπεται να πιάσεις την μπανάνα. Έχουν απλώς μάθει ότι δεν επιτρέπεται να πλησιάσουμε τη μπανάνα και πλέον τηρούν αυτόν τον άγραφο κανόνα χωρίς να γνωρίζουν όμως τον πραγματικό λόγο.

Για σκεφτείτε τώρα τις εταιρείες που δουλεύετε. Μήπως η ιστοριούλα αυτή σας θυμίζει κάτι ; Πόσες φορές "φάγατε ξύλο" από τους παλιούς με τη δικαιολογία ότι "έτσι ισχύει εδώ";

Την επόμενη φορά που θα σας πουν "δυστυχώς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό γιατί στην εταιρεία είναι κανόνας να...", σκεφθείτε τους 5 πέντε πιθήκους και τη μπανάνα.

Προβληματιστείτε παρακαλώ...
http://kostasxan.blogspot.com

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΚΕΝΟΥ

Το Όνειρο του Αδύνατου

Να ονειρεύομαι το αδύνατο
Να πολεμώ τον ανίκητο εχθρό
Να αντέχω την αβάσταχτη θλίψη
Να τρέχω όπου γενναίος δεν τολμά να περπατήσει
Να δικαιώνω το αγδίκιωτο άδικο
Ν' αγαπώ καθάρια και αγνά από μακρυά
Να προσπαθώ κι όταν ακόμα τα χέρια μου είναι βαριά
Να φτάσω ως τ' άφταστο αστέρι

Αυτή 'ναι η αποστολή μου
Ν' ακολουθώ εκείνο τ' αστέρι
Όσο κι αν μοιάζει μάταιο
Όσο κι αν μοιάζει μακρινό

Να μάχομαι για το σωστό
Χωρίς ενδοιασμούς ή αναπαμό
Να 'μαι πρόθυμος να κατέβω στην Κόλαση
Για έναν επουράνιο σκοπό

Και ξέρω πως αν πορευτώ πιστός
Σ' αυτόν τον ένδοξο σκοπό
Η καρδιά μου θα βρει ειρήνη και ανάπαυση
Όταν στα τέλη μου θα φτάσω
Κι ο κόσμος θα έχει γίνει καλύτερος γι' αυτό
Γιατί ένας άνδρας , καταφρονεμένος και σημαδεμένος
Δεν έπαψε ν' αγωνίζεται ως το τελευταίο του κουράγιο
Να φτάσει εκείνο τ' άφταστο αστέρι

Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο ή Γκράαλ

Τετάρτη, 15 Απρίλιος 2009 23:06 Διάφορα - Μεταφυσική

Η αναζήτηση για το Άγιο Δισκοπότηρο

Από τον Κ. Διμελή

Υπήρξε ή όχι το Ιερό Γκράαλ ή αλλιώς το Άγιο Δισκοπότηρο; Ποιοι ήταν οι αναζητητές του την εποχή της ιπποσύνης; Το Άγιο Δισκοπότηρο ενέπνευσε πολλούς στην πορεία των αιώνων.

Ας προσπαθήσουμε να αποσυμβολίσουμε το Ιερό Κύπελλο και να κατανοήσουμε το βαθύτερο νόημά του, μέσα από μία σύντομη ιστορική διαδρομή.

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΓΚΡΑΑΛ

Μετά από τον θάνατο του Χριστού ο Ιωσήφ φυλακίστηκε προφανώς σε έναν τύμβο, όμοιο με εκείνο που χρησιμοποίησε για το σώμα του Ιησού. Αφημένος εκεί για να λιμοκτονήσει, επί αρκετά χρόνια τρεφόταν από τη μαγική δύναμη του Γκράαλ που του παρείχε τροφή και νερό κάθε πρωί με θαυματουργό τρόπο. Αργότερα - και σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή του μύθου - ο Ιωσήφ ταξίδεψε στη Μεγάλη Βρετανία με την οικογένειά του και διάφορους συντρόφους του. Εγκαταστάθηκε στο Ύνυς Βίτριν (Γκλάστονμπερι), αλλά το δισκοπότηρο πήγε στο Κορμπένικ και στεγάστηκε σε ένα θαυματουργό κάστρο, που φυλασσόταν πάντα από τους Βασιλείς του Δισκοπότηρου, απόγονους της κόρης του Ιωσήφ Άννας ή Ενυγκέους και του συζύγου της Μπρονς.

Αιώνες αργότερα η τοποθεσία του Μεγάλου Κάστρου του Κορμπένικ ξεχάστηκε.

Στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου, όμως, υπήρχε η προφητεία ότι το Δισκοπότηρο θα ανακάλυπτε και πάλι ένας απόγονος του Αγ. Ιωσήφ. Αυτός ο συγκεκριμένος απόγονος ήταν και ο μόνος που θα μπορούσε να καθήσει στην Επικίνδυνη Θέση, στη Στρογγυλή Τράπεζα.

 Όταν ένα τέτοιο άτομο έφθασε με τη μορφή του Γκάλαχαντ, του γιου του Λάνσελοτ, μαζί με ένα θαυμαστό, αν και σύντομο, όραμα του ίδιου του δισκοπότηρου, άρχισε μια αναζήτηση για να βρεθεί το ιερότερο των λειψάνων. Μετά από πολλές περιπέτειες και πολλά χρόνια οι ιππότες της Στρογγυλής Τράπεζας διέσχισαν τη Μεγάλη Βρετανία από το ένα άκρο στο άλλο. Ο Πέρσιβαλ (Πέρεντυρ) ανάμεσά τους ήταν εκείνος που ανακάλυψε το κάστρο σε μια περιοχή τόσο άρρωστη όσο και ο πληγωμένος βασιλιάς της. Όταν φιλοξενήθηκε από αυτόν τον «Ψαρά» ή «Βασιλιά του Δισκοπότηρου» απέτυχε να ρωτήσει για το Γκράαλ και έφυγε με άδεια χέρια.

Ο Λάνσελοτ ήταν ο επόμενος που πλησίασε το Κορμπένικ, αλλά του απαγορεύτηκε η είσοδος γιατί ήταν μοιχός. Τελικά κατέφθασε ο Γκάλαχαντ που του επιτράπηκε να εισέλθει στο παρεκκλήσι και να ατενίσει το Δισκοπότηρο. Την ίδια στιγμή η ζωή του ολοκληρώθηκε, έφθασε στο μυστικό της τέλος και ο ίδιος μαζί με το δισκοπότηρο υψώθηκαν στον ουρανό.

Το Άγιο Δισκοπότηρο ονομάζεται αρχικά απλό κύπελλο στα έργα του Κρετιέν ντε Τρουά. Η λέξη προέρχεται πιθανώς από την αρχαία γαλλική λέξη γκραάλ που σημαίνει «πλατύ και ευρύχωρο πιάτο ή δίσκος». Αν και συνήθως σκεπτόμαστε το δισκοπότηρο ως κύπελλο, στις διαφορετικές εκδοχές του μύθου ή και σε διαφορετικούς μύθους περιγράφεται ως δίσκος, κέρας της Αμάλθειας, κέρας της αφθονίας ή ακόμα και βιβλίο ή λίθος.

TΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΓΚΡΑΑΛ

Δισκοπότηρο, μαγικός λέβητας, Σινδών, ομιλούσα λίθος ή βιβλίο. Όποια μορφή κι αν του προσδίδουν, όλοι συμφωνούν στο ότι το Γκράαλ είναι το σύμβολο της απόλυτης εξουσίας και γνώσης.

Οι ειδικοί είναι κάθετοι: το Γκράαλ είναι ένας σκοτεινός μύθος για τον οποίο δε γνωρίζουμε σχεδόν τίποτα.

Μερικοί εμμένουν ότι πρόκειται για αντικείμενο, το ιερό δισκοπότηρο που κρατούσε ο Χριστός στο Μυστικό Δείπνο.

Άλλοι κάνουν λόγο για το κύπελλο στο οποίο ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, κρυφός μαθητής του Ιησού, συνέλεξε το αίμα Του όσο ψυχορραγούσε πάνω στο Σταυρό.

Κάποιοι άλλοι το ταυτίζουν με την Ιερά Σινδώνη και αρκετοί το βλέπουν ως σύμβολο ή ιερή γενιά.

Ακόμα και η τοποθεσία στην οποία έκρυψαν το θρυλικό Γκράαλ έχει ταυτιστεί κατά περιόδους με διάφορες περιοχές ανά τον κόσμο: από το Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας και το Ρενέ λε Σατό της Γαλλίας μέχρι το Οκ Άϊλαντ των ΗΠΑ, τη Βαλένθια της Ισπανίας ή το Μπάρι της Ιταλίας.

Μέσα σ' αυτή τη θάλασσα των εικασιών, οι ειδικοί μελετητές αναζητούν μια σύμβαση και συνάγουν τρεις πιθανές προσεγγίσεις για το Γκράαλ.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν εκείνοι που το θεωρούν πολύτιμο αντικείμενο και το συνδέουν με τη μορφή του Χριστού, γι' αυτό αναζητούν την ακριβή τοποθεσία όπου φυλάσσεται.

Στη δεύτερη κατηγορία εκείνοι που το μελετούν ως σύμβολο και στην τρίτη εκείνοι που ερευνούν τις λογοτεχνικές ρίζες του μύθου.

Ο όρος Γκράαλ εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη του 1190, έτος θανάτου του συγγραφέα Κρετιέν ντε Τρουά, ο οποίος άφησε ημιτελές το τελευταίο ιπποτικό του μυθιστόρημα Πάρσιφαλ.

Α) Απαστράπτον κύπελλο

Το βιβλίο εξιστορούσε την περιπέτεια ενός νέου που άφησε το σπίτι του για να γίνει ιππότης. Όταν έφτασε στον πύργο του βασιλιά Πεσκατόρε έλαβε μέρος σε μια τελετή, κατά τη διάρκεια της οποίας μια κοπέλα διέσχισε το δωμάτιο κρατώντας στο χέρι της ένα Γκράαλ που εξέπεμπε σπινθηροβόλο φως. Στη γλώσσα οΐλ, αρχαία διάλεκτος της Βόρειας Γαλλίας που απαντάται μόνο στα λογοτεχνικά κείμενα, Γκράαλ σημαίνει δοχείο, αγγείο.

Το γεγονός ότι το μυθιστόρημα ήταν το πρώτο στο οποίο γινόταν αναφορά στο Γκράαλ δε σημαίνει ότι ο Κρετιέν επινόησε το αρχέτυπο του δισκοπότηρου. Άλλωστε ο κελτικός πολι-τισμός βρίθει από διάφορους μύθους γύρω από θαυματουργά κύπελλα.

Ανάλογες ιστορίες συναντάμε και σε Oυαλικούς μύθους όπως σ' εκείνον με το λέβητα της θεάς Σέριντγουεν, μια μεγάλη χύτρα μέσα στην οποία παρασκεύαζε το μαγικό ελιξίριο της σοφίας. Αρκούσε να βουτήξει κάποιος το δάχτυλό του μέσα σ' αυτό το ματζούνι για να κατακτήσει τη γνώση.

Από τα μέσα του 12ου - 13ου αιώνα το Γκράαλ άρχισε να γράφεται με κεφαλαίο. Η λέξη διασώθηκε από τα κείμενα των Φραγκοκελτών και μετεξελίχθηκε σε κύριο όνομα.

Στα λατι-νικά υπήρχε το gradalis, ενώ στα μέσα του 12ου αιώνα έκαναν την εμφάνισή τους οι πα-ραλλαγές grazal και grasal. Έκτοτε το Ιερό Γκράαλ αποτελεί αντικείμενο μύθων, μελετών και ονείρων. Ωστόσο το περιεχόμενο των παραμυθιών δεν είναι αποκλειστικά προϊόν φαντασίας, καθώς εδράζονται σ' ένα σύνολο μύθων.

Γύρω στα 1200 το Γκράαλ ταυτίστηκε για πρώτη φορά με το κύπελλο που κρατούσε ο Ιησούς στο Μυστικό Δείπνο και στο οποίο αργότερα ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας συνέλεξε το αίμα Του από το Σταυρό.

Β) Η πέτρα που μιλάει

Γύρω στα 1210 ο Γερμανός Βόλφραμ φον Έσενμπαχ στο ποίημά του «Πάρσιφαλ» ταύτισε το Γκράαλ με μια ομιλούσα λίθο, ενώ αργότερα το Γκράαλ ταυτίστηκε με το ίδιο το βιβλίο.

Κάποιοι μελετητές συνδέουν το λατινικό όρο gradalis με το νεότερο ιταλικό graduale, το συναξάρι της Καθολικής Θείας Λειτουργίας, γι' αυτό και συνδέθηκε με το Βιβλίο της Σοφίας.

Οι ιστορικοί υποστηρίζουν ότι το Γκράαλ είναι ένα αντικείμενο που παίρνει διάφορες μορφές, παραμένοντας βασικά σύμβολο εξουσίας και γνώσης.

Αν το Γκράαλ υπάρχει στ' αλήθεια, πού βρίσκεται;

Θρυλείται ότι ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας το μετέφερε από την Ιερουσαλήμ στο Γκλαστόνμπερι της Αγγλίας, εκεί όπου ετάφη ο βασιλιάς Αρθούρος. Ωστόσο η πληροφορία είναι ανακριβής και τη διέδωσαν το 1191 οι μοναχοί του Γκλαστόνμπερι, όταν μια πυρκαγιά κατέστρεψε την εκκλησία τους. Ίσως οι καλόγεροι ήλπιζαν να την ξαναχτίσουν με τις εισφορές των προσκυνητών.

Σύμφωνα με άλλες διηγήσεις, το Γκράαλ βρήκαν Ναΐτες ιππότες ανάμεσα στα ερείπια του Ναού του Σολομώντος, στην Ιερουσαλήμ. Σήμερα φυλάσσεται μαζί με σπάνιους θησαυρούς σε μυστική αίθουσα του πύργου Γκιζόρ, στη Γαλλία.

Γ) Οι έρευνες των ναζί

Ακόμα και ο ναζιστής αρχαιολόγος Όττο Ραν ήταν βέβαιος ότι οι Ναΐτες είχαν μεταφέρει το Γκράαλ στη Γαλλία με σκοπό να το παραδώσουν στους Καθαρούς, αίρεση που καταδίωξε η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Ο Ραν έπεισε τον Χάινριχ Χίμλερ, διοικητή των Ες Ες και οπαδό του αποκρυφισμού, να χρηματοδοτήσει τις έρευνες, αφού ήταν πεπεισμένος ότι είχαν κρύψει το Γκράαλ στον πύργο Μονσεγκύρ, τελευταίο οχυρό των Καθαρών. Τελικά μετά από αλλεπάλληλες ανασκαφές ο αρχαιολόγος έφυγε άπραγος.

Άλλος μύθος αφηγείται ότι οι Ναΐτες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από το βασιλιά της Γαλλίας, εγκαταστάθηκαν το 1307 στη Σκοτία. Λέγεται ότι συνήψαν φιλία με τον πρίγκιπα Ανρί Σεν Κλερ κι ότι τον βοήθησαν να χτίσει το παρεκκλήσιο Ρόσλιν, στο οποίο υπάρχουν εκατοντάδες σύμβολα των Ναϊτών και του Ιερού Γκράαλ. Κατόπιν έφυγαν για την Αμερική, όπου ίδρυσαν τη Νέα Ιερουσαλήμ, μακριά από την επιρροή του Ποντίφικα. Στο Οκ Άϊλαντ της Νέας Σκοτίας ανέσκαψαν το σημείο στο οποίο θεωρούσαν ότι οι Ναΐτες είχαν κρύψει το μυθικό θησαυρό, αλλά δε βρήκαν τίποτα.

Μια άλλη θεωρία θέλει τον Απόστολο Πέτρο να έχει μεταφέρει το δισκοπότηρο στη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια των διωγμών λέγεται ότι ο Άγιος Λαυρέντιος το έστειλε στη Χουέσκα της Ισπανίας, όπου θεωρούσε ότι θα ήταν ασφαλές, κι ότι κατέληξε στη Βαλένθια το 1437. Στο παρεκκλήσιο Καπίγια ντελ Σάντο Κάλιθ της ισπανικής πόλης λατρεύουν μέχρι σήμερα ένα κύπελλο με πολύτιμους λίθους, το οποίο οι πιστοί θεωρούν ότι είναι το Ιερό Γκράαλ.

 Δ) Ιερή Σινδώνη

Στον καθεδρικό ναό του Αγίου Λαυρεντίου στη Γένοβα το Γκράαλ ταυτίζεται με την Ιερή Λεκάνη από την Καισαρεία. Πρόκειται για οκταγωνική λεκάνη που έφεραν οι στρατιώτες που κατέλαβαν το 1101 την Καισαρεία. Αυτοί πίστευαν ότι ήταν ο πίναξ πάνω στον οποίο έπεσε η κεφαλή του Ιωάννη του Βαπτιστή.

Σύμφωνα με άλλους, η μυστικιστική μουσουλμανική οργάνωση των Σούφι παρέδωσε το Γκράαλ στον Φρειδερίκο Β', ο οποίος το έκρυψε σε μια μυστική αίθουσα του Καστέλ ντελ Μόντε, κοντά στην Άντρια, περιοχή της επαρχίας Απουλία στην Ιταλία. Εκεί, στην πύλη του καθεδρικού ναού του Σαν Νίκολα, που βρίσκεται στο Μπάρι, υπάρχει μια εικόνα του βασιλιά Αρθούρου που υποδεικνύει την κρύπτη.

Το Γκράαλ θα μπορούσε να φυλάσσεται και στο Τορίνο. Πιθανότατα το μετέφεραν εκεί μαζί με την Ιερά Σινδώνη οι Σταυροφόροι του Μεσαίωνα. Στο ναό της Μεγάλης Μητέρας του Θεού υπάρχει το Άγαλμα της Πίστης, που στο δεξί χέρι κρατά ένα ανοιχτό βιβλίο και στο αριστερό ένα δισκοπότηρο. Λέγεται ότι το άγαλμα κοιτά την κρύπτη του Γκράαλ.

Κάποιοι μελετητές ταυτίζουν το Γκράαλ με την Ιερά Σινδώνη και υποστηρίζουν ότι ο όρος προέρχεται από τις λέξεις greil ή greille, που παραπέμπουν στις ιταλικές griglia (εσχάρα) και grata (κιγκλίδωμα). Βάσει των παραπάνω θεωρούν ότι ο όρος αναφέρεται στο επίχρυσο προστατευτικό πλέγμα κάτω από το οποίο τοποθετήθηκε το ιερό σάβανο για να μεταφερθεί στην Κωνσταντινούπολη.

Ε) Πορεία προς το θείο

Μετά από όλες αυτές τις αντικρουόμενες ερμηνείες εύλογα καταλήγει κάποιος στο συμπέρασμα ότι ίσως το Γκράαλ να μην υπήρξε ποτέ. Κάποιοι ιστορικοί αντιτείνουν ότι η παρουσία τόσων στοιχείων δεν αναιρεί το ότι κάποτε υπήρχε μια ενότητα μεταξύ τους. Άλλωστε η πραγματική δύναμη του Γκράαλ είναι ακριβώς ότι πρόκειται για ένα άδειο κύπελλο που ο καθένας μπορεί να γεμίσει αν επιστρατεύσει την πίστη του. Μπορεί επομένως να το μετατρέψει σε σύμβολο του στόχου που επιθυμεί να επιτύχει.

Η πλειοψηφία πάντως των ειδικών συμφωνεί στο ότι η έρευνα για το Γκράαλ συμβολίζει την πορεία προς την προσέγγιση ενός μυστηριώδους και υπερβατικού αντικειμένου που τελικά ταυτίζεται με τον ίδιο το Θεό.

Κωνσταντίνος Διμελής

Υπεύθυνος ΟΜΑΚΟΕΙΟΥ Πειραιά

(από την αστείρευτη πηγή γνώσης του Ν. Μαργιωρή)

 

ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ μέρος Α.

" Δεν μπορώ να ρίξω μια πέτρα σε μια λίμνη έτσι ώστε ο κυματισμός να πάει μόνο σε σας, ή σε αυτόν
. Η προσπάθειά μου είναι να καθορίσω αυτούς τους κυματισμούς έτσι ώστε όπως τα ραδιο κύματα να ακολουθούν όλες τις κατευθύνσεις. Πρέπει να γίνουμε ικανοί στο να μεταδώσουμε το  τι θέλει. Για αυτό πρέπει να είμαι πέρα απο τον εαυτο μου"

 "I cannot throw a stone in a pond so that the ripple will only go to you, or to him. My effort is to set out these ripples so that like radio waves they go in all directions. We have to become capable of transmitting what He wants. For this I must be selfless."